คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #110 : เที่ยวเมือง(จบ)
เอมิยะ
ยิ้มออมาหลัาที่เาไ้ร้อไห้ออมา ราวับวามปรารถนาอนเป็นริหนึ่ประาร
แ่วามปรารถนาอเาไม่ไ้มีเพียแ่ประารเียว แถมเป้าหมาย็ยัเป็นผู้ผุวามยุิธรรมอโลใบนี้อีรั้
้วยำลัอัวเออนนี้ิว่า ื่อเสียเป็นไ้ไม่ยา
อีอย่าเาะเป็นเอร์เอมิยะ
หนึ่ในอัศวินโ๊ะลมอโลใบนี้เลย มันน่าสนุเสียริ
เอมิยะล้มัวลไปนอนรอย่อยเสีย่อนเนื่อาเวลายามเที่ย อาาศอที่นี่เย็นสบายเป็นอย่ามา
แสแไม่ร้อนเินไป อาเธอร์เรียที่ำลัเลียปลายนิ้วอนเอ วามอร่อยอิโร่
เธอยอมรับาใ
“ นอนพั่อนไหมละ ”
“ ่ะ ”
อาเธอร์เรียล้มัวลนอน้าิโร่ อาาศเย็นสบายที่เธอไม่ิว่าะไ้สัมผัสนอา
ลิ่นาวเลือที่ลอยมาามสายลมที่ปะทะใบหน้าอเธอ
เพียไม่นานหิสาว็นอนหลับไปเรียบร้อยไม่ทราบว่าเนื่อาเธอเหนื่อยาารทำานมาเินไป
หรือลิ่นอายอเอมิยะันแน่
เนื่อานที่เ้ามาหาเอมิยะเนื่อมาาลิ่นอายอเา
มันทำให้พวเธอรู้สึปลอภัยเป็นอย่ามาแถมยั่วยผ่อนรายร่าายและิใ
เสียหายใเ้าออออาเธอร์เรียที่ัออมา้าหูเอมิยะ
เาเอ็อยาะนอนแ่อีใไม่อยาะนอน เนื่อา้อาร
“ น่ารัเสียริ ”
เอมิยะหลับาลฝึฝนัวเอ้ามเวลาไป่อน
เวลาไหลผ่านไปอย่าเื่อ้า สายลมอ่อนๆที่พัผ่านมาเสมอ อาเธอร์เรียยับร่าเามาอเอมิยะอย่าไม่รู้ัว
ายหนุ่มมอภาพรหน้า่อนะเอื้อมมือไปลูบหัวออีฝ่ายเล่น้ามเวลา เวลามัะผ่านไปเร็วเสมอ
พริบาเียว็อนเย็นแล้ว
“ อ..อืม ”
“ ื่นแล้วเหรอ อาเธอร์เรีย ”
เอมิยะล่าวออมา
ใบหน้าอทั้สออยู่ิันมานอาเธอร์เรียหน้าแ้วยวามเินอาย
เิมายัไม่เยะใล้ิผู้ายนานี้มา่อน
่อนะพยายามยับหนีเอมิยะเอ็ไม่ห้าม เนื่อมาาเาอบท่าทาอเธอมา
ทัู้่ลไปเินเที่ยว่อในเมือ ่วเวลายามเย็นมันเ็มไป้วยอายมามาย
ร้าน้ามามายที่เปิายเป็นแผลอย
อาเธอร์เรียสายาเป็นประายเนื่อาวันนี้มาในานะอหิสาวนหนึ่
ลาเอมิยะเินไปทั่วลา สอมือไม่านินเินเือนที่เอมิยะไ้รับ็ถือว่าเยอะพอสมวร
แ่มาเที่ยวรั้เียว็บอเลยว่าเือบหมัว เาโนลาไป่วยหาอินมามาย
“ เร็วสิ่ะ ิโร่ ”
“ อาหารมันไม่วิ่หนีเ้าหรอ
อาเธอร์เรีย ”
เอมิยะล่าวออมา่อนะเิน้าหิสาวไปทาร้านอาหาร
แน่นอนว่าวันนี้มีานเลี้ยลอหลัาที่วันพรุ่นี้ะมีาน ิยศอัศวินอเอมิยะ
ที่เามาเิน้าายสาเหุมาาพวเหล่าายหนุ่มมาหน้าหลายนที่้อมอมายัอาเธอร์เรีย้วยสายาหื่นระหาย
สสัยมีพวลูุนนา้วย
“ เ้า ะทิ้ผู้หิเอาไว้พร้อมับเินิัว
ะไ้ไม่้อเ็บัว ”
“ ฮ่าฮ่าฮ่า
สาวน้อยมาเล่นสนุับพวพี่ีว่า ”
พวมันล่าวออมาพร้อมับเสียหัวเราะอเหล่าลูน้อยมามาย
มีประมา 15 นล้อมรอบเอมิยะเอาไว้
พวมันส่สายาหื่นระหายมายัอาเธอร์เรีย
โยไม่ทราบเลยว่าสาวน้อยที่้านหลัเป็นนาพาราสีห์อริ
เอมิยะเินเ้ามาโอบไหล่ออาเธอร์เรีย่อนะึเ้าประิัว
“ เสียใ้วย นี่ผู้หิอ้า
ถ้าไม่อยานอนุยับพื้น็ถอยไป ”
เอมิยะล่าวออมา แถมยัโอบอร่าบาออาเธอร์เรียเอาไว้ในอ้อมออนเออี้วย
เป็นารประาศเอาไว้เลยว่านี่ผู้หิอ้า ถ้ายัไม่อยามีเรื่อ็อย่ามาวน
ใบหน้าออาเธอร์เรียเป็นสีแาๆสิอเธอไม่อยู่ับเนื้อ ับัวเท่าไรั้แ่โนโอบอ้วยแนแร่อเอมิยะ
“ ใล้าีนิ พวเราเล่นมัน ”
ผัวะ!!
ผัวะ!! ผัว!! ผัวะ!! ผัวะ!!
เสีย่อยโยไม่เห็นเอมิยะออหมัแม้แ่น้อย
สร้าวามหวาลัวไปทั่ว พวมันมอเพื่อนอนล้มลไปนอนหมสภาพบนพื้น
เอมิยะไ้ออระบวนท่า หมัเมา้อนเา พวมันไม่ทราบเลยว่านเอเป็นอะไรไป
รู้สึัวอีรอบ็ะเป็นวันพรุ่นี้เสียแล้ว อาเธอร์เรียมอภาพรหน้า่อนะโมหน้า
พร้อมับีอเอมิยะเบาๆ
“ เ้าบ้า ปล่อย้าไ้แล้ว ”
“ อยู่แบบนี้ ้าออะอบแล้วเ้าละอบแบบ้าหรือเปล่า
”
อาเธอร์เรียไม่แบแ่ีอเอมิยะแบบรัวๆ
นเอมิยะหัวเราะออมาแถมยัไม่มีท่าทาะยอมปล่อย้วย
เาพาเธอไปยัพวร้านอาหารและเรื่อประับเนื่อมาาเสื้อผ้าไม่ำเป็นเท่าไร
ายหนุ่มหน้าาหล่อเหลาับหิสาวใบหน้าามแม้อายุะูน้อยไปหน่อย็าม
ถึอายุิวิาะเท่าัน็าม
เอมิยะไ้ทำารเลือเรื่อประับเป็นำไล้อมือ
เาิว่าะเอาไปสร้าเป็นุเราะมอบให้เป็นอวัอนหลั
เห็นอาเธอร์เรียมอมันอยู่นานแล้วละ อประับถ้าเพิ่มประโยน์ไ้็ีไม่น้อย
หลัาที่เินไปทั่วลามาบล้วยที่หน้าร้านอาหาร้าทาแทน ลิ่นหอมพอะเิวนเอมิยะไ้ไม่ยา
“ ออาหารแนะนำสอที ”
“ ไ้เลย รอสัรู่หนึ่ท่านลู้า ”
พ่อรัวล่าวออมา่อนะเริ่มทำอาหาร
เป็นแบบเียวับหอยทอระทะร้อน อาหารที่เาเยินมา่อน เมื่อนานมาแล้วละ
เาิว่าอีไม่นาน็ะปิร้านแน่นอน เนื่อาพวนที่อาาัรบริเนไม่่อยอบเท่าไร
ูาำนวนอลู้าที่น้อยแสนน้อยนเรียว่าไม่มีเลย
“ เ้าบ้าิโร่ เมื่อไระปล่อยมือ้า ”
“ อ่า โทที ”
เอมิยะล่าวออมาพร้อมับรอยยิ้มแห้ๆ
่อนะยอมปล่อยมือาอาเธอร์เรียถึเาะอบเวลาที่เินับมือเินเที่ยวลาไป้วยัน
ทา้านอหิสาวที่ำลัลูบมือเรียวบาอนเอ อนนี้ิใลอยไปไลแสนไลแล้วละ
่อนะไ้สิลับมาอนที่อาหารมาอยู่รหน้าเธอ
ถึหน้าาะแปลไปบา แ่ลิ่นหอมอมัน่วยเพิ่มวาม้อารทานอาหารมาึ้นไปอีหลายเท่าัว
เอมิยะมออาเธอร์เรียินอาหารไป เนื่อมาาเาไม่่อยหิวเท่าไร ่อนะยื่นานอนไปทาอาเธอร์เรียที่พอมอมายัใบหน้าอเอมิยะ็อออาารเินอายออมา
แ่ไม่วายหยิบเอาานอเอมิยะไปทาน้วย
เาินไปเพียำสอำ ่อนะพอ
ทัู้่ทานอาหาร้วยันนหม่อนาะพาันเินลับมายัปราสาท อนแรเธอแอบหลบหนีออมาาปราสาท
เนื่อาไม่้อารให้นอื่นทราบนอาเมอร์ลินับวินิเวียร์ เรื่อ
ที่เธอเป็นหิสาว ถ้าเิมีนทราบึ้นมา มันะสั่นอนบัลลั์ารเป็นษัริย์
เอมิยะทำารอุ้มอาเธอร์เรีย้วยท่าอุ้มเ้าหิแบบในนิทาน
แน่นอนว่ามีหิสาวหลายนที่อยาะให้แฟนหนุ่มอุ้มแบบนี้เหมือนัน
อาเธอร์เรียเผลออเอมิยะโยสัาิา เหมือนเาแล้สาวน้อยผมทอเลย
เพียไม่นาน็พามาส่ถึห้อ ราินีวินิเวียร์เอ็ไม่อยู่้วยถือว่าปลอภัย
“ วันนี้สนุมา
อาเธอร์เรียเอันพรุ่นี้อน้าเป็นเอร์ ”
“ เ้าบ้า ”
เสียหัวเราะอายหนุ่มที่ัออมา
เพียไม่นาน็ปราพ่อมหน้าีาอานเอสารมาในห้อ เาถอนหายใออมา้วยวามโล่อ
่อนะมอไปยัษัริย์อาเธอร์ที่เหม่อลอยมอไปรหน้า่า
เาเอ็ไม่อยาะัเธอเท่าไรเลยอัวออมา่อน ยัไม่อยาโนิบัีแ้น
อาเธอร์เรียถอเสื้อผ้าออมาพร้อมเรียมัวอาบน้ำ
เหุาร์รัสามเศร้าเอมิยะำลัมอภาพรหน้า ือ ราินีวินิเวียร์ับเอร์แลนสล็อที่ำลัุยัน
แถมเนื้อหายัออแนวว่าหิสาวะไม่สามารถออมาหาเาไ้อี่อไปแล้วในานะออ์ราินีอาาัรบริเน
“ เอาไว้ัารที่หลั
อยาอยู่้วยันะ้อายเสีย่อน ”
บริาให้ไรท์ไปื้อนมินไ้เนอะ 092-439-7205
วันนี้เอเรื่อหน้าเศร้ามา นิยาย ร้านอาหารมัร มีอนเม้น์แบบว่า ปัาอ่อนป่ะ โอ้โห้มันเ็บปวเหมือนโนเอาเท้าบหน้าผมเลย ิใไม่ี ผมนี้เือบเสพยาละ
รี : ยาบ้าเหรอไรท์
ไทร์ : ยาุลท์เนี่ยแหละ
รี : ............
ความคิดเห็น