คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #52 : ดาบของอาเธอร์เลีย
เอมิยะ นอนหลับบนพื้นห้าไปทั่แบบนั้น หิสาว้าวเ้ามาหา่อนะลูบเส้นผมสีแส้มปลายาวอเาอย่าอ่อนโยน เมื่อเวลามาถึพวเราะไ้เอันแน่นอน ร่าอเธอหายไปท่ามลาแสะวันแน่นอนว่าไม่มีนพบเห็นอีเลยำนานไ้เริ่ม้นแล้ว
เฟเอร์ ่าีเหล็ที่ทำาบมามายบนภูเาสู
เอมิยะฟื้นึ้นมาอีวัน เามอไปรอบๆ่อนะสัมผัสถึอที่หายไป เาไม่้อิมาเลยมุ่สมาธินเอไปยัมิิ เ็บอาหาร่อนะพบว่าอหวานมามายหายไปในเวลาอันสั้น ระเพาะสินะ นั้นนะ เอมิยะยิ้มไม่ออแถมอยาะเป็นลมอีรอบอวัน
ทัษะที่ 6 เราะเทพอัี
เอมิยะยิ้มออมาอย่ายินีเป็นอย่ามา เนื่อวแหวนที่ 6 อนเป็นารเพิ่มวามสามารถอเราะเาเอ แน่นอนว่ามันส่ผลในอนาอเาเ่นัน เอมิยะพยายามลุึ้นยืนอีรั้แ่ปราว่านเอไร้ึ่แราย เาพริัวเอมอไปยัท้อฟ้าอีรั้
“ สัาอีแล้วเหรอ เยอะเสียริ ”
“ ไม่น่าใอ่อนเลยเรา ”
เอมิยะล่าวออมา่อนะนอนหลับไปเพื่อฟื้นฟูพลัมานาและพลัวิาอัวเอ ใบหน้าอเาเ็มไป้วยวามเหนื่อยล้าพอสมวร หลัาที่นอนหลับเป็นาไปหนึ่วันเ็มเา็สามารถฟื้นฟูพลัทุอย่าลับมาไ้ แถมยัสัมผัสไ้ว่าัวเอแ็แร่ึ้นไปอี
เอมิยะ ลุึ้นมา่อนะมอร่าายอนเอที่เ็มไป้วยราบสีำ ที่ส่ลิ่นเหม็นออมาเามุ่หน้าไปยัแม่น้ำ ามเสียที่ไ้ยิน เาเินรมาถึ็ลไปอาบน้ำ แน่นอนว่าเาไม่สนว่าะมีพวอสูรน้อยให่มาเพียใ็าม เอมิยะทำธุระอัวเอนเสร็
่อนะมอไปยัป่ารอบๆ เาเินทามาไลมาแน่นอน ่อนะลอเินทาสำรวป่าเพียามหาแร่ที่อัแน่นอนไป้วยพลัวิามันเหมาะสมที่ะเอามาเป็นัวเื่ออาบับพลัธรรมาิ เอมิยะ เินหาไปพร้อมับปล่อยพลัมานาออมาสัมผัสพวมัน
พวแร่เหล่านี่ะอบสนอ่อมานาอเา ถ้ามันอบสนอริเาะสามารถหาที่อยู่อพวมันไ้ไม่ยา เอมิยะ ไ้เินทามานถึ้นไม้นาให่รหน้า เา้าวเิน่อไป่อนะสัมผัสไ้ว่ามีบาอย่าำลัเลื่อนไหวไปาม้นไม้ เาหยุเิน่อนะมอไปรอบๆ
ฟิ้ว!!
เอมิยะ รับลูศรที่ยินออมา้วยมือเปล่า ่อนะมอไปยันที่ยิออมาเป็นพวเอลฟ์สินะ พวเทพ็ยัมีัวนริๆทำไมพวเอลฟ์ะไม่มีละ เาถอนหายใออมา่อนะเปลี่ยนสายาาเล่นๆเป็นริั พร้อมับหลบลูศรที่ยิออมาพวเอลฟ์มีพรสวรร์มา
้านารยิธนูามำนานที่เล่า่อันมา เอมิยะหลบารโมีอย่า่อเนื่อ เาไม่โมีลับไปเพียเพราะ อยาะเห็นว่าพวเาเ่้านารยิธนูมาแ่ไหน็าม แ่ผลที่ออมาสำหรับเาแล้วพวลุ่มนรหน้าถือว่าพอใ้ไ้เท่านั้นเอ เอมิยะำลัะเบื่อแล้วละ
“ ท่านผู้มาเยือน มาทำอะไรที่หมู่บ้านอพวเรา ”
“ ผมมาหาแร่เท่านั้นเอ ”
เอมิยะ ล่าวออมา่อนะมอไปยัหินสีเียวรหน้าที่ปล่อยพลัออมาอนสนอ่อมานาในร่าายอเา หินรหน้าเป็นอที่เา้อาร เอลฟ์หนุ่มที่มอเอมิยะอยู่็หันไปมอหินที่นรหน้า้อาร มันไม่ไ้สำัอะไร่อหมู่บ้านเท่าไร
“ ท่าน้อารหิน้อนี่หรือ ”
“ อ่า ”
“ พวเรายมันให้ท่าน หวัว่าท่านะไม่โรธที่พวเรา้อนรับแบบนั้น ”
“ อ่า ”
เอมิยะ ล่าวออมาแบบนั้น่อนะเินไปับหินรหน้า่อนะส่ไปยัมิิอัวเอ เายิ้มออมาอย่าัเน่อนะ เินออมาาหมู่บ้าน เามุ่หน้าไปยัสถานที่หนึ่อป่า นั้นเป็นน้ำที่เ็มไป้วยพลัอธาุน้ำที่เ้ม้นเป็นอย่ามา อาะมีแร่ธาุที่ผลึ
เอมิยะเินทารไปยัสถานที่รหน้า เหมือนับสถานที่เาเยไปมา่อน มันเ็มไป้วยป่ามามายรหน้าเาเป็นทะเลสาบที่เิาน้ำนาให่ ไม่นาน็เินทามาถึสถานที่รหน้า มีาบสีทอปัอยู่ที่้อนหินลาทะเลสาบรหนาำลัเปล่แสออมา
“ ทำไม แถึมาอยู่ที่นี่ัน เอ็าลิเบอร์ออาเธอร์เลีย ”
เอมิยะ ล่าวออมาอย่าไม่อยาะเื่อสายาอนเอ มอไปยัหินรหน้าที่ปัาบอยู่เาระโนลไปในทะเลสาบรหน้า วามเย็นเยือไหลเ้ามาในร่าายผ่านผิวหนัอน เามุ่รไปยัหินรหน้า่อนะพยายามึเอาาบออมาาหิน
“ เ้าบ้า ะทำอะไรอีเนี่ย ”
“ เอาเถอะอลิ เ้าหนูมัน็เป็นแบบนี่แหละ ”
“ นายท่านเ้าใยา ”
เสียอพวเธอที่ล่าวออมา เอมิยะไม่สนใ่อนะึเอาาบรหน้าออมามันเ่ามาราวับอยู่ที่แห่นี่มานานแสนนานนเือบะพัแล้ว เาับมัน่อนะว่ายึ้นไปบนผิวทะเลสาบ าบรหน้าไม่ผิแน่นอนออาเธอร์เลียแ่โลใบนี่ไม่น่าะมีนี่ มันมาาไหน
[ ภาริหลั อบรับารอันเิโทาะ ริน ในสรามอรั้ที่ 5 ]
[ ไม่ำัเวลาอบรับ ]
ภาริรหน้าที่ปราออมาทำเอาเายิ้มไม่ออ ถ้าปราัวในานะอาเอร์แบบนี่ มีหวัไ้เปลี่ยนแปลเส้นเวลาอโลใบอื่นแน่นอน เนื่อาอาเอร์มีใบหน้าไม่่าเอมิยะ ิโร่ เาหยุิ่อนะมอไปที่มืออนเอที่เหมือนะำบาสิ่เอาไว้้วย
“ แร่ธาุวารีเหรอ ”
เอมิยะ ล่าวออมา่อนะมอไปยัสถานที่ไลแสนไลอเาเอ เป้าหมายอเาเอ ทัษะที่ 3 เลื่อนย้าย้ามมิิ ร่าอเาหายไปารนั้น โยที่ไม่ทราบเลยว่าที่้าทะเลสาบมีร่าอายหนุ่มถือไม้เท้าอยู่ พลัเวทอเาแร่ล้าเป็นอย่ามาแ่ไม่เท่าเอมิยะ
“ ษัริย์อ้า นที่ท่านปรารถนาำลัเินทาไปพะยะ่ะ ”
“ ้าในนามอเมอร์ลิน ะ่อยเวลานั้น ”
เาล่าวออมาแบบนั้น่อนะหายัวไป เอมิยะเินทามาถึโรเรียนมัรฟ้าแ่ผลที่ออมาเป็นป้ายอโรเรียนแร็แทนแถมพวนัเรียน็ยัแุ่สีเียว เอมิยะเินเ้ามาออร่าอเาทำให้ไม่มีนบ้าล้ามาหาเรื่อเท่าไร เนื่อเสียาสายาอสาวๆที่ส่มา
“ ว้ายๆ นอะไรหล่อมาเลย ”
“ มีแฟนยั่า ”
เอมิยะเินเ้ามาถึัวโรเรียน็ปราลุ่มที่เียนว่าสภานัเรียนออมา เวล 40 โยประมา พวมันล่าวำพูไร้สาระออมาแถมยัมีาร่มู่อี้วย แ่าไปไม่นาน็มีารเปลี่ยนแปลมาถึนานี่เลยเหรอ แ่่อนที่เาะทันไ้ทำอะไรลไปนั้นเอ
“ พี่ให่ิโร่ ท่านลับมาแล้วเหรอ ”
“ อ่า แ่เิเรื่ออะไรเนี่ย ”
“ เียว้าอธิบานเอ ่อนอื่นพวเ้าทุนำใบหน้าอเาให้ี ”
“ เาเนี่ยแหละหนึ่ในเ้า สัว์ประหลา เอมิยะ ิโร่ยัไละ ”
หลัาทีุ่โระล่าวออมาพวลุ่มนรหน้า็พาันะลึเป็นอย่ามา ่อนะพาันอโทเอมิยะอย่า่อเนื่อ ผลมาาารที่เาไปสร้าำนานารสัหารพริบาเอาไว้ พวเาเลยลัวะโนเอมิยะเ็บลโรยัไละ ุโระลาเอาเอมิยะออมาาลุ่มนัเรียน
“ ารประลอำหนไ้แล้วละ ุโระับพี่ให่ะไ้ลเป็นัวแทนส่วน ออสาร์และหลหละเป็นไพ่ายอโรเรียนเราเ้า่ะ ”
“ อืม ว่าแ่ผ่านไปแปปเียวเธอูโเป็นผู้ให่ึ้นนะ ”
“ มาาอะไรหลายๆอย่าเ้า่ะ ”
ความคิดเห็น