คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #31 : ตอนพิเศษ (V1.5)
อี้านหนึ่ สถานที่ทสอบ
ป่าิบหมื่นอสูร มีร่าอหิสาวผมำใสุ่นัปรุยา
เธอมอไปยัพวสมุนไพรรหน้าที่มีหน้าาแปลประหลายิ่นั
่อนะลอเ็บเอาไปปรุยาถ้าไ้ผละอให้ท่านอาารย์อน่วยในารปลูพวมันในสวนอเธอ
“ ท่านอาารย์ะเป็นอย่าไรบานะ ”
เธอล่าวออมา
ลอเวลาที่ผ่านมาเธอมีลมปราที่เหมาะสมในารปรุยา
อีแ่้าวเียว็ะสามารถเลื่อนไประับลมปราษัริย์แล้ว
เธอมอไปยัพวสัว์อสูรที่มีุสมบัิในาร้านทานพวพิษระับลาอน
ท่านอาารย์เยเียนเอาไว้ว่า พวสัว์อสูรรหน้ามันเป็นสายพันธุ์พิเศษที่วร่าแ่ารนำมาศึษาระบบร่าาย
แถมยัอาะไ้รับพิษเพิ่มึ้นมาอีหลายอย่า็เป็นไ้
ิวินมอไปยัร่าอพยั์พิษรหน้า มันมีเาสอู่พร้อมับบิน
ิวินเรียเอาผลานที่อาารย์อมันทำเอาไว้เล่นๆออมา
อนแรอ็ไม่ไ้แ่้อโมยเอามาเอ มันเป็นโเลมเหล็สีาวแปลๆ
รูปร่าหน้าแร่ามเป็นอย่ามา
นัยน์าอมันเปล่แสสีเียวออมาอย่าหน้าหวาลัว
ร่าายอมันสร้ามาาโลหะหายา
ท่านอาารย์ล่าวเอาไว้ว่าะมอบมันให้ับศิษย์นแร ็้านิยัมาเล่นัวอี ท่านอาารย์้าหมิ
เ้าโเลมรหน้าสูประมา 3 เมร
แถมยัไม่มีพวอาวุธที่เียนเอาไว้ในัมภีร์อี้วย ารวบุม็่ายมาๆ
ะว่าไปเรายัไม่เยเล่าเลยสินะ
ประวัิออ์าย ไม่สิอีอ์ายถั ิวิน ที่อับ้อโยไล่ออมาาราวศ์
แถมยัโนท่านพ่อแท้ๆเียนหมายมาบอว่าลบื่ออ้าออาราวศ์
แถมยัไม่อาะใ้นามสุลไ้อี้วย
เรื่อมันเริ่มอนที่้าเิ
ที่อาาัรแห่หนึ่( วามลับทานิยายไม่บอ
) ไ้มีเ็ายเิึ้นมานหนึ่เาเป็นนที่เรียว่าพอมีพรสวรร์แ่ไม่มาเท่าไรเหล่าพี่น้ออมัน
ีวิวัยเ็้อโนรัแมามายไม่่านรับใ้ทั่วไป ารฝึฝน็้าว่าทุน
นที่มันหวัะพึ่พา็หนีหายไปหม
ท่านพ่อทอทิ้ผู้อ่อนแอเอาไว้้านหลั ท่านแม่ไม่มีวามสนใ่อมันที่ยัเ็
แถมยัทำร้ายร่าายพร้อมับำ่ามามายที่ส่ออมาาปานที่เรียัวเอว่าแม่
เ็น้อ้อททุ์ทรมารเป็นเวลานาน
มัน่อยๆแอบไปฝึฝนร่าายพร้อมับลมปรา
้วยวามที่ไม่มีอาารย์สอนเหมือนเ้าาย เ้าหินอื่นๆ
มันมีแ่หน้าาและมันสมอที่ลาว่าเ็ทั่วไป มันเริ่มารแอบเ้าไปสำรวภายใน่ายทหารเพื่อเอาัมภีร์มาฝึฝน
ไม่ว่ามันะระับเท่าไร็าม
เวลาไหลผ่านไป ทุวันราวับนร
เ็น้อย่อยๆลายเป็นายหนุ่ม แม้ะไม่มีพรสวรร์มามายแ่วิธีในารเอานะผู้แ็แร่็มีมามายเ่นัน
พระเ้าอบารแสท่านมัะเลือเอาเส้นทาที่ยาลำบาให้ับทุนเสมอ
ว่าะล้มลหรือ้าว่อไป
เส้นทาอิวินเอ็โน ำหนเอาไว้แล้วั้แ่เิว่า
ะ้อพยายามเพียใถึะ้าวมาถึลมปราัรพรริ มัน้อ่านไปเท่าไรเพื่อพลัให้นรอบ้อยอมรับในัวนที่แม้ริ
อแ่สัน็เพียพอแล้ว นที่ยอมรับมัน
หลายปีผ่านไป
เาไ้รับับหิสาวเผ่าิ้อสวรร์ที่ว่าันว่า หายไปาทวีปเรียบร้อย แ่เธอ็มาปรารหน้าพร้อมับลมปราัรพรริ
วามแ็แร่และวามเร็วในารพันาออเธอมัน่าันเินไป ใบหน้าาม
เรียพบ้อเรียว่าหลถึะถูไม่ใ่รั
มันพยายามมาึ้นไปอี เพื่อารประลอ
ถ้านะะสามารถรอบรอเธอไ้ลู่ นั้น ือ ื่ออิ้อสาวเ้าหาที่แ็แร่
เวลาไหลผ่านไปารประลอที่แปลประหลาราวับล็อัวผู้นะเอาไว้่อนแล้ว
ห้ามใ้วิาระับสูเินว่า ั้น 5
แน่นอนว่ามันไ้พบเ้าับายหนุ่มผมสีาว
แน้ายที่ส่เสียเรื่อัรออมาเหมือนับที่พวนแระทำเราะเลย
แ่อนรหน้าให้วามรู้สึอันราย รั้แรที่เ้าไปหาเรื่อ็เ็บนอยาะาย้วยารโมี
ที่โหเหี้ยมเินว่าที่ผู้าย้วยันะทำ!!
พออนประลอ็เอายาแปลๆมาให้ินอี้วย
ร่าายที่ผ่านารฝึฝนมาอย่าหนัหายไปในพริบา
พร้อมับื่ออมันที่โนลบออาราวศ์
พวเาั้ใะับไล่้าออมาั้แ่แรอยู่่อนแล้ว วันที่้าเินออมา
ฝน้วยสิ
ไม่นาน็มีร่าอายหนุ่มที่บอว่าับ้าเป็นศิษย์อนแริว่าพูเล่น
แ่ลับลายเป็นว่า ้อมาเป็นลูมืออนัปรุยาัรพรริมัร
ที่เาผู้ลำลือไปทั่วอาาัรว่าเมล็ยาอท่านนั้น ไม่มีสอออมาายอีแน่นอน
รสาิเป็นเอลัษ์แ่ารแะรอยสมุนไพร
วันแรอ้าผ่านไปราวับนรแ่ลับมีรอยยิ้ม
แถมยัโนลูบหัววามรู้สึอบอุ่นที่ไม่เยสัมผัสมา่อนมันไหลเ้าไปในิใอ้า
ะว่าไปารที่เรา้อารนมาสนใ็สมวามปรารถนาอ้าแล้วารที่้อมาเป็นแบบนี้็ไม่เลวร้ายเท่าไร
ถึอนแราร้อเ้าห้อน้ำมันะแปลๆใ็เถอะ
เวลาลูบๆ มันราวับมีไฟฟ้า็อไปทั่วร่าาย
“ อ่าวๆ ไม่ิว่าะไ้มาินหมู ”
“ นั้นสิลูพี่ อ์ายระป๋อ ”
“ เอล่าวผิแล้วอนนี้เป็นหิสาว หน้าาามพอัว่าหา
”
“ ฮ่าฮ่าฮ่า ”
เสียอพวมันที่หัวเราะออมาับวามโร้ายอหิสาวผมำสั้นรหน้า
ที่ส่วมใสุรัรูปเห็นสัส่วนัเน เรียว่ายั่วยวนเป็นอย่ามา ุอนัปรุยาแสว่านรหน้าไม่แ็แร่แบบเิม
ลมปราที่พวมันสัมผัสไ้ ือ ลมปรานภาั้นเ้า
“ ิวิน ถ้าเ้ายอมไปเล่นสนุับพว้า
รับรอว่าพวเราะไม่ทำร้ายเ้า ”
“ รั้แรอ้า ะยให้ับท่านอาารย์้าหมิเท่านั้น
”
[ สัหารพวมันเสีย ยูนิอร์น
]
โเลมปราออมาา้านอิวิน
มันเรียว่า หุ่นยน์ท่านอาารย์ล่าวออมาแบบนั้น
แถมยัไม่ปลผนึั้นแรอมันให้เลย ยเว้นสถานาร์ที่เสี่ยาย
ใบหน้าอพวนรหน้าลายเป็นไร้เลือมาหล่อเลี้ยใบหน้า
ร่าายสั่นเทาไป้วยวามหวาลัว เ้าโเลมรหน้ามันเป็นอาวุธอพวนโบราที่เอาไว้่อรับพวมันที่อมยุทธ์
แน่นอนว่ามีพวเิามธรรมาิ้วยแ่เ้าสิ่รหน้าับเ็มไป้วยิสัหารที่ไหลออมาราวับปีศา
[ รับทราบำสั่ นายหิิวิน
]
“ เห้อ วันหลับอท่านอาารย์ีว่า
ว่าไม่เอาำพูแบบนี้ น่าอายเินไป ”
ิวินล่าวออมาโยไม่มอภาพารสัหารหมูรหน้าเลยแม้แ่น้อย
ราบเลือสีแที่ระายไปทั่วป่า
มาพร้อมับเศษเินมามายที่ไหลออมาาแหวนมิิอพวมัน อารประลอที่ะพวเินไหลออมาาแหวน
50%
็ถือว่าเยอะอยู่
เป็นเิน่าเิในอีสถานที่หนึ่ยัไละ
ิวินเ็บเินอพวมันเอาไว้ื้อพวสมุนไพรไปทลอในอนา็แล้วัน
ถึท่านอาารย์ะมอบเินให้ับมันมามาย็าม ะว่าไปอาเ้ทั้สอนเอ็มีนิสัยไม่ีันทั้นั้น
ไม่ยอมแบ่ท่านอาารย์ให้บาเลย แย่้าย วา หม เลย
ความคิดเห็น