คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #204 : พบกันที่โรงเรียนเชร็ค(2)
เสียออาารย์ให่ที่ำลับ่ัออมา
ผลมาาสามพี่น้อ่าวัยที่ำลัพยายามินผาอาหารรหน้าอย่าเอาเป็นเอาาย
โนมีแนนำเป็นายหนุ่มผมแส้มปลายาว ท่าทามึนๆยามินอาหารอย่ารวเร็ว!!
แน่นอนว่าถัานยิ้มออมา่อนะหยิบเอาระาษหมายออมาอ่าน
‘ ถัานเ้าะ้อออำลัายและินโปรีนเยอะๆนะ
เพราะ เวลามีล้ามเนื้อแล้วมันูแมนี ’
“ อโทษนะรับ อาารย์้าว
้ายัไม่อยามีล้ามเยอะ ”
‘ ฟันะ!! เ้าะ้อรีบลับมาเร็วๆนะถัาน
้าิถึเ้าที่สุเลยนะ!!! ไม่สิเป็นเสี่ยวัมาว่า
้าไม่อยาเห็นเาทำัวเป็นนไร้วิาอีแล้วเ้าะ้อรีบลับมานะ ’
“ อาารย์เอ้อหล
้าทำให้พวท่านสอนเป็นห่วมาสินะรับ ร่าายเป็นอย่าไรบ้ารับ? ”
‘ นัเรียนถัานและผู้ปรอถัห่าว
เนื่อมาานัเรียนยัไม่ไ้่ายเิน่าเล่าเรียนมานานทาเราึระับารศึษาเอาไว้่อน
โปรรีบลับมาำเนินารโยเร็ว าอาารย์ให่เฟนเอร์ ’
“ ้ายั้อ่าย ่าทอมท่านอีไหม?
”
เป็นารพบันที่น่ายินีเป็นอย่ามา
เอมิยะ ทำารหยุรับประทานอาหารลั่วราว
่อนะหันไปมอร่าอเสี่ยวานที่ล้มลไปุเ่าบนพื้นเบื้อหน้าอาารย์อน้วยน้ำา
สออาารย์ที่ผูพันธ์ัน้วยสายสัมพันธ์ที่ยาะัาราวับพ่อลูเลย ให้ายสิ
เาไม่เหมาะับบรรยายารแบบนี้เท่าไร
แน่นอนอว่าเอมิยะโนอาารย์ให่บหัวเนื่อมาา
ายหนุ่มผมแส้มปลายาวทำารฟาเรียบเ็บินอาหารรหน้านหมไม่เหลือแม้แ่หยเียว
ไม่สิเาินนหมเหลือไว้เพียแ่านเปล่าธรรมา
แน่นอนว่ามีมัรน้อยอยู่้วยับเสียหัวเราะอุโระ่อนะโน
“ รเล็บมัรเมา ”
ระาเ้ามาอย่าโหร้าย
สำหรับายหนุ่มผมแส้มปลายาวเวลามันไม่อาะทำอันราย่อเาไ้แน่นอน
เว้นแ่ว่าะโนอาระยาแล้ละมั้ แน่นอนว่าเอมิยะแสสีหน้าเฮยาออมาแ่ว่านที่ทำหน้าเศร้าออมาอย่าถัาน
เิเรื่ออะไรึ้นันแน่
ะ้อเิเรื่อแน่นอนเหมือนับอาาัิลั่วับหออยแ้วสมบัิ
“ เิอะไรึ้นรึ ถึาน ”
“ ว่าเสี่ยวหวูละ นาหายไป
้าเรียมเสื้อเอาไว้้วย ูสิ ”
ถัานรับเสื้ออเสี่ยวหวูมา
่อนที่ะมีหยน้ำาไหลออมา
แน่นอนว่าวามรู้สึอายหนุ่มอยาที่ล่าวออมาเป็นำพูไ้
มัน่าเ็มไป้วยวามโศเศร้า
เอมิยะมอเห็นภาพอัวเอ้อนทับับถัานเวลาที่สอมืออน
ไม่อาะเอื้อมไป่วยเหลือผู้นรหน้าไ้
“ อาารย์เอ้อหล ้าว่าเสี่ยวหวูไม่อาะสวมเสื้อไ้อี่อไปแล้ว
”
ายหนุ่มล่าวออมา่อนะแสำไรประทานพร
เพียไม่นานแสสว่า็ปราออมาพร้อมับร่าอระ่ายัวน้อยที่ออมา ทุนพาัน็อไปหมเรียบร้อยละ
เนื่อมาาพอะเาทุสิ่ทุอย่าออ อาารย์เอ้อหลทำารระเบิพลัอนออมา
นหลัาหายไปในารโมีเพียรั้เียว
“ พวเราโนสปิริฮอลไล่ล่า
นนา้อสัเวยีวิเพื่อ่วย้า ”
“ ส..สัเวยีวิเหรอ
”
“ อสูรสปิริแสนปี
ยามที่สัเวยีวิอน ร่าายะเป็นเถ้าถ่าน ลอไป ”
ทุนราวับอยู่ในเหวที่ไม่อาะปีนึ้นมาไ้
ายหนุ่มผมแส้มปลายาวเอ็อยาะ่วยเหลือ
แ่ว่าิวิาอถัานมันอ่อนแอมาเินไปนไม่อาะเ้าไปยุ่ยาไ้
อาารย์เอ้อหละ็อมาที่สุนั้นแหละ ใบหน้าเ็มไป้วยวามทุ์
เนื่อาิว่าไม่อามีหนทาเอานะไ้แน่นอน
“ นายัไม่าย เรายัพอ่วยนาไ้ ”
ถัาน
“ ถึะบอว่า่วยนาไ้
แ่ว่าทำไมนาถึเป็นแบบนั้นละ ” อาารย์เอ้อหล
ถัานไ้บอว่าิวิาอเสี่ยวหวูหวูนั้น
อยู่ภายในร่าายอถัานทำให้ร่าายและิวิาอยู่่าสถานที่
ทำให้เห็นแบบนั้น แถมาระ่วยเสี่ยวหวูำเป็น้อารสมุนไพรสามอย่า้วยัน ือ
สมุนไพรเน์-ปลุวิา โสมระับ 9 หมื่นปี-สร้าร่าายใหม่
และลูแ้วอสุรโบราหลอมรวมร่าายและิวิา
“ และเี่ยนไสุท้าย
้าะ้อเป็น้าวแห่ภูิ ”
ะ้อทำารเลียร์เี่ยนไทั้หมมันยานเินไป
ทุนลับมาเป็นสิ้นหวัอีรอบ แน่นอนว่าถัาน้อารำลัเสริมที่แ็แร่พอะบุไป้วยัน
ารเป็นศัรูับสปิริฮอลมันะ้อเิสรามแน่นอน ไม่ว่าะ้าหรือเร็ว็าม
เพียไม่นานเสียเปิประู็ัออมา พร้อมับร่าอเ็สัว์ประหลา
“ พว้านับว่าเป็นผู้่วย
ที่แ็แร่หรือเปล่า ถัาน ”
เฮียไ้ ูิ หลหล
และเ้าอ้วนที่้าวเท้าเินเ้ามาภายในห้อออาารย์ให่
ายหนุ่มผมแส้มปลายาวถอนหายใออมาแน่นอนว่าพวเาแ็แร่ึ้นันทุน
ถัานยิ้มออมาอย่ายินีับาร้อนรับอย่าอบอุ่นอพี่น้อนเอ
พวเาทุนเป็นำลัเสริมที่สุยอ
‘ ถัาน้าที่เ้าาย
แะสลัุ๊าัวนี้เอ เพื่อให้เ้าเอาไว้ับไล่ผีร้าย ’
ไ้มูป่าย
‘ น้อาน เ้านี้ ือ
ำราอาหารที่้าเียนึ้นมาเอ เ้าะไ้มีอาหารี ๆิน
ถ้าไม่มี็ูระาษไปแทนแล้วัน ’ เ้าอ้วน
‘ ท่านพี่ถัาน นี่ือเ็ราาแปหลั
’ หลหล
‘ ้าไ้่าวว่าเ้าแลเปลี่ยนหมายับอาารย์
้าเอ็ำลัออเินทาอยู่ ถ้ามีำแนะนำอะไร็บอหน่อย
้าอยาะแ็แร่มาว่านี้ ’ ออสาร์
“
เียว้าะพาเสี่ยวหวูออไปรับอาาศที่้านนอ ”
หลหล ล่าวออมา่อนะพาเสี่ยวหวูเินาไป
เอมิยะที่ินอิ่ม็สุ่โระออไปทัทายทุนทีู่เหมือนะหลลืมพวนลไปเรียบร้อยละ
ายหนุ่มผมแส้มปลายาวยัไม่ทันะล่าวอะไรออมา็โนเ้าายแห่อาาัริลั่ว
ระามาเย่าอย่า่อเนื่อ นสั่นไปทั่วร่าาย
“ หนอย เ้าัวี
ิโร่เ้าลืม้อมปราสาทอ้า!! ”
“ ็ีว่าโนพวสปิริฮอลทำลายไปทั่อาาัรนะ
”
“ มันไม่ลนะเฟ้ย ”
เสียอเฮียไ้ที่ล่าวออมาแ่เอมิยะ
ยิ้มออมาเล็น้อย่อนะมอไปยัถัานไม่สิ วแหวนออีฝ่ายเสียมาว่า
วแหวนสีแที่แสออมา น่าสสารสอนไม่สิ
พวเาไ้รวมร่าายและิวิาเ้า้วยันเรียบร้อยละ
เป็นสามีภรรยาันเรียบร้อยละ
“ น้อานเ้าิว่า ออสาร์ะมาอนไหน ”
“ มาสิ เาะ้อมาแน่นอน ”
ถัานล่าวออมา่อนที่พวเราะเล่นเมส์ัน
ถัานแพ้น้อออไปรับหลหล้วยสภาพที่เปลี่ยนไป้วยโหมทมิฬ ที่แสนอันราย
เอมิยะหัวเราะออมามูอายหนุ่มสัมผัสไ้ถึลิ่นอปัหาที่ำลัวิ่าม
หลัาผ่านไป 15 นาที
ร่าอายหนุ่มอีนที่เินเ้ามา
“ ไ ไม่ไ้เอันนานเลยออสาร์ ”
แน่นอนว่าเ้าวอ้วนไ้ทำารโนับลโทษ
ผลมาวาม้อารอนที่อยาะเล่นเมส์นเิเรื่อ
เอมิยะหัวเราะออมายามที่เห็นลูแอปเปิ้ลบนหัวเ้าอ้วนรหน้า
ายหนุ่มผมแส้มปลายาว็อยาะหยิบเอาันธนูอนออมาเล็ยิเหมือนัน
ทสอบวามแม่นยำอนเอ
“ พวแะ่า้าหรือไัน ”
“ ูสิ อีนิเียว็ะายแล้วนะโว้ย ”
เ้าอ้วนที่สปิริิ
ล่าวออมา้วยใบหน้าหุหิ ่อนะโนทิ้เอาไว้้านหลัอย่า่ายาย
เรียว่าเป็นหมาหัวเน่าอย่าแท้ริ
เสียหัวเราะที่ัออมาอเอมิยะทำให้เ้าอ้วนโรธเป็นอย่ามาน้อเ้ามาเย่าอายหนุ่มผมแส้มปลายาวอย่าโหร้าย
แน่นอนว่ามันเป็นสีสันี
“ ะว่าไปทำไมถึไ้
ทำารปรับแ่หน้าไม้เทพเ้าละ ถัาน ” ออสาร์
“ หรือว่าะเป็น เพราะ พวสปิริฮอล ”
หลหล
“ ใ่แล้ว
ไอพวสปิริฮอลมันบัอาเล่นแรับ้า่อน ้าะออบโ้ลับ้วยหน้าไม้เทพเ้าเบ้เพื่อสร้าระูล
และนี่ ือ ั้นแรอแผนารทั้หม ” ถัาน
“ น่าเสีย่ายที่ารปรับแ่มันไม่่ายเสียเท่าไร
” หลหล
“ ้าว่ามันไม่เี่ยวับระูลอื่น
พวเาไม่ยอมรับเ้าเป็นผู้นำแน่นอน ” ออสาร์
“ ไม่้อัวนไป
้าิเอาไว้แล้วนหนึ่ ” ถึาน
“ ไอโ่นั้นนะเหรอ ” มูป่าย ูิ หลหล
ออสาร์
ถัานยิ้มออมาเนื่อมาานที่เาิเอาไว้
เป็นเ้าบ้าไ้หล หนึ่ัวสำรออเ็สัว์ประหลาแห่เร็ ารไ้ำลัรบมาเพื่อพอที่ะ่อ้านพวสปิริฮอล
นับว่าุ้ม่าที่ะลอิ่อ เอมิยะมอพวเา้วยสายาริั่อนะลุึ้นมา
บรรยายาศเปลี่ยนไปาหน้ามือเป็นหลัมือ
“ ถัานเรียวแหวนอเ้าออมา ” ิโร่
“ พี่ให่ ท่าน้อาระทำสิ่ใันแน่
เวลาอพวเราไม่่อยมีนะเ้า่ะ ” ุโระ
“ อ่า แ่อนนี่ะรีบเสียหน่อย
้ายัยืนยันำเิม น้อานเรียวแหวนอเ้าออมา ” ิโร่
“ ิโร่ แม้ว่าเ้าะล่าวออมาแบบนั้น
แ่้าไม่อยาะเรียออมา ” ถึาน
“ ั้นรึ ้าะบัับเอ ” ิโร่
ายหนุ่มผมแส้มปลายาวทำารปลปล่อยแรัวิาออมา
แน่นอนว่าเป้าหมายมีเพียแ่ถัาน
ั่วพริบาเียวร่าอถัาน็โนแรันวิาทับร่าายเอาไว้ับพื้น
เหล่าสมาิอเ็สัว์ประหลาแห่เร็พาันแสสีหน้าหนัใออมา
“ อั!! ท่านอย่าไ้บัับ้า ิโร่ ” ถัาน
“ อ่า ้าำลับัับเ้าอยู่น้อาน
เพื่อเสี่ยวหวูเอ ” ิโร่
ายหนุ่มผมแส้มปลายาวล่าวออมา
่อนที่แสสว่าสีทอะปราออมาา้านหลัวแหวนแรอเามีอา ยามที่โนแรันอันมหาศาลสัาาะัสินใแทนสมอในารัสินใ
วแหวนอถัานปราออมาที่้านหลั มีอันหนึ่เป็นสีแัเน
“ เอาละ ้าะ่วยเล็น้อย ” ิโร่
เอมิยะ
ล่าวออมา่อนะเอื้อมมืออนไปสัมผัสับวแหวนรหน้า
สร้าวามะลึเป็นอย่ามา
โยปิะไม่มีทาสัมผัสัววแหวนอสปิริมาสเอร์นอื่นไ้
พลัมหาศาลไหลเ้ามาเพียั้วพริบาเียววแหวนอถัาน็เปล่แสออมา ่อนะปราร่าิอเสี่ยวหวูออมา
ใบหน้าเ็มไป้วยวามสับสนเ่นเียวับทุน
“ ้ามีเรื่อะถาม พวเ้าสอนะแ่านันอนไหน
”
ำถามอเอมิยะไม่่าาหมัที่่อยไปยัหัวสมออทุน
หลัาที่สับสนแล้วยั้อมาเอสถานะมึนอีรอบ
ทุอย่าเียบไปหมแม้แุ่โระเอ็ยัิามไม่ทัน มันเิเรื่อบ้าบออะไรันแน่
เอมิยะหัวเราะออมา่อนะปลพลัวิารอบ ๆร่าอถัานออไป
“ เอานี่ อวัานแ่า้า น้อาน ”
เอมิยะโยนบาอย่าให้ับอีฝ่ายไป!!
ความคิดเห็น