คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #169 : ก่อนเริ่มสงคราม (8)
รูลเลอร์ ที่ื่นมาบนเียนอนแสนนุ่มสบาย
สำหรับเามันไมุ่้นินเสียเลย
ใบหน้าอายหนุ่มที่แสถึอาารอหลับอนอนมาลอทั้ืน
ผลมาาารที่เานอนบนพื้นมาลอหลายเือนนลายมนุษย์หินไปเรียบร้อยละ
ทำเอานึถึประสบาร์สมัย่อนเลย
รูลเลอร์ ลุออมาาเียนอน่อนะเินหายไปในปราสาท
สำหรับเาแล้วมันว้ามาสำหรับรอบรัวหนึ่ แถมพวุ๊าเทียมอย่าพวเมรหน้าอี
พวเธอทุนถูสร้าึ้นมาเพื่อเป็นภารนะออศัิ์สิทธิ์
แ่ะมีเพียแ่ผลานที่สมบูร์แบบที่สุเท่านั้น
ผลานที่ยอเยี่ยมพอะรอรับพลัอำนาออไ้
รูลเลอร์มอไปยัใบหน้าอเหล่าเมรหน้า นัยน์าสีแที่เรียบเย
มาพร้อมับใบหน้าไร้อารม์ ถ้าเิว่ามีพวศัรูบุเ้ามาะ้อเออทัพอไอ์เบิร์น
เหล่าหิสาวรหน้าไม่่าาอาวุธสราม เิมาเพื่อาย
เิมาแ่ไร้วามหมายในารมีีวิเป็นอนเอ
ายหนุ่มผมแส้มปลายาวถอนหายใออมา่อนะเินผ่านพวเธอรไปยัห้อรัว เามีโอาสไ้พบับาแ่อปราสาทไอ์เบิร์น้วย
แน่นอนว่าไม่มีารปะทะัน ถ้ามีริัวปราสาทหายไปสัรึ่หลัไ้
ห้อรัวระับราาปราสาท
พววัถุิบเอ็มีมามายให้เลือใ้าน ายหนุ่มทำอาหารออมาเป็นปิ
แม้ว่าะอบานบ้านและารทำอาหาร็าม แ่เายัเป็นนี่แสนะั่วร้ายเสมอ
นเลสะ้อายอย่าทรมารสินะ แม้ว่าะเป็นวามั่วร้ายอนอื่น็าม
รูลเลอร์ เฝ้ามอลอเวลา เฝ้ามอารระทำอเอมิยะ
ิริึุ ายนยัสามารถเปลี่ยนแปลนเอเลือเส้นทาที่นเอ้อารไ้แน่นอน
่าาเาที่เินมาไลเินว่าะหันหลัลับมาแ้ไแล้วละ
แม้ะรับโอาสที่สอแ่เป็นโอาสที่ะแ็แร่ึ้น เปลี่ยนแปลทุอย่า
เพื่อโละไ้มีผู้พิทัษ์มาึ้นไปอี
เป็นนที่แ็แร่พอะำัสิ่ั่วร้ายอมนุษย์ที่เป็นรูปธรรมออมา
รูลเลอร์ลาสพิเศษผผูู้แลสรามอศัิ์สอทธิ์ ให้เป็นไปามเิมอัวเมส์
วามยุิธรรมเา็ยัเื่อมั่นเสมอมา ลอมาแม้ะ้อโนอุมาร์อน
ทรยศ็าม
“ รูลเลอร์ วันนี่สินะ ที่พี่ะยอมบอื่อนะ
” อิลิยา
“ แน่นอน ” รูลเลอร์
ายหนุ่ม
ลาวออมาพร้อมับทำารัผัที่อิลิยาพยายามะเี่ยทิ้
เ็สาวผมเินแสสีหน้าอนๆออมาเนื่อมาาเธอ ไม่อบารินผัรหน้ามันมแถมไม่อร่อยอี้วย
ภาพอพี่ายับน้อสาว่าอายุ ไอริมอภาพรหน้า็อที่ยิ้มออมาไม่ไ้ ไมยะ
ที่ั้าวให้ับาุระเสร็
าริยะ ทำารัพวับอาหารให้ับเ็สาว
แม้ว่าะอบามใแ่เรื่ออสารอาหาระ้อไ้รับแบบเท่าับอายุ ิริึุ
เอ็แสสีหน้าไม่พอใออมายามที่โนไอริับไมยะ แล้ัอที่เาไม่อบมาให้ทาน
วันสำัะ้อเอับเรื่อแบบนี่้วยเหรอ เาไม่อบเลยริ ๆ
อิลิยา
พยายามแล้รูลเลอร์ลับ้วยารส่พวอาหารมามายไปแทน สำหรับเาารไ้รับสารอาหารแทนแหล่พลัเวทามาสเอร์
ถือว่าเป็นสิ่ที่เิึ้นไ้ทั่วไป อาหารมามายที่โนส่ลท้ออย่า่อเนื่อ
เพียไม่นานพวมัน็หมล อิลิยามอภาพรหน้า้วยสายาไม่อยาะเื่อ
“ เอาริเหรอเนี้ย ” อิลิยา
รูลเลอร์
ยิ้มออมาเล็น้อย่อนะเอื้อมมืออนไปยี้เส้นผมสีเินอเ็สาว้วยวามเอ็นู
อิลิยาพยายามหลบฝ่ามือหนาออีฝ่ายแ่้วยวาม่าออายุ
แถมรูลเลอร์ยัเป็นวีรนอี้วย อิลิยาเลยเลิารัืนอย่าไร้ประโยน์ เสียหัวเราะที่ัออมาอรูลเลอร์
“ ท่าทาอารม์ีัเลยนะ รูลเลอร์ ”
ไอริ
“ แน่นอน ็เป็นวันที่้าะบอนามแท้รินิ
” รูลเลอร์
ายหนุ่มผมแส้มปลายาวล่าวออมา
่อนะมอไปยัานอาหารอน เนื้อิ้นสุท้ายหายไปไหนันแน่นะ
เามอไปยัมุมปาอเ็สาวผมเิน ที่มุมปาออิลิยามีราบอสสีแอยู่
เ็สาวพยายามหลับสายาอรูลเลอร์ ็เาไม่ยอมินเธอเลย ่วยินยัไละ
“ แสบนันะ อิลิยา ” รูลเลอร์
“ อิ อิ ่วยไม่ไ้็พี่้าเอนิ ” อิลิยา
ภาพอรอบรัวที่แสนสใส
ทุอย่า็วระปล่อยวาไปบาสินะ
ายหนุ่มผมแส้มปลายาวถอนหายใออมา่อนะมอไปยัไมยะับิริึุ
ะว่าไปถ้าทั้สอแสวามรัออมา ไอริสฟีลไม่รัเลียไมยะแน่นอน อาะีใ็เป็นไปไ้
ถ้ามีลู เาล้าพนันเลย
น่าาะ้อออมาเหมือนับมิยุแน่นอน
รูลเลอร์ที่ำลัินาารไปไลหลายปีแสน ็เ้าโลส่วนัวอนเอไปเรียบร้อยละ
ผลมาาเา้อารเวลาพัผ่อน ิริึุับไมยะ ินาับอาารอรูลเลอร์ที่แสออมาแล้ว
พวเาทุนินอาหารเ้าเสร็ เอมิยะ ิริึุ ็ทำารเรียมพิธีรรมอัเิ
ายหนุ่มผมแส้มปลายาว อัวออมา่อน
เาเินออมาาปราสาทอไอ์เบิร์น เนื่อมาา้อารเวลาในารทำวามเ้าในเอ
รูลเลอร์ทำารเทรเอาาบู่ออมา ันโว์ บาุยะ สอศาสราวุธที่เีย้าเาในสนามรบมาอย่ายาวนาน
ยาวนานมา ๆ
รูลเลอร์
ทำารร่ายรำระบวนท่าาบอนเอ ารเลื่อนไหว่อเนื่อ สายลมที่พัผ่านไปอย่าไร้ที่สิ้นสุ
ทุรั้ที่ออระบวนท่า ะปราเสียำรามอมัรัไปทั่วบริเว เรียพวสาวใ้อไอ์เบิร์นออมาาัวปราสาท
รูลเลอร์ ็เป็นวีรน แ่ถึนาเปลี่ยนแปลสภาพอาาศไ้
มันออะเินไปหน่อย
พวเธอ้อมอไปยัรูลเลอร์ ระยะเวลาที่ผ่านมาเือบ 3
ปี ายรหน้านับว่าเป็นนแปลประหลามานหนึ่
แ่ถึอย่านั้น็ยัไม่เยแสพลัวีรนออมา
ยเว้นารบุิัวเ็สาวผมำนามาุระ เ็น้อยที่มีพรสวรร์อเวทโทาะ
ระบวนท่าาบแร ไร้เา มัรท่อนภา
ู้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!!
เสียระเบิที่ัออมา มัรทะยานไปบนท้อนภา
พวมันโนสร้ามาาหิมะรอบปราสาทไอ์เบิร์น ร่าายอรูลเลอร์ที่ปลปล่อยพลัมานาออมาาร่าาย
ยามที่หิมะลมายัร่าายอรูลเลอร์ มัน็ระเหยลายเป็นไอลอยไปบนท้อฟ้า
เอาเถอะแ่ท่าแร ็พอแล้ว
“ ว้าว สุยอไปเลยพี่รูลเลอร์ ” อิลิยา
“ อ่า ” รูลเลอร์
“ สัวัน หนูะทันไ้แบบพี่ายไหม ”
อิลิยา
“ ะยาเินไปหน่อยละมั้ ” รูลเลอร์
ายหนุ่มผมแส้มปลายาว
ล่าวออมา่อนะอุ้มเ็สาวผมเินึ้นมาบนไหล่อน อิลิยาหลับาล่อนะอรูลเลอร์
ร่าายอพี่ายผมแ เาอบอุ่นไม่่าาวะวันแม้แ่น้อย
เ็สาวหลับาล่อนะนอนหลับไป้วยวามเหนื่อยอ่อน
ยามที่รูลเลอร์ปลปล่อยพลัออมา
“ าแ่เหรอ ” รูลเลอร์
“ มีมารยาท่อ
้าที่เป็น้นระูลอไอ์เบิร์นหน่อยสิ ”
“ เหอะ ระูลที่ะล้มสลายอนไหน็ไ้เนี้ยนะ
” รูลเลอร์
“ หมายวามว่ายัไันแน่ บอมาะรูลเลอร์
”
“ เรื่อเถอะาแ่ ” รูลเลอร์
ายหนุ่มผมแส้มปลายาวล่าวออมาแบบนั้น
่อนะหัวเราะออมาเล็น้อย เาเินาาแ่แห่ไอ์เบิร์น ายแ่รหน้าเปรียบเสมือนับหัวหน้าอระูล
อี้านหนึ่ิริึุับไอริสฟีล ที่เินมายัห้อโถมอัเิ พิธีรรมะเริ่มเมื่อเวลามาถึ
ยามที่เวลามาถึ
“ ฝัาบแห่ำนาน มราเมื่อ 1
พันปี่อนเหรอ ” ิริึุ
“ ่ะ สมบัิอทาไอ์เบิร์น
ฝัาบแห่ำนาน ” ไอริ
“ มันมีวามสามารถในารรัษาสินะ ”
ิริึุ
“ ่ะ
แ่ะ้อไ้รับมานาาเ้าอที่แท้ริ้วย มันะฟื้นฟูร่าาย ไม่แ่ราไปลอ ”
ไอริ
“ ั้น ถ้าอัเิเอร์แวนท์ที่เป็นเ้าอ
็สามารถใ้านเป็นโฮุอมาสเอร์ไ้สินะ ” ิริึุ
“ ่ะ สมแล้วที่เป็นิริึุ เรื่อมือ
็เป็น เรื่อมือ ” ไอริ
“ ถ้าล่าวออมาแบบนั้น
เอร์ที่อัเิออมา็ไม่่าาเรื่อมือสิ ” ิริึุ
ายหนุ่มล่าวออมา
่อนะหยิบเอาบุหรี่ออมาสูบเนื่อมาา่อนพิธีารอัเิ
มัน็ไม่่าาารเสี่ยโเท่าไร เาไม่้อารวีรนที่มีอุมาร์ที่อ่อน่อโลมาเินไป
ถ้าเป็นไปไ้เาอยาะไ้รูลเลอร์มาเป็นเอร์แวนท์อนมาว่า
้อมาอัเิแบบนี่
ายหนุ่ม หยิบเอาโลหะเหลวออมา ่อนะเทลไปบนพื้นพร้อมับารอัพลัมานาลไป
่อนะทำารบัับพวมันไปในทิศทาที่้อาร วแหวนอัเิ สำารเาารอัเิเหล่าวีรนมายัโลใบนี้
ไม่ำเป็น้อใ้พิธีรรมที่ยุ่ยานเินไป ะว่าไปเาสัาับรูลเลอร์เอาไว้นิ
าริยะ
ที่เินเ้ามาในห้ออัเิแม้ว่าะถอนัวออมาาระูลมาโ้็าม
แ่เายัมีวามทรำเี่ยวับวแหวนอัเิเอร์แวนท์มายัโลใบนี้
ิริึุไม่ไ้ล่าวอะไรออมา ทั้สอทำาร่วยัน่อนะรอเวลา
ยามเมื่อเวลามาถึร่าอายหนุ่มุบาทหลว็ปราออมา
“ นี่ิริึุ
อัเิเอร์แวนท์ออมา้วยพิธีรรมแบบ่ายๆะไม่เป็นไรเหรอ ” ไอริ
“ ไม่เป็นไรหรอ ั้นในานะอมาสเอร์มีหน้าที่แ่ทำให้พวเาปราายหยาบเท่านั้น
” ิริึุ
ยามเมื่อเวลามาถึวเวทรหน้าเปล่แสสว่าออมา
มันทำานอบสนอ่อมานาอมาสเอร์ ไม่สิพวมันทำาน็่อเมื่อมีราสัลัษ์บนฝ่ามือ
อย่าเรย์ู เอมิยะ ิริึุทำารส่พลัเวทลไปในในวเวทรหน้า าริยะ ไอริ าุระ
อิลิยา และ รูลเลอร์ ไอริทำารวาฝัาบอวาลอนบนแท่นบูา
“ ้าอสาบาน
ที่แห่นี่้าะเป็นวามีอันเป็นนิรันร์ ้าะีระาวามั่วร้าย ”
ำล่าวอิริึุ เสียอเาไ้ยินไปยับัลลั์วีรน
อศัิ์สิทธิ์ไ้ทำารอัเิวีรนออมา ้วยสื่ออัเิอเอมิยะ ิริึุ
ที่เป็นฝัาบอวาลอนที่โนโมยไปเมื่อนานมาแล้ว แสสว่าที่ยิ่ให่มาพร้อมับระแสพลัที่ปั้นป่วนเป็นอย่ามา
่อนที่ะมีร่าอวีรนปราออมา
“ ้าอถาม เ้าเป็นมาสเอร์อ้าเหรอ ”
เสียหวานที่ล่าวออมา เส้นผมสีทอที่ยาวไปถึลาหลั
เเบอร์ที่ิริึุอัเิออมา เป็นหิสาวเ็มัวที่ส่วมุเราะอัศวิน
นัยน์าสีเียวมร ำนานที่โ่ัอราาอัศวินอาเธอร์ เพนรา้อน
ภาพวาที่เาิเอาไว้พัทลายล เมื่อเห็นร่าอหิสาวรหน้า
“ นี่มันอะไรัน ” ิริึุ
เสียอเาที่ล่าวออมา
ภาพรหน้ามันทำลายวามปรารถนาอายหนุ่มไปนหม เเบอร์มอไปยัมาสเอร์อนเอ
เธอสัมผัสไ้ถึเอร์แวนท์นอื่นนอานเอ สายา้อมอมายัร่าอบาทหลวุแรหน้า
ภาพที่ไม่ิว่าะไ้มาเออีรั้
เเบอร์ ทะยานร่าเ้าอรูลเลอร์
ท่ามลาสายาอเหล่าอมเวท หิสาวผมทออร่าอายหนุ่มผมแส้มปลายาว อแน่น้วยวามลัวว่าภาพรหน้าะเป็นเพียภาพมายาออศัิ์สิทธิ์
รูลเลอร์ทำารลูบหัวหิสาวอย่าอ่อนโยน อาเธอร์เรียที่โนอัเิออมา
อายุประมา 18
ปี
ร่าายเิบโเหมือนหิสาวปิทั่วไป
ใบหน้าอเธอที่ำลัุหน้าออายที่รั้หนึ่ เยอยู่้วยันลอเวลา
วามเ็บปวอเธอ ที่้อทนมาลอหลายปี
ารที่ไม่อาะเอหน้าอบุลอันเป็นที่รัไ้ รูลเลอร์หัวเราะออมาเล็น้อยับท่าทาออาเธอร์เรีย
“ เ้าเอ็โนานี่แล้ว
ยัะร้อไห้อีหรือ ” รูลเลอร์
“ เ้าบ้า ้าิถึเ้ามาลอเลย ” เเบอร์
“ ามที่้าเยล่าว
ว่าะบอนามแท้ริอน ”
“ ้าวีรนผู้ผุวามยุิธรรม เอมิยะ
ิโร่ ”
ความคิดเห็น