คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Chapter 6 : Daily Life
เสียงกริ่งบอกเวลาเลิกเรียนดังขึ้น คุโรโกะ เท็ตสึยะ เด็กหนุ่มเจ้าของดวงตาสีฟ้าอ่อนน่าหลงใหลลุกขึ้นจากโต๊ะเรียนเก็บข้าวของและเดินออกจากห้องเรียนของตนมุ่งหน้าไปยังโรงยิมเพื่อทำกิจกรรมชมรมบาสเก็ตบอลพร้อมกับเพื่อนร่วมทีมที่อยู่ห้องเรียนเดียวกัน คากามิ ไทกะ ดังเช่นปกติ
ระหว่างทางพวกเค้าได้คุยกันบ้างเป็นครั้งคราว แน่นอนว่าคากามิ ไทกะ เป็นทั้งเพื่อนร่วมทีมและเพื่อนสนิทของคุโรโกะ ถึงตอนแรกเค้าจะตกใจกับความสัมพันธ์คนรักแบบเปิดเผยที่เพื่อนของเขาและ อาคาชิ เซย์จูโร่ เป็นอยู่บ้างเล็กน้อย แต่ถ้ามันไม่ได้มีผลกระทบอะไรถึงเรื่องการเล่นบาสเค้าก็ไม่ได้คิดจะไคัดค้านหรือยุ่งอะไรด้วยอยู่ด้วย
“ คุโรโกะ ช่วงนี้นายดูเหนื่อยๆนะ ไม่สบายหรือเปล่า “ คากามิถามขึ้นขณะที่กำลังเดินผ่านสนามกีฬาเพื่อตรงไปยังโรงยิมของชมรมบาส
“ ก็นิดหน่อยครับ “ คุโรโกะที่สายตายังคงจ้องหนังสืออยู่พูดขึ้นเหมือนไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไร
“ งั้นเหรอ ถ้าแบบนั้นก็คงไม่ต้องห่วงอะไร “
ถึงหมอนี่จะพูดว่านิดหน่อย แต่ดูท่าเดินที่เอียงๆ หน้าที่ดูอ่อนเพลียเหมือนคนอดนอน แถมยังเอามือแตะสะโพกตลอดเวลาแบบนี้ มันเดาออกไม่ยากเลยว่าก่อนหน้านี้คุโรโกะไปืำอะไรมา.............. และกับใคร
" ขอบคุณที่เป็นห่วงครับ " ถึงจะผ่านไปเกือบอาทิตย์ตั้งแต่กลับมาจากออนเซ็น แต่ร่างกายของเขาก็ยังล้าแถมปวดไปทั้งตัวไม่หาย กะจะไปพักผ่อนแต่กลับมาแล้วอาการแย่กว่าเดิมซะอีก ความผิดอาคาชิคุงคนเดียวเลย!
ขณะที่พวกเขากำลังคุยกันอยู่นั่นเอง อยู่ดีๆก็มีเสียงกรี๊ดของสาวๆของเสียงโหวกเหวกโวยวายของพวกสมาชิกในชมรมบาสดังขึ้นมาจากโรงยิมซึ่งเหมือนจะคนล้นออกมาผิดกับปกติ
“ ตรงนั้นมีคนใส่ชุดสีดำยืนอยู่เต็มไปหมดเลย มันมีอะไรเกิดขึ้นเนี่ย “ คากามิรีบวิ่งแทรกเข้าไปในโรงยิมอย่างรวดเร็ว คุโรโกะเองก็ตกใจอยู่ไม่น้อยกับภาพตรงหน้าที่น่าสงสัยจึงค่อยๆไหลตามกระแสคนเข้าไปจนเข้าไปในโรงยิมได้
" กรี๊ดๆๆๆๆๆ เธอดูสิ คนนั้นหล่อมากเลยล่ะ ดูสิๆ"
" นั่นเด็กโรงเรียนอื่นนี่นา แต่ดูเท่ห์มากๆเลย กรี๊ดดดดด "
" มองมาทางนี้สิคะ "
และหลังจากที่ผ่าดงสาวๆที่ยืนกรี๊ดและชายชุดดำน่าสงสัยเข้ามาจนมองเห็นภาพเบื้องหน้าแล้วคุโรโกะก็ต้องตกใจหนักกว่าเดิม ก็ ก็.. ก็…
“ อ่าว เท็ตสึยะ มาแล้วเหรอ ให้ฉันรอตั้งนานแน่ะ “ อาคาชิที่นั่งอยู่ตรงม้านั่งข้างสนามลุกขึ้นและเข้ามาโอบรอบเอวคนรักเหมือนต้องการแสดงความเป็นเจ้าของ อาคาชิเหลือบมองคากามิและรุ่นพี่ในทีมเซย์รินเหมือนต้องการจะบอกอะไรสักอย่าง
ทั้งๆที่เค้าไม่ต้องทำก็ได้! ใครๆก็รู้ว่าถ้าไปยุ่มย่ามกับคุโรโกะมากจะเกิดอะไร ไม่มีคนโง่ที่อยากอายุสั้นขนาดนั้นในเซย์รินหรอก!
ครั้งก่อนที่อาคาชิ เซย์จูโร่ อดีตกัปตันและคนรักของคุโรโกะมาเยือนเซย์ริน คากามิเกือบโดนกรรไกรบาดหน้าเพราะดันไปเปลี่ยนเสื้อข้างๆคุโรโกะ รุ่นพี่เท็ปเปย์เกือบโดนกรรไกรปักแขนเพราะดันไปเผลอโอบไหล่คุโรโกะ เรียกได้ว่าทุกคนในเซย์รินค่อนข้างจะเกรงกลัวการมาเยือนของชายผู้นี้ไม่น้อยเลยทีเดียว
คุโรโกะที่ยืนอึ้งอยู่มองหน้าคนรักและส่งสายตาที่เจือไปด้วยความสงสัยไปให้
“ อาคาชิคุงมาทำอะไรที่เซย์รินครับ ราคุซันไม่มีฝึกตอนเย็นหรือไง “ คุโรโกะพยายามแกะมือปลาหมึกของคนรักออกเพราะไม่ค่อยชอบการแสดงความรักแบบโจ่งแจ้งของคนรักของเขาสักเท่าไหร่
“ มีสิ แต่ฉันฝึกของตัวเองเสร็จแล้ว แล้วฉันก็อยากจะมาดูแลเท็ตสึยะด้วย รู้ไหมคนท้… “ อาคาชิชะงักเล็กน้อยเมื่อคนรักผมฟ้าของเขาใช้มือสองข้างปิดปากเขาด้วยท่าทางร้อนรน ทำให้รุ่นพี่ทั้งหลายมองมาด้วยสายตาสงสัยมากขึ้นไปอีก
“ คุโรโกะเป็นอะไรงั้นเหรอ “ รุ่นพี่คิโยชิ เซ็นเตอร์ประจำเซย์รินถามขึ้นแบบไม่คิดอะไรทำให้พวกคนที่เหลือต้องพยายามส่งสัญญาณให้หยุดถามเมื่ออาคาชิมองมาทางเขาด้วยสายตาข่มขู่ แต่ดูเหมือนรุ่นพี่คิโยชิคนนี้ก็ไม่เข้าใจเท่าไหร่ เขามองคุโรโกะสลับกับอาคาชิไปมา
“ อื้ม นายไม่สบายงั้นเหรอคุโรโกะ ถ้าแบบนั้นก็น่าจะบอกกันก่อนนะ “ รุ่นพี่ฮิวงะ กัปตันทีมบาสเซย์รินพูดเพราะตอนนี้คุโรโกะเริ่มเหงื่อแตกพลั่กทั้งๆที่ตอนนี้ก็ไม่ได้ร้อนอะไรขนาดนั้น
คุโรโกะปล่อยมือที่ปิดปากคนรักและจับข้อมือของอาคาชิลากไปยังห้องเปลี่ยนเสื้ออย่างรวดเร็ว ปล่อยให้คนอื่นๆยืนงงเป็นไก่ตาแตกต่อไป
และเมื่อพวกเค้าอยู่กันเพียงสองคนในห้องเปลี่ยนเสื้อ อาคาชิมองคุโรโกะที่หน้าแดงตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้กำลังจ้องเขาด้วยดวงตาสีฟ้าที่เขาหลงใหล แทบจะทำให้เค้าทนไม่ไหวอยากจับคนตรงหน้าเข้ามากอดซะให้รู้แล้วรู้รอด
“ นายเป็นอะไรงั้นเหรอเท็ตสึยะ “ อาคาชิเดินเข้ามาจับมือสองข้างของคนรัก
“ อาคาชิคุง ผมว่าเรื่องที่ผมท้องน่ะอย่าบอกพวกเพื่อนร่วมทีมของผมเลยจะดีกว่านะครับ “ คุโรโกะหลบสายตาเล็กน้อย กุมมืออาคาชิไว้แน่น
“ เหตุผลล่ะ ? “
“ ก็ถ้าพวกเขารู้ว่าผมท้อง… เค้าอาจจะไม่ให้ผมลงเล่นก็ได้นี่ครับ “ คุโรโกะมีหน้าหม่นลงเล็กน้อย อาคาชิรีบใช้ฝ่ามือทาบกับใบหน้าของคนรัก เขารู้ว่าคนตรงหน้ารักบาสแค่ไหน ต้องการยืนอยู่สนามมากแค่ไหน หรือการที่เค้ากับคนๆนี้จะมีลูกมันอาจจะ… ไม่ใช่เรื่องน่ายินสำหรับคนรักของเขา
“ หรือนาย… ไม่อยากมีลูกกับฉันหรือเปล่า “
คุโรโกะเบิกตาโพล่งด้วยความตกใจ มือเล็กคว้าข้อมือของคนรักขึ้นมาจับทาบลงบนหน้าท้องของเขา
“ ไม่ใช่อย่างนั้นนะครับ!” คุโรโกะตะโกนออกมาทำให้อาคาชิถึงกับตกใจผงะเล็กน้อย ร่างเล็กสั่นเทิ้ม มือที่จับมือของเขาอยู่ก็รู้สึกถึงความชื้นของเหงื่อที่ไหลซึมออกมา
“ แต่ว่าเพราะฉัน ช่วงนี้นายอาจจะไม่ได้เล่นบาสอีกก็ได้ “
“ การที่ผมมีโอกาสได้มีลูกกับอาคาชิคุงมันเป็นเรื่องที่วิเศษ วิเศษมากๆครับ เป็นสิ่งที่ผมไม่คิดไม่ฝันว่ามันจะเกิดขึ้นได้ด้วยซ้ำ เพราะฉะนั้น…. ทำไมผมถึงจะไม่อยากมีลูกกับอาคาชิคุงล่ะครับ “ คุโรโกะจับให้มือของอาคาชิลูบสัมผัสท้องของตัวเอง ดวงตาสีฟ้าใสมีน้ำตาคลอเล็กน้อย
อาคาชิรีบเข้าไปกอดร่างของคนที่กำลังสั่นเทิ้มพร้อมจะระเบิดน้ำตาออกมาได้ทุกเมื่อ เขาใช้มือใหญ่ลูบแผ่นหลังของคนรักอย่างแ่ผ่วเบา …. เขาไม่ได้อยากให้คนตัวเล็กต้องเสียใจหรือคิดมากแบบนี้
แต่ก็อดที่จะดีใจไม่ได้ที่ได้ยินคำพูดเมื่อกี้…
“ เท็ตสึย…”
“ คุโรโกะนายท้องกับอาคาชิงั้นเรอะ “ คำพูดของอาคาชิโดนกลืนหายไปด้วยอีกเสียงที่ดังแทรกขึ้นมา
เสียงของกัปตันที่ดังอยู่อีกฟากของประตูห้องเปลี่ยนเสื้อตะโกนเข้ามา แถมดูเหมือนจะไม่ได้มีแค่กัปตันที่แอบฟังอยู่ซะด้วยสิ เพราะเสียงเอะอะโวยวายข้างนอกเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ
อาคาชิปล่อยมือจากคุโรโกะ รังสีมาคุแ่ผ่กระจายไปทั่วจนคุโรโกะสัมผัสได้ ถ้ามีต้นหญ้าหรือดอกไม้อยู่ตรงนี้มันคงต้องเฉาตายจนหมดแน่ๆ เจ้าของผมสีแดงค่อยๆหยิบกรรไกรออกมาจากเสื้อนอกของชุดนักเรียน สายตามุ่งร้ายเพ่งมองไปยังประตูห้อง
“ พวกชอบแอบฟัง… “
คุโรโกะคว้ากรรไกรมาจากอาคาชิอย่างไว กลัวว่าถ้าขืนปล่อยไปมีหวังได้โศกนาฎกรรมเกิดขึ้นในโรงยิมแน่ๆ
เค้ายังไม่อยากเป็นหม่าย สามีติดคุกข้อหาฆาตรกรรมหมู่!
“ อะ เอ่อ พวกเราไม่ได้ตั้งใจจะแอบฟังหรอกนะ อาคาชิ… จะ.. จริงๆนะ “ รุ่นพี่โคกาเนะที่ยืนอยู่ใกล้ประตูที่สุดพูดขึ้นเมื่ออาคาชิเปิดประตูออกมาพร้อมกับสายตาอาฆาต
“ เห็นแก่เท็ตสึยะ วันนี้พวกนายจะปลอดภัย แต่อย่าทำเรื่องที่ผมคนนี้ไม่อนุญาตอีกจะดีกว่านะครับพวกรุ่นพี่ “ รอยยิ้มแสนหวานที่ทำให้รู้สึกขนลุกเกรียวถูกส่งไปยังทุกคนในที่นั้น
“ งั้นพวกเราไปเริ่มฝึกกันเถอะทุกคน “ กัปตันที่พยายามเบี่ยงประเด็นให้กลับไปยังหัวข้อที่ปลอดภัยต่อชีวิตของคนในชมรมพูดขึ้นและมองเลิ่กลั่กไปยังสมาชิกคนอื่นๆที่ผงกหัวหงึกๆแบบว่านอนสอนง่ายสุดๆ
มีอาคาชิอยู่ด้วยแบบนี้วันนี้มันจะได้ซ้อมมั้ยเนี่ย! ถึงจะยังอยากรู้เรื่องของคุโรโกะอยู่ก็เถอะ แต่ไว้ค่อยถามวันหลังแล้วกัน ถ้าขืนโพล่งเรื่องนี้ออกไปตอนนี้มีหวังตายศพไม่สวยแหงๆ กัปตันฮิวงะคิดในใจ
เสียงลูกบาสกระทบกับพื้น เสียงรองเท้าบาสที่ดังเสียดสีกับพื้นไม้ของสนามบาส เสียงของสมาชิกในชมรมที่ตะโกนโหวกเหวก บรรยากาศในช่วงซ้อมที่สมาชิกทุกคนในทีมบาสเซย์รินคุ้นเคยกลับมาอีกครั้ง….
ถึงจะไม่ทั้งหมดก็เถอะ
“ คุโรโกะส่งลูกมาทางนี้!” เอสของทีม คากามิ ไทกะ ตะโกนเรียกชื่อเพื่อนร่วมทีมขณะที่ชูมือเตรียมพร้อมรับลูกส่ง ตอนนี้พวกเค้ากำลังฝึกการแข่งแบบสามต่อสามกันอยู่กับพวกรุ่นพี่และตัวสำรองคนอื่นๆ
“ คากามิคุง มองลูกให้ดีๆนะครั.. “ คุโรโกะพยายามจะส่งลูกไปให้คากามิ แต่เซ็นเตอร์ปีหนึ่งตัวสำรองวิ่งเข้ามาบังจนเกือบจะชนคุโรโกะล้มลงไปกับพื้น
แต่โชคดีที่มีคนพุ่งออกมาจากข้างสนามและรับตัวของคุโรโกะไว้ได้ทันท่ามกลางความตื่นตะลึงของผู้เล่นและคนอื่นๆที่ซ้อมอยู่ห่างๆ
“ อาคาชิคุงนี่มันระหว่างแข่งนะครับ “ คุโรโกะที่ยืนอยู่ในอ้อมแขนหลวมๆของอาคาชิพูดขึ้น ส่งสายตาดุไปให้คนรักเป็นเชิงบอกว่าไม่ควรจะเข้ามายุ่งในสนาม แต่ถึงจะพูดเหมือนไม่พอใจแต่ก็ยังยอมให้คนตัวสูงกว่านิดหน่อยโอบให้ร่างของเขาเข้าใกล้กันมากยิ่งขึ้นอีก
“ ฉันเห็นเท็ตสึยะกำลังจะบาดเจ็บอยู่ตรงหน้า จะให้ทนมองเฉยๆได้ยังไง “ อาคาชิวางมือลงบนศีรษะของคนรัก ลมหายใจร้อนที่สัมผัสได้บริเวณแก้มทำให้คุโรโกะหน้าแดงเล็กน้อย
“ …..ยังไงก็ขอบคุณละกันครับ “ คุโรโกะเบือนสายตา กดหน้าลงบนไหล่มนของคนรักเพื่อซ่อนความเขินอายของตัวเอง จะให้เค้าพูดยังไงดี อาคาชิคุงเป็นคนขี้ห่วงจนเกินความจำเป็นก็จริง แต่ใช่ว่าเค้าจะไม่ชอบหรอกนะ คุโรโกะรู้สึกมีความสุขทุกครั้งตอนที่คนรักของเขาทำสีหน้าเป็นห่วงเป็นใยเขาเพราะมันหมายความว่าตัวเขายังเป็นคนสำคัญสำหรับคนๆนั้นอยู่
คากามิและคนอื่นๆที่มองภาพตรงหน้าถึงกับตกใจอ้าปากพะงาบๆ ก็พอรู้ว่าไอ้สองคนนี้มันเป็นคู่รักหวานแหววรักกันปานจะกลืนกิน แสดงความรักกันตลอดเวลา แต่ไม่ใช่ว่าจะมาหวานแหววออกนอกหน้ากันกลางสนามแบบนี้เฟ้ย จะทำอะไรเห็นใจคนไม่มีคู่บ้างเด้!
“ ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรหรอก สำหรับเท็ตสึยะและลูกตัวน้อยๆแล้วฉันจะดูแลอย่างดีตลอด 24 ชั่วโมงเลยก็ยังได้ “ อาคาชิไม่พูดเปล่า คุกเข่าย่อตัวลงไปแนบใบหน้ากับหน้าท้องของคนผมฟ้า(ที่คนอื่นๆเห็นว่าไม่มีอะไรอยู่ข้างในซะหน่อย คุโรโกะมันก็ไม่ได้ท้องโตขึ้นนี่นา!) มือลูบหน้าท้องของคุโรโกะอย่างหวงแหนแถมยังทำหน้าเคลิ้มมีความสุขสุดๆ “ ป๊ะป๋าอยากเจอหนูเร็วๆจัง “ยัง ยังไม่พอ กระซิบพูดกับลูกในท้องอีกต่างหาก อาคาชิมันหลุดอิมเมจไปแล้ว คุโรโกะช่วยเตือนสติมันหน่อยดิ!
“ ผมเองก็อยากเจอลูกเร็วๆเหมือนกันครับ จะเป็นเด็กที่หล่อแบบคุณพ่อมั้ยน้า “ คุโรโกะส่งยิ้มเจิดจ้าที่ใครเห็นก็ต้องเอามือมาบังตาเพราะพลังทำลายล้างสูงมาก ดวงตาสีฟ้าอ่อนจ้องกับสายตาของคนรักเหมือนกำลังจะสื่ออะไรที่เข้าใจเพียงสองคน แถมยังลูบท้องตัวเองเหมือนข้างในมีเด็กอยู่จริงๆ ทั้งสองยิ้มและหัวเราะคิกคักกันอยู่สองคนโดยไม่สนใจพวกคนในชมรมที่อยู่ด้วยเลยแม้แต่น้อย
สองคนนี้มันเป็นอะไรไปแล้วเนี่ย!
แล้วก็หยุดปล่อยบรรยากาศสีชมพูกับหัวใจลอยตุ๊บป่องวิ๊งๆออกมาสักที เห็นแล้วมันอิจฉาว้อย!
Writer's Talk
ค่อนข้างเร่งๆนิดนึง อาจมีคำผิดเยอะ ขออภัยด้วยน้า
อยากลองให้มันดราม่าสักตอนสองตอน แต่แบบ 5555 สุดท้ายมันก็ดราม่าไม่ลงจริงๆ ชอบแบบหวานๆ
ยังไงใครอ่านแล้วก็ช่วยคอมเมนท์ให้กำลังใจไรท์ทั้งสองหน่อยน้า ขอบคุณจ้า
ความคิดเห็น