{one piece}:ยกมือขึ้นแล้วเอาลายเซ็นมา!!!

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

บทนำ

"!!!เหมือนมาก!!!!!!!!!!!!เหมือนโปโตกัส ดี เอส มาก!!!!!!!!!!"

"เฮ้!เธอบ้ารึไงเนี้ยฮะ เป็นไร."เอสชายหนุ่มหล่อล้ำผู้ชอบโชว์ซิกแพคจนกำเดาของฉันเกือบไหล -.,- เค้ามีผมดำใส่หมวกคาวบอยสีส้มที่เป็นเอกลักษณ์ของตัวเอง เอสทำหน้างงๆ{น่ารักเวอร์อยากจับจิ้นกับลูฟี่มาก} เค้ามองมายังท่าทีของฉันที่กำลังหามือถือมาถ่ายรูปในกระเป๋ากางเกงขายาวแต่ก็หาไม่เจอสักที  ขัดราบมาก!!! ถึงจะเป็นความฝันหรืออะไรก็ตามข้าพเจ้าก็ต้องฉวยโอกาสไว้!!! อย่างน้อยๆเก็บรูปไว้หน่อยก็ดีจริงไหม!!! แหมไอเราก็ช่างมโนซะเหมือนจริงเลยน่ะเนี้ย เอสเนี้ยก็เหมือนมีชีวิตจริงๆเลยน่ะเนี้ย นี้ยังไม่นับกับฉากหลังที่มี เรือกับทะเล อีกน่ะ แหมสมจริงเกินน่ะเนี้ยเราเนี้ยสุดยอดเลยน่ะเนี้ย 55555+ ช่างน่าภูมิใจเหลือเกิน อืมอืม แหมไม่น่าเชื่อว่าตัวเองจะเข้าขั้น มโนเทพอย่างนี้ {เป็นไงว่ะ??}

"ว่าแต่สาวน้อยตรงหน้านี้เป็นใครกันครับ"
โอ้ ชายหนุ่มรูปร่างสูงคนหนึ่งที่มีทรงผม Pompadour สีบลอนด์และยังมีรอยแผลด้านซ้ายบนใบหน้าที่คุ้นตามากสำหรับดิฉัน เค้าเดินเข้ามาหาฉันหลังจากอยู่ข้างหลังเอสมานานแสนนาน ฉันที่มือของฉันกำลังหามือถือ จังไย อยู่ก็มองไปยังผู้ที่มาเยือนใหม่ แหมถ้าจำไม่ผิดพ่อคุณถูกหนวดดำฆ่าช่ายม่าย ว่าแต่ชื่อไรน่ะ??? จำได้แค่ว่าชื่อคล้ายๆ ซันจิ 

"แม้แต่การพูดก็เหมือนน่ะเนี้ย....แต่นายต้องบอกชื่อของตัวเองก่อนฉันถึงบอก" ประโยคแรกฉันพึมพำกับตัวเองเบาๆก่อนที่จะมาต่อรองกับคนตรงหน้า เค้ามองมายังฉันก่อนพยักหน้าตกลง

"ฉันหัวหน้าหน่วยที่ 4 ซัจ คราวนี้ก็บอกชื่อคุณหน่อยน่ะคร้าบเลดี้"อ๋อ ซัจ เหรอ คล้ายกับซันจิสิน่ะว่าแต่หัวเราก็จำชื่อหมอนี้ได้เนอะทั้งที่เราชอบลูฟี่แท้ๆแต่กับจำได้อีก หรือว่า!!! ลึกๆแล้วเราชอบหมอนี้กัน!!!โห้ไม่น่าเชื่อเลยอ่ะเราเนี้ยน่ะ เค้าชอบลูฟี่ต่างหาก หัวใจอย่าทรยศกันอย่างนี้ซี้!!!แต่เอาเถอะยังไงก็ได้ -__- คิดไปก็ปวดหัวเปล่าๆเนอะๆ

"ตาคุณแล้วครับเลดี้"เค้าพูดออกมาพร้อมกับฉีกยิ้มกว้างๆมาให้ฉัน โอ!!!ดูไปหมอนี้ก็หล่อดีน่ะ! ว่าแล้วหัวสมองบ้าผู้ชาย 2 D ของฉัน และ หัวสมองสาววายของฉันก็เริ่มประมวลผลตรงหน้า

"น่าจับจิ้นกับเอสเหมือนกันน่ะเนี้ย หุหุหุ" ฉันพึมพำออกมาเบาๆแต่ก็ไม่ดังมากที่ทั้ง 2 คนตรงหน้าจะได้ยิน หัวสมองก็เริ่มคิดไปไกลเรื่อยๆภาพน่าจิ้นต่างๆขึ้นมาในหัวสมองของฉัน

"เฮ้ช่วยบอกชื่อได้ยัง"เอสพูดขึ้นมาดักความคิดสุด ฟินเวอร์!!!ของฉันเข้า โห้!!!!เอส!!!ฉันพึ่งรู้ว่านายนิสัยไม่ดีอย่างงี้ ทำได้ไงฟร่ะรู้ไหมว่าการขัดความคิดสุดจิ้นของสาววายเข้ามันทำให้อารมณ์เสียน่ะตัว!! แต่ครั้งนี้หยวนๆให้ล่ะกันเดียวไปจิ้นต่อ 666+

"แหมลืมซะได้ สวัสดีค่ะฉันชื่อ ฮิเมะ ริว ค่ะ"ฉันพูดขึ้นพลางไหว้ตามมารยาทฉับบไทยที่ร่ำเรียนวิชามาอย่างสมบูรณ์แบบ หึ! ฉันเรียนรร.สตรีเชียวน่ะ พอฉันเงยหน้าขึ้นมาก็เห็นสีหน้าแต่ล่ะคนที่เหมือนเกรงใจมากบางคนเหงื่อตกเลย อะไรไม่เคยถูกใครไหว้รึไงกัน นี้!คนอุสาไหว้น่ะไม่ชมกันเลยเหรอ!!{พวกบ้าชมสิน่ะ:ไรต์}{บางครั้งบางคราวค่ะ:นางเอง}

"มะไม่ต้องไหว้ก็ได้..."ซัจพูดขึ้น ทามกลางความเกรงใจ

"โห้ไม่ได้หรอก ครูสอนว่าเจอผู้ใหญ่ก็ต้องไหว้"ฉันพูดพลางค้นหามือถือต่อว่าแต่ทำไมกัน!!! ทำไม!!!!มันหายากหาเย็นกันขนาดนี้ว่ะเนี้ย!!!  อารมณ์เสียแล้วน่ะ!! จะไม่ทนแล้วน่ะ!!ขัดราบจริงๆไอมือถือบ้านี้!!!! ฉันคิดพลางค้นหากระเป๋าในกางเกงยีนส์ขายาวอย่างบ้าคลั่ง รู้ไหมว่าโอกาศแบบนี้ไม่มีอีกแล้วน่ะเจ้าบ้า {ว่าแต่ในฝันมีมือถือด้วยเหรอ}{เออนั้นดิจิตนาการแทนล่ะกันว่ามี}

"เธอนี้แปลกจริงน่ะว่าแต่หาไรตั้งแต่เมื่อกี้แล้วน่ะ...."เอสพูดขึ้นพลางมองมายังฉัน แหมมองกันแบบนี้เดียวแม่จับจิ้นกับลูฟี่เลยนี้!!!

"มือถือจงออกมา มือถือจงออกมา ไอโฟน 6 จงออกมานะบัดนี้!!"ฉันท่องคถาและจิตนาการถึง ไอโฟน  6  เพื่อให้ออกมาแต่ท่องยังไงก็ไม่ออกมาสักที หัวสมองทรยศจิตใจอะ ฮือ ฮือ!!!

"จะร้องไห้แล้วน่ะเจ้ามือถือบ้านี้นิหายไปไหนของแกกันฟร่ะ หา!!!รู้ไหมว่าคนอย่างฉันอุสาท่องคถาน่ะ!!!"ฉันพึมพำกับตัวเองแต่มันก็ดังพอที่ทั้ง 2 คนตรงหน้าจะได้ยิน เอส ซัจพากันมองยังท่าทีของฉันอย่างงงๆ สงสัยคิดว่าฉันเป็นบ้าแล้วล่ะ -____-ุ ^^^

"นี้มัน...."ฉันพูดขึ้นเมื่อควักไปควักมาดันเจอสมุดโน๊ตเล็กๆพร้อมกับปากกาที่ติดกับสมุด เห็นแวบแรกหัวสมองแล่นเลย!! ถ้าไม่เจอมือถือก็ถ่ายรูปไม่ได้งั้นขอลายเซ็นล่ะกัน!!!!! เมื่อตัดสินใจแล้วฉันก็ยื่นสมุดโน๊ตกับปากกาให้ทั้ง 2 คน เอสกับซัจพากันมองวัตถุที่ถูกหยิบยื่นให้โดยหญิงสาวตรงหน้า ซัจรับมาอย่างงงๆ ใบหน้าแสดงสีหน้าว่า ให้ทำไม ส่วนเอสก็มีสีหน้าที่ไม่แตกต่างกันซักเท่าไหร่นัก

"ขอลายเซ็นหน่อย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"ฉันตะโกนขึ้นใส่คนตรงหน้า โอพวกเค้าคงเข้าใจแล้วสิน่ะว่าฉันยื่นให้เพราะอะไร ไม่มีมือถือไม่เป็นไรเก็บลายเซ็นก็ได้ฟร่ะ 

"ลายเซ็น???หมายถึงอะไรหรือการเขียนชื่อรึเปล่า???"อ้าวหนูเอสอย่าโชว์ความฉลาดสิค่ะ แต่เอาเถอะพยักหน้าไปก่อนล่ะกันเดียวไม่ได้ขึ้นมา เดียวหนูเศร้า

"ช่ายค่ะช่ายเขียนชื่อค่ะช่วยเขียนลงไปในนั้นด้วยน่ะค่ะ"

"แล้วให้เขียนชื่อใคร"

"เขียนชื่อตัวเองสิค่ะท่านเขียนลงไปเลยน่ะตัวแล้วก็กรุณาเขียนกันทั้งสองคนเลยน่ะค่ะ"

"อา.....-___- "

"เฮ้ย!!!!!!!"

.......

...........

..............

"ทำไรอะ??มัดเค้าทำไหม??? "

โหขอลายเซ็นอยู่ดีๆไม่ว่าดี ท่านเอส กับซัจ พากันรวบตัวฉันพร้อมกับมัดแขนของฉันเอาไว้แน่มาก พยายามแกะออกแต่ก็ไม่มีแรงแถมยังรู้สึกเจ็บจริงไรจริง นี้มันความฝันแน่เปล่าฟร่ะ!!!ทำไมเจ็บจังว่ะเนี้ย!!!  ทำไมโลกนี้ช่างโหดร้ายนัก แม้แต่ฝันก็ยังไม่ดนบันดาลใจให้ฉัน  โหดร้ายอะ!!!!

"นี้จะพาไปไหนเหรอ..."

"......"เลขหมายที่ท่านเรียกตอนนี้ไม่สามารถติดต่อได้ค่ะกรุณาฝากข้อความไว้ค่ะ ถุ้ย!ไม่ใช่ล่ะ แหมถามก็ไม่ตอบเชอะ!!!เจ้าพวกนี้นิลากกันอยู่ได้เห็นฉันเป็นอะไรค่ะ นี้แฟนคลับน่ะ แฟนคลับเลยน่ะ!!ให้ความสำคัญบ้างสิค่ะท่าน!!!

ซัจกับเอสลากฉันไปตลอดทาง พวกเค้าได้แต่กระซิบเพื่อปรึกษากันเบาๆ แต่ก็ดังพอที่คนหูดีอย่างฉันจะได้ยิน โฮะๆไม่รู้ซะแล้วว่าฉันเป็นนักเสือก

"พ่อครับผมเจอเธอคนนี้เข้าที่หัวเรือครับ"ซัจพูดขึ้นพร้อมพลักฉันไปข้างหน้า เพื่อให้คนตรงหน้ามองฉันได้ชัดขึ้น

เดี๋ยวนะ...เดี๋ยว!พ่อ!งั้นเหรอ!?! ฉันรีบเงยหน้ามองคนตรงหน้าทันทีเมื่อดวงตาจับภาพคนตรงหน้าได้หัวใจดวงน้อยๆถึงกับเต้นถี่มากขึ้น ชายชราร่างยักษ์หนวดสีขาวรูปพระจันทร์เสี้ยวที่คุ้นตา!นี่มัน!หนวดขาว!!!!!!!!

"OMG!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!หนวดขาวตัวจริง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!ว้าว!!!!!!!!!!!!!!!!!"กรี๊ดดดด!!!!!!!หนวดขาวล่ะแก!เขานั่งอยู่ตรงหน้าฉ้านนนนนนน!OMG!ถึงจะเป็นความฝันแต่ก็สมจริงมาก!!!! แหมต้องขอปรบมือให้กับความมโนขั้นเทพของฉัน!เหมือนมากกกกกก!

"หืมใครล่ะเนี้ย?กุระระระ"หนวดขาวจ้องมองมาที่ฉัน{นางเอก:อ้าย!!!!!!!เขามองเราด้วย!!!!!!!!!!}

"คาดว่าเป็นผู้บุกรุกครับ!"เอสตอบหนวดขาวด้วยสายตาเคร่งขรึม

"เดี๋ยว!ไม่ใช่ผู้บุกรุกแต่เป็นแฟนคลับต่างหาก!!!โถ!!!!ทั้งๆที่เป็นความฝันฉันแท้ๆ!"ฉันรีบแย้งเอสเออใช่ฉันอาจเป็นผู้บุกรุกแต่ที่นี้คือความฝันของฉัน!เพราะฉนั้นฉันมีสิทธิ์ที่จะทำอะไรก็ได้นิ!!!

แต่พอฉันพูดจบทุกคนในที่นี้ก็พลางมีสีหน้าคิ้วขมวดเข้าหากันอย่างงงๆ
"เธอพูดอะไรของเธอ?แฟนคลับความฝัน?"เอสขมวดคิ้วติดกันด้วยความงงว่าเจ้าหล่อนพูดอะไรออกมานี้เพลียสขนาดแยกไม่ออกว่าไหนจริงไหนฝันรึไงกัน?!?!?!
"ทำไม?ฉันพูดอะไรผิด?!?!?"ฉันเริ่มโวยวาย ก็จริงนิ!ที่นี้คือความฝันไม่ใช่รึไง!
แต่ทำไมพอฉันพูดไปทุกคนดันทำหน้าเศร้าขึ้นมา?
"เธอน่ะ...เป็นบ้าใช่ไหม?"อยู่ๆเอสก็เดินมาจับไหล่ฉันด้วยใบหน้าเศร้า
"ห่ะ!ใครบ้า!ฉันไม่ได้บ้า!!!!"
"ไม่เป็นไรฉันเข้าใจเลดี้น้อย จะมีคนบ้าที่ไหนยอมรับว่าเป็นจริงไหม?"ซัจเดินเข้ามาร่วมวงอีกคน
"ห่ะ!!!!!โอ้พระเจ้า!!!!!ใครบ้า!!!ฉันไม่ได้บ้า!!!!!พวกแกสิบ้า!!!!"
"นี่แลดูอาการหนักด้วย แย่จริงๆ"เอสตอบด้วยความสงสารก่อนหันหน้าไปหาหนวดขาวพลางลูบหัวฉันด้วยความสงสารจับใจ
"กุระระระช่วยไม่ได้ดูแลเธอไปสักพักแล้วค่อยปล่อยเกาะสักที่แล้วกัน น่าสงสารจริง{บ้า}เพลียสตั้งแต่เด็ก"

เดี๋ยวๆๆ!!!!!ไหงมันกลายเป็นว่าฉันเป็นบ้าไปแล้วเนี้ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!