คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #139 : เอมิยะกับหน้าที่(2)
เอมิยะ ไ้มอไปยัหิสาวผมแรหน้า
อย่าไร็ามเวลาพัผ่อนอเาหาไ้ยามา ถ้าไม่ออไปทำภาริ็ะเรียมแผนารปรับปรุเมส์ทั้สออเาที่เริ่มสร้าออมา
ยอารเิมเินมาว่าเิม เนื่อมามันะมีสิลแบบพิเศษอพวสายเทพทรูแบบ
นบานที่นั่เล่นไปินอาหารรหน้าไป
“ เอาเพร ันอยาะไ้เพรมาเิมพลัอ๊ะ
” ุาโะ
“ ผู้ทำพันธสัา
ารอแบบนั้นับายรหน้า ” ิฮัสัน
“ เอาไปสิ ”
พริบาเียวเพรที่ะ้อลันผ่าน่านมามายว่าะไ้มาสัเมล็
็ไหลออมาามิิแบบพิเศษเอมิยะเยทำารวิเราะห์โรสร้าอมันมา่อน
พวมันเิมาาารบีบอัอพลัมานาภายในันเี้ยน เหมือนนิยาย่าโลที่ะ้อหาแนลาออสูรมาาย
มัน็เหมือนัน ุาโะหายาาร่วนอน
เธอทำารรอบโยเพรรหน้า้วยสายาเป็นประาย เธอหยิบเอาถุออมาพร้อมับออำสั่ให้ปู่้าอเธอ่วย้วยอีน
เอร์แวนท์มอไปยัเ้าสิ่ผิปิอโลที่สร้าบาอย่าออมา
ราวับอรหน้าเป็นาบธรรมา
“ ยัแสวามสามารถออมาไ้แปลๆเสมอ ”
อาเอร์แ
“ อ่า ”
“ โห้ พี่ายสุยอ ันเอ็ไ้บาอ๊ะ ”
ุโระ
“ ว้าว ถ้าสร้าอศัิ์สิทธิ์ไ้ี ”
อิลิยา
เอมิยะ ทำารเปิมิิ่อนะหยิบเอาถุเพรออมาสอถุ
พร้อมับหยิบเอาอสีทอออมามันเปล่แสสว่าออมา พร้อมับพลัศัิ์สิทธิ์ที่เหล่าเอร์แวนท์สัมผัสไ้
อรหน้าะ้อเป็นอศัิ์สิทธิ์แน่นอน วามเาไม่ไ้มอผิแน่
แถมยัมีมาถึสออัน หมายวามว่า
สอวามปรารถนาที่ะเป็นริ
อิลิยา แ่ล่าวออมาเล่นๆเอ
แ่พี่ายสุยออเธอลับหยิบออมาามิิ ถึะเยบอว่าพี่เอมิยะอโลเธอโระ
OP
สุยอ็ามแ่เล่นทำแบบนี้ สรามอศัิ์สิทธิ์หลายโลที่ผ่านมาลายเป็นเพียแ่
ละรแ้เบื่ออโลนะสิ เ็สาวหัวเราะออมาแห้ๆ
“ ว้าว สุยอมีอัน้วย อบุ่ะพี่าย
” ุโระ
“ อบุ่ะ พี่ิโร่ ” อิลิยา
“ แหม แหม ิโร่ัอเราเ่เนอะ ” ไอริ
“ อืม ออะเ่เินไปนะ ” ิริึุ
นั่าหนุ่มล่าวออมา เมื่อมอไปยัลูบุธรรมอนที่เรียว่าเป็นนที่เ่มา
แถมยัรัรอบรัวยิ่ว่าสิ่ใ อบปป้อและ่วยเหลือนอื่น
แ่็ยอมรับอุมาร์อเาที่ะเป็นผู้ผุวามยุิธรรม
ทั้ที่มันไม่อาะเป็นริไ้ เป็นแ่อุมาร์ที่ะทำลายัวเอไปเรื่อย ๆ
“ ยอเยี่ยม อาหารอเ้าทั้สอ
อร่อยมา ” ิริึุ
ำล่าวอิริึุล่าวออมาอย่านั้น
ทำเอาเอมิยะและอาเอร์แ้อยุ่ารระทำอนเอ พร้อมับยมืออนึ้นมาับน้ำา
วามพยายามที่ผ่านมาอพวเาไม่ไ้เสียเปล่า พวเา่วยเหลือนไปมามายแม้ะ้อทรยศ่ออุมาร์อน็าม
่า 1 รัษา 100
ายหนุ่มทั้สอที่เินทาผ่านสนามรบมาอย่ายาวนาน
แ่มีหิสาวนหนึ่มาึเสื้ออเอมิยะพร้อมับสายาาหวัเป็นอย่ามา
ภายใ้อ้อมออเธอเ็มไป้วยเพรมามาย แถมที่้านหลัยัมีิฮัสันที่เินมาพร้อมับลาถุใบให่มา
ที่บรรุเพรมามายเอาไว้
เอมิยะทำารพยัหน้าหนึ่รั้ ่อนะหยิบเอาุ๊าออมาพร้อมับโยนให้เธอ
“ น…น่ารัเินไปแล้วุ๊าปู่้าละ
”
“ นายนี้เป็นนีว่าที่ิอีนะ ่าาเ้าเบอร์เิร์เอร์เลย
”
ุาโะล่าวออมา้วยรอยยิ้ม
เอมิยะมอบรรยาาศที่แสนะหวานอมมพูรหน้า
มอร์เร็มออรหน้า้วยสายาที่อยาะไ้บา
่อนะเินมาับปลายเสื้ออเอมิยะ ถึอย่าไร้เธอ็ยัอยาะเป็นเ็น้อยอยอ้อนเอมิยะหรืออาเธอร์เรียเสมอ
เอมิยะลูบหัวหิสาวอย่าอ่อนโยน
่อนะหยิบเอาุ๊าสิโออมาสอัว
“ อบุมาเลย่ะ ท่านแม่ ”
มอร์เร็ล่าวออมาพร้อมับอุ๊าเอมิยะและอาเธอร์เรียที่สวมุสิโน่ารัเป็นอย่ามา
หิสาวมอร์เร็ที่เอมิยะเห็นเธอโนอัเิออมาอนอายุ 15
พริบาเียวเา็โนอัลเอร์เ้าประิร่าายอย่า่ายาย ่อนที่อีฝ่ายะลมืออย่ารวเร็วเป็นอย่ามา
แผล็บ แผล็บ
“ สามี แล้วุ๊าอพว้าละ ”
เพียไม่นานเหล่าอาเธอร์เรีย็เินมาล้อมรอบายหนุ่มผมแส้มปลายาว
แน่นอนว่ามีแ่เสียหัวเราะที่ัออมา มีิลาเมที่เ้าไปร่วมว้วยอีน
เธอเอ็้อารุ๊าเ่นัน
เพียไม่นานาร่อสู้็หยุลไปพร้อมับเอมิยะที่เินออมา
้วยสภาพที่ไม่เยีเท่าไร
“ …ุเอมิยะ
หนูอุ๊า้วยไ้ไหมะ ” ลิลี่เเบอร์
“ อ่า เอาไปสิ ”
เเบอร์ลิลี่
ยิ้มออมาอย่าน่ารั่อนะวิ่ออมาพร้อมับุ๊า สสัยเาะไม่มีออร่าไล่นออไปาัวเอ
เอมิยะยิ้มออมา่อนะทำารอบนมินเล่น
แ่็โนับปลายเสื้ออีแล้วรั้นี้มันแ่าันเป็นโนลิลี่่าหา เธอมอไปยัถานมรหน้า
่อนะพยายามลืนน้ำลายนเอ
“ น…หนูอนมหน่อยไ้ไหมะ
” โนลิลี่
“ อ่า มาเอาไปสิ ”
เวลาอวามสนุยามเ้าผ่านไปอย่าเื่อ้า
แ่มีวามสุแน่นอนว่าเอมิยะหาไ้หยุพัเสียหน่อย เามาทำานพิเศษ่าเวลามาว่า
เสียหัวเราะสำหรับเอมิยะนับว่าเป็นอราวัลที่วร่าแ่เา
ายหนุ่มผมแส้มปลายาวที่ยิ้มออมาอย่าอ่อนโยน เา่อย่วยทุน
“ เออ เ้าหมาโ่ แเอาโฮุมาไหม ”
“ ้าไม่ใ่หมาเฟ้ย เอามาว่าแ่แ้อารอะไร
เ้าหนู ” แลนเอร์
“ ้าะ้อมมันให้ ผลอาบันบาุ
โฮุนั้นไม่่าาเศษเหล็ที่ายไปแล้ว ”
ำล่าวอเอมิยะสร้าวามะลึเป็นอย่ามา
แลนเอร์ทำารโยนหออนให้อีฝ่าย อย่าไรเา็ไม่้อารให้สมบัิวีรนที่ทอมาาอาารย์้อพัเสียหายไป้วยน้ำมืออน
เอมิยะทำารเินมายัห้อ้อมอาลเีย ่อนะเรียเอาเาหลอมออมา
“ แะทำอะไรฟ่ะ เ้าหนู ” แลนเอร์
“ เียบไปีว่า ้าำลัะ้อมหอให้อยู่นิ
”
เอมิยะ
ล่าวออมาพร้อมับทำารุเปลวเพลิึ้นมา ่อนะทำารเพิ่มวามร้อนเ้าไปอีหลายเท่าัว
นหอเปลี่ยนไปเล็น้อย เอมิยะทำารหยิบเอาแร่โลหิออมามันเิมาาารผลึอเหล่านัรบมามายที่ายลไป
เอมิยะทำารหยิบเอา้อนออมาามิิ
เร้ เร้ เร้
เสียัราวับเทพสายฟ้าำราม หอรหน้า่อยๆโนีนเริ่มะเปลี่ยนรูปร่าไป
แร่โลหิ่อยๆหลอมรวมับหอรหน้าอย่ารวเร็ว สายลมพัผ่านเ้ามาภายในห้อทั้ที่มันไม่น่าะเป็นไปไ้
เอมิยะยิ้มออมา่อนะใ้มือเปล่าอนับอาวุธร้อนๆรหน้า
ทำเอามาสเอร์หลายนปิาลไป
“ อืม แสว่ายัไ้วามทรำมาไม่รบ ”
ิฮัสัน
“ ปู่้ารู้ัับเอมิยะ้วยเหรอ ”
ุาโะ
“ ในอีที่แสนนาน ” ิฮัสัน
เอมิยะทำารวหอเโบล์ อย่ารวเร็วทวท่าไม่่าาแลนเอร์เท่าไร
วามโอเอร์เอมิยะที่้านอัศวินโ๊ะลม ือ
ารไ้รับ่าประสบาร์อเหล่าวีรนาาร็อปโฮุมาใ้านเอ
เรียว่าไม่่าาาร่อสู้ับนเอที่มี่าสถานะที่เหนือว่านหลายเท่าัว
หลัาที่อาวุธเย็นัวล
เอมิยะโยนไปหาแลนเอร์อีฝ่ายรับ้วยมือ้าเียว สัมผัสไ้ถึพลัานที่ไหลออมาาหอเโบล์ที่มาว่าปิ
แถมยัเบามา ายรหน้าสามารถ้อมสมบัิวีรนไ้่ายายนานี้เลยหรือ เอมิยะทำารสะบัมือหนึ่รั้
่อนที่อรหน้าะหายไปนหม
“ พี่ายสุยอ สอนันบาสิ ” ุโระ
“ ุโระ
น่าะไ้รับวามสามารถพื้นานอพี่ไปหมแล้วนิ ”
“ ็ใ่อยู่หรอ
แ่ว่ามันเหมือนะิัเล็น้อย ” ุโระ
“ น้อะ้อฝึฝนัวเอยัไละ ”
เอมิยะล่าวออมา้วยรอยยิ้ม
่อนะมอไปยัเหล่าลิลี่น้อยทั้หลายที่วิ่รมาอนมาายหนุ่ม
เนื่อมาาอาเอร์แเป็นนเ้มวมา าระินอว่าะ้อรอเวลาอนบ่ายสามแล้วารที่เอมิยะปราัวออมา
ทำให้พวเธอมีทาเลือมาว่าเิมเยอะ
“ ฮ่าฮ่าฮ่า ูเหมือนว่า้าะทำให้เหล่าลิลี่น้อยเสียนแล้วละ
”
น่ารัีนะ อบุทุนที่เยบริาให้ผม อนที่รอบรัวไปเที่ยวทะเล ไม่อย่านั้นไรท์ไม่มี้าวินแน่นอน
ความคิดเห็น