คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #63 : บทพิเศษ
ที่วนอท่านอ๋อบริเวเรือนอพระายาหล
มีร่าอหิสาวเส้นผมสีเินที่ปลิวสยายไปามสายลม ใบหน้าามราวับเทพเียนาสวรร์
นัยน์าสีเินอ่อนโยนอนาที่ำลั้อมอไปยัเ็ัวน้อยภายในอ้อมออน
เวลาที่นายิ้มออมา็สามารถทำให้โลสใสไ้ไม่ยา
ที่้าายมีร่าอหิสาวเส้นผมสีเทา
ที่ำลัเฝ้ามอเ็อ้วนัวน้อยที่พึ่เิมาไ้ไม่นานเท่าไร ประมา 4
เือนเอ เส้นผมสีเินอ่อนอเ็ัวน้อยรหน้า
สอแ้มสีาวอมมพููน่ารัอย่าบอไม่ถู
ฝ่ามือเรียวบาที่ำลัลูบแ้มอเ็น้อยอย่าอ่อนโยน ราวับลัวว่านาะื่น
“ ูสิ หลหล น่ารัไหมละ
ลูสาวนที่สี่อ้า ”
“ เ้า่ะ
เหมือนับพระายามาราวับถอแบบันออมา ”
“ อิ อิ แน่นอน ”
เสียหัวเราะที่ัออมามัน่วยให้บรรยาาศสบลมา
ภาพที่ปราออมาเบื้อหน้าเป็นทุ้ที่เ็มไป้วย้นสมุนไพรมามายที่เหมะสมแ่ารฝึฝนลมปรา
วิาอัระ ารปรุยา
และารฝึฝนเวทมน์อพวนหัวทอที่เินทามาาท้อทะเลอันแสนไล
พวเามาพร้อมับอาหารรสาิที่หลาหลาย
แน่นอนว่าพวมันลายเป็นอโปรอนาไปอย่า่ายาย
สำหรับนาพระายาหล เหว่เหล่อ ื่อูไม่ีเอาเสียเลยให้ายสิหลเ้ามาในวัวนอารแแย่ินีันไ้อย่าไร
มัน็ลายเป็นานที่แสนสนุแถมยั่วยรายวามหน้าเบื่อไ้อย่าีเยี่ยม
มีแ่พวไร้สมอไม่สิมีแ่สมอมาว่า
เหว่เล่อ้อมอไปยัทุ่รหน้าที่เ็มไป้วยสมุนไพรมามายแน่นอนว่ามีพิษร้ายแรเอ็เยอะ
นัยน์าสีเิน้อมอไปยัร่าอายหนุ่มที่เินเ้ามาหา ใบหน้าถอแบบใรบานมาเยอะ
แ่นับว่าโีที่ไม่ไ้นิสัยสารเลวแบบนั้นิมา้วย
ะลายเป็นแน่นอนถ้ามีนิสัยเสียแบบนั้น
“ ท่านแม่้าลับมาแล้ว ”
“ ไม่อยาะเื่อเลย
าเ้าเ็ัวเล็เท่านี้อบโึ้นเยอะเลย มีหวัวนอเรามีแ่แม่สื่อแน่เนอะ
หลหล ”
“ เ้า่ะ พระายา
็ุายมีใบหน้าหล่อเหลาราวับเทพเียน ”
เสียหยอล้อัออมาผู้เป็นมาราอายหนุ่มผมเินัสั้น
เาแสสีหน้าลำบาใออมาเนื่อมาา้อมาเอับท่านแม่ับสาวใ้้าายอย่าหลหล
ไม่้อนับอสูรเลี้ย่าเวลาอท่านแม่ที่อีเป็นอทัพ ื่ออเา ือ หล มูป่าย
เป็นลูายนโอวนแห่นี้
“ ูสิหลหล
เสี่ยวมูนิ่ไปแล้วสสัยะ้อส่ไปอยู่ับพวแสบีไหม ”
“ เป็นวามิที่เ้าท่ามาเ้า่ะ ”
“ อย่าเลยอรับ ท่านแม่ ”
เสียอลูายนโที่ล่าวออมา
ใบหน้าอเาลายเป็นสีาวีหน่อยๆไม่อยาะเื่อเลย
แ่ไปเล่นับเ้าแสบแ่นั้นเอะอ่อนแอเินไปแล้ว ยั้อฝึฝนอีหน่อยละมั้ว่าะสามารถเินทาผ่านโลใบที่สามไ้
เวลาผ่านไปเร็วเสียริาเ็ัวน้อยลายเป็นหนุ่มแล้ว
“ เอาละไหนไหน็มาแล้ว ่วยมาให้้าอนหายิถึหน่อยสิ
เสี่ยวมู ”
“ ท่านแม่ ”
เหว่เล่อทำารส่ร่าเล็อเ็สาวไปให้หลหลอุ้มแทน่อนะโอบอมูป่าย
บอามริว่าเาัวให่เินไปน้อุเ่าให้นาสามารถอไ้แบบไม่ยาเย็น
เส้นผมสีเินสั้นออีฝ่ายหนานุ่มไม่่าาไป๋ินเลยให้ายสิ
ใบหน้าอายหนุ่มที่ออะแๆ้วยวามเินอาย
“ พ..พอ่อนท่านแม่
ถ้าท่านพ่อมาเห็นเ้า ท่านะ้อเอาไปล้อับน้อ ๆแน่ ”
“ ่าเาสิ ”
นาล่าวออมา้วยน้ำเสียธรรมา
่าาลูายที่ำลัะร้อไห้ออมาโนหยอล้อไปอีหลายวันแน่นอน
่อนะทันไ้ทำอะไร่อไปเสียฝีเท้าอายหนุ่มเส้นผมสีเินที่้าวเินเ้ามาใบหน้าหล่อเหลาบวับบาแผลบริเวาทำใหู้สมายมาว่าเิมหลายเท่า
“ มูป่าย
เ้ามาอ้อนมาราแบบนั้น็ไม่โเสียทีสิ ”
“ ท..ท่านพ่อ
”
“ อย่าแล้เสี่ยวมูสิ ท่านพี่ ”
ลายเป็นรอบรัวทีู่อบอุ่นเป็นอย่ามา
ถ้าไม่นับเบื้อหลัอรอบรัวแห่นี้
ใบหน้าามอเหว่เล่อที่หันมามอเ้าัวน้อยที่ทำท่าทาราวับะื่น็้ออมาาหลหลเสีย่อนนาะื่น
ถ้าไม่ทำแบบนั้นอาะแย่แน่นอนร่าอหลุ่นที่เินเ้ามาอายาอนราวับสมบัิ
“ อย่าสิ เียวลู็ื่นหรอ ท่านพี่ ”
“ เ้าัวเล็มีใบหน้าามเหมือนเ้ามา
เสี่ยวเหว่ ”
แม้ว่าเวลาะไหลผ่านไปนานเท่าไร สายสัมพันธ์ที่แน่นยิ่ว่าเิมหลายเท่าัว
บาแผลที่ไ้รับมาอนนั้นทำให้เาไ้รอบรอนา
สายา้อมอไปยับริเวเอวอเหว่เล่อใบหน้าแสถึวามโศเศร้าเสียใออมาอย่าัเน
สายาที่แสออมาทำเอาเหว่เล่อ้อเอื้อมมือไปสัมผัสหน้าผาอเา
“ ไม่เป็นไร
ท่านพี่พวเราไ้มี่วเวลาที่แสนสุแล้ว ”
“ อ่า ีวิอ้ามีวามหมาย
ยามเมื่อเ้า้าวมาในีวิ ”
สอสามีภรรยายิ้มออมาไม่อยาะเื่อ็าม
มูป่ายที่ลายเป็นฝ่ายโนทอทิ้อย่าไม่ใยี็โนหลหลับที่บ่า่อนะออแรลาไปโยมีเสียร้ออีวิอายหนุ่มัออมาลอเส้นทาที่เินไป
เสียหัวเราะที่ัออมาาายหนุ่มผมเินนามหลุ่นัออมา
“ โีเสี่ยวมู ้าะรอเ็บศพอเ้าเอ
”
“ เพ้ย ท่านพ่อ่วย้า้วย
ไปอร้อท่านแม่้วยเถอะอรับ ”
“ ไม่มีทา ้ายัไม่อยาโนไล่ออไปนอนนอห้อ
”
เสียล่าวิลอหลุ่นล่าวออมา
่อนะนั่้าายหิสาวผมเินที่ำลัพยายามลั้นยิ้มอน
่อนะมอไปยัเ้าลูายทีู่เหมือนว่าหลหลำลัแอบยิ้มออมา้วยละ
ลายเป็นอเล่นไปเสียแล้ว่วยไม่ไ้ที่เิมาหน้าาเหมือนท่านพี่เอ ไปโทษีเอ็นเอภายในร่าายเสียเถอะ
“ ท…ท่านพี่่อหน้าลู
ไม่นะ ”
“ ลูหลับแล้ว่าหา เสี่ยวเหว่ ”
“ อ…อื้ม ”
เสียราที่ัออมา
ิรรมอสอสามีภรรยาที่ำลัเริ่มำเนินารแม้ว่าะเป็นแ่ารูบแบบทุที่
แ่มันเ็มไป้วยวามอ่อนโยน หลัาทีุ่บันนพอใแล้วใบหน้าอท่านพี่ที่แสท่าทีวาม้อารออมา
ไม่น่าเริ่มเปิเลย
ความคิดเห็น