Animalty เผ่าพันธุ์สายพันธุ์เอนนิเมิล

ลำดับตอนที่ #1 : Chapter X ป๊ะป๊านักวิทยาศาสตร์สติเฟื่อง

[เซิร์ท : นักวิยาศาสตร์สติเฟื่อง(ไปไกลแย้ว)]

อันเนื่องมาจากสติปัญญาอันชาญฉลาดมีการศึกษาที่ดีเลิศพร้อมเกิดในตระกูลที่สูงส่ง ทำให้ผมเลือกที่จะเติบโตขึ้นเป็นนักวิทยาศาสตร์แต่เพราะผมมุ่งมั่นกับการทดลองมากเกินไปทำให้สติไม่กระเด้งหายไปซะอย่างงั้นอ่ะ มันไม่ยุติธรรมนะจะบอกให้-3- อะฮ้าแต่อย่านึกว่าผมจะยอมแพ้ ผมน่ะยังมีการทดลองเป็นเพื่อนคู่ใจซะอย่างถึงอายุปาไปสามสิบกว่าไม่มีเมียผมก็บ่หวั่นอยู่แล้ว ทั้งนี้ผมก็ขอเสนอการทดลองครั้งยิ่งใหญ่ที่ใครเขาไม่คิดกัน!! การตัดต่อพันธุกรรมระหว่างยีนมนุษย์และสัตว์เข้าด้วยกันเพื่อศึกษาและทดลองเกี่ยวกับวิวัฒนาการของพวกเขาหลังจากการตัดกรรมพันธุ์เป็นไงยอดไปเลยใช่ป่ะล่ะ
" ด็อกเตอร์ครับแน่ใจเหรอว่าจะทดลองจริงๆน่ะสงสารสัตว์ตัวเล็กนะครับ "
" แน่สิมิองฉันน่ะค้นคว้าเรื่องนี้มาตั้งหลายปีให้เลิกกลางคันคงไม่ได้หรอกนะ อีกอย่างฉันก็สร้างเครื่องตัดต่อพันธุกรรมเสร็จแล้วด้วย "
" ผมเข้าใจครับด็อกเตอร์แต่อย่าทำงานหนักมาก...ผมเป็นห่วง "
" อะ..อืม -///- "
ผมยังไม่ค่อยเข้าใจเลยว่าทำไมแค่มิองลูบหน้าทำให้ชายแก่ขึ้นคานอย่างผมใจเต้นตึกตักแทบจะออกจากอกให้ได้ อาจจะเป็นเพราะหน้าตาหล่อๆนี้ล่ะมั้ง ผมสีทองเข้ม หน้าตาคมสันหุ่นเนี่ยก็ล่ำจมูกก็โด่งตาก็สีแปลกๆเป็นสีเขียวมรกตแต่ดูมีเสน่ห์ อายุก็ยังเอ๊าะๆแค่ยี่สิบต้นๆ อ๊าย~ ตาแก่อิจฉา
" คิดอะไรอยู่ครับด็อกเตอร์ "
" ฉันอิจฉามิองน่ะหล่อได้รูปทุกสัดส่วน "
" งั้นก็หัดกินของดีๆออกกำลังกายบ้างสิครับ "
" ไม่อ่ะขี้เกียจ เกลียดผัก แพ้นม กระเพาะไม่ทำงาน ขาดน้ำตาลไม่ได้ "
" อ๋อ...ครับ - - ^ "
มิองทำหน้าละอายปนเหนื่อยใจใส่ผมตามปกติแบบทุกวัน แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังดูแลผมเป็นอย่างดีมิองเนี่ยน่ารักน่าชังจริงๆเลยอ่ะ >O<
" พอเถอะครับด็อกเตอร์ทำงานต่อเหอะ "
" อย่าลืมปาท่องโก๋กับนมข้นล่ะ "
" ไหนบอกว่าแพ้นมไงครับ "
" แต่ฉันไม่ได้แพ้นมข้นนิ "
ผมทิ้งระเบิดใส่ผู้ช่วยมิองก่อนจะกลับไปเตรียมการทดลองที่จะมาถึงในอีกไม่กี่วันข้างหน้า เพียงแค่รอให้หลานชายส่งพวกลูกสัตว์ที่ต้องการมาเท่านั้น หากว่าการตัดต่อสำเร็จจริงคงได้เลี้ยงดูจนเพลินล่ะ คงมีคำสั่งจากเจ้าน้องสาวมาเรื่อยๆ ดูซิว่าก๊กแรกที่ส่งมาจะเป็นอะไรอยากรู้จังเลย...
.
.
.
[ มิอง : ผู้ช่วยสุดหล่อ(กะจะงาบคนบ้างคนอยู่) ]

" โฮก!!!!" [ น้องสิงโต]
" กร๊าซ!!!"[ น้องเสือ ]
" ฮึ่ม!!!" [ น้องหมีขั้วโลก ]
" กรี๊ดดด!!!" [ ด็อกเตอร์ที่กำลังเสียสติ ]
ตรงหน้าผมกับด็อกเตอร์คือสัตว์ที่ซินแคร์น้องสาวของด็อกเตอร์ให้คุณเซนนำมาส่งเพื่อการทดลองที่จะเกิดขึ้นในวันนี้ หากจากลักษณะของด็อกเตอร์แล้วคงจะลำบากไม่น้อย เนื่องจากท่านกลัวเหล่าลูกสัตว์ที่ดูเหมือนจะน่ารักจนเกาะหลังผมสั่นผงกๆร้องกรี๊ดลั่นจนผู้หญิงยังอาย
" ไหนว่าอยากเจอนักหนาไงครับไม่เข้าไปลูบมันล่ะ "
" มิองลองไปลูบดูเองสิ! "
แน่นอนผมไม่เคยปฏิเสธคำท้า ผมค่อยๆเดินเข้าไปใกล้กรงจ้องมองไปยังพวกตัวเล็กที่พากันส่งเสียงร้องโวยวายน่ารำคาญด้วยความกล้า ในขณะที่จะนำมือไปลูบลูกสิงโตที่ดูเหมือนจะเป็นมิตรที่สุด(หรือเปล่า) มันก็ส่งสายตาสีทองๆของมันบ่งบอกเป็นรังสีว่ายูเป็นใคร ครับเราควรแนะนำตัวกับคนแปลกหน้าก่อนถือเป็นมรรยาทอันดี พอส่งสายตาทำความรู้จักได้ซักพักมันก็ยอมให้ผมจับโดยง่ายรวมถึงอีกสองตัวที่เข้าใจการทำความรู้จักนี้
" แกเป็นตัวปะหลาดหรือเปล่ามิอง!!! "
" อามิองเก่งจังครับผมว่าอามิองจักการได้แน่ "
" เซนอ่ะแล้วลุงล่ะลุงจะทำยังไงยัยน้องบ้าคิดจะให้ลุงโดนงาบเหรอ "
" แม่บอกแล้วว่าจะต้องเป็นแบบนี้เลยส่งมาอีกก๊กนึง "
เซนดีดนิ้วเชิงให้ลูกน้องนำมาอีกกรงและดูเหมือนด็อกเตอร์จะชอบมากซะด้วย
 *O* ปิ๊งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
" กระต่ายป่า กระรอก กะมะหมาหิมะ(พันธุ์ไซบีเรีย) "
" อย่างละสองตัว ตัวผู้ตัวเมีย "
" อย่างนี้ค่อยมีกำลังใจหน่อย มิองมาทดลองกันเถอะฉันอดใจรอไม่ไหวแล้ว "
พอได้ของถูกใจเป็นอย่างนี้ทุกที ช่างเถอะผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าเจ้าพวกนี้จะเป็นยังไง การทดลองเริ่มขึ้นเหล่าสัตว์ป่าถูกนำเข้าไปในเครื่องใหญ่ๆพร้อมกัน เครื่องใหญ่ๆนั้นจำลองลักษณะให้คลับคล้ายป่ามากที่สุดมีกระจกอยู่รอบๆให้ผู้ดูแลสามารถเฝ้าสังเกตุการได้ ด็อกเตอร์เริ่มพิมพ์แป้นคำสั่งอย่างรวดเร็วควันสีขาวกระจายไปในเครื่องใหญ่ๆรอบบริเวณ พวกตัวน้อยร้องกันจ้าละหวั่นสักพักก็เงียบไป ด็อกเตอร์หน้าซีดเผือกเพราะเป็นห่วง ผมจึงแอบเต๊ะอั๊งด็อกเตอร์โดยการโอบกอดด็อกเตอร์ไว้แน่นๆ อยู่ๆเซนก็ตะโกนขึ้น
" ลุงฮะอามิองมาดูทางนี้สิฮะ "
พวกเรารีบวิ่งไปดูยังจุดที่เซนยืนอยู่ บ้างสิ่งบ้างอย่างที่เราเห็นเป็นเงาดำคล้ายร่างเด็กประมาณประถมแอบหลบอยู่ในพุ่มไม้แต่ผมจำได้นะดวงตาสีทองๆน่ะ น้องสิงโตแน่ๆ 
" โฮก..."
ร่างนั้นออกมาจากพุ่มไม้ร่างกายเปลืยเปล่าเดินสี่เท้าเข้ามาหา อีกหลายร่างเดินตามมาเสหมือนสิงโตคือจ่าฝูงทำให้พวกเรารู้ว่าการทดลองครั้งนี้สำเร็จ
" ไชโยมิองสำเร็จล่ะสำเร็จ "
" ไม่ใช่ทั้งหมดครับด็อกเตอร์ตัวเมียไม่เป็นผลเลยสักตัว "
ด็อกเตอร์ของผมทำหน้างงๆเมื่อมองไปเห็นสัตว์ตัวเล็กๆที่ยังเหลืออยู่ก็รู้ทันที เซนพยักหน้าเข้าใจและสั่งให้ลูกน้องนำพวกมันออกมายกเว้นตัวผู้ที่สามารถตัดต่อพันธุกรรมได้สำเร็จ เซนขอตัวลาเพื่อไปรายงานซินแคร์ทีนี้ก็เหลือแค่เราสองคน
" ทำไมกันนะ "
" ไม่ต้องกังวลหรอกครับยังไงก็สำเร็จ "
" นั้นสินะ... แล้วมิองอยากได้อะไรหรือเปล่าฉันจะให้ทุกอย่างเลย "
" จะให้เหรอครับ "
" อืมฉันไม่เคยให้อะไรมิองเลยมิองช่วยฉันมาตลอดเถอะนะขอให้ฉันได้ตอบแทนมิองบ้าง "
พูดแบบนี้ก็เสร็จผมสิด็อกเตอร์ ผมเฝ้ารอเวลานี้มานานแล้ว
" ด็อกเตอร์พูดเองนะครับ "
ผมค่อยๆยื่นหน้าเข้าไปจูบริมฝีปากบางสีสวยที่ผมต้องการมาตลอด มันหอมหวานเสียจนอารมณ์ฉุดไม่อยู่ ด็อกเตอร์พยายามผลักผมออกถึงจะเจ็บแต่ก็แค่แมวข่วน เนิ่นนานพอควรผมผละออกจากริมฝีปากหวาน ด็อกเตอร์หน้าแดงก่ำหอบหายใจร้อนๆ เย้ายวนผมมากจริงๆด็อกเตอร์ ตลอดมา...
" หยุดนะ!มิอง! "
" ไม่ยอมครับด็อกเตอร์ผมขอล่ะ "
" บ้า! หยุด..อะ...อืม... "
.
.
.
ระหว่างที่สองคนกำลังทำกิจกรรมกันอยู่พวกเขาไม่รู้เลยว่า เหล่าสัตว์ทดลองมองทุกรายละเอียดของกิจกรรม
ด้วยความอยากรู้อยากเห็น 

****************************************************************************************************************************

บทพิเศษก่อนเริ่มเรื่องของเรื่องนี้ ระหว่างปิดเทอมก็จะพยายามแต่งออกมานะจ๊ะ ส่วนเนื้อเรื่องของคู่อื่นๆอาจจะ
มีเพิ่มนอกจากนี้ ช่วยติชมด้วยนะค่ะ เดี๋ยวไปล้างจานล่ะแม่สั่งให้ล้างบ้านงานเข้าแล้ว TOT !!!!