คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #86 : คุโระเอะจัง
เอมิยะ
หัวเราะออมาับวามววยอนเอ เอทีมแล้วยั้อแบอีเหนื่อยมาเลย
เามอูเวลาเป็นอนเ้ามืวันนี้ วันหยุเลยทำารัหนัยัไละ เาเินออมาาห้ออนเอรไปยัห้ออาบน้ำ
ไม่มีนอยู่ เอมิยะถอเสื้ออนออพร้อมับเรียมอาบน้ำ
“ อ่า เหนื่อยัเลย
ไม่อยาะื่นแ่เ้าเลย ”
เ็สาวผมเินที่เินเ้ามาในห้ออาบน้ำ
เนื่อมาาเมื่อวานิเรื่ออุโระนไม่่อยไ้นอนเท่าไร
เพียเปิเ้ามา็เอพี่ายำลัถอเสื้ออยู่ ล้ามเป็นลูๆเลย เ็สาวผมเินหาย่วทันที่
่อนะอัวออมา่อนเอมิยะหัวเราะออมา่อนะรีบอายน้ำ่อน
ารปล่อยให้น้อสาวอมารอพี่ายอาบน้ำมันไม่่อยีเท่าไร
แถมอนเที่ยยั้อออไปรับุแม่อี้วย
ายหนุ่มผมแส้มปลายาวที่เินออมาาห้ออาบน้ำ
เล่ามอภาพรหน้า่อนะไล่ไปใส่เสื้อผ้า่อน เรียว่ามันอันราย่อสาวๆภายในบ้าน
็แน่ละมีเาเป็นผู้ายนเียวนิ
มื้ออาหารเ้าผ่านไป้วยี
อิลิยายัิหนัเรื่ออุโระนไม่เป็นอันทำอะไร เธอลุออมาาเียนอนอน
รไปยัหน้าห้ออพี่ายเธอ ถ้าเป็นพี่ายิโร่ะะ้อ่วยเธอไ้แน่นอน
เสียเาะประูออิลิยา ใบหน้าเ็มไป้วยวามหัวล่อุโระ ัวเธออีน
“ มีอะไรเหรอ อิลิยา ”
“ พี่ะ หนูมีเรื่อมาปรึษา ”
เ็สาวไ้ทำารเล่าเรื่อราวที่เธอแ่เอเล็น้อยออมา
ใบหน้าเ็มไป้วยวามเศร้าเสียใาารระทำอนเอ ที่ไปบอว่าอีฝ่ายไม่สำั
แถมยัปิเสธอีฝ่ายทั้ที่มีลมหายใเหมือน มีัวนเหมือนัน
้วยำพูที่ล่าวออมา มันทำให้อีฝ่าย้อเศร้าเสียในานั้น
“ น้อ็เลยอยาะอโท
อยาะ่วยอีฝ่ายสินะ ”
“ ่ะ ”
“ ไปสิ ถ้าอยาะ่วย ไม่้อลัเล
เ้าไป่วยเลยอิลิยา ”
“ พี่่ะ ”
“ ถ้าเป็นน้อสาวอพี่
้อทำไ้อยู่แล้วละ ”
เอมิยะล่าวออมาพร้อมับลูบหัวออีฝ่ายอย่าอ่อนโยน
เาเินพาอิลิยาไปยัห้ออเธอ่อนะบอว่า อย่าไ้ลัเล
เมื่ออยาะ่วยเหลืออีฝ่าย เาปิประู่อนะสัมผัสไ้ถึพลัเวทที่เปลี่ยนแปลออิลิยา
ะไปแล้วสินะ เาเินลมาาห้ออัวเอ
“ อ้าว ิโร่ ะไปไหนเหรอะ ”
“ ผมะไปทำธุระนิหน่อยนะ เล่า ”
เอมิยะล่าวออมาแบบนั้น
่อนะรไปยัรถมอเอร์ไ์อนเอ เสียอรถที่ับออไปาบ้าน เ้ามุ่รไปยัสนามบินอเมือฟุยูิ
เารอเพียไม่นานแ่สายาำลัมอภาพาร่อสู้อุโระับมิยุ ทั้สอเ้าปะทะัน้วยระับพลัอลาสอาเอร์ที่โนลพลั
็มาพอะ่อรับอีฝ่ายแล้วละ อาศัยมันสมอในาริวิเราะห์อีฝ่าย
ุโระเหนือว่ามิยุหนึ่ถึสอ้าวเป็นอย่าน้อย ภาพรหน้าถือว่าสนุพอสมวรเลย
าร่อสู้ันเอ เพียไม่นานเสียทัทายที่เ็มไป้วยรอยยิ้ม็ัออมา
่อนที่เอมิยะะโนวิ่เ้ามาอ
“ อรุสวัสิ์๊ะ ิโร่ั ”
“ สวัสีรับุแม่
แ่อนนี่เที่ยแล้วละรับ ”
เอมิยะล่าวออมา้วยรอยยิ้ม
่อนะบอถึสถานาร์อพวอิลิยาอนนี้
เาับรถมอเอร์ไ์รไปยัุ่อสู้อพวเธอทั้สาม
แ่หยุ่อนะสร้ารถให้หม่าม้าับไป่อแทน เนื่อาเายัไม่้อาระเปิเผยัวนเท่าไร
เาหายาป่าหลัภูเาอเมือฟุยูิ
“ เอาละ ลับไปนอน่อีว่า ”
เอมิยะล่าวออมา ภาพรหน้าที่เาสัมผัสไ้
ือ ุแม่ที่ทำารใ้านวรเวทอนเอ เห็นแบบนั้นเธอเป็นอมเวทที่แ็แร่ว่าุพ่อเสียอี
ถ้าไม่ินิสัยอบเล่นแบบเ็ ๆไปหน่อยละนะ ภาพหายไปหลัาโนารโมีอุหนู
สสัยพวอิลิยาะเอศึหนัแล้วละ
“ ฮ้าว ลับมาแล้วเหรอิโร่ ”
“ อ่า ”
ถึะล่าวออมาแบบนั้น แ่เล่า็ไม่ิะเ้าไปยุ่เท่าไร
เาเินึ้นมานห้ออนเอ ่อนะทำสมาธิั้แ่เที่ยไปนถึหโมเย็น
่วเวลาที่อิลิยาและุโระื่นาารนอนหมสิ ถ้าเป็นุแม่็ะหา้อมูลามิยุและพวาทาไ้ไม่ยาเท่าไรแน่นอน
วามรู้สึอุโระที่เอมิยะสัมผัสไ้าาร์
มันไหลเ้ามา วาม้อารอเ็สาวที่อยาะมีรอบรัวที่แสนอบอุ่น แบบนทั่วไป
เธอ้อารบ้านที่อยู่อาศัย และยัอยาะพบเ้าผู้นมามาย
อยาะมีเพื่อนแล้วทำไมเธอถึ้อโนหนึ้วยละ ทำไมัน ทำไมันละ
สรามอศัิ์สิทธิ์
อิลิยาเิมาเพียเป็นอแ่ัวออไ้แยออมาาออิลิยาแล้วละ ุโระ ือ
อศัิ์สิทธิ์ที่อนนี่็ำลัรอเวลาหาไป วามปรารถนาที่อยาะให้เป็นริ
เมื่อทราบว่าเธอไม่มีสถานที่ให้ลับไป ็เิอาารลั่นใ้พลัเวทนหมร่า
แสสว่าที่ลอยออมาาร่าายเป็นสัาที่บอว่าัวอเธอำลัะหายไป
เ็สาวที่หมหวัในารมีีวิยอมรับะารรมอัวเออย่า่ายาย
“ ุโระ อย่าพึ่ยอมแพ้สิ ”
“ เธอะ้อมีีวิอยู่สิ ลออธิษาน่ออศัิ์สิทธิ์สิ
มันะทำให้สมวามปรารถนานิ ”
“ ันนะอยาะมีรอบรัว อยาะมีเพื่อน ”
“ ันนะ ยัไม่อยาะหายไป!! ”
เสียอเ็สาวที่ล่าววามปรารถนาอนเอออมา
็เิแสสว่าพุ่ึ้นไปบนท้อฟ้าวามปรารถนาอเธอเป็นริ ร่าายไม่หายไป
แ่เอมิยะำลัเอศึหนัเนื่อมาาอ้อารพลัเวทในารบันานวามปรารถนาให้เป็นริ
ร่าายอเาำลัโนูพลั
เอมิยะมอมืออนเอที่เริ่มะแห้ไม่่าานโรระู
พลัเวทไหลออไปอย่า่อเนื่อ
เมื่อพลัเวทหมพววแหวนในร่าาย็ส่พลัออมาแทน ้วยวามเ็บปวที่ำลัเผิหน้าอยู่
ทำให้เาไม่อารวบรวมสมาธิใ้านทัษะที่ 2 อนเอไ้ัใ
“ แฮ่!! แฮ่!! แฮ่!!
ารเป็นพี่ายมันเหนื่อยริ
ๆ ”
เอมิยะล่าวออมาหลัาที่นเอเือบะลายเป็นโรระูาารโนึพลัเวทผ่านาร์อาเอร์
เานอนหลับไปแปปหนึ่เพียฟื้นฟูพลั พวุิว่าอมันเอาพลัมาาไหนันละ
ถ้านับามสรามที่ผ่านมาะูเอาพลัเวทาเหล่าเอร์แวนท์ที่พ่านแพ้
มาเป็นส่วนหนึ่อโล
เพื่อบันานวามปรารถนาให้แ่ผู้นะสรามหรือ็ ือ
เอร์แวนท์นสุท้ายอสรามยัไละ เอมิยะโนึพลัเวทนหมร่า
าระสร้าร่าายให้ับุโระำเป็น้อารพลัอาร์วีรนทั้หม 7
ใบเพื่อให้สมวามปรารถนาที่อ
เอมิยะื่นึ้นมาอนสอทุ้มว่าๆ
็เินลมาาห้อเาเหนื่อยเป็นอย่ามาาารโนึพลัเวท
ร่าายยัีราวับนาเลืออยู่เลย
พอเินลมา็เอพวเล่าำลัมอเ็สาวผมเินอมมพูเมื่อมันสะท้อนแส อิลิยาที่เห็นพี่ายเินลมาาห้อ้านบน
“ พี่ หนูเรียั้หลายรั้ไม่ไ้ยินเหรอ
”
“ อืม พอีพี่เหนื่อยไปหน่อยนะ ”
เอมิยะไม่ทันสัเเส้นผมอนเอที่เปลี่ยนเป็นสีาวเพิ่มไปอี
ผลมาาาราแนพลัเวทอย่ามายัไละ
“ เอาละ ถ้าทุนมาพร้อมัน็เิพบับสมาิใหม่อบ้าน
”
“ ุโระเอะั่ะ ”
“ ย…ยินีที่ไ้รู้ั
”
ภาพรหน้าพอะทำให้เาหายเหนื่อยเล็น้อย
เอมิยะยิ้มออมา่อนะเินไปหา้าวเย็น่อน ไม่สิ้อหาอาหารลอท้อไป่อน ถ้าแอบินโนเล่าบ่นนหู้าแน่นอน
เอมิยะที่ถือแ้วนม็เห็นุโระวิ่เ้ามาหาเาเป็นนแรอบ้าน
หลัาที่ยัอาบ่อพวเล่าับลิส
“ สวัสี่ะ พี่ิโร่ ”
“ อ่าสวัสีเ่นัน ุโระ ”
เอมิยะล่าวออมาพร้อมับลูบหัวอีฝ่ายามนิสัยอนเอ
ภาพรหน้าทำเอาอิลิยาอิาเล็น้อยไม่สิ อิามาเลย่าหาละ
พี่ายอเธอำลัลูบหัวอุโระแบบสนิทสนมมา เธอไม่อบภาพรหน้าเลย
เอมิยะที่เห็นอาาร็เินไปลูบหัวอเธอ้วยเ่นัน
“ พี่ไม่ลืมน้อแน่นอน อิลิยา ”
ภาพรหน้าทำเอาุแม่ยิ้มออมา
พร้อมับเสียหัวเราะ รอบรัวที่แสนสุยัไละ
เอมิยะยัมีอีเรื่อที่้อารุยับุแม่ในเวลา่อมา
มีนสสัยว่า เอมิยะะบอพวอิลิยาอนไหน บอเลยว่าอีไม่นานว่า เอมิยะใ้พลัเวทไ้ ส่วนเทพมาร มาอน่อสู้ับิลันะ ่อนถึอนนั้น เอมิยะะไ้รับภาริให่ อเเบอร์ทั้ำและาว และแลนเอร์ทั้ำและาว ่อ้วยภาริอิลัโยร า 15+ แน่นอน
ความคิดเห็น