คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #50 : ดาบทั้งสอง
เอมิยะ ทำารเ็บแร่รหน้าเ้ามิิอนเอ
พร้อมับเินออมาาป่าแห่ที่นี่ ที่พลัธาุวามมืไ้ลลไปเยอะมานหน้าใ
เาเรียเอาหมาป่าัรลออมาี่ออไปาสถานที่แห่นี่ไปยัภูเาสูสัลูเพื่อีาบเอ็าลิเบอร์ึ้นมาเอที่โลใบนี่
แ่าบที่เาีะ้อเอาเวลาอนลาืนเท่านั้น
เนื่อาพลัธาุวามมืถ้าีในอนลาวันะทำให้พลัสลายหายไปอย่าหน้าเสียาย
เาเอ็ไม่ทราบเหมือนันว่านเอเป็นวีรนที่ีเหล็ไม่สิ
ีาบมามายบนภูเาอนไหน รู้สึัวอีที่็อนไ้รับายาแล้วละ
“ เอาละ ภูเาลูนี่พอใ้ไ้ ”
เาล่าวออมา่อนะลมือสร้าเอาเาหลอมออมา
เาที่เาเอาไว้หลอมาบ้วยสอมืออัวเอ
เปลวเพลิที่เาหลอมรหน้าสร้าออมาาินาารอเาเอ เอมิยะ
เรียมันว่าเปลวเพลิแห่ีวิที่เอาไว้หลอมาบมามายหลายล้านเล่มึ้นมา้วยัวเอ
ไม่ว่าะสร้าเอหรือารเทราบออมา็าม
อาวุธมามายะถูเ็บเอาไว้ในมินิอามแบบพิเศษอเาเอ เอมิยะ
ทำารหยิบเอาแร่รหน้าออมา่อนะโยนพวมันเ้าไปเาหลอม พร้อมับรอเวลาเนื่อาอนนี่ยัเป็นเวลาเที่ยพอี
แสแอาะทำลายุสมบัิอแร่ไ้
เาเลย้อรอเวลานถึอนลาืนยัไละ
เวลปัุบัน ือ 61 ถือว่าเยอะมาแล้วสำหรับเาที่ะลแ่ันในระับทวีป
ิี่รั้็อที่เ้ไม่ไ้
เนื่อาเา้อเสียพลัมานาไปมามายาารเปิใ้านเอามแ่็ไม่ไ้ใ้านเท่าไร
วันหลัเอาแ่ันโว์ับบาุยะ็พอแล้วละ
“ เอาน่าเ้าบ้าิโร่ ไม่้อเศร้าใไปเียวให้ับหาอ้าเลย
”
“ อบใอลิที่ยอมปลอบผม็แล้วัน ”
เอมิยะ ล่าวแบบยิ้มๆ่อนะหัวเราะออมาโยไม่ไ้มอไปยัอลิที่ำลัพยายาม้อนใบหน้าเินอายอนเอ
เรย์เอ็มอภาพรหน้า้วยสายายิ้มๆ เธออยู่ในโลที่เ็มไป้วยารเ่น่าเป็นเรื่อปิ่าาอลิ
ที่ยัพอเห็นโลที่เ็มไป้วยวามสบสุเป็นอย่ามา
“ เ้าบ้า ”
“ แหม แหม ไม่อยาะเื่อว่าเ้าะแสท่าแบบนั้นไ้อลิ
”
“ เียบไปเลย ยัยบ้าฮิบิิ ”
เสียออลิที่ล่าวออมา่อว่าฮิบิิ
่อนะมอไปยัเอมิยะที่ถอเสื้ออัวเอออมาเผยให้เห็นร่าายที่ผ่านาร่อสู้มาอย่ายาวนาน
่อนะเทรเอา้อนสีเินออมาถือเอาไว้่อน เอมิยะ รอเวลาให้ถึอนลาืนปล่อยให้ร่าายอาบแสแาวะวัน่อไป
อนลาวืนมาถึ เสียีเหล็ันระายไปทั่วภูเา
เหล่าอสูรมามาย่าันหนีออไปาภูเาที่เอมิยะำลัีาบรหน้า้วยพลัมานาและวิาทั้หมอัวเอ
แถมยัมีารลเส้นวรเวทลไปบนัวาบรหน้าอี้วย ทุรั้ที่เอมิยะีาบรหน้า
เปลวเพลิะไหลออมาาเาหลอมสร้าหายนะไปทั่วป่า
เนื่อาเปลวเพลิอเอมิยะมาาินาารวามร้อนึไม่อาระบุออมาเป็นัวเลไ้
เาสร้าาบรหน้า้วยวามยาลำบาาารีแร่วามมืรหน้า
ทุรั้ที่ีไอวามเย็นะไหลเ้ามาในร่าาย
มืออเาำลัโนวามมืัินไปทีละเล็
ละน้อยอย่า่อเนื่อ มืออเอมิยะเปลี่ยนเป็นสีม่วเล็น้อยเนื่อาโนธาุวามมืัินอย่า่อเนื่อ
เปลวเพลิอเาหลอมยัทำานไ้อย่าีเยี่ยม
แร่รหน้าเริ่มะเป็นรูปร่าอาบที่เา้อาระสร้าแล้วละ เอ็าลิเบอร์สีำ
เอมิยะ
ทำารีาบรหน้า้วยวามเร็วที่เพิ่มึ้นอีเป็นสอเท่าาปิเนื่อาเา้อารสร้าาบรหน้าให้เสร็่อนทีวะวันะปราออมา
เอมิยะึเอาพลัาวแหวนทั้หออมาบาแล้วละ เนื่อาพลัมานาและวิาอเาหมลไปเรียบร้อยละ
วแหวนที่สี่พลัมานา
นอานั้น็พลัวิาเท่านั้นเอ เอมิยะลทุนลแรไปเยอะมาในารสร้าาบรหน้าที่เอาแร่ัเิมที่บริสุทธิ์มาถึ
100%
แน่นอนว่าเาเอ็เริ่มะแสอาารที่แย่ออมาบาแล้วละ เอมิยะมอสอมืออนเอที่เปลี่ยนไปเป็นสีม่วแล้วละ
“ แนเริ่มาแล้วสิ ”
“ ถ้าเ็บปวนานั้น หยุีาบรหน้า็บแล้วนิ
”
“ มันเป็นสัศัิ์ศรีอผม ที่ีเหล็ละนะ
”
“ เ้าบ้า นายโ่หรือเปล่า ”
“ อ่า อบใที่เป็นห่วผม็แล้วันอลิ
มีแ่เธอนเียวที่เป็นห่วผมละนะ ”
“ ….ใรห่วนายัน
เ้าบ้า ”
เอมิยะ ยิ้มออมาถึอบาะเปลี่ยนเป็นสีำาารโนธาุมืัิน็าม
เามีวามสุเวลาแล่อลิเสมอเธอเป็นวแหวนที่มีเอลัษ์เป็นอัวเอ ยาะหาวแหวนมาแทนที่เสมอ
อ่าเหมือยน้อสาวปาไม่รับใเลย เาีาบรหน้า่อไปอย่า่อเนื่อ
วามมืรอบัวอเาูเาในัวาบรหน้าอย่า่อเนื่อ
รวมถึพลัวามมืที่้าในร่าายอเอมิยะเอ็ยัโนาบที่ำลัะเป็นรูปร่ารหน้าูเ้าไป
เายิ้มออมาราวับีาบสำเร็แ่เปล่าเลย มันพึ่ะเริ่ม่าหาละ
รูปร่าและ้ามับที่ยัไม่ีึ้นมา
เอมิยะ
หยิบเอาหนัมัรธาุวามมืออมาามิิอัวเอ
เินมามายหายไปในพริบาเนื่อาเา้อาร้ามาบที่ทน่อารเวลา นอานี่ยัมีพวระูและฝระูอี้วย
เายิ้มออมา่อนะเอาออีอย่าออมาามิิัวเอ เพื่อเรียมพร้อมสำหรับารีเอ็าลิเบอร์
เอมิยะ หยิบเอาแร่ธาุแสอวาวออมา
าระีาบเอ็าลิเบอร์ะ้อสร้าอนเ้าที่แสแสาส่อมายััวแร่ธาุรหน้า
เาะสร้าาบทั้สอเล่มออมาบนโลใบนี่ ไม่รู้ว่าะเอาไปทำอะไร็ามแ่สร้าเ็บเอาไว้่อนเป็นประสบาร์ยัไละ
“ เอาละ มาเริ่มสร้า้ามับีว่า ”
เอมิยะทำารูับพลัวิารอบๆร่าายเ้ามาอย่า่อเนื่อ
ร่าายอเาเ็มไป้วยเหื่อที่ไหลออมาเนื่อาาแบรับเอาภาระร่าายอย่าหนัเป็นอย่ามา
เาทำารสร้า้ามาบึ้นมา่อนะมอไปยัาบรหน้าที่ยัเป็นเพียรูปร่าเท่านั้นเอ
ไม่มีมเท่าไร
“ เอาละ ้อรีบเหลือเวลาอี 1
ั่วโม ”
เอมิยะล่าวออมา่อนะเริ่มารลับมาบรหน้า
าบเอ็าลิเบอร์แบบเียวับที่เอมิยะเห็นาวามฝันอัวเอ เา่อยๆทำารลับมาบรหน้า
นเิเป็นประายาวสีแออมาาัวาบพร้อมับเส้นวรเวทอมันเอที่เปล่แสออมาราวับ
ำลัะื่นาารหลับไหล
เอมิยะ ทำารรีแนอัวเอเพื่อึเอาเลืออัวเอออมา
มันเป็นสีทอเนื่อเา้อารึเอาสายเลือที่เ้ม้นอเทพออมาาร่าายอนเอ
ให้มันหล่อเลี้ยาบรหน้าที่ราวับลูอัวเอ เอมิยะยิ้มออมาเมื่อเห็นแสประายสีแพุ่ทะยานไปบนท้อฟ้า
“ สำเร็แล้ว าบเอ็าลิเบอร์สีำ ”
เอมิยะ ล่าวออมา่อนะลอสัมผัสที่ัวอาบรหน้า
มัน็บานิ้วอเานเลือไหลออมา มันหยลไปบนาบรหน้าเา วามมที่สามารถัไ้ทุอย่าบนโลใบนี่
แบ่แยท้อฟ้าาพื้นปพี ารฟาฟันเพียรั้เียว็สามารถทำลายอทัพศัรูไ้
“ ยินี้อนรับ เอ็าลิเบอร์สีำ ”
ความคิดเห็น