คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #28 : ภารกิจแรก (V1.5)
ิวินมอไปยัร่าอท่านอาารย์ ที่ำลันอนหลับเป็นายอยู่บนเียแถมห้อออาารย์ยัเ็มไป้วยอแปลๆอีมาหมายออยู่บนพื้น
เรียว่าไม่เยทำวามสะอามาลอหลายวันที่ผ่านมา
ิวินหัวเราะออมาเล็น้อย่อนะมอไปยัสอสาวรหน้า
“ นี่ เ้าิวินน้อย ”
“ เรีย้าว่าอะไรนะ แล้วมีเรื่ออะไร ”
“ เ้าิว่า
้าหมิะแ็แร่ึ้นไปอีหรือเปล่า ”
“ ถ้าเป็นท่านอาารย์ละ็
อามีวิาแปลๆแบบทีเียวาย็ไ้ ”
ิวินล่าวออมาแบบเล่นๆ
แ่ในอนาพวเธอะไ้เห็น้าหมิใ้วามสามารถที่ปลลิมิอทัษะัวเอ เ้าโมีเียนที่แ็แร่มาที่สุในัรวาล็ายไปอย่า่ายาย
็ะอีนานแสนนาน่อนที่้าหมิะทำไ้
ในโลอวามฝันมีร่าอายหนุ่มผมาวที่ำลัมอไปยัท้อฟ้าสีแที่สร้ามาาอัระเวทย์แปลๆแถมยัมีพวาบมามายที่ำลัลอยไป
ลอยมาพวมันมีสีทอแถมออร่ายัแ็แร่อี้วย พวมันเป็นอแท้ ไม่ใ่อปลอม
“ เ้ามาที่แห่นี้ไ้อย่าไร ้าหมิ ”
“ อะไรัน ”
“
ยัไม่ถึเวลาที่เ้าะไ้วามสามารถนี้ไป ออไปะ ”
เสียำรามออัศวินไร้หัวัออมา
่อนะออแรันร่าวิาอ้าหมิให้ระเ้นออมาาโลมิิ หลัาที่ววิารหน้าหายไป
ร่าอยมทูสีำทมิฬ็ปปราออมามันหัวเราะเสีย่ำ ่อนะมอไปยัาบรหน้า
“ เ้าไม่เยเปลี่ยนไปเลย วีรนทมิฬ……….. ”
“ หึ!! มีเรื่ออะไร
ัว้า ”
“ วันเวลาอพวเราถูบันทึลบนาบ
อนนี้าบเล่มใหม่อพวเราำลั่อัว นั้นไ ”
“ ใ่ วัน เวลา
อพวเราถูบันทึลในาบ ”
พวมันล่าวออมาแบบนั้น
อัศวินไร้หัวที่ถือหมวเหล็สีำ
นัยน์าสีเียวเพลิอมัน้อมอไปยัาบรหน้าที่ำลั่อัวอย่า้าๆำนานอโลใบใหม่
แน่นอนว่าโลใบนั้น่อยๆแสลายหายไปใน่อวาอมิิ
ำนัอเ้าสำนัเทพหมั
ร่าอหิสาวที่ำลัมอไปยัเหล่าผู้นำสุสูอแ่ละสำนัใบหน้าอพวมัน่า
พาันมอไปยัเ้าสำนัเทพทวน
ที่ำลัหัวเราะออมาอย่ามีวามสุที่นไ้อันับสออารแ่ันประลอ
เรียว่าเลื่อนึ้นมาเยอะเลย
“ หน๊อย พวแมันี้โไปุนเอาสัว์นรนั้นออมา
”
“ พูาให้มันีหน่อย ศิษย์อ้า
แ็แร่แ่อแมันอ่อนแอ ”
“ พูอย่านี่ มาเอันสัหน่อยเป็นไ ”
“ ถ้าอยาะพิารนานั้น
้า็ะัให้ามำอ ”
เ้าสำนัเทพทวนล่าวออมา่อนะปลปล่อยลมปรา
ระับ วีรนั้นลาออมา ทา้านอเ้าสำนัมัรทะยานเอ็เ่นัน ระับ
อพวเาไม่แพ้ันเลย แน่นอนว่ายัมีอีหลายเ้าสำนัที่ไม่พอใในัวนอ้าหมิ
ที่เ้ามาเปลี่ยนระับอสำนันยุ่นวายไปทั่วแบบนี้
“ พวเ้าหยุ่อน
ยัมีารสำรวโบราสถานอี ”
“ นั้นสิ ”
เ้าสำนัเทพทวนไม่่อยะัวลเท่าไร็ไอศิษย์รัอมันฝึฝนลมปราอสูร
ารเ้าไปในป่าอโบราสถานะ่วยเพิ่มระับารฝึฝนไปอีหลายเท่าัว
แถมอวัอมันที่ะมอบให้ศิษย์รั ือ
แนธาุแสสว่าและวามมืที่หน้าหวาลัว
“ หึหึ
เ้าศิษย์อ้าะ้อทำสิ่ที่เหนือาราเาแน่นอน ”
มันล่าวออมาแบบนั้น
่อนะมอไปยัเหล่าผู้นำเ่นมัน
พวมันทุน่าพยายามะรอบรอเ้าอี้อหนึ่ในสิบสำนัที่สามารถสั่ารพว
สำนัระับสูลไปไ้ พวมันทุน่า้อารสิ่ที่พวมันทุน่าหมายา
ทรัพยาร
“ เ้าิว่า ้าหมิศิษย์อ้าอ่อนแอ
็ใ้สายาอพวเ้ามอมันในรอบนี้ให้ีๆ ”
“ เพราะ
ร่าแท้ริและนิสัยอมันะปรา ไม่่าาบนสนามประลอ ”
เ้าสำนัล่าวออมาแบบนั้น
่อนะหัวเราะั่วร้ายออมา
มันเยห็นรั้หนึ่ในอนที่้าหมิเิอาารลั่ออมา
ไล่ล่าสัหารพวสัว์อสูรอย่าป่าเถื่อน มาพร้อมับพลัเพลิสีม่วที่ลืนินแถมในอนนั้น
ร่าายอ้าหมิปราออร่าสีำทมิฬออมา
อี้านอสำนัมีร่าอหิสาวผมมพูำลัมอไปยัลุ่มหิสาวที่ล้อมรอบร่าอายหนุ่มผมาวสั้นเรียนๆ
เธอสนใในารประลอที่เาึเอาพลัอลมปราฯอสูรออมาใ้านไ้ถึหนึ่ร้อนเปอร์เ็น์
ถ้านรหน้าพัพ่อนเพียพอะไม่แพ้แน่นอน
ไม่่ว ไม่ใ่ว่าะไม่เหนื่อยเสียหน่อย
ที่นรหน้าแพ้มีแ่อาารเหนื่อยอ่อนาร่าายเท่านั้นเอ
้าหมิไ้สิึ้นมาอนเย็น
่อนะมอไปยัร่าายอนที่ล้อมรอบไป้วยหิสาวมามายที่นอนอยู่ทั่วร่าายอน
้า้ายเป็นอเินหลา ส่วน้าวาอนเป็นอลู่
รลาร่าายมีเ้าศิษย์อมันำลันอน น้ำลายยึยาวอยู่
“ เิอะไรึ้นันแน่ัน ”
้าล่าวออมา่อนะลอนึเรื่อราวที่เิึ้น
็ไม่อาะำไ้เท่าไร ่อนะมอไปยัเรือนร่าอสามสาวที่ไม่สวมเสื้อผ้า
สสัยะร้อนแล้วะมานอนอ้าทำไมละ
้าร้อนแถมยัหิวอี้วยไม่มีเวลามาิเรื่อเรือนร่าอพวเธอ แถมยัมี
[ ภาริแร ทำารสร้าแนลมปราธาุทั้
9 ]
[ อราวัล ระับลมปราลล เหลือระับ
ษัริย์ ]
อราวัล็ไม่เลวร้ายเท่าไร ้าเอ็ำลัิหาวิธีารลระับลมปราอนเออยู่พอี
แ่มาอยู่ที่โลใบนี้ ็ไม่เยปราพวภาริออมาเลยสัรั้เียว ้าว่าะ้อหาพวแรธาุแสและวามมืเสียแล้วละ
ะเอามาาไหนละเนี้ย
[ ปลล็อระบบ อุลร้าแมนออร์บ ]
[ ท่านะสามารถทำารฟิวั่นฮีโร่ไ้ ]
[ เื่อนไ ้อเป็นฮีโร่
ที่มีรูปร่าแบบมนุษย์เท่านั้น ]
[ ปลล็อระบบ อุลร้าแมนเบเรียล ]
[ เื่อนไ ทำารฟิวั่นสัว์อสูรไ้ ]
เสียัึ้นมาในหัวอ้านปวไปหม
่อนที่้าะเินออมาาห้อพร้อมับมอไปยัสามสาวที่ำลันอนอันเอ
เหมือนะมีาินันเอ้วยสิ ้าเินออมา้อพยายามเสียหน่อยถ้าอ่อนแอ็มีแ่ะสูเสีย
“ ว่าไเ้าศิษย์อ้า ”
“ อ่า ท่านอาารย์ ”
“
เ้าแสสีหน้าอย่าอื่นไม่เป็นหรือยัไ เอ้าอสำหรับารผ่านเ้ารอบสอ ”
“ อ่า ”
“ ารแ่รอบสอะัึ้นในอี 3
เือน พยายามฝึฝนเ้าละ ”
“ อ่า ”
ท่านอาารย์มาล่าว่อนะาไปอย่ารวเร็ว
้ามอเ้าไปในแหวนมิิที่ท่านเอามาให้
พบว่าเป็นพวแนธาุแสและวามมืระับลามามายอยู่ภายในนั้น
้าหัวเราะออมาาลำอเล็น้อย่อนะหยิบเอาเาหลอมยาออมา
“ มาเริ่มารสร้าสอแนสุท้ายันเถอะ ”
“ เาหลอมมัรเ้าหัว ”
เปลวเพลิสีฟ้ารามโนุึ้นมา ้าหมิยิ้มออมามันะ้อพยายามสร้าประวัิศาสร์อนเอึ้นเรื่อราวอมันที่ะลายเป็นำนาน
เล่าานไปทั่วทวีป มันเริ่มารหลอมแนธาุแสที่แปลเปื้อนไป้วยวามมื
และแนธาุ วามมืที่บริสุทธิ์
ความคิดเห็น