คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #120 : สงครามครั้งสุดท้าย(1)
มอร์เร็ำลันอนหลับฝันีอยู่
็ไ้ลิ่นหอมลอยออมาาห้อรัว หิสาวลุึ้นมาาเียนอนอนเอเินามลิ่นหอมไปยัโ๊ะอาหาร
อาเธอร์เรียยิ้มออมาเล็น้อย่อนะเินมาลูบหัวหิสาวรหน้า้วยวามรัที่
แม่เลี้ยอมอร์เร็ไม่มีทามอบให้ไ้แน่นอน
เอมิยะเสริฟอาหารเย็นออมา เป็นพวเนื้อและไวน์แที่เาบ่ม้วยัวเอ
มอร์เร็ไ้ทำารล้าหน้าน ่อนะมออาหารรหน้าเป็นเมนูที่แปลาเสียริ
ถึะไม่มาเท่าไร็าม หิสาวทำารับ้อมับมีพร้อมับลมือหันเนื้อรหน้า
แ่สัมผัสเบามัน็าออาันแล้ว
น้ำอเนื้อที่ไหลทะลัออมา
ทำเอามอร์เร็้อพยายามห้ามน้ำลายอนเอ ลืนน้ำลายลอเสียัอึ!!
อาเธอร์เรียหัวเราะออมาเล็น้อย ่อนะลมือทานอาหารอเอมิยะ
ฝีมืออสามีเธอเป็นที่หนึ่เสมอ นาพ่อรัวในปราสาทยัไม่เท่าับอีฝ่าย สสัยเสียริว่าไปฝึมานาไหนันแน่
“ อร่อยมา ”
“ ถ้าอร่อย็ินเยอะๆเสียละ
ารฝึมันพึ่เริ่ม ”
“ ใ่แล้วมอร์เร็ แ่อย่าลืมออำลัาย้วยละ่ะ
มันี่อร่าาย ”
มอร์เร็พยัหน้ารับ อี้านหนึ่เมอร์ลินำลันั่ทานอาหารอยู่ภายในบ้านอนพร้อมวิเวียร์
ายหนุ่มมอไปยัร่าอนที่เินเปิประูเ้ามา ายหนุ่มผมแส้มปลายาวเินเ้ามาพร้อมับไ่ป่าที่ล่าไ้ระหว่าทา
เมอร์ลินยิ้มออมา ่อนะมอภรรยาอน
“ ไปรับเอาอฝาา ท่านวีรนหน่อยสิ
วิเวียร์ ”
“ ่ะ ”
“ ท่านลมาเรื่ออแผนารสินะ ”
“ อ่า ลอ 15
ปี แลนสล็อไ้ยอมเสียสละนเอเ้าไปเป็นสายสืบอพวเรา ”
“ แล้วลูสาวอท่านละ นาะโนำในานะอนทรยศ
”
“ มันเป็นโะา
แ่้าเื่อว่านาะสามารถลบล้าื่อเสียอนไ้ ”
เอมิยะล่าวออมา่อนะเินออมาาบ้านอเมอร์ลิน
ใริว่าายหนุ่มยอมอยู่นิ่ๆลอ่วระยะเวลา 15 ปี แน่นอนว่า เาเอ็ไม่อยาะทำามประวัิศาสร์เท่าไร
แ่เาเป็นผู้พิทัษ์หน้าประวัิศาสร์อโล ถ้ามีารเปลี่ยนแปลมาเินไป
อาะเิผลเสียเอ เอมิยะยิ้มออมาเล็น้อย
ระูลอุแม่ะเ้ามาโมยฝัาบอวาลอน
ามำนานที่ล่าวออมา ายหนุ่มนั่สูบบุหรี่ที่้าทะเลสาบ
แน่นอนว่าในอนาไม่มีใรทราบแม้แ่เาเอ โลอเรามีหลายยุ หลายสมัย
วีรนเป็นัวนที่อยู่เหนือยาลเวลา พวเาไ้รับารปิบัิอย่าเท่าเทียม สำหรับบานที่โนปิเสธ
อย่าเาที่โนเหล่าวีรนปิเสธ
เอมิยะทำารเปิประูมิิออมา ถ้าพยายามริเาสามารถเินทาไปยัมิิเวลาไหน็ไ้
ามที่เา้อาร เมื่อลับมาถึบ้าน ไหน ๆ มอร์เร็็มาแล้วอนอน้วยนแล้วันสามน
พ่อ แม่ ลู ายหนุ่มทำารสะบัมือหนึ่รั้ อาาศภายในห้อเปลี่ยนแปลไป
เย็นสบาย
“ หลับฝันี มอร์เร็ลูสาวอ้า ”
ไม่มีใรไ้ยินยเว้นอาเธอร์เรีย
พวเานอนหลับ้วยันโนมีมอร์เร็นอนหลัอยู่รลา
วามรัที่าหายไปอาะไม่ไ้อยู่นานแบบที่ิ
เอมิยะเลยพยายามะสอนทุอย่าเท่าที่ทำไ้ เวลาเป็นสิ่ที่เา้อ
เนื่อมาาเาอาะเหลืออีไม่มาเท่าไร เายมือึ้นมามอ
มันส่อแสสีทอออมา อย่าไร็ามเา็ยัพอมีเวลาอยู่
อี้านหนึ่เอร์แลนสล็อที่ไ้รับภาริแบบพิเศษาษัริย์อาเธอร์
ในารแฝัวเ้ามาในอำลัอมอร์แน หิสาวที่นั่อยู่บนบัลลั์สีำทมิฬ รอบ้าายอเธอมีพวอัศวินที่ิทรยศ
ษัริย์อาเธอร์มามายถึเพียนี้
“ เวลาใล้เ้ามาแล้ว อี 2
ปี ้าะบุโมีบบริเน เมื่อมอร์เร็อายุ 18 ”
มอร์แนล่าวออมาเสียั เหล่าอัศวินที่ยอมทิ้ศัิ์ศรีอนไว้้านหลั
เินทาสู่เส้นทาอผู้บ้าพลัอำนาอโล พวเา่าิว่า วิธีารอษัริย์อาเธอร์อนนี้มันอ่อนแอ
พวเาเป็นอัศวิน้อาร่อสู้ อยาะสัหารศัรู้วยาบที่้าเอวนเอ ื่อเสีย
เินทอ อำนา และหิสาว้าาย
“ ท่านมอร์แน เริ ”
“ ท่านมอร์แน เริ ”
“ ท่านมอร์แน เริ ”
“ เียบ่อน วันนี้้ามีอัศวินมาแนะนำ
เามีวามแ้นับษัริย์อาเธอร์ เอร์แลนสล็อ ”
ทุน่าทราบันีว่า
แลนสล็อ่ามีวามสัมพันธ์แบบพิเศษับท่านหิวินิเวียร์ ารที่นา้อายไปหนึ่ในนั้นเป็นวามผิอษัริย์อาเธอร์
ที่ไม่ยอมเพิ่มอำลัอัศวินเ้าไปุ้มรอ เอร์แลนสล็อไ้รับาร้อนรับอย่าี
นอาเายัมีอัศวินโ๊ะลมอีหลายท่าน
เ้าร่วมับศัรู ‘
เป็นแบบที่เอร์เอมิยะล่าวออมาเลย ’
เวลาไหลผ่านไป มอร์เร็ไ้ให้วามเารพับเอมิยะ
ไม่่าาบิา มาราอนเอ อาเธอร์เรียเอ็เ่นนาไ้รับารสั่สอน วิาพื้นาน
ฝ่ามือราสีห์ พรสวรร์ที่เปล่ประายออมา ทุรั้ที่เธอลับมาอย่าปลอภัย ็มัะไ้รับอ้อมออย่าอบอุ่นาทั้สอน
เธอมีวามสุมาลอสอปีที่ผ่านมา
“ มอร์เร็ไม่ไ้เอันนาน ”
“ ท่านแม่เลี้ย ”
“ ีวิอเ้าเป็นอย่าไรบาละ
ในเมือแห่นี้ อาาัรแห่นี้ ”
มอร์แนล่าวออมา พร้อมับี้ไปรอบ ๆัวอมอร์เร็
หิสาวิถึ่วเวลาที่ผ่านมาอน
เธอไ้รับารสั่สอนในวิถีออัศวินอย่าแท้ริา
เอร์เอมิยะและภรรยาอเาอาเธอร์เรีย เธอมีโอาสไ้เ้าเฝ้าษัริย์อาเธอร์บ่อยรั้
ภาพอราาที่น่าเราม ราาอเหล่าอัศวิน
“ ทุอย่าสุยอมา ท่านแม่เลี้ย ”
“ อ่า ้ามีเรื่อะบอเ้า มอร์เร็ ”
มอร์แนแสยะยิ้มออมาแปปหนึ่
่อนะเล่าเรื่อโหอนออไปว่า
มอร์เร็เิมาาารททอมนุษย์เทียม โฮมุนรุสอย่าไรละ มอร์เร็ไม่ไ้็อับวามริว่าเธอไม่ใ่มนุษย์
แ่เธอำลัยิ้มและิว่านมีสายเลือเียวับษัริย์อาเธอร์ที่ื่นอบ
เธอพร้อมะายแทนอีฝ่ายไ้ ถ้าเ้าัว้อาร
“ มอร์เร็อาาัรแห่นี้เป็นอเ้า
เ้าเป็นรัทายาทอษัริย์อาเธอร์ ”
“ ริหรือ ”
“ ใ่แล้ว เ้าำอนที่้าพาเ้ามาู
ษัริย์อาเธอร์อนยัเป็นเ็ไ้ไหม ”
มอร์แนล่าวออมา ่อนะใ้มน์ำอนเอ
ายอเ็สาวในผ้าุมัวน้อยที่มอ ษัริย์อาเธอร์เ้ามาในเมือ ผ่านฝูนมามายที่้าาย
มีเอร์เอมิยะ้วย มอร์เร็มอภาพรหน้า้วยสายาหลใหล ่อนที่มันะเปลี่ยนเป็นภาพวันแร
ที่ษัริย์อาเธอร์ึเอาาบศัิ์สิทธิ์ออมาาแท่หิน
“ ้าสามารถสืบทอบัลลั์่อาษัริย์อาเธอร์ไ้
”
“ ใ่แล้ว เ้าลอไปถามษัริย์อาเธอร์ูสิ
”
มอร์แนล่าวออมา
่อนะ่อยๆหายไปในเามือึ มอร์เร็ยัสับสนับภาพเหุาร์์รหน้า
หิสาวเินลับมาถึบ้านอเธอ ที่อาศัยมาลอถึ 2 ปีับเอร์เอมิยะ เาไ้สั่นสอนเธอ้วยวิามามาย ยเว้นารทำอาหารทีู่เหมือนว่าเธอะโนสาปให้ไร้พรสวรร์
“ ลับมาแล้ว เอร์เอมิยะ ุอาเธอร์เรีย
”
“ อ่า ลับมาเหรอ ยัยัวแสบ ” เอมิยะ
“ ลับมาแล้วสินะ่ะ เ้าไปอาบน้ำล้าเนื้อ
ล้าัว่อนสิ เียวะทานอาหารเย็น้วยัน ” อาเธอร์เรีย
มอร์เร็พยัหน้า่อนะเินเ้าห้ออาบน้ำไป
สรามไ้เริ่ม้นแล้วอาเธอร์เรียอาะไม่ไ้อยู่ที่บ้านสัระยะ
เอร์เอมิยะเอ็ไ้รับภาริให้ออไปทำอี้วย มอร์เร็รู้สึเหาเล็น้อย
เมื่อิว่าทั้สอนำลัะออไปทำานอน แ่เธอเอ็มีหน้าที่้อทำเ่น เอมิยะให้ำลัใ่อนะอัวออมา
มอร์เร็นอนหลับไป เธอเินออมาาห้อ
อาเธอร์เรียยันอนหลับสบายอารม์รหน้าระเบีย
มีร่าอเอร์เอมิยะที่ำลัื่มสาเหวาน อีาี่ปุ่นที่เาทำึ้นมาเอ
ายหนุ่มมอไปยัหิสาวที่เินมาหาเา ใบหน้าราวับเอปัหามา สสัยะเริ่มแล้วสิ
าม่าวที่แลนสล็อส่มาเลย
“ มีเรื่ออะไร ยัยแสบ ”
“ ้าไม่รู้ว่าวระทำัวเ่นไร ”
“ ทำัวามปิอเ้า็พอ
อย่าไรโะาอเ้า เ้าะ้อเป็นนำหนเอ ไม่ใ่ผู้อื่น ”
เอมิยะล่าวออมาพร้อมับลูบหัวหิสาวอย่าอ่อนโยน
เธอเปิเผยนเอมาั้นานแ่ะบอเพาะนที่เื่อใไ้เท่านั้น ายหนุ่มยสาเึ้นมาื่มลอไป
สายา้อมอไปยัวันทร์ มอร์เร็อัวออมา่อนเธอรู้สึสบายใึ้นมาเยอะ
หิสาวล้มัวลนอนบนเีย
วันพรุ่นี้ษัริย์อาเธอร์ะเินทาออไปรบ้วยัวเอ
ที่ายแน
เ้าวัน่อมา มอร์เร็ื่นสายเล็น้อย
ที่ห้ออาหารมีับ้าวเรียมเอาไว้่อนแล้ว
หิสาวยิ้มออมาอย่าอบอุ่นเธอไ้รับสิ่มี่ามามายาพวเาทั้สอท่าน
มอร์เร็แุ่เราะอัศวินรไปยัปราสาท สถานที่ประุมอเหล่าอัศวินโ๊ะลม
เนื่อมาามีาร่อเนื่อ ที่ไล่สัหารอัศวินมามาย
ลอ่วระยะเวลา 2
ปีที่ผ่านมา
มอร์เร็มอไปยัษัริย์อาเธอร์ที่นั่อยู่รหน้าเธอ
เ้าอี้อราาอัศวินอาเธอร์ เพนรา้อน หิสาวไ้ทำารเปิเผยใบหน้าอน
้อมอไปยัษัริย์อาเธอร์้วยสายาาหวั
“ ้าเป็นลูอท่าน ษัริย์ ”
“ อ่า ที่เ้ามาเพื่อะพูเรื่อนี้ ”
“ ใ่ ”
“ ถ้าะพูแ่นั้น็ลับไปเสีย ”
ษัริย์อาเธอร์ล่าวออมาแบบนั้น
้วยท่าทาเย็นา ราวับสายฟ้าที่ผ่ามาลมาลาิใอหิสาว
แ่เธอยัอยาะทราบว่า ทำไมเาถึไ้ปิเสธนัน
“ ทำไมท่านถึปิเสธ้าัน
ษัริย์อาเธอร์ ทั้ที่้าเป็นลูายอท่าน ”
“ ในอนที่เ้าลืมาูโลใบนี้ ้าไม่ไ้นับเ้าเป็นลูายหรือรัทายาทอ้า
”
“ ทำไมันละ บอเหุผลมาสิ ษัริย์อาเธอร์
”
“ ษัริย์อาเธอร์ ”
เสียร้ออย่าเ็บปวอมอร์เร็ที่ัออมา
ใบหน้าอาบไป้วยน้ำาอวามเสียใ ่อนะเินออมาาห้อประุม
ษัริย์อาเธอร์แถมะล้มลไปับพื้น แ่ไ้เอมิยะเ้ามารับพร้อมับประรอร่าอเธอ
เสียร้อไห้ที่ไ้เายินเธอะเ็บปวไม่่าันสินะ
“ ทำไมโะาอนาถึโหร้ายนานี้ัน
ิโร่ ”
“ ทำไมันละ ทำไมนาะ้อไ้รับบท
ทสอบแบบนั้น้วย ”
เสียออาเธอร์เรียที่ล่าวออมา้วยวามเ็บปวเินว่าที่เอมิยะะล่าวปลอบเธอ
เาทำไ้เพียลูบหัวอาเธอร์เรียอย่าอ่อนโยน ให้หน้าออนเป็นัที่ับน้ำาออาเธอร์เรีย
อี้านหลัมอร์เร็เินออมาาปราสาท สภาพไม่่าานไร้วิา เธอเสียใมา
ทำไมถึไ้ปิเสธเธอัน
เธอมาไป้วยพรสวรร์ เธอแ็แร่ ทำไมถึไ้ปิเสธเธอันแน่
มอร์แนปราัวออมา
พร้อมับทำารเป่าหูอหิสาวให้ทำารโ่นล้มบัลลั์อิอาเธอร์
อี้านหนึ่เวลาไหลผ่านไปยามรารีมาถึ เอมิยะไ้ปล่อยให้อาเธอร์เรียร้อไห้ออมานพอใ
เวลานานถึ 2 ปี มัน่าผ่านไปอย่ารวเร็ว
สรามรั้สุท้ายอเาำลัเริ่ม
“ เ้ายัเป็นนพูไม่เ่เ่นเย
อาเธอร์เรีย ทำไมถึไม่พูออไปนหมละ ”
“ ้าไม่อยาให้นา เลือเส้นทาเียวับ้า
หน้าที่อราามันหนัหนาเินไป ”
“ เ้ายัไม่ไ้ลอมอูนา
ะทราบบไ้อย่าไร ”
“ ไปันเถอะ สรามไ้เริ่มแล้ว ”
อี้านหนึ่เอร์แลนสล็อไ้ทำาร่อสู้ับ
หนึ่ในเป้าหมายที่เามาัวาแผนารอน เป็นหนึ่ในอัศวินที่เ็มไป้วยพรสวรร์
าบทั้สอเล่มำลัปะทะับ ่าฝ่าย ่าไม่มีใรยอมัน ทั้สอแลเปลี่ยนระบวนท่าันอยู่นานแ่
เอร์แลนสล็อไ้เปรียบอยู่มาพอสมวร
“ ทำไมเ้าถึไ้สัาร เอร์แอแรเวน
เอร์าเฮริส เอร์าเลโฮ์ และเอร์แเรทัน ”
“ เ้าไม่ำเป็น้อทราบ
แผนารอษัริย์อาเธอร์มันเริ่มเมื่อ 2 ปี่อนแล้ว
”
“ 2 ปี่อน
”
“ ใ่ เมื่อเ้าื่นึ้นมา ะทราบเอ ”
เอร์แลนสล็อล่าวออมา
่อนะทำารโมีเอร์าเวลนเาล้มลไปนอนมอเลืออนเอ แลนสล็อทำารโรยผเวทมน์ไปบนร่าออีฝ่าย
ร่าอเอร์าเวล่อยๆสลายหายไปอย่า่อเนื่อ เายัมีหน้าที่้อทำ่อภาริเ้าสู่่วสุท้ายแล้ว
สรามรั้สุท้ายสินะ
เอร์เอมิยะ
มอร์เร็ที่ถึแม้ะโนเป่าหู้วยำหวานอมอร์แน
เธอเลือะเินมายับ้านอน สถานที่พัพิลอ 2 ปีที่ผ่านมา แ่่อนที่หิสาวะเินไปถึแสสีทอ็พุ่ลมาาท้อฟ้า
ทำลายบ้านรหน้าหายไปในพริบา หิสาวเรียเราะออมาป้อันแรระเบิรหน้า
“ เิอะไรึ้นันแน่ ”
ลูศรโนยิออไปแล้ว
เอมิยะถอนหายใออมาเล็น้อย ่อนะหายัวไปารนั้น ที่ลามอร์เร็มอภาพรหน้า้วยสายาว่าเปล่า
มอร์แนปราัวออมาา้านหลัอมอร์เร็ เธอมาพร้อมับล่าวถึเรื่อเล่ารหน้า
โยนวามผิให้ับษัริย์อาเธอร์
“ ฟั้า มอร์เร็เ้าะ้อโ่นล้มบัลลั์อษัริย์อาเธอร์
เาไม่เหมาะสมที่ปรอบริเน ”
“ อ่า ”
หิสาวล่าวออมา
เปลวเพลิวามแ้นที่โนปลุฝัมาลอ 15 ปีไ้โรปลุึ้นมาแล้ว
รอยยิ้มอมอร์แนปราออมา แผลารที่ลมือมาลอเวลาหลายปีอเธอะ้อสำเร็
หิสาวรหน้าเป็นเพียเรื่อมืออน ายไปในสนามรบไปพร้อมับษัริย์อาเธอร์เสียเถอะ
แล้วบัลลั์อบริเนะเป็นอเธอแน่นอน
มอร์เร็มอภาพรหน้า
บ้านหลัให่แ่อบอุ่นที่อาศัยมาลอถึ 2 เ็มำลัลุไหม้้วยเปลวเพลิสีแรหน้า
น้ำาไหลออมา โะามันะเล่นสนุับมนุษย์เสมอ นรับรู้เรื่อแบบนั้นมาลออย่า
เอมิยะ เาทราบีถึวามโหร้ายอมัน
อี้านหนึ่ ระูลไอ์เบิร์น
“ ฝัาบอษัริย์อาเธอร์ ะ้อแย่มันมาให้ไ้
”
ความคิดเห็น