คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Chapter 5 : It's Not Your Fault
" อะ....อาคาชิคุ.. ง ผมไม่ไหวแล้ว... อะ.. อา...ปล่อยผมไปเถอะครับ... "
" ไม่ได้หรอกเท็ตสึยะ นี่มันแค่เพิ่งเริ่มเท่านั้นเองนะ "
" แฮ่ก... แฮ่ก...... ผะ... ผมไม่ไหวแล้วจริงๆ ได้โปรด "
" เด็กดี อยู่นิ่งๆแบบนี้แหละ เดี๋ยวมันก็จะรู้สึกดีขึ้นเรื่อยๆไปเองนะ "
" อา.... อ๊า... อึก "
………………………………………………
.................................
.....................
......
" เท็ตสึยะอย่ามาหลับในบ่อน้ำร้อนแบบนี้สิ " อาคาชิจับไหล่ของคนรักที่กำลังเคลิ้มกับความอุ่นสบายของการแช่ออนเซ็นจนเผลอไม่ได้จะหลับแหล่มิหลับแหล่ทุกที นี่มันเพิ่ง 10 นาทีเองนะ สมแล้วที่เป็นเท็ตสึยะที่ร่างกายทนความเหนื่อยไม่ได้มากเหมือนคนทั่วไป
" ก็ผมแช่น้ำนานๆไม่ได้นี่ครับ " คนร่างเล็กที่ดวงตาปรือและหน้าแดงจากอุณหภูมิของน้ำร้อนพูดขึ้น หลังที่พิงกับแผ่นอกของคนรักปล่อยตัวทิ้งน้ำหนักลงมากกว่าเดิม พยายามข่มตาตัวเองไม่ให้หลับ ก็อุตส่าห์ได้มาแช่ออนเซ็นทั้งที อยากจะซึมซับและดื่มด่ำกับบรรยากาศให้ได้นานที่สุด
ถ้าขืนปล่อยไว้แบบนี้ได้หลับจริงๆแน่
งั้นต้องกระตุ้นกันหน่อย
" ตรงนี้รู้สึกดีขึ้นรึยัง " อาคาชิถาม รอยยิ้มเล็กๆปรากฎตรงมุมปาก มือทาบกับสะโพกขาวนุ่มของคนรักและลูบอย่างเบามือ คุโรโกะสะดุ้งกับสัมผัสวาบหวามของคนรัก เขารีบย่อตัวลงให้ใบหน้าส่วนล่างอยู่ใต้น้ำเพื่อไม่ให้ตัวเองส่งเสียงแปลกๆออกมาและส่งสายตาตำหนิไปให้คนรักที่ยังทำหน้าไม่รู้ร้อนรู้หนาวแถมยังซนไม่เลิกเลื่อนมือไปลูบขาอ่อนของเขาอีกต่างหาก
อาคาชิคุงคนบ้า! นี่มันที่สาธารณะนะ มาจับนู่นจับนี่แบบนี้ผมก็แย่สิครับ ให้ตายสิ คนๆนี้ทำอะไรไม่เคยสนใจสายตาคนรอบข้างเลยจริงๆ
" โห คู่นั้นมันเล่นกันงี้เลยเหรอ ขนาดพวกเราอยู่ด้วยนะเนี่ย " อาโอมิเนะที่กำลังมองภาพคู่รักที่กำลังเย้าหยอกกันเล่นพูดกับคนรักผมเหลืองของเขา
" อาโอมิเนจจิยังมีหน้าไปว่าคนอื่นเค้าด้วยหรือไง! " คิเสะที่นั่งอยู่บนตักของคนรักร่างใหญ่ประท้วงขึ้น
ก็เพราะตัวเค้าเองก็ไม่ต่างกันเท่าไหร่ อาโอมิเนะใช้มือสองข้างบีบนวดหน้าอกของคิเสะที่ตอนนี้กลับมาเป็นหน้าอกของผู้ชายปกติแล้วอย่างสนุกมือจนยอดอกสีชมพูเล็ดลอดออกมาระหว่างนิ้ว ถึงจะเพราะนั่งอยู่ในน้ำคนอื่นเลยมองไม่เห็นก็เถอะ แต่แบบนี้มันน่าอายสุดๆ! ถ้าทำกันในห้องจะไม่บ่นเลยสักนิด
" อาคาชิคุง ยะ อย่า... ครับ " คุโรโกะเอ่ยปรามและจับข้อมือของคนรักให้หยุดการกระทำที่กำลังทำอยู่ไม่ให้มันเกินเลยไปมากกว่านี้
ไหนบอกว่ามาแช่ออนเซ็นเพื่อให้ผมพักผ่อนไง! ถึงสะโพกจะเริ่มเจ็บน้อยลงเพราะความผ่อนคลายที่ได้แช่น้ำร้อนแล้วก็เถอะ แต่ถ้าขืนมันยังเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆเค้าคงไม่ได้พักอย่างที่หวังแน่ๆ
" อะไรนะ ฉันได้ยินไม่ชัดเลยเท็ตสึยะ พูดอีกทีซิ " ชายหนุ่มเจ้าของเรือนผมสีแดงกระซิบข้างหูของคนรัก รอยยิ้มซุกซนที่บ่งบอกว่ากำลังสนุกที่ได้แกล้งคนตัวเล็กปรากฏบนใบหน้าหล่อ ถึงจะหยุดมือที่สัมผัสลูบไล้ร่างกายของคนรักแล้วแต่ก็ยังไม่วายใช้แขนโอบเอวของร่างบางให้ขยับเข้ามาใกล้เขามากขึ้น
" ผมบอกว่า ให้... ยะ...อย่า..……. หย.. อ่ะ อ๊า.... " อาคาชิเพียงโน้มหน้าข้างพวงแก้มสีชมพูใสเป่าลมร้อนตรงใบหูที่ขึ้นสีจัดเพราะความเขินอายบวกกับความร้อนของน้ำที่แช่อยู่ก็ทำให้ร่างเล็กถึงกับหลุดเสียงครางน่ารักออกมาได้
“ เข้าใจแล้วล่ะ อย่าหยุดใช่มั้ย อยากจะทำกับฉันขนาดนั้นเลยเหรอ เท็ตสึยะนี่เป็นเด็กไม่ดีเลยนะ “ อาคาชิแกล้งพูดล้อร่างเล็กในวงแขนที่บิดตัวไปมา
สัมผัสของมือที่ทาบบนใบหูและเสียงทุ้มนุ่มข้างหูทำให้อารมณ์และสติของคนตัวเล็กถึงกับกระเจิดกระเจิง
“ อ่าว หลับซะแล้ว “ อาคาชิตกใจเมื่อร่างของคนที่อยู่ในวงแขนผงกหัวเล็กน้อยก่อนจะเอนลงมาแนบกับหน้าอกของเขาอย่างปล่อยตัว ลมหายใจสม่ำเสมอและดวงตาที่หลับพริ้มบ่งบอกว่าคนรักของเขาได้เข้าสู่ห้วงนิทราไปแล้วเรียบร้อย
“ คุโรโกะเป็นงี้ตลอดเลยเหรอเนี่ย แบบนี้ไม่ลำบากแย่เร๊อ “ ทาคาโอะที่นั่งบนเก้าอี้เตี้ยตัวเล็กและมีคนรักถูหลังให้หลังจากแช่น้ำร้อนเสร็จเอ่ยขึ้น
“ ทาคาโอะนายอยู่นิ่งๆไม่เป็นรึไง “ มิโดริมะฟาดหลังมือเข้ากับแผ่นหลังของคนเจ้าปัญหาจนเป็นรอยแดง ทาคาโอะสะดุ้งเฮือกก่อนจะใช้มือลูบรอยแดงนั่นเบาๆ
จริงๆเค้าก็แค่อยากจะแก้แค้นเรื่องเมื่อตอนกินข้าวเท่านั้นแหละ ชิ
“ ชินจังมันเจ็บน้า “
“ ก็นะ “ อาคาชิอุ้มคนตัวเล็กขึ้นจากน้ำและพาเดินออกไปยังห้องแต่งตัว เขาจัดการเช็ดตัวและใส่ชุดยูกาตะให้ร่างเล็กก่อนจะค่อยๆบรรจงวางคุโรโกะไว้บนม้านั่งข้างตู้กดน้ำ
ถึงจะเสียดายนิดหน่อยก็เถอะ แต่ให้เท็ตสึยะพักผ่อนบ้างก็ดีเหมือนกัน อาคาชิคิด เขาสาวเท้าเดินไปที่ร้านเครื่องดื่มใกล้ๆเพื่อจะซื้อนมเย็นมาให้คนรักก่อนที่เขาจะตื่น
ผ่านไปประมาณ 15 นาที
คุโรโกะยกเปลือกตาขึ้นอย่างยากลำบากเพราะความง่วงที่ยังคงหลงเหลืออยู่ เค้าพยายามขยับตัวไปมา หูได้ยินเสียงของคนกำลังคุยอยู่ไกลออกไปไม่มากนัก
“ แหม คุณอาคาชิเนี่ยหล่อมากเลยเนอะ ฉันเห็นแล้วหลงเลยแหละ “ เสียงของหญิงสาวคนนึงดังขึ้น
“ เนอะๆ ทั้งหล่อแล้วสุภาพมากด้วย เพอร์เฟ็คบอยมากๆเลยล่ะ“ เสียงของหญิงสาวอีกคนพูดขึ้นมาเช่นกัน
“ ฉันจะลองจีบเค้าดูดีมั้ยน้า “
คุโรโกะที่แกล้งทำเป็นหลับเพื่อแอบฟังบทสนทนาที่ดำเนินอยู่เงี่ยหูฟัง อยู่ดีๆเสียงของหญิงสาวทั้งสองก็หยุดไปเมื่อมีเสียงฝีเท้าของใครบางคนกำลังเดินเข้ามา คุโรโกะค่อยๆหรี่ตามองแล้วก็พบว่าเป็นคนที่เค้าคุ้นเคยเดินมาพร้อมกับนมเย็นในมือสองขวด
ผู้หญิงสองคนนั้นมองตากันครู่นึงก่อนจะเดินเข้าไปแกล้งชนอาคาชิจนนมที่เขาถือมาหกรดชุดยูกาตะของชายหนุ่ม
“ ว้าย ขอโทษด้วยจริงๆนะคะ “
“ ไม่เป็นไรหรอกครับ “ อาคาชิยิ้มอย่างมีมารยาทส่งให้และกำลังจะผละตัวออกมาจากทั้งสองคนนั้น
รอยยิ้มแบบนั้นมันคืออะไรกันครับอาคาชิคุง ผมชักจะโมโหแล้วนะ ก็เข้าใจอยู่หรอกว่าคนรักของเขาน่ะเป็นคนที่มีคนหมายปองเยอะแค่ไหน แต่จะไม่ให้รู้สึกหึงเลยก็คงเป็นไปไม่ได้
“ เดี๋ยวฉันเช็ดให้นะคะ “ หญิงสาวรีบหยิบผ้าเช็ดหน้าเช็ดตรงรอยเปื้อนด่างบนชุดยูกาตะแถมยังแกล้งขยับเข้าไปใกล้ตัวคนรักของเขาจนเกินพอดี
ถึงจะรู้ว่าไม่ใช่ความผิดอาคาชิคุงก็เถอะ!
คุโรโกะยันตัวเองลุกขึ้นและสาวเท้าเดินกลับห้องอย่างรวดเร็ว อาคาชิเมื่อเห็นดังนั้นก็รีบขอตัวออกมาจากที่ตรงนั้นและเดินตามร่างเล็กไปในทันที
อาคาชิคุงบ้าที่สุดเลย ทำไมถึงไปยิ้มให้คนอื่นที่ไม่ใช่ผมแบบนั้นล่ะ ทำไมถึง… ทำไม…
“ เท็ตสึยะนายทำไมถึงรีบเดินออกไปแบบนั้นล่ะ “ อาคาชิเปิดประตูเข้ามาและเพ่งมองร่างของคนรักที่นอนหันหลังให้เค้า ตัวที่สั่นจนสังเกตุได้และเสียงสะอื้นเบาๆทำให้อาคาชิถึงกับตกใจ
“ เป็นอะไรไปเท็ตสึยะ นายร้องไห้ทำไม “ อาคาชิเดินเข้าไปนั่งข้างๆและก้มจูบซับน้้ำตาของคนตัวเล็ก มือค่อยๆสอดลูบเรือนผมสีฟ้าอ่อนเพื่อปลอบโยน
เขาไปทำอะไรให้โกรธอีกงั้นเหรอ
หรือเรื่องที่คุ้ยกับผู้หญิงสองคนเมื่อกี้ ?
คุโรโกะมองหน้าคนรักตรงๆ ดวงตาหวานเยิ้มที่ยังมีน้ำตาเอ่ออยู่เล็กน้อยจ้องเข้าไปยังดวงตาสีแดงน่าหลงใหลของคนรัก เขายันตัวเองให้นั่งบนเตียงและใช้มือดันร่างของคนรักให้ลงไปนอนราบกับเตียงแทน
“ เท็ตสึยะ ? “ อาคาชิส่งเสียงแสดงความแปลกใจเล็กน้อย เมื่อร่างเล็กค่อยๆโน้มหน้าลงมาประกบปากของเขาอย่างไม่ชำนาญนัก ริมฝีปากของร่างบางบดคลึงริมฝีปากหนาและโลมเลียริมฝีปากของร่างใหญ่อย่างยั่วเย้าจนอาคาชิเพยอปากออก สองลิ้นค่อยๆตวัดเกี่ยวกันด้วยความเคยชิน อาคาชิสอดลิ้นเข้าไปลิ้มรสความหวานฉ่ำจากโพรงปากเล็กจนพอใจ ร่างบางเองก็ไม่ยอมแพ้จูบตอบอย่างเร่าร้อนเช่นกัน คุโรโกะใช้มือจับหัวไหล่กดคนรักของเขาไว้กับเตียงและมืออีกข้างค่อยๆลูบไล้แผงอกแกร่งไปมาผ่านเนื้อผ้าของชุดยูกาตะบาง
เท็ตสึยะรุกเค้าเหรอเนี่ย ช่างเป็นความรู้สึกที่แปลกใหม่ซะจริง
“ อาคาชิคุงเป็นของผมคนเดียว “
“ ฉันเป็นของเท็ตสึยะคนเดียวอยู่แล้ว “ อาคาชิพูดและรับสัมผัสมือของร่างเล็กที่ไล่วนไปบนหน้าอกเรียบ
“อา… “
อาคาชิคุงน่ะ ผมไม่ยกให้ใครทั้งนั้น
“ อาคาชิคุง… ห้ามนอกใจผมนะครับ “
" อาคาชิคุง รักผมไหมครับ " คุโรโกะที่ทิ้งตัวลงนอนกับเตียงด้วยความเพลียและความเจ็บหน่วงตรงช่วงสะโพกได้ถามขึ้น
" นายคิดว่ามีอะไรที่ฉันรักมากกว่านายล่ะ ลองบอกมาสิ " อาคาชิมองตาคนรักและลูบไล้เส้นผมสีฟ้าสวยที่นุ่มสลวยและส่งกลิ่นแชมพูหอมอ่อนๆ
" ไม่รู้สิครับ ...คุณพ่อ? "
" ฉันรักแม่มากกว่าพ่อ และแม่ฉันเสียไปแล้ว "
" บาส... ? "
" ฉันเล่นบาสอีกไม่กี่ปี แต่ฉันจะอยู่กับนายไปจนแก่ "
" ตัวคุณเอง….. “
“ ฉันยอมตายแทนนายได้ “
“ เอ่อ.. “
“ เลิกพยายามเถอะ เพราะงั้นนายคงรู้คำตอบแล้วใช่มั้ย เท็ตสึยะ “ เจ้าของเรือนผมสีแดงทิ้งตัวลงนอนข้างกายคนรัก ใช้สองแขนโอบรอบเอวกอดคนรักจากด้านหลังและกดใบหน้าลงกับแผ่นไหล่บาง
“ อาคาชิคุงขี้โกงนี่… คุณยังไม่ยอมพูดคำนั้นออกมาตรงๆเลยนี่นา “ คุโรโกะแกะมือที่โอบเอวของตนแล้วหันหน้าเข้าหาคนรักของเขา ร่างบางส่งสายตาที่แสดงอาการงอนเล็กๆและทำแก้มป่อง
คนร่างสูงอดอมยิ้มเล็กๆกับภาพที่แสนน่ารักน่าชังตรงหน้าไม่ได้ เขาจ้องตาคนรักและเปิดปากพูด
“ ฉันรักนาย เท็ตสึยะ “
“ ต้องรักผมคนเดียวเท่านั้นนะ “
“ คำพูดของฉันถือเป็นประกาศิตว่าฉันจะมีแค่นายคนเดียว…. ตลอดไป “
รอยยิ้มแสดงความดีใจปรากฎบนใบหน้าของเจ้าของเรือนผมสีฟ้าอ่อน เขาโน้มใบหน้าลงมาสัมผัสกับแก้มของคนรักเพียงเบาๆ
“ ผมเองก็รักอาคาชิคุงที่สุดเลยครับ “
Writer's Talk
แต่ตอนนี้ไรท์เริ่มตันมุขหวานละ555 อาจจะมีรสชาติอื่นๆปนมาบ้างเล็กน้อย
จริงๆตอนนี้มันไม่มีเรทนะ แต่แบบอยากไถ่โทษที่ไม่ได้มาอัพนานไง เลยแต่ง NC เต็มๆของตอนนี้ไว้ด้วย
ใครอยากได้ก็เช่นเคยนะคะ ทิ้งเมลล์ไว้จ้า เราเข้ามาดูทุกวันส่งให้แน่นอน
ความคิดเห็น