คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #118 : บ้าน
“ เ้าผ่านารทสอบแล้วละ ”
“ …ริหรือ
เอร์เอมิยะ ”
“ อ่า ยินี้วย ”
มอร์เร็รู้สึยินีเป็นอย่ามา
่อนะถอหมวเราะอนออมา เผยให้เห็นใบหน้าอเธอเอ่อนะระโ้วยวามยินีราวับเ็
ๆ พวอัศวินโ๊ะลมไม่มีทาัอีฝ่ายไ้แน่นอนเลย ้อยอมปล่อยเลยามเลย เอมิยะเินเ้ามาหามอร์เร็า้านหลั่อนะวามือบนหัวอเธอ
“ เ้ามีที่พัหรือยั
ถ้าไม่รัเลียมาพัับ้าไ้ ”
“ …ริเหรอ
้าสามารถเ้าไปพัับท่านไ้ ”
“ อ่า มาามนี้ ”
ภาพอเอร์เอมิยะ อัศวินไร้วามปราีนนั้นำลั่วยเหลืออัศวินโ๊ะลมนใหม่
เาเินลมาาสนามประลอ่อนที่รรมาระประาศผลนะ ษัริย์อาเธอร์มอไปยัใบหน้าออัศวินโ๊ะลมนหใหม่
เหมือนมา ลูสาวอนาที่โนลัพาัวเมื่อ 15 ปี
แถมยัแ็แร่ มาไป้วยพรสวรร์
“ เ้าะ้อบอ้า ว่าเ็บวามลับอะไรเอาไว้
เอร์เอมิยะ ”
‘ เอาไว้อนเราอยู่ันสอน
อาเธอร์เรีย ’
เอมิยะล่าวออมา
พร้อมับเินไป้าๆษัริย์อาเธอร์ พิธีารแ่ั้ะเริ่มในอี 1
ั่วโม่อมา มอร์เร็ำลัื่นเ้น เธอะไ้เาไปเป็นหนึ่ในอัศวินโ๊ะลมราวับวามฝันที่เป็นริเลย
หิสาวพยายามสบสิอนเอ ….แ่เมื่อรู่เอร์เอมิยะลูบหัวเธอ้วย
ฟินมาเลย้วย อยาไ้อีั
วามรู้สึอบอุ่นที่สัมผัสไ้าเามันวนั๊ี้หัวใอเธอมา
หิสาวมอระาษภายมืออนเอ หลัาบพิธีแ่ั้ยศอัศวินเธอะ้อรีบไปหาเาแน่นอน
เอมิยะเินเ้ามาหามอร์เร็่อนะมอหิสาวที่ยัไม่ไ้สิเท่าไร
เาวามือบนหัว่อนะยี้เส้นสีทอปลายแส้มอเธอ
“ เ้าะ้อไปเลือาบับุเราะับ้า
”
“ อ…อืม
อวามรุา้วย เอร์เอมิยะ ”
เอมิยะเินนำหิสาวไปยัลัอาวุธอปราสาท
อย่าไรใบหน้าอเธออาะหวานเินไปเลย าวามออาออัศวินที่วระมี มอร์เร็มอแผ่นหลัออัศวินรหน้า
เาเินผ่านสนามรบมาอย่ายาวนาน เินผ่านาศพในสนามรบเารู้สึอย่าไรันแน่
เวลา่อสู้ในสนามรบ วามแ็แร่อเอร์เอมิยะ
“ เ้าไปสิ อาวุธอเ้า รออยู่ ”
เอร์เอมิยะล่าวออมาแบบนั้น
่อนะปล่อยให้มอร์เร็เินเ้าไปในลัอาวุธ
มันมีอาวุธมามายแ่มีเพียสอิ้นเท่านั้น ที่เอมิยะทำารสร้ามันึ้นมาาเศษวาวที่ลมายับนท้อฟ้า
ุเราะสีแที่มีวามพิเศษที่ะ่วยปปิสายเลือเทพเ้าในร่าายอเธอเอ
ใ่เลืออเอมิยะลายเป็นเลืออเทพเ้าถึ
2
ใน 3 ส่วนแล้ว
เาไม่่าาิลาเมเลยแม้แ่น้อย ถ้า้อมา่อสู้ันริเาแพ้แน่นอน ใระล้าทำร้ายยัยี้แยอเาันละ
ุเราะสีแมาพร้อมับาบ้าายที่เอมิยะสร้าึ้นมาเป็นเพียอ้นแบบ
แ่มันมาพอะ่อ้านอทัพไ้สบายๆ
มอร์เร็เินเ้าไปในลัอาวุธ ลึเ้าไปวามหนาวเย็นอบรรยาาศที่ไหลผ่านผิวอเธอ
สัาาบอว่าทารหน้าะ้อมีแน่นอน อาวุธและุเราะอเธอเอ
อที่สร้าึ้นมาเพื่อเธอ เพียไม่นานาวามมืมิ็มีแสสีแปราออมา
ุเราะสีแับาบที่พิู่ัน
“ เอแล้ว แเอสินะที่เรีย้ามาหา ”
หิสาวผมทอปลายแส้มเอื้อมมือไปับุเราะรหน้า
มันเิปิิริยาึ้น แสสว่าที่เิ้ามาพร้อมับุเราะที่เ้าสู่ลไลแบบพิเศษที่เอมิยะั้เอาไว้
มัน่อยๆสลายหายไป่อหน้า่อามอร์เร็ ่อนที่ะมาประอบัวเอาอะอมึ้นที่ร่าอเธอ
ุเราะสีแหน้าเราม มาพร้อมับาบสายฟ้าสีแ
ลาเรนท์ บลั อาเธอร์
เป็นื่ออาบเล่มนั้น มอร์เร็ยิ้มออมาอย่ายินี
เธอเปิใบหน้า่อนะวิ่รมาหาเอร์เอมิยะ เธอเยิว่าเาะเป็นพวนโหร้ายแถมะ้อหยิ่ใรศัิ์ศรีอนเอ
แ่ายรหน้าเธอับอ่อนโยนถมยัใีมาอี้วย วนมาอยู่บ้าน้วยันอี
ะเป็นอย่าไรันแน่ บ้านอเอร์เอมิยะ
พิธีแ่ั้ยศอัศวินเริ่ม้นึ้น
รั้นี้มันไม่มีารัานเลี้ยเนื่อมาาพวมัรเริ่มมีารเลื่อนไหวแบบแปลๆ
เอร์เอมิยะมอใบหน้าอมอร์เร็เธอเหมือนอาเธอร์เรียมา พริบาเียวเวลายามเย็น็มาถึรหน้าปราสาทมีร่าอหิสาวที่ำลันั่รอใรบาน
เธอเล่นับแมวแถวถนน
“ รอ้าหรือ มอร์เร็ ”
“ ….้าไม่รู้ัทาในเมือนะ
”
มอร์เร็ล่าวออมา้วยใบหน้าเินอาย
เธอหัวเราะออมาเล็น้อย ่อนที่เอมิยะะเินเ้ามายี้เส้นผมอเธอพร้อมับลารไปยั
ฤหาสน์้าปราสาท มันเื่อม่อับปราสาทแหละ
ามริไม่้อเินออมาหรอเาแ่อยาะแล้มอร์เร็เล่นเล็น้อย
อาะโนโรธในอนา็าม
“ ไปอาบน้ำ่อน เียว้าะทำอาหารเย็นเอ
”
“ …อบุท่านมา
เอร์เอมิยะ ”
เอมิยะทำารเปลี่ยนุัวเอ มอร์เร็มอห้อรับแที่เรียว่าแปลประหลามา
รลาห้อมีหนัสือเล่มหน้าเียนภาษาแปลๆเอาไว้อี้วย
หิสาวเินหาห้ออาบน้ำอยู่นาน พอเอ็ทำารถอเสื้อผ้าอน เรือนร่าแบบหิสาวมาพร้อมับเอวน้อย
หน้าอพอประมา
อาเธอร์เรียที่ทำานเอสารออาาัรเสร็แล้ว
เธอเินเ้ามาบ้านอน สถานที่เรียว่าบ้านแสนสุ ลิ่นออาหารเย็นที่ลอยออมา
ทำเอาท้ออเธอร้อออมาเสียัเล็น้อย
เอมิยะหันมามออาเธอร์เรียที่สวมุแบบษัริย์เ้ามาภายในบ้าน เอาละ้อเรียมารเล็น้อย
“ บอเลยเ้าบ้าิโร่ เ้ามีวามลับอะไรับ้า
”
“ ็ลูสาวอเราไ ”
“ มอร์เร็
เ้าไ้่าวอนาแล้วหรือิโร่ ”
“ อ่า ่อนอื่น็เปลี่ยนุ่อน
อาเธอร์เรียเียว้าะบออนทานอาหารเย็น ”
เสียที่ัออมาาห้ออาบน้ำ
ทำเอาอาเธอร์เรียแสสีหน้าสสัยออมา ่อนะเินเ้าห้ออนไม่สิ
ห้ออพวเราเธอมัะนอนฝันร้ายเสมอ ั้แ่มอร์เร็โนลัพาัวหายไป ะินอิ่มนอนหลับ
หรือว่าะมีีวิอยู่หรือเปล่า เธอถอุเราะอนออ พร้อมับล้าใบหน้า
่อนะเินออมาพร้อมับุอยู่บ้าน
อี้านมอร์เร็ที่อาบน้ำอุ่น
เธอแปลใมาเนื่อาเ้ามาภายห้อ็มีน้ำเรียมพร้อมเอาไว้่อนแล้ว
แถมยัสบายเนื้อสบายัวอี้วย หิสาวลุออมาาอ่าอาบน้ำ
มารหน้า็มีผ้าเ็ัวเรียมเอาไว้่อนแล้วเอร์เอมิยะเรียมเอาไว้เหรอ เธอไม่ทราบ
แ่เินออมาาห้ออาบน้ำ
มีเสื้อผ้าหน้าาแปลประหลาเรียมเอาไว้อี้วย
เธอทำารลอผิ ลอถูอยู่นาน่อนะเินออมาาห้อ เส้นผมบยัเปียอยู่เลย ใบหน้าเหมือนอาเธอร์เรียมาที่เินออมาาห้อ
อาหารเาเรียมเสร็นานแล้วละ อาเธอร์เรียไ้ฟัำพูอเอมิยะ ว่าหิสาวที่เาวนมาเป็นลูสาวอน
“ เอร์เอมิยะับใรเหรอ ”
“ อ่ะ ”
มอร์เร็โนอาเธอร์อ้วยสอแน
หิสาวยัมึนับสถานาร์อน เอมิยะยิ้มออมาภาพรหน้าถือว่าหาไ้ยาในสายาอเา
มอร์เร็ไม่ัืนแถมลิ่นอหิสาวรหน้ายัูุ้นเยอี้วย
เวลาไหลผ่านไปเอมิยะลุึ้นมาลูบหัวสอสาว พร้อมับบอว่า
“ ไ้เวลาอาหารแล้ว ”
มอร์เร็ไ้ลอทานอาหารแปลประหลารหน้า
รสาิอมันอร่อยว่าพ่อรัวอแม่เลี้ยเธออี
พริบาเียวมัน็หมลไม่อยาะเื่อว่านะินไ้เยอะนานั้นมา่อน แถมยัโนเอาใใส่าหิสาวท่าทาอ่อนโยนที่่อยัอาหาร
พวเนื้อ ผั และอมีประโยน์อีมามายให้เธอ
เอร์เอมิยะำลัล้าาน ฤหาสน์หลันี้ไม่มีพวนใ้
มีเพียแ่เาับอาเธอร์เรียภรรยา มอร์เร็นับว่าเป็นแที่เ้ามาพัอาศัยในรอบ 15
ปี ที่ผ่านมา หิสาวพูไม่ถู เนื่อมาาพวเามีบุุับเธอมาโยเพาะเอร์เอมิยะ
ที่่วยสอนาร่อสู้บนเวทีประลอ ัเลืออัศวิน
“ ทำไมเ้าถึอยาเป็นอัศวินละ มอร์เร็
” อาเธอร์เรีย
“ ้าอยาะเป็นาบ
เป็นโล่่อยปป้อษัริย์อาเธอร์ ”
“ โอ้ ัวแ่เนี้ยะทำอะไรไ้ ” เอมิยะ
“ อ๊า อย่ายี้หัว้า เอร์เอมิยะ ”
ไปละ เหนื่อยริๆรับ
ความคิดเห็น