คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : introduce [LoJae] -50%-
“จุนฮง” เสียงสั่นเครือของหญิงสาวที่ดีกรีเป็นถึงดาวคณะนิเทศศาสตร์ เอ่ยกับชายหนุ่มที่กำลังเยือนหันหลังให้กับเธอ จากนั้นสาวเจ้าก็คว้าเอวร่างหนามากอดเอาไว้
“ใครให้เธอสะเออะเรียกชื่อนี้” เสียงชายหนุ่มเอ่ยทั้งๆที่ยังไม่หันมาก่อนที่จะสะบัดแขนที่รั้งตัวเขาออกไปให้พ้นทาง
“เจลโล่แล้วเรื่องของเราล่ะ” หญิงสาวเอ่ยกับเขา ใช่เธอรักเขา เธอยอมเขาทุกอย่างแต่ทว่าคำตอบที่เธอได้รับมันกลับกลายเป็น
“แค่นอนด้วยไม่กี่ครั้ง อย่าคิดว่าฉันติดใจนักล่ะ ฉันไม่นิยมใช้ของซ้ำซาก” จุนฮงเอ่ยก่อนที่จะหันหลังมามองหญิงสาวที่กำลังร้องไห้โฮกับค่าโง่ที่คิดว่าเขาจะจริงเธอ จากนั้นเขาก็เดินออกไปจากจุดที่ยืนอยู่ ท่ามกลางสายตาของเหล่านักศึกษาที่กำลังซุบซิบเรื่องที่เขาสะบัดรักกับหญิงสาวคนที่เท่าไหร่ไม่รู้เพราะเขาเองก็ไม่ได้นับ....
……………………………………………
ที่โต๊ะในโรงอาหารของมหาวิทยาลัย
“อ๊ากกกกก” เสียงโวยวายของนักศึกษาทุนของมหาวิทยาลัยอย่างยูยองแจทันทีที่เขาเห็นคะแนน ให้ตายสิถ้าขืนเขาได้คะแนนต่ำติดๆกันแบบนี้มีหวังเกรดเขาร่วงแน่
“มึงจะโวยวายทำไมว่ะยองแจ มึงได้มากกว่ากูอีก” เสียงผู้เป็นเพื่อนที่กำลังมองเพื่อนรักของตนกำลังโวยวายกับคะแนนสอบที่ได้รับมาล่าสุด
“มึงไม่ได้เป็นนักเรียนทุนแบบกูนี่หว่า ไอ้เชี่ยขืนเกรดกูต่ำกว่า 3.8 มีหวังกูโดนเด้งออกจากที่นี่แน่” ยองแจเอ่ยกับแดฮยอนผู้เป็นเพื่อน แดฮยอนเลยได้แต่เอามือตบที่บ่าของยองแจก่อนที่จะค่อยมายีผมเป็นพื่อนเพื่อหวังให้ผู้เป็นเพื่อนหายเครียด
“ไม่เอาน่า ยองแจ ทางมหาวิทยาลัยคงไม่ใจร้ายกับนักเรียนเกียรติยศแบบแหรอก แกก็ได้ เกรด 4.00 ทุกเทอม เทอมนี้พลาดหน่อยจะเป็นไรไปว่ะ”
“ไอ้แด้ ของแบบนี้มันพลาดไม่ได้นะเว้ย ที่กูเรียนทำเกรดได้ 4.00 เพื่อเรียนฟรีนะเว้ย มึงก็รู้นี่ว่าที่นี่ค่าเทอมแพงโขขนาดไหน ถ้ากูได้ต่ำกว่า 3.8 กูคงต้องจ่ายค่าเทอมเอง ดีไม่ดีกูไม่มีปัญญาจ่ายกูต้องอกจากมหาวิทยาลัย”
“แล้วมึงจะเอายังไง”
“กูไม่รู้ว่ะ แต่ว่า กูจะลองไปคุยกับ อาจารย์แกดูเผื่อปรับคะแนนได้ งานหนักแค่ไหนกูไม่เกี่ยงหรอก”
“แล้วแต่มึงละกัน กูขอตัวล่ะ กูนัดน้องจงออบไว้” แดฮยอนพูดกับยองแจก่อนที่จะลุกจากโต๊ะเพื่อไปหาแฟนของเขาที่นัดกันไว้ตั้งแต่เมื่อวาน
“มีแฟนแล้วลืมเพื่อนนะมึง เลิกกันเร็วๆนะสัส 555 ” ยองแจเอ่ยเล่นๆ ก่อนที่จะร้องขึ้นเพราะแดฮยอนมือดีดกลางหน้าผากของเขาอย่างเต็มแรง
“ปากคนเราเนอะ กูไปล่ะ บาย” แดฮยอนแค่นั้นก่อนที่จะเดินออกไปจากโต๊ะทิ้งยองแจให้นั่งอยู่ที่โต๊ะ
พอพ้นหลังเพื่อนสนิทไปสักพัก ร่างเล็กก็ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ก่อนที่จะปาใบคะแนนสอบที่อยู่ในมือตนลงอย่างเครียดๆ เขาไม่รู้ว่าอาจารย์ซึงรีจะให้แก้คะแนนรึเปล่าเพราะดีกรีของโหดของอาจารย์แกมีชื่อเสียงหนาหูในเรื่องความโหดของการให้คะแนนขนาดไหนนักศึกษาคณะแพทยศาสตร์อย่างพวกเขารู้ดี....
……………………………………………
ยองแจค่อยๆเดินออกจากห้องพักครูออกมาด้วยความหนักอกเพิ่มเป็นสองเท่าตัว เพราะอะไรน่ะหรอ3
“อาจารย์ครับ คือผมขอปรับคะแนนได้มั้ยครับ ให้ทำงานรายงาน งานวิจัยกี่เล่มผมยินดีนะครับ คือผมไม่อยากจะ...” เขาพูดได้ถึงแค่นั้นเพราะอาจารย์ก็พูดแทรกขึ้นก่อน
“ไม่อยากจะจ่าค่าเทอมเองสินะ หึ พวกเด็กนักเรียนทุน” อาจารย์เอ่ยพร้อมทั้งมองหัวจรดเท้าของยองแจอย่าเหยียดๆก่อนที่จะใช้ภาษามือเป็นการไล่ให้เขาออกไปจากตรงหน้า แต่ก่อนที่เขาจะออกไปนั้นอาจารย์เองก็พูดต่อ
“ถ้ารู้ว่าไม่มีปัญญาพอที่จะจ่าย แต่สะเออะดันอยากเข้ามาเรียนก็ทำใจหน่อยนะ”
ทันทีที่เขาเดินออกจากห้องมาไกลพอจนมาหยุดที่ตรงริมระเบียงของชั้น
“โธ่เว้ย แล้วจะทำยังไงดีว่ะ เกรดเทอมนี้ไม่ถึง 3.8 แหงๆ เลย ค่าเทอมถ้าจ่ายเอง เทอมนี้ก็ปาเกือบไปหลายแสนจะทำไงดีว่ะ!” ยองแจเอ่ยพร้อมทั้งจับราวระเบียงเอาไวเพื่อเป็นที่ยึดเหนี่ยวแต่ทว่าก็ต้องสะดุ้ง...
“ให้ฉันช่วยมั้ยล่ะ” เสียงทุ้มลึกเอ่ยขึ้นจากทางด้านหลังทำให้ร่างเล็กต้องหันไปมองตามสัญชาตญาณ
“นายพูดกับใครน่ะ ฉันหรอ?” ยองแจเอ่ยอย่างงุนงงพร้อมทั้งชี้นิ้วมาที่ตนเอง แต่เขากับหมอนี่ไม่เคยรู้จักหรือพุดคุยกันเป็นการส่วนตัวแต่อยู่ดีๆก็พูดมาแบนี้เขาเลยถามให้แน่ใจ
“ก็มีอยู่กันแค่สองคน นายจะให้ฉันพูดกับใคร ยูยองแจ” เขาเอ่ยก่อนที่จะจ้องลึกมาที่ยังดวงตาของร่างเล็กที่ตัวเล็กกว่าจากเขามากเมื่อเทียบกับความสูงที่แสนโดดเด่นของเขา
“นายเป็นใครกัน นายรู้จักฉันได้ยังไง” ยองแจเอ่ยพร้อมทั้งจ้องไปที่ให้ที่แสนหล่อเหลาราวกกับเทพบุตรของเขา ให้ตายสิ ดวงตาสีน้ำตาลเข้ม ริมฝีปากสีชมพู บวกกับกลุ่มผมสีดำที่บ่งบอกว่าเขาเป็นคนที่น่าตาดีคนหนึ่งเลยว่าได้ ว่าแต่เขารู้จักเขาได้ยังไง ยองแจคิดในใจก่อนที่จะเอ่ยถามอีกครั้ง
“สรุปว่านายเป็นใคร แล้วรู้จักฉันได้ยังไง”
“นี่นายไม่รู้จักชื่อฉันจริงๆหรอ? ยูยองแจ” เขาเอ่ยก่อนที่จะคลี่ยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย
“ไม่ ฉันแน่ใจว่าฉันไม่รู้จักนาย แม้แต่หน้านายฉันยังไม่เคยจะเห็นด้วยซ้ำ” ยองแจเอ่ยก่อนที่จะต้องเบิกตาโพลงด้วยความตกใจทันทีที่ได้ยินชื่อของอีกคน
“ชเวจุนฮง ชเวจุนฮง ทีนี้นายพอจะรู้จักเขามั้ยล่ะ J”
.
.
.
.
.
.
50% Loading...
.
.
.
เย้!!! ในที่สุดก็มาอัพ หลังจากเปิดเรื่องและดองมานานมากกกก
เป็นไงช่วยเม้นกันหน่อยนะค่ะ เพื่อกำลังใจในการปั่นต่อ555 ปล.ช่วยติดตามกันต่อด้วยนะแจ้ะ ^^
ว่างๆไปคุยกันได้
twitter : @pattirapat
ความคิดเห็น