คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1 ยอมทุกอย่างเพื่อนาย
ณ โรงเรียนคุรัน
เด็กชายร่างเล็กกำลังนั่งรอเวลาที่จะพบกับคนสำคัญของเค้าอยู่แต่ยิ่งรอเท่าไรเค้ารู้สึกเหมือนกับว่าเวลาชั่งช้าจริงๆร่างบางจึงลุกเดินไปยังอาคารหลังเก่าที่เค้านัดกับคนสำคัญเอาไว้ ถึงแม้ยังเหลืออีกตั้ง2 ชั่วโมงก็ตามถึงจะถึงเวลานัดจริง ร่างบางพาตัวเองเดินขึ้นบนอาคารด้วยท่าทีที่คุ้นเคยนี่ก็ 6 ปีแล้วที่เค้าได้มาอยู่โรงเรียนนี้และได้พบกับคนสำคัญอย่างคยูฮยอน วันนี้อาคารหลังเก่าคนค่อนข้างบางตาเพราะวันนี้เป็นวันสุดท้ายของการเปิดภาคเรียนและก็เป็นวันเดียวกันที่เค้าจบการศึกษาชั้นมอปลายเสียที ซองมินเดินมาเกือบจะสุดทางเดินแต่ก็ต้องชะงักเท้าไม่ให้เก้าเดินต่อไป
“ลีจุนกี.....ทำไหมนายถึงทำยังนี้..ทำไหมนายถึงไม่ให้โอกาสฉันบ้าง..บอกฉันซักคำ.....ฉันรอนายมา 4 ปีเต็ม” ซองมินเดินไปตามเสียงนั้นมันเป็นเสียงที่คุ้นเคยเป็นอย่างดีและเค้าก็ภาวนาว่าอย่าให้เป็นคนนั้นเลยแต่แล้วเหมือนโชคจะไม่เข้าข้างซักนิดเดียว
“.....คยูนายเป็นคนรักของเพื่อนฉันนะ...ฉันจะให้โอกาสนายได้ยังไงฉันไม่อยากเป็นคนที่ทรยศเพื่อนนายไม่เข้าใจหรือไง” ซองมินมองเพื่อนของตัวเองกับคนที่รักกำลังเถียงกันแต่ประโยคเหล่านั้นกับมันทำให้เค้าเจ็บปวด คงปฏิเสธไม่ได้ว่าซองมินไม่รู้ อะไรเลยเค้ารู้หมดทุกอย่างทุกๆตอนเค้าเป็นแค่คนนอกเป็นแค่ตัวช่วยทำให้คยูและกีมาเจอกัน
“หมายความว่าถ้าไม่มีซองมินนายก็จะรักฉันใช่ไหม......ตอบฉันมาสิลีจุนกี” ลีจุนกีเงียบไปซักพักแล้วก็ตอบคำถามของร่างสูง แต่คำตอบเป็นคำตอบที่ทำให้ซองมินต้องเจ็บปวดใจอย่างที่ไม่เคยเจ็บ ร่างบางรู้ว่าวันนี้ต้องมาถึงแต่ทำไมพระเจ้าไม่ให้โอกาสเค้าบ้าง ทำให้คยูรักเค้าซักครั้งก็ยังดีอย่าให้มันจบแบบนี้เลย
“ใช่!...ฉันจะให้โอกาสนาย....แต่ต้องไม่ใช่ตอนนี้ซองมินรอนายอยู่นายจะต้องไปหาซองมินเข้าใจไหม..แล้วเราค่อยว่ากัน....แล้วอย่าลืมคยู...นายต้องไม่ให้ซองมินรู้.......ฉันสงสารซองมิน” ร่างบางยิ้มเยาะให้กลับตัวเอง นี้เค้ากลับกายเป็นที่น่าสงสารที่สุดแล้วหรือ พระเจ้าไม่เห็นใจเค้าบ้างหรือไงนะ ที่เค้ายอมเจ็บปวดทุกวันทุกวินาทีทุกปีก็เพื่อจะรั้งให้คยูข้างๆเค้าก็พอ ร่างบางแค่ขอเท่านั้นอย่าทำร้ายเค้าโดยพรากคยูไปจากเค้าเลยแม้เค้าจะต้องเจ็บต่อไปก็ตาม การเชื่อใจมันกลับมาทำร้ายจนเค้าจะต้องเจ็บปวดเค้าก็ยอมเพียงได้เจอคยูทุกวันแค่นั้น คำอ้อนวอนจะไปถึงพระเจ้าไมน่ะ
“ได้...ฉันสัญญา “ ร่างสูงตอบกลับไปอย่างดีใจแต่เค้าคงไม่รู้ว่ามีอีกคนเจ็บมีอีกคนที่ต้องร้องไห้มีอีกคนต้องจมอยู่กับคำอ้อนวอนมีอีกคนต้องทนกับความทรมาร
******************************************************************************************************************************
เม้นซักนิดน่ะค่ะท่านผู้อ่านสุดน่ารัก...^_______________________________^/
ความคิดเห็น