คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 3 : Spoiled Me!
อาการแพ้ท้องเป็นอาการที่บ่งบอกว่าเรากำลังจะเป็นแม่คน ซึ่งอาการแพ้ท้องจะเกิดขึ้นในช่วงประมาณ 6 สัปดาห์แรกของการตั้งครรภ์เมื่อมีการตั้งท้อง โดยคุณแม่อาจจะมีอาการอาเจียนในตอนเช้าและอารมณ์แปรปรวน คนรักโปรดดูแลอย่างใกล้ชิด
คุณแม่บางคนอาจรู้สึกอยากกินของแปลกๆ ของแปลกๆที่ว่าบางอย่างก็เป็นอาหารเพียงแต่เป็นอาหารที่แต่เดิมตัวคุณแม่เองไม่ได้ชอบทานซักเท่าไรหรอก เช่น อาหารเผ็ดจัด หวานจัด หรือมีกลิ่นคาวมาก ของแปลกบางอย่างไม่ใช่อาหารแต่คุณแม่อยากกินก็มี
“ อาคาชิคุง ผมอยากกินสเต็ก….” คนตัวเล็กเจ้าของดวงตาสีฟ้าอ่อนพูดขึ้นขณะที่นั่งพิงไหล่ของคนตัวสูงกว่าที่กำลังนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ในห้องนั่งเล่น
พวกเขามักจะใช้เวลาว่างวันหยุดไปกับการนั่งเล่น ดูทีวี หรือไม่ก็ออกไปทานอาหารข้างนอกด้วยกันเสมอ แต่วันนี้คุโรโกะรู้สึกไม่ค่อยสบายตัว พวกเขาจึงใช้เวลาอยู่ในบ้านแทนที่จะออกไปเที่ยวข้างนอก
อาคาชิเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย เพราะปกติคุโรโกะมักจะกินอาหารน้อยยังกะแมวดม แล้วเมื่อกี้ก็เพิ่งจะกินอาหารมื้อเช้ากันไปเอง แต่คำขอของคนรักของเขามีที่ไหนที่อาคาชิจะไม่ทำตาม คนผมแดงเอื้อมมือไปหยิบมือถือที่วางอยู่บนโต๊ะตรงหน้าและกดเบอร์ต่อสายไปยังภัตตาคารห้าดาวที่เค้าไปทานบ่อยๆกับพ่อ
“ เดี๋ยวฉันจะสั่ง… “
“ ......เนื้อแกะออสเตรเลียตัวผู้สีน้ำตาลอ่อนอายุ 5 ปีที่ถูกเลี้ยงโดยวิธีธรรมชาติย่างด้วยถ่านจากภูเขาไฟ อบด้วยโรสแมร์รี่ที่โตบนภูเขาในหน้าหนาว ราดซอสเกรวี่ครับ “
เยอะ! ถึงแม้สำหรับเค้าแล้วมันจะไม่ใช่เรื่องยากเย็นนักที่จะหาไอ้สเต็กตามรีเควสของเท็ตสึยะก็เถอะ
…............................
“ วันนี้เท็ตสึยะดูเอาแต่ใจนิดๆหรือเปล่า “ อาคาชิพูดและใช้มือขยี้ผมสีฟ้าของคุโรโกะด้วยความหมั่นเขี้ยวส่งผลให้ร่างเล็กมองเขาด้วยสายตาไม่พอใจเล็กๆ ‘อย่ามาขยี้หัวผมแบบนี้สิครับ เจ็บนะ’ ถึงคุโรโกะจะอยู่ในสถานะที่สามารถขอร้องเรื่องเอาแต่ใจกับเค้าได้โดยที่อาคาชิไม่่รู้สึกขัดข้องอะไรก็เถอะ แต่ด้วยนิสัยส่วนตัวของคุโรโกะแล้วเขาจึงมักจะทำตัวสงบเสงี่ยมและไม่ค่อยเอาแต่ใจเท่าไรนัก
วันนี้มาแปลก…..
อาคาชิรู้สึกคิ้วข้างขวาของเขากระตุกอย่างไม่มีเหตุผล
“ ผมเอาแต่ใจไม่ได้เหรอครับ…. “ คุโรโกะที่นั่งพิงไหล่ลุกขึ้นและจ้องหน้าอาคาชิตาไม่กระพริบ
“ ก็ไม่ได้ว่า… “ ฮะ เฮ้ย อาคาชิตกใจเมื่อคุโรโกะอยู่ดีๆก็บ่อน้ำตาแตกเหมือนเขื่อนรั่ว น้ำตาร่วงพรูออกมาจากดวงตาใส ริมฝีปากน้อยๆสั่นระริกอย่างน่าสงสาร
“ ฮึก… ฮึก ฮึก…… อะ…. อาคาชิคุง ไม่รักผมแล้ว อาคาชิคุงเบื่อผมแล้วสินะครับ ผะ...ผมก็แค่อยากกินสเต็ก ทำไมต้องมาว่ากันด้วย ใช่สิ ผมมันก็แค่แฟนขี้บ่นเอาแต่ใจ อาคาชิคุงคงอยากได้เด็กเอ๊าะๆมากกว่าผมใช่มั้ยล่ะครับ ฮึก...อึก ฮึก.. “ คุโรโกะร้องไห้หนักกว่าเดิมแถมพูดจาคิดไปเองไกลสุดกู่
“ ไม่จริงสักหน่อย ฉันไปทำอะไรนายถึงได้คิดแบบนั้นเท็ตสึยะ “
“ ตอนนั้นที่มาเยี่ยมผมที่เซย์รินก็แอบมองฟุริฮาตะคุงใช่มั้ยล่ะ ผมเห็นนะ แถมยังแอบส่งสายตาหวานเยิ้มให้คากามิคุงด้วย ใช่สิ ผมที่คบกับอาคาชิคุงมาตั้ง 2 ปีคงจะเก่าเก็บเป็นของตายแล้วสินะครับ ฮือ ฮึก…. “
“ นายเข้าใจผิดแล้วเท็ตสึยะ… “ คนอย่างเค้าน่ะเหรอจะไปทำเรื่องแบบนั้น สำหรับเค้าแค่มีคนรักคนนี้คนเดียวก็มากเกินพอแล้ว เท็ตสึยะตอนอารมณ์แปรปรวนนี่รับมือยากชะมัด ว่าแต่เท็ตสึยะสงสัยเค้ามาตลอดเลยเหรอเนี่ย มิน่าล่ะตอนไปหาที่เซย์รินถึงได้พยายามจับมือควงแขนตลอดไม่ปล่อย เฮ้อ เป็นคนหน้าตาดีนี่มันเหนื่อยจริงๆ
“ เกลียดที่สุดเลยครับ “
ปึด!
เสียงเส้นความอดทนเส้นสุดท้ายขาด
คนท้องมักจะอารมณ์แปรปรวน ท่องเอาไว้ คนท้องมักจะอารมณ์แปรปรวน คนท้องมักจะอารมณ์แปรปรวน คนท้องมักจะอารมณ์แปรปรวน คนท้องมักจะอารมณ์แปรปรวน คนท้องมักจะอารมณ์แปรปรวน
อาคาชิดึงคนตรงหน้าเข้ามากอดและลูบหลังเพื่อปลอบโยน เฮ้อ ไม่คิดว่าการดูแลคนท้องจะยากขนาดนี้ สงสัยเขาคงจะต้องเหนื่อยกว่าเดิมหลายเท่าล่ะมั้งเนี่ย
“ เท็ตสึยะ “ อาคาชิใช้มือทั้งสองทาบลงที่แก้มของคุโรโกะและบังคับให้ร่างเล็กหันมาสบตาของเขาตรงๆ ดวงตาสีฟ้าอ่อนที่เปื้อนหยาดน้ำตามองมาที่เขา
ไม่ชอบเอาซะเลย เท็ตสึยะที่ร้องไห้เนี่ย เป็นภาพที่เขาเห็นทีไรก็รู้สึกเหมือนหัวใจจะสลายทุกที
ถึงจะแอบน่ารักอยู่นิดๆก็เถอะ แต่อย่าเพิ่งเข้าใจผิดไปล่ะ เขาไม่ใช่พวก S ที่ชอบเห็นคนที่ตัวเองรักเจ็บปวดหรอกนะ แต่เท็ตสึยะที่หน้าแดงนิดๆและร้องไห้งอแงเหมือนเด็กมันดูน่ารักน่าเอ็นดูมากเท่านั้นเอง
“ ฮึก… ฮึก.. “ ยัง ยังไม่หยุดร้อง เห็นแล้วมันน่านัก…
“ เท็ตสึยะ เมื่อกี้ที่นายพูดว่าเกลียดฉันน่ะ พูดอีกทีซิ “ คนตัวเล็กสะดุ้งเพราะอาคาชิแกล้งทำเสียงดุและขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจ คุโรโกะมองอาคาชิด้วยสายตาหวาดๆเพราะคิดว่าคนรักกำลังโกรธเค้าอยู่ที่ทำตัวงี่เง่างอแง
“ อึก…. รักที่สุดครับ “ คุโรโกะมองหน้าอาคาชิที่จ้องเขม็งมาที่เขาด้วยสายตาเหมือนเด็กน้อยที่สำนึกผิด
“ ดีมาก “ อาคาชิเปลี่ยนสีหน้ากลับมาเป็นปกติอีกครั้งและส่งยิ้มบางให้คนตรงหน้า ริมฝีปากของอาคาชิประกบกับริมฝีปากของคุโรโกะอย่างเร้าร้อนและรุนแรงส่งผลให้ร่างเล็กสั่นและเผลอต่อต้านกับการจูบที่กระทันหัน ขณะที่เค้ากำลังจะอ้าปากเพื่อพูดห้ามอาคาชิก็ส่งลิ้นร้อนเข้าไปพันกับลิ้นของร่างเล็กในทันที ลิ้นของทั้งสองตวัดพันกันนัวเนียอยู่นานจนความรู้สึกต่อต้านของคุโรโกะค่อยๆละลายหายไป อาคาชิซึมซับความหวานและสัมผัสนุ่มอุ่นภายในปากของคุโรโกะได้สักพักร่างเล็กก็ออกเสียงอู้อี้ในลำคอประท้วงเพื่อส่งสัญญาณว่าอากาศหายใจเริ่มจะน้อยลง
" อ.. แฮ่ก... อาคาชิคุง จูบแบบนี้ผมก็ไม่ทันได้ตั้งตัวสิครับ " คุโรโกะหอบหายใจและพูดตัดพ้อคนรักที่กำลังทำหน้ายิ้มระรื่น
" เป็นการลงโทษที่นายพูดเรื่องแบบนั้นออกมาไงล่ะ เล่นแบบนี้ไม่ดีเลยนะเท็ตสึยะ " อาคาชิโน้มตัวไปกระซิบและเป่าลมเบาๆที่หูของร่างบางจนเค้าสะดุ้งเพราะความจั๊กจี้ คุโรโกะรู้สึกร้อนวูบที่ใบหน้าอย่างไม่มีเหตุผล อาคาชิคุงกะจะแกล้งผมใช่ไหมครับเนี่ย!
" ขอโทษครับ... "
" ฉันไม่มีทางโกรธเท็ตสึยะที่น่ารักของฉันอยู่แล้ว ว่าแต่มีอะไรอย่างอื่นที่อยากกินอีกมั้ย จะได้สั่งไปทีเดียว " อ่าว สรุปไอ้สเต็กออปชั่นเยอะเมื่อกี้มันหาได้จริงๆดิ สมแล้วที่เป็นท่านอาคาชิคุงผู้ที่ทั้งหล่อทั้งรวย ไม่ว่าจะเป็นคำขอสุดเอาแต่ใจหรือยากแค่ไหนก็หามาประเคนให้คนรักได้อย่างง่ายดาย
" อยากกินวานิลลาเชคครับ " คุโรโกะพูดออกมาอย่างไม่ต้องคิด
" คงต้องรอสักหน่อยนะ แต่ถ้านายหิวจริงๆ จะกิน'วานิลลาเชคของฉัน'ไปก่อนก็ได้นะ " อาคาชิมองคุโรโกะและยิ้มอย่างมีเล่ห์นัยทำให้ร่างเล็กถึงกับหน้าแดงด้วยความเขินอาย
" ทะลึ่งครับ "
" ฉันหมายถึงวานิลลาเชคที่ฉันทำเองต่างหาก เท็ตสึยะกำลังคิดเรื่องอะไรลามกอยู่อย่างงั้นเหรอ เป็นเด็กไม่ดีเลยนะ " อาคาชิขยับหน้าเข้ามาใกล้ มือปลาหมึกค่อยๆเลื้อยสัมผัสเริ่มตั้งแต่ตรงไหล่และเลื่อนลงไปเรื่อยๆ หน้าอก ท้องแขน หน้าท้อง และมาหยุดลูบวนอยู่ตรงต้นขาขาวของคนตัวเล็ก คุโรโกะรู้สึกจั๊กจี้นิดหน่อย เขาเผลอเอานิ้วของตัวเองขึ้นมากัดเพื่อระบายอารมณ์แปลกๆที่กำลังปะทุเพราะฝีมือของคนผมแดงที่กำลังยิ้มร่าอย่างอารมณ์ดีสุดๆ
" อาคาชิคุง... เราเพิ่งจะทำกันไปเมื่อวานเองนะ อะ...อื้อ " คุโรโกะพูดขณะที่มือของอาคาชิยังคงลูบไล้ต้นขาของเขาไม่หยุด
" งั้นเหรอ... ลืมไปแล้วล่ะ สงสัยความจำของฉันไม่ค่อยดีเลยช่วงนี้ แย่จังเลยเนอะ " อาคาชิกดร่างของคนตัวเล็กลงไปนอนราบกับโซฟาและเลียริมฝีปากของตัวเองช้าๆ ตาที่เป็นประกายด้วยความหิวกระหายเหมือนราชสีห์ที่กำลังจะจับลูกกวางน้อยกินมองคุโรโกะและยิ้มท้าทาย
" เฮ้อ สมกับเป็นอาคาชิคุง ถ้าผมท้องได้ป่านนี้คงมีเซย์จูโร่น้อยพอตั้งทีมฟุตบอลได้เลยแหงๆ ให้ตายสิ ...............แต่ผมก็ชอบนะ อ๊ะ อ๊า...... อื้ม.. "
" เท็ตสึยะน่ารักจริงๆเลย อื้มม... "
เสียงครางอย่างมีความสุขดังไปทั่วห้องของทั้งสอง แต่ก็ยังแอบมีเสียงเบาๆเล็ดลอดออกไปถึงห้องข้างเคียงจนผู้ที่อาศัยอยู่ห้องใกล้เคียงถึงกับอดคิดพร้อมกันด้วยความเซ็งไม่ได้ว่า
'อิจฉาว้อย!'
“ อาโอมิเนจจิ เลิกจับแต่หน้าอกแล้วทำต่อสักทีสิ!! “
เสียงโวยวายของนายแบบหนุ่มหน้าสวยที่กำลังอารมณ์บูดสุดๆตะโกนขึ้นมา
วันนี้อาโอมิเนจจิมีซ้อมแข่งกับโรงเรียนคิริซากิไดอิจิ เขาก็เลยถ่อมาหาถึงโรงเรียน แต่ดูเหมือนกัปตันของคิริซากิจะ เอ่อ...… ป่วย หรืออะไรทำนองนั้น เห็นว่ารุ่นพี่อิมาโยชิที่เป็นกัปตันของโทโอกำลังเฝ้าไข้อยู่ สุดท้ายก็เลยยกเลิกแข่งซ้อมกัน
วันนี้เค้าใส่ชุดนักเรียนหญิงของโทโอ(ยืมโมโมจจิ)มาเพื่อกะจะเซอร์ไพร์สอาโอมิเนจจิโดยเฉพาะเลย ก็อุตส่าห์มีหน้าอกคัพ D แบบที่อาโอมิเนจจิชอบแล้วนี่นา แต่พอเข้ามาในสนามดูเหมือนพวกรุ่นพี่ชมรมบาสโทโอจะมองเค้าด้วยสายตาแปลกๆ หรือว่าเค้าใส่ชุดนักเรียนหญิงแล้วมันดูตลกหรือเปล่านะ อาโอมิเนจจิส่งเสียงไม่พอใจออกมาเล็กน้อย ดูเหมือนจะอารมณ์เสียกับอะไรสักอย่างก่อนที่จะจับข้อมือลากเค้าเข้ามาในห้องเปลี่ยนเสื้อหน้าตาเฉย
“ ก็ฉันชอบหน้าอกนี่นา ช่วงนี้หนังสือรวมรูปไมจังออกหลายเล่มถี่ๆเลย ต้องเสียเวลาไปตามซื้อเก็บตั้งหลายอาทิตย์กว่าจะครบ “ หนุ่มร่างใหญ่ผิวแทนที่กำลังซุกหน้าอยู่ใน… เอ่อ ร่องหน้าอกของคิเสะพูดขึ้น แต่ใบหน้าก็ยังไม่ยอมละออกจากหน้าอกนั่น แถมยังใช้มือขยำไปมาไม่หยุดอีก
ที่ไม่ยอมไปไหนมาไหนด้วยกัน แถมไม่ว่างตลอดเวลานี่ก็เพราะไปตามเก็บหนังสือรวมรูปไอดอล! ไอ้เจ้าบ้าหน้าอก! เจ้ามนุษย์ถ้ำจอมหื่น! อาโอมิเนจจิคนบ้า!
“ ว่าแต่นายไปทำอะไรกับหน้าอกมางั้นเรอะ ถ้าทำให้มันใหญ่ได้ก็น่าจะทำตั้งนานแล้ว “
“ เมื่อวานฉันไปกินยาเปลี่ยนฮอร์โมนมาน่ะ… แล้วก็… ไม่ใช่แค่หน้าอกใหญ่... แต่ถ้าอาโอมิเนจจิไม่ป้องกันล่ะก็..... “
“ เออๆ จะอะไรก็เหอะ แต่หน้าอกนี่มันทั้งใหญ่ทั้งนุ่มดีจริงๆเลยน้า “ อาโอมิเนะสูดลมหายใจเพื่อซึมซับกลิ่นหอมจากตัวคิเสะ มือสองข้างบีบนวดหน้าอกของคนผมเหลืองแรงขึ้นจนคิเสะเผลอส่งเสียงแปลกๆออกมา 'อื้อ อ๊า.. !'
แล้วนี่สรุปว่าที่ยอมกลับมาสนใจเค้าไม่ใช่เพราะว่าสนใจตัวเค้าจริงๆ แต่สนใจหน้าอกที่ใหญ่ขึ้นมาใช่มั้ย บ้าที่สุด
ทำไมไม่รู้ แต่ว่า… รู้สึกปวดใจขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก
“ ชิ ถ้าชอบหน้าอกขนาดนั้นทำไมไม่หาแฟนเป็นสาวอกตู้มไปเลยเล่า! “ คิเสะโวยวายแล้วดันอาโอมิเนะให้ออกห่าง ที่ขอบตาเริ่มรู้สึกร้อนและเหมือนจะมีน้ำตาร่วงลงมาจากนัยน์ตาได้ทุกเมื่อ
“ ถ้าฉันทำแบบนั้นแล้วนายยอมรับได้หรือเปล่าล่ะ คิเสะ “ อาโอมิเนะพูดแล้วยืนกอดอกมองหน้าคนรัก เฮ้อ ไอ้หมอนี่มันจะขี้น้อยใจอะไรนักหนา ถ้าเค้าไม่ได้ชอบคิเสะ จะยอมคบด้วยรึยังไง
“ ไม่มีทางหรอก… “ คิเสะเบนสายตาไปอีกทาง แหงอยู่แล้วล่ะ ก็เค้าน่ะชอบอาโอมิเนจจิขนาดนี้นี่นา
อาโอมิเนะขยับเข้าไปใกล้คิเสะ เขาผลักคิเสะให้จนมุมห้องและใช้มือข้างนึงยันไว้กับผนังไม่ให้คนตรงหน้าหนีได้และใช้มืออีกข้างเชยคางของคิเสะขึ้นมาเพื่อบังคับให้สบสายตากับเค้า
จะร้องไห้ทำไมกัน เจ้าบ้า
เชอะ ถึงนายจะมีหน้าอกหรือไม่มีก็เถอะ แค่มีไอ้หน้าตาที่น่ารักขนาดนี้ก็เกินพอแล้ว
“ อาโอมิเนจจิอย่าเพิ่ง… อื้อ.. อะ “ อาโอมิเนะใช้หน้าซุกไซร้ต้นคอขาวของคนตรงหน้า มือก็ยังคงลูบไล้ตรงหน้าอกอย่างหื่นกระหาย ก่อนที่จะละใบหน้าออกมา เขาก็ใช้ลิ้นเลียต้นคอขาวน่าลิ้มลองจนชุ่มน้ำลาย ความรู้สึกแปลกๆที่คุ้นเคยแล่นจากท้องน้อยไปทั่วร่างของคิเสะ ร่างใหญ่ฝากรอยกัดสีแดงเล็กๆไว้ที่ต้นคอของคิเสะก่อนจะยิ้มด้วยความพึงพอใจ
“ นายน่ะเป็นของฉัน วันหลังห้ามใส่ชุดสั้นยั่วๆแบบนี้ต่อหน้าคนอื่นอีกล่ะ จำไว้ซะ “ ไอ้พวกในชมรมมันมองกันตาเป็นมันเห็นแล้วหงุดหงิด ยิ่งกระโปรงสั้นโชว์หวิวขนาดนี้ นายคิดจะอ่อยฉันหรือยังไงคิเสะ
“ อาโอมิเนจจิชอบพูดอะไรเท่ห์ๆอยู่เรื่อย… ขี้โกงชะมัด “ คิเสะยกมือขึ้นมาปิดหน้าของตัวเองเพื่อซ่อนหน้าแดงๆของเขา
“ งั้นเรามาทำลูกกันต่อตามที่นายต้องการดีกว่า “ อาโอมิเนะยิ้มและเลียริมฝีปากอย่างหื่นกระหาย เขาค่อยๆแทรกต้นขาของตัวเองตรงหว่างขาของคิเสะและขยับเข้าออกเสียดสีกับส่วนนั้นของคนตัวเล็กส่งผลให้คิเสะถึงกับสะดุ้งด้วยความตกใจและความรู้สึกแปลกๆที่แล่นไปทั่ว มือของคิเสะที่โอบรอบคอของร่างใหญ่เผลอใช้เล็บจิกหลังคอของอาโอมิเนะโดยไม่ได้ตั้งใจเพื่อระบายอารมณ์สุขสมจากสัมผัสของคนรัก ' อะ... อื้อ อะ.. อาโอมิ...เนจ.. อ๊า....... "
" รู้สึกดีมั้ย? "
มาถามเรื่องนี้ในเวลาแบบนี้ ฉันเองก็เขินเป็นนะ อาโอมิเนจจิ!
" อาคาชิคุงล่ะก็ ผมแพ้ท้องอยู่แท้ๆยังทำเรื่องแบบนี้ได้หน้าตาเฉยเลยนะครับ เล่นซะผมปวดสะโพกลุกไม่ขึ้นเลย " ร่างเล็กของคนผมสีฟ้าเอ่ยขึ้นและถอนหายใจ ตัวเขายังนอนราบอยู่กับโซฟาเพราะปวดสะโพกจนไม่อยากจะขยับไปไหนเพราะฝีมือของคนรักผมแดงของเขาที่กำลังนั่งมองเขาและยิ้มกรุ่มกริ่มอย่างไม่เดือดไม่ร้อน ก็เล่นทำติดๆกันตั้งสองวัน เมื่อวานก็ที วันนี้ก็ที ถึงจะดีใจที่อาคาชิคุงกลับมาสนใจเค้าเหมือนเดิมก็เถอะ แต่บางทีเค้าก็ล้าเป็นเหมือนกันนะ!
" แต่เมื่อกี้เท็ตสึยะก็ให้ความร่วมมือดีนี่นา แถมยังขอร้องให้ฉันทำเร็วๆด้วยไม่ใช่เหรอ หืม แล้วก็ไม่ต้องเป็นห่วงไปหรอก เดี๋ยวฉันจะคอยดูแลเท็ตสึยะอย่างดีเอง "
หลังจากเสร็จภารกิจไปอีกหนึ่งยก อาหารจากภัตตาคารห้าดาวก็มาส่งที่หน้าอพาร์ทเมนท์พอดี อาคาชิประคองร่างของคนตัวเล็กที่ยังแสดงอาการเหนื่อยล้าออกมาทางสีหน้าให้เปลี่ยนจากท่านอนมาเป็นนั่งแทน คุโรโกะมองอาหารตรงหน้าด้วยแววตาเป็นประกายแถมแสดงออกทางสีหน้าว่ากำลังดีใจสุดๆที่ได้กินของที่อยากกิน
เท็ตสึยะอย่าทำตัวน่ารักมากนักสิ...
“ อาคาชิคุงครับ อ้ามมม “
คุโรโกะใช้ส้อมจิ้มสเต็กเนื้อแกะที่ถูกหั่นเป็นชิ้นพอดีคำยื่นไปทางอาคาชิที่นั่่งดูคนรักทานอาหารอย่างมีความสุข
“ นายกินไปเถอะเท็ตสึยะ แค่เห็นนายกินฉันก็อิ่มแล้วล่ะ “ อาคาชิเท้าคางบนโต๊ะและยื่นมือไปเช็ดรอยเปื้อนซอสที่ข้างแก้มของคนตัวเล็กก่อนจะเลียรอยเปื้อนนั้นที่ปลายนิ้วตัวเอง
“ ไม่เอา ผมจะป้อนอาคาชิคุง อ้ามมม “ คนตัวเล็กทำท่างอนแก้มป่องแล้วจิ้มสเต็กที่จ่ออยุ่ที่ปากเค้าไม่หยุด
เมื่อกี้ร้องไห้เป็นเขื่อนแตก ตอนนี้ก็ทำตัวเป็นเด็กน้อยเอาแต่ใจ คนท้องนี่อารมณ์แปรปรวนเกินรับมือจริงๆ
“ อ้ามม “ อาคาชิจับข้อมือของคุโรโกะและอ้าปากกินสเต็กชิ้นนั้น ก่อนจะแย่งส้อมจากมือของคุโรโกะและหั่นสเต็กชิ้นใหม่ป้อนคนรักคืนบ้าง แต่ทั้งคู่ก็ถูกขัดอารมณ์มุ๊งมิ๊งหวานแหววที่กำลังเกิดขึ้นเพราะเสียงมือถือของคุโรโกะดังขึ้น
“ คุโรโกจจิ เมื่อกี้มีตาลุงชุดขาวมาหาฉันแล้วพูดเรื่องอะไรแปลกๆด้วยล่ะ ทางคุโรโกจจิเจอหรือเปล่าอะ ฉันล่ะตกใจแทบแย่เลยล่ะ แล้วตาลุงนั่นก็บอกว่าฉันก็กำลังจะมีลูกกับอาโอมิเนจจิแล้วด้วย อยากรู้จังเลยว่าจะเป็นเด็กแบบ… “
“ เรียวตะ ถ้านายโทรมาเพื่อจะพูดเรื่องไร้สาระแค่นี้ล่ะก็วางสายไปซะ “
“ ง่ะ อาคาชิจจิ ฉันอยากคุยเรื่องนี้กับคนอื่นๆที่กินยานั่นเข้าไปอ่าาาา ให้ฉันคุยกับคุโรโกจจิเถอะนะ “
“ ไว้ทีหลังแล้วกัน ฉันกับเท็ตสึยะกำลังทานอาหารอยู่ “ อาคาชิพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดเพราะถูกขัดจังหวะ ในใจอยากจะเอากรรไกรไปจิ้มคิเสะสักสองสามทีให้รู้แล้วรู้รอด รอไว้ตอนเจอกันคราวหน้าก่อนละกัน
“ งั้นพรุ่งนี้พวกเราไปเที่ยวออนเซ็นกันมั้ย เดี๋ยวฉันชวนคนที่เหลือไปด้วย จะได้คุยกันเรื่องเทพแปลกๆกับเรื่องลูกกันไงล่ะ ดีมะ? “ คิเสะยื่นข้อเสนอ
อาคาชิหันหน้าไปสบสายตากับคุโรโกะครู่หนึ่งเพื่อถามความเห็น
“ ผมเองก็อยากไปแช่ออนเซ็นอยู่เหมือนกันครับ “ คุโรโกะที่กำลังเคี้ยวสเต็กเนื้อแกะตุ้ยๆเต็มปากพูดขึ้น
“ งั้นก็ตกลง “ เขาเองก็คิดว่าเป็นไอเดียที่ไม่เลวเหมือนกันเพราะการแช่ออนเซ็นอาจจะช่วยบรรเทาอาการปวดสะโพกของเท็ตสึยะได้
" งั้นพรุ่งนี้เจอกันน้าาาา " คิเสะพูดทิ้งท้ายแล้วกดวางสายไป
Writer's Talk
ตอนหน้าไปเที่ยวออนเซ็นกันนนนนนนน
ใครชอบเมนท์ให้กำลังใจไรท์เตอร์ทั้งสองหน่อยน้า จุ๊บๆ
ส่วนคนที่ขอ NC จากตอนที่ 1 ไป ได้ครบทุกคนนะคะ ? ใครไม่ได้ลงเมลล์ไว้ใหม่นะคะ ไรท์กลัวส่งให้ไม่ครบ
ความคิดเห็น