คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ(แก้ไข)
ที่เนินเามีร่าอายหนุ่มผมาว สายาที่เ็มไป้วยวามว่าเปล่าเหนือนานับ นัยน์าสีเทา้อมอไปยัท้อสีสีแ บนท้อฟ้าปุมไป้วยฟันเฟือัรลมามายที่ำลัับเลื่อนไปมา บนเนินเาปุมไป้วยมาบมามายนับไม่ถ้วน ร่าอายหนุ่มยันั่อยู่ที่เิม
โศเศร้าเสียใับารระทำอนเอ ทุอย่าที่ลมือทำมาลอหลายร้อยปี หลายพันปี หลายหมื่นปี ไม่หลเหลือสิ่ใเอาไว้ที่เบื้อหลัแม้แ่น้อย มีร่าแ่าศพมามายที่อเป็นภูเา มาบมามายที่อยู่้านหลัายหนุ่มไม่่าาป้ายหลุมศพมามายนับไม่ถ้วน เาสิ้นหวัในทุสิ่
สูเสียไปมามายับำว่าผู้พิทัษ์
อยาไ้รับโอาสอีสัรั้ในารเปลี่ยนแปลีวิที่ไร้่าอเา เาอยาะย้อนเวลาลับไปอีรั้อยาะลอพยายามอีสัรั้หนึ่ ่วยนที่อยู่รหน้า เส้นทาที่เา้าวเินมามันเ็มไป้วยาร่าฟันที่ไร้วามหมาย มีเพียแ่ารเ่น่า้ำแล้ว้ำเล่าไม่มีวันบสิ้น เาอยาะเปลี่ยนแปล
ร่าายอ้า ือ แ่นแท้แห่มาบ โลหิเป็นัเหล็ล้า หัวเป็นหัวผลึแหุ่ธรรม ้าวผ่านสนามรบนับไม่ถ้วนแ่ไม่วันไ้บเอแสสว่าที่แท้ริ มิ่สู่วามสิ้นหวัอย่าแท้ริ ื่ม่ำไปำว่าัยนะบนเนินเาแห่าบ เพราะ แบบนั้นเาึลายเป็นเพียนไร้่า
ื่อแท้ริอเาเือบะหลลืมไปแล้ว เอมิยะ ิโร่ เป็นื่ออายที่โศเศร้าเสียใับารระทำอนเอ นัยน์าสีเทา้อมอไปยัร่าอัวเอในวัยเยาว์ที่ำลัพยายามิ้นรนเพื่อเอาีวิรอ ไม่สิเพื่อเป้าหมายเพียหนึ่เียวมาว่า ยอมละทิ้วามยุิธรรมเพื่อเ็น้อยนหนึ่
“ เอาสิ ้าะเป็นพลัให้ับเ้าเอ เอมิยะ ิโร่ แ่ำไว้ทุอย่ายอมมีสิ่แลเปลี่ยนเสมอ ”
เาล่าวออมา่อนที่าร์อาเอร์ าร์ที่โนบอว่าเป็นเพียแ่ยะในสายาอมนุษย์ธรรมา ็เปล่แสสว่าออมาอบรับับวาม้อารแท้ริอายหนุ่มผมแส้มอย่าเอมิยะ ที่ปรารถนาะ่วยเหลือน้อสาวอนาสรามอศัิ์สิทธิ์รั้ที่ 5 สรามที่เปลี่ยนแปลทุไปลอาล
“ บ้านะ าร์ใบนั้นมันเป็นยะแน่นอน ็ท่านูเลี่ยนบอมาแบบนั้นนิ ”
“ อ่า ”
เทร ออน!!
มาบสอเล่มปราออมาที่ฝ่ามืออเอมิยะ เาวิ่รเ้าหาแอส่าินอย่ามาโ้ ินิ ที่ลมือ่าน้อสาวอนเอโยไม่มีวามลัเลแม้แ่น้อย ทั้สอเาปะทะัน้วยมาบแม้ว่าาร์อาเอร์ะูอ่อนแอแ่วามเ้าันอาร์ เป็นสิ่ที่้อสอแ่าันอย่าัเน
มาบมามายปราออมา่อนะพุ่ทะยานแทร่าอมาโ้อย่าไร้วามปราี นัยน์าสีทออเอมิยะทำารวิเราะห์ฝ่ายร้ามอย่าินิ ร่าเนื้อที่ให่โแ่ารเลื่อนไหวับเ็มไป้วยวามเื่อ้า เาทำารปัาบลพื้น่อนะอัพลัเวทลไปนมันเปล่แสสีฟ้ารามออมา
“ ระเบิ!! ”
อ๊า!!
เสียร้ออมาโ้ัออมา่อนที่ร่าายะโนีาออเป็นิ้นเล็ิ้นน้อยอย่าหน้าหวาลัว เทนิเพาะ อวีรนเอมิยะ เา้อมอไปยั้อนเนื้อรหน้า้วยสีหน้าไร้อารม์ ่อนะเรียเอาันธนูแห่อาเอร์ออมาพร้อมับเล็่อนะยิออไปโนไม่มีวามลัเล
เทร ออน
ัวะ!! ัวะ!!
“ ....แรู้ไ้อย่าไัน ”
“ ประสบาร์ยัไละ ินิ แล้ว็ลา่อน ”
เอมิยะ ล่าวออมา่อนะฟันร่าออีฝ่ายนสลายหายไปหลเหลือเพียแุ่๊าเท่านั้น เาหยิบเอาาร์แอส่าินออมาามัน่อนเินไปยัเส้นที่หิมะลมา าร่อสู้อเามันพึ่ะเริ่ม้นเพียแ่นั้นเอ ร่าอนัรบสีแที่้าวเินออไป เาไ้เ้าร่วมสรามเรียบร้อยแล้ว
“ หึหึหึ อินสอล ”
าร์แสเอร์ ผู้ใ้เอ็เป็นอมเวทแ่ว่าอีฝ่ายเอาแ่หวัฝึทัษะอแสเอร์มาเินไป มั่นใในนเอมานเินไปเลยเิวามประมา่อเอมิยะ ายหนุ่มผมแส้มทำารปาาบออไปำนวน 2 ู่้วยันบัับพวมัน้วยิอนให้เ้าโมีแสเอร์าบนอาาศ
่อนที่เอมิยะะปราัวที่้านหลัอแสเอร์ พร้อมับ้าศรสีทอยิมันออไปอย่ารวเร็ว ลูศรที่ยิออไปแททะลุหัวใอร่าแสเอร์่อนะลมาบนพื้นิน ใบหน้าที่เ็มไป้วยวามไม่อยาะเื่อ สายาับ้อมายันัรบสีแเปลวเพลิ ใบหน้าไร้วามรู้สึอย่าแท้ริ
“ บ...บ้านะ ั้น้อมาพ่ายแพ้แบบนี้เนี่ยนะ ”
เาทำารเ็บาร์แสเอร์ออมาาร่าอุ๊าที่บัับให้วิามาอาศัยภายในร่า หิมะยัลมาอย่า่อเนื่อเส้นทาอเามีเพียแ่หนึ่เียวเท่านั้น ือ ารทำลายนเอ มีเพียแ่เอมิยะเท่านั้นที่ทราบวามหมายแท้ริอวีรนนนี้ มีเพียแ่เาเท่านั้นที่
เาับวีรนนนี้
ู้ม!! ู้ม!! ู้ม!!
เสียอโ่าร่าอวีรนรหน้าที่ฟาลมานเิวามเสียหายไปทั่วบริเว ายหนุ่มผมแส้มทำารโยหลบอย่า่ายาย่อนะ้อมอไปยัวิธีาร่อสู้ที่ราวับสัว์ป่าออีฝ่าย นรหน้า็ะายไปแล้วแน่นอน ไม่ำเป็น้ออ้อมมือับาศพที่เินไ้หรอ!!
ิ่!! ิ่!!
“ ั้นะมายอมแพ้ที่นี่ไ้อย่าไ าุระ ำลัรออยู่ ”
บารเอร์ อร์อน
อั!! เอมิยะโนอีฝ่ายหยุารเลื่อนไหว้วยวา แ่ใบหน้าอเอมิยะหาไ้มีวามัวลไม่ เาเฝ้ามอายรหน้าอย่าใเย็น่อนะมอไปยัมาบที่บินวนลับมาแล้วปัลที่หลัอายรหน้า ทำให้เาหลุออมาาารพันธนาาร้วยวาอายรหน้า
เอมิยะ ้าวเท้าเินไปหาอย่าใเย็น่อนะ เทร าบออมาสอเล่มพร้อมับวิ่ฟันอีฝ่าย้วยท่าาบาทอย่ารวเร็ว ายที่ัหลัหัวเราะออมาับวามไร้ำลัอนเอ ่อนะพยายามหันไปมอร่าอยอนัรบสีแเพลิรหน้า ที่สามารถล้มวีรนไ้แล้ว 3 นรวมเา้วย
“ ว....วีรนนั้น ื่อ อะไรัน!? ”
“ เอมิยะ ยัไละ ”
เาว่าวอบลับไป ่อนะเินไปหยิบาร์ไรเอร์ มีแล้วทั้หม 3 ใบยัาอี 3 ใบ เามอไปยัอนลาืนที่โนย้อมไป้วยวามสิ้นหวัอน ถ้าอนนั้นเามีพลัแบบนี้ละ็ มิยุ ไม่้อไปับพวมันแน่นอน อย่าไ็ามุประส์มีเพียแ่หนึ่เียวเท่านั้น
เร้!! เร้!! เร้!! เร้!!
เสียอมาบที่ปะทะับปลายหอสีแอายรหน้า เาเป็นอมเวทมา่อนแถมยัวบุมน้ำไ้อี้วย ทำให้มันแ็แร่เพื่อป้อันารโมีหรือแม้แ่ารโมี้วยปลายแหลม็าม อีฝ่ายล่าวเรื่อราวอนที่ปะทะับิริึุออมา ะเป็นพวมาสเอร์เมื่อ 10 ปี่อนแน่นอน
“ เยไ้ยินมาว่า วีรน ไม่สนอาลเวลา นั้นเป็นัวเธอในอนาแน่นอน ”
“ ........ ”
“ ไม่ยอมอบเหรอ ่าเถอะ ”
ายรหน้า่อนะวหอเ้าโมีเอมิยะ แ่เาสามารถระโนหอบารโมีไ้อย่า่ายายพร้อมับสร้าาบออมา พร้อมปาออไปอย่ารวเร็วแ่อีฝ่ายสามารถเรียเอาน้ำมาป้อารไ้อย่า่ายาย ่อนะที่เอมิยะปาาบสีาวมุ่รไป้านหน้าพร้อมับเสริมวามแ็แร่
เทร โอเวอร์เอ์
แทามไปเพิ่มแรไปอีหลายเท่าัวนสามารถเาะทะลุารป้อันไร้เทียมทานออีฝ่ายไ้ อีฝ่ายยิ้มออมา่อนะระอัเลือออมา ้อมอไปยันัรบสีแรหน้าามำนานมามายไม่มีัวนแบบายหนุ่มรหน้าแน่นอน ะ้อเป็นวีรนาอนา แ่มันเป็นไปไ้้วยหรือ
ที่มนุษย์ะสามารถลายเป็นวีรน้วยัวเอ
“ ..ื่ออวีรนนนั้นละ ”
“ เอมิยะยัไละ ”
พลัอเามีเอาไว้เพื่อปป้อมวลมนุษย์ เป้าหมายมีเพียแ่ารปป้อหรือทำลายเท่านั้นเอ ่อไปาร์เบอร์เิร์เอร์ วินาทีแรที่้าวเามา็สัมผัสไ้ถึวามบ้าลั่ที่ไหลออมานแทบะ้าวาไม่ออมา แ่ว่าเพื่อน้อสาวแล้วเาะมายอมบลเพียรนี้ไ้อย่าไรัน!!
โฮ!!
“ เ้ามาเลย ”
สัหารไปถึ 13 รั้ นว่าะสามารถล้มอีฝ่ายลไปไ้ เสียหอบหายใที่ัออมา่อนะหยิบเอาาร์อออมา เท่านี้็เหลือเพียแ่นเียวเท่านั้น ายหนุ่ม้าวเท้าเินออมาาาหายนะที่ผ่านาร่อสู้มาอย่าุเือ ศึัสินใล้เ้ามาอีแล้ว ทุอย่าเือบะบลเรียบร้อยแล้ว
ู่่อสู้นสุท้ายอยู่ที่สุศาล เสียอมาบที่ปะทะันเอ ร่าออัศวินที่เ็มไป้วยศัิ์ศรีที่ยืนบัเส้นทา่อไปอเอมิยะ มาพร้อมับมาบที่มอไม่เห็นเนื่อมาาโนสิลปปิออีฝ่าย นัยน์าสีทอที่พยายามวิเราะห์วามสามารถอายรหน้า็้อยอมถอนหายใ
“ เอ็าลิเบอร์!! ”
เปรี้ย!!
เอมิยะ อาศัยเอาันโว์ออมาป้อันารโมีออีฝ่าย ่อนะวิ่ทะยานสวนพลัอาบที่ยิออมาไปอย่ารวเร็ว ่อนะลมือฟันอี้วย้วยาบธรรมานแน้ายาออาร่าายเลือสีแไหลออมาาบาแผล แ่ว่าอีฝ่ายยัไม่ยอมแพ้่อนะปลปล่อยเอ็์าลิเบอร์ใส่เอมิยะ
าร่าอายหนุ่มลอยระเ็นมาระแทับ้นไม้นาร์อาเอร์หลุออมาาร่าาย เสียหอบหายใที่ัออมาเฝ้ามอายรหน้าที่ำลัะาย ัยนะเป็นอเาแ่ว่าสิ่ที่อีฝ่ายพยายามะสื่อให้เา่วยูเลี่ยนเหรอ ไม่มีทาเป็นไปไ้แน่นอน เส้นทาอพวเรามัน่าัน
เสียบมือัออมาา้านหลัพร้อมับารปราัวอบาทหลวอย่าโโทมิเนะ ิเรย์ ายที่เยปะทะับพ่ออเามา่อนสมัยอนเริ่มสามอศัิ์สิทธิ์รั้ที่ 4 เาเินออมา้วยรอยยิ้ม่อนะึร่าอเอมิยะให้ลุออมาา้นไม้ ายหนุ่มทำารสำรวร่าาย่อนะมอไปยัิเรย์
“ เป็นัยนะที่ามมาเอมิยะ เธอนะแล้วในสรามอศัิ์สิทธิ์ ”
“ บอมามิยุอยู่ที่ไหน ”
“ เพื่อทำารเรียอศัิ์สิทธิ์ออมา เธอะ้ออยู่ที่นั้นแน่นอน ภูเาเอนโ ”
ภายในถ้ำรหน้ามีร่าอายหนุ่มอีนยืนอยู่ ูเลี่ยน นที่เปิสรามอศัิ์สิทธิ์วามปรารถนาออีฝ่ายเป็นาร่วยเหลือโลเอาไว้ เอมิยะ้อมออีฝ่ายราวับเห็นร่าอน้อนทับอีฝ่าย เายิ้มออมา่อนะ้าวเินไปยัเส้นทารหน้า วามปรารถนาที่ไม่เยเปลี่ยนแปลอระูลาัึิ
“ ถ้านั้นเป็นวามั่วร้าย ันยอมลายเป็นปีศาร้าย็ย่อมไ้ ”
เอมิยะ ล่าวออมา่อนะ้าวผ่านูเลี่ยนเินรไปยัแท่นพิธีรรมที่ะทำารอัเิอศัิ์สิทธิ์ออมา มันเป็นเพียแ่เวลาไม่นานมาเท่าไร แ่สำหรับเาแล้วมัน่ายาวนานเป็นอย่ามา นัยน์าสีทอ้อมอไปยัร่าอเ็สาวผมำที่นอนบนแท่นพิธีรรมรหน้า
ใบหน้าอเอมิยะที่ำลัแสอารม์มามายออนสับสนไปหม เา้าวเินไปยัแท่นรหน้า้อมอไปร่าอเ็สาวที่นอนอยู่รหน้า ไม่อยาะเื่อเลยว่าน้อสาวอเาะแบรับภาระที่ยิ่ให่นานั้นเอาไว้ นั้นสิวามปรารถนาำลัะลายเป็นริแล้วนิ
“ พ....พี่าย ”
“ อ่า อโทษที่ปล่อยให้รอเสียนานเลย ”
“ อนนั้นพี่เป็นนบอหนูเอนิ ว่าที่พี่ับิริึุเลี้ยหนูมาเพื่อเป็นเรื่อมือ ใ่ไหมะ!? ” เสียร้อไห้ที่ัออมา ทำเอาหัวใอเอมิยะ้อปวร้าวไปหม
“ ถ้าั้น พี่ะอพูารั้ที่แล้วที่ไม่ไ้พูออมา เพราะ ว่าันที่เป็นพี่ายนิ ็้อเลือปป้อน้อสาวอยู่แล้ว ”
“ ลอว่าเส้นทาที่ันเลือมันผิผลามาลอ แล้วนี้เอ็อาะเป็นแบบนั้น แ่มีเพียแ่วามปรารถนานี้เท่านั้นที่อยาะให้เป็นริ ”
“ ้าออธิษาน่ออศัิ์สิทธิ์ อให้มิยุไ้พบโลที่ไม่้อทนทุ์ทรมารอี่อไป พบเอผู้นที่แสนอ่อนโยน เอเพื่อนๆที่ทำให้ยิ้มออมาไ้ พบเอวามอบอุ่นแม้ัเพียเล็น้อย็ีและแบ่ปันวามสุัน ”
“ พ..พี่ะ ”
เอมิยะ ยืนมอแสสว่าที่โอบอุ้มร่าอมิยุให้ลอยไปเบื้อบน าร์ทั้หม 7 ใบ เา้าวเินลมาาแท่นพิธีรรม้อมอไปยัร่าอหิสาวผมทอ นัยน์าสีฟ้ารามอเธอมาพร้อมับุเราะสีทอ ลวลายสีแบนร่าายท่าทาหยิ่ยโสเป็นอย่ามา เป็นิลาเมสินะ
“ น้อสาวอันำลัพยายามอยู่ ่วยรออีเียวไ้ไหม ”
“ วามปรารถนาอเ้าะไม่มีทาเป็นริ ”
เปรี้ย!! อั!!
มาบมามายที่ยิออมานร่าอเอมิยะระเ็นไปามแรอาบ เา้อมอพวมันสมอทำารวิเราะห์โรสร้าอศาสรารหน้าเ็บมันเอาไว้ภายในลัมิิอน เอมิยะพยายามฝืนร่าายลุึ้นมาเพื่อาร่อสู้รั้สุท้ายอน เสียหอบหายใัออมา
“ เป็นแ่มนุษย์ไร้าร์ ิิ้านวีรน่าเป็นวามิที่โ่เลา ไม่ว่าะะวันออหรือะวัน ยุเ่าหรือสมัยใหม่ สมบัิอมนุษยาิทั้ปวน ือ พลัอวิาวีรน ”
“ อ่า มนุษยาิเหรอ ฮ่าฮ่าฮ่า ”
“ อนาที่ัวเอ้อาร ึ่เิมาาารหลอมอุมาร์หลอมรวมเ้า้วยัน นายที่ผ่านาร่อสู้มานับไม่ถ้วน ทำให้ทัษะวรเวทอันสมบูร์ สืบทอมาระทัุำเนิ ไม่ถ้าพูให้ถูยามที่ร่าายนี้่อสู้็โนวิาวีรนเอมิยะลืนินเ้ามา ”
“ ิว่าันเป็นมนุษย์เหรอ ่าเป็นราาที่โ่เลาเสียริ ู่่อสู้อแเป็นวีรนแห่ารเลียนแบบ่าหาเล่า ”
เอมิยะ ำรามออมา่อนะเทราบออมาพร้อมับบุเ้าโมีิลาเมโยไม่มีวามลัเล ีวิอเา็เหมือนายไปนานแล้วแ่ไ้มิยุ่วยเอาไว้ เพื่อสายสัมพันธ์อพี่น้อที่ไ้สร้าเอาไว้ เาถึไ้พยายาม่อสู้่อไปอย่าไเล่า มาบมามายที่โนปัป้อออไป แ่ไม่อาะถ่วเวลาไ้นาน
ึ ึ ึ ึ
“ ร่าายใ้เพื่อสร้าาบ!! เลือเป็นเหล็ล้า.....หัวใเป็นแ้ว ”
เร้ เร้ เร้ เร้
“ ผ่านสนามรบมานับไม่ถ้วน ไม่เยหนี...หรือไ้รับัยนะัรั้ ”
“ แบรัที่ะยืนหยัอยู่้วยัวนเียว....หลอมเหล็ล้าอยู่บนเนินเาแห่าบ....แ่ว่า.... ”
“ ีวินี้ยัไม่บสิ้น ร่าายอันร่วโรยนี้.....ัยัสร้ามาบ!!! ”
ทุอย่าปุมไป้วยวามหนาวเหน็บที่แท้ริ บนเนินเาปุมไป้วยมาบและหิมะที่ลมา มาบมามายนับไม่ถ้วนที่เิมาามโนภาพอนในอนาและศาสราวุธอิลาเม เอมิยะ้าวเินออมาโลภายในิใที่เียนทับวามเป็นริ โยู เไ(เเพาะน)
เร้!! เร้!! เร้!! เร้!!
เสียอมาบที่ปะทะันเอ เอมิยะที่วิ่รเ้าหาิลาเมมาบมามายที่ปะทะันบนท้อฟ้า ายหนุ่มผมแส้มทำารวบุมาบล่วหน้าเล็น้อย่อนะโมีไปยัลัสมบัิที่เปิมิิรอเอาไว้ ่อนะวิ่ับาบพร้อมไปฟันไปยัร่าอหิสาวรหน้าอย่ารวเร็ว
แ่ว่ามาบอเามันทะลุผ่านร่าอเธอมาอย่า่ายาย เแนเวลา!!
“ อย่าูถูันสิ ออมาอิ อาลิม่า ูล าาน่า ”
มาบนาให่ที่ปราออมาเหนือหัวอเอมิยะ แ่ายหนุ่มยัไม่หมวามหวัเสียหน่อย เาทำารวิเราะห์โรสร้าอาบรหน้า่อนะำลอออมาโมีเพื่อหลบหนีาวามาย ร่าอเอมิยะลมาพื้นินเบื้อนร่า่อนะมอไปยัิลาเมเบื้อหน้า
“ ้าะทำลายโลอมปลอมอเ้าเสีย ”
“ ลับสูุ่เริ่ม้น เอนูม่า เอลิ ”
ารปะทะันอาบที่ยิ่ให่มาที่สุอโลับมาบมามายนับไม่ถ้วน ายหนุ่มผมแส้มปลายาวที่ฝืนเปิใ้านโฮุอนเอออมา เาำลัพยายามถ่วเวลาเอาไว้ยามที่แสันทราหายไปเา็ยอมรับารโมีแ่โยี มาบมามายโนเป่านลายเป็นเศษเหล็
ร่าายอเาระโนแรปะทะอเอนูม่านระเ็นออมาาโลมิิ ร่าอเอมิยะไประแทับแท่พิธีรรมที่้านหลัทุอย่าที่เิมพันเ้าเป็นฝ่ายนะ ารปป้อทุอย่าอาะหนัเินไปสำหรับเพียแ่สิ่เียว็เพียพอแล้วสำหรับน อ่า ลืมไปเลยว่าสัาะไปเที่ยวทะเล้วยัน
“ นะแล้วละ ิริึุ ”
ภาพรหน้าัออไป ร่าอายหนุ่มที่ำลัเรียมัวะนอนหลับไปลอาล เส้นผมสีาวที่ปลิวไปามสายลมภาริ่วยเหลือเสร็สิ้นแล้ว เาเอ็เหนื่อยมามาแล้วะไ้นอนหลับอย่าเป็นสุแล้วสินะ แ่ภาพอหิสาวผมทอที่ปราัวออมา เเบอร์เหรอ
“ ิโร่ เ้าะหนีไปแบบนี้หรือยัไ ”
“ เแบอร์ ้าเหนื่อยมามาแล้ว ารเินทาอ้ามาถึปลายทาแล้ว ”
“ ไม่ริเสียหน่อย ท่านะยัมีารเินทาอยู่ที่โลใบนั้น ้าะรอท่านมาสเอร์อ้า ”
แสแที่สาส่อผ่านทาหน้า่าเ้ามายัภายในห้ออายหนุ่ม เา้อลุึ้นมา่อนะพยายามสำรวร่าายูเหมือนว่าเาะย้อนอีลับมายััวเอสมัยอนยัเป็นวัยรุ่น เสียเปิประูัออมาพร้อมับร่าอหิสาวผมเิน นัยน์าสีเิน เธอเินมาเหัวเอมิยะั
โป้!! โอ๊ย!!
“ ิโร่ะนอนไปถึเมื่อไรันย่ะ ูน้อสาวนายเป็นัวอย่าบาสิ ”
“ เล่า ”
“ ็ใ่นะสิ รีบไปอาบน้ำแ่ัวเลยนะ ”
เอมิยะ เินออมาาห้อแบบ่อนะทำามที่เล่าบอ เาถอเสื้อผ้าออ่อนะหยิบผ้าเ็ัวปปิน้อายเินเ้าห้อน้ำไปโยไม่ิว่าะไ้มาเห็น เรือนร่าอเ็สาวผมเิน นัยน์าสีแ ผิวาวอมมพูมาพร้อมับท่าทาเินอาย่อนะหยิบอภายในห้อปาออมาอย่า่อเนื่อ
“ อิลิยาเหรอ!? ”
[ ิั้ระบบอศัิ์สิทธิ์ ]
สถานะ เอมิยะ ิโร่ ายา วีรนแห่ราันย์
าแห่ิ(แท้)ระับ B
้านทานเวทมน์ ระับ D
อยู่โยปราศาแหล่พลัาน ระับ B
ศาสร์เวท ระับ C
ำลอวัถุ ระับ A+
าเหยี่ยว ระับ B+
เสียอหิสาวที่ล่าวออมา่อนะมีภาพอหน้า่า่าสถานะที่แสออมา เพียไม่นานร่าอเ็สาวผมเิน็เินออมาาห้ออาบน้ำ ไม่วายุพี่ายอนที่ไม่ยอมส่เสียเรียอะไรเลยนทำให้เิเหุาร์แบบนั้น อาหารเ้าับรสาิแบบใหม่ที่ไม่เยินมา่อน
ธรรมามา!!
อนเ้าเป็นวันที่ี เอมิยะ ทำารปั่นัรยานไปโรเรียนโยับไปส่อิลิยาเสีย่อน ใบหน้าที่เ็มไป้วยรอยยิ้มออิลิยามันเหมือนะ่วยเาเอาไว้ ายหนุ่มบอลาับน้อสาวที่วิ่นเล่นอย่าแ็แรไปหาเพื่อนอน ารเรียนเหรอ น่าเบื่อเสียริ เาไม่อยาะเ้าเท่าไร
[ เริ่มารเลื่อนย้ายไปโลสปิริ ]
[ ภาริแร สัหารอสูร 90,000 ปี ]
ร่าออสูรร้ายที่ปราัวออมา มีหัวไม่่าาหมาป่าเท่าไร ร่าายที่้านหลัมีพวศาสราลอยิามมา้วย วามสามารถไม่ธรรมาแน่นอน เาทำารเรียเอาันธนูแห่อาเอร์ออมา่อนะเทราลาโบล์ ออมา่อนะยิมันออไป้วยวามรว!!
เร้!!
โฮ!!
เอมิยะไม่รอ้าทำารเทราลาโบล์ออมาอีรอบโยารปรับเปลี่ยนรูปร่าอมันเล็น้อย โยารเปลี่ยนาบรหน้าให้ลายเป็นเส้นแสสว่าสีทอเพื่อเพิ่มพลัทำลายล้า ร่าออสูรที่วิ่รเ้ามาหมายะสัหารเ็ายรหน้า ที่ล้ามาท้าทายอำนาอมันที่เป็นอสูรหมื่นปี
“ ลาาละ ”
เปรี้ย!!
ความคิดเห็น