คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Ep1:Roommates~ด้ายแดงน่ะ มันไม่ได้มีแค่คู่ชายหญิงนะเออ (100%)
Kakyoin’s Part
ชายหนุ่มผมสีชมพูเดินขึ้นตึกเรียนไปพลางมองหาห้องของตัวเอง
ชายหนุ่มครุ่นคิดเรื่องในยามเช้าที่เกิดขึ้น พลางพึมพำเล็กน้อย
“โจทาโร่งั้นหรอ..เป็นคนที่น่าสนใจจังแฮะ…”
เขาครุ่นคิดไปถึงคำพูดที่โจทาโร่พูดกับเขาก่อนจากไป
“……….ถ้าได้เจอกันอีกก็คงดี..”
เขาเดินไปถึงหน้าห้อง4J ห้องเรียนที่เขาจะได้มาเรียนต่อจากนี้ไป เขาเอื้อมมือไปเปิดประตู
แต่พอเขาเอื้อมไปจับที่เปิดได้ เขาก็เห็นมือของใครบางคนจับที่เปิดเอาไว้อยู่แล้ว
“!!”คะเคียวอินถึงกับสะดุ้ง เขาหันหน้าไปมองเจ้าของมือในทันที
“เจอกันเร็วกว่าที่คิดนะ คะเคียวอิน”เจ้าของมือยิ้มเล็กน้อยพลางมองอีกฝ่ายที่กำลังตกใจสุดๆ
“จะ โจทาโร่!?”
“อยู่ห้องนี้งั้นรึ คะเคียวอิน”โจทาโร่ถามเสียงเรียบ
“อ่ะ ใช่ นายก็ด้วย?”
“ใช่ บังเอิญจังนะ คะเคียวอิน..”โจทาโร่มองหน้าคะเคียวอินอีกครั้ง
พลางค่อยๆเปิดประตูห้องเข้าไป
พอทั้ง2คนเข้าห้อง เสียงออดบอกเวลาเรียนก็ดังพอดี
อาจารย์ที่ปรึกษาห้อง4Jเดินเข้าห้องมา นักเรียนทุกคนพร้อมใจกันวิ่งหาที่นั่งไป
คะเคียวอินเองก็ไปเลือกที่นั่งเหมือนกัน
แต่เหมือนเขาจะไม่ได้สังเกตอะไรว่าที่นั่งที่เขาเลือก มันอยู่ข้างๆที่ที่โจทาโร่เลือกพอดีเป๊ะเลย
เขามารู้ตัวเอาตอนที่นั่งที่แล้วนั่นแหละ..
“จะ โจทาโร่นั่งตรงนี้เรอะ?”เขารู้สึกตกใจไม่น้อย รู้สึกว่าพอเขาเจอโจทาโร่
อะไรหลายๆอย่างมันดลบันดาลให้เขาเจอโจทาโร่อีกบ่อยเหลือเกิน=_=
“อ่ะแฮ่ม! ชั้นมูฮัมเมด อับดุล เป็นครูประจำชั้นของห้องนี้ ฝากตัวด้วย”อาจารย์ชาวอียิปต์ผิวสีเข้มแนะนำตนเองภาษาอาจารย์
นักเรียนในห้องก็ตั้งใจฟังกันอย่างปกติ
คะเคียวอินหันไปเห็นโจทาโร่กำลังนั่งมองออกไปนอกหน้าต่างโดนที่ไม่สนใจคำพูดของอาจารย์เลย
“………….เขาคิดอะไรอยู่กันนะ?”คะเคียวอินรู้สึกสนใจอีกฝ่ายแปลกๆ
เขาเองก็ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน
พอถึงคาบพัก
นักเรียนก็มาคุยกันเพื่อแนะนำตัวและอย่างอื่น..ทั้ง2คนนี้ก็เช่นกัน
“ชั้นชื่อโปนาเรฟ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะเคียวอิน>w<”ชายหนุ่มผมทรง…หอไอเฟล(?)สีเงินทักทายคะเคียวอินอย่างอารมณ์ดี
“อื้อ ยินดีที่ได้รู้จักนะโปนาเรฟ”คะเคียวอินรับคำทักทายพลางหันไปเห็นโจทาโร่ที่กำลังโดนสาวๆรุมล้อม….แต่เหมือนเจ้าตัวจะไม่สนใจ
เลยดันผู้หญิงออกไปห่างๆแล้วเดินออกจากห้องไป..ให้ตายสิ
ป่าเถื่อนกับผู้หญิงจังนะ=_=
คาบเรียนในช่วงบ่ายเป็นคาบพละ..เหมือนว่าคุณครูวามูที่เป็นครูพละจะไม่อยู่
ครูที่มาสอนแทนเลยบอกประมาณว่า คาบแรกของเทอม ทำแค่จับคู่กันออกกำลังกายไปก่อนก็แล้วกัน
ว่าแต่ อาจารย์หายไปตั้งแต่วันแรกนี่มันคืออัลไร
“เจอกันอีกแล้วนะ โจทาโร่=_=”เขาตกใจอีกรอบจะมีใครว่าอะไรมั้ยเนี่ย
“อ่า เจอกันบ่อยดีนะ คะเคียวอิน..”โจทาโร่ยังคงหน้านิ่ง
ไม่สนใจ ทั้งสองคนจับคู่กันออกกำลังกายไปตามที่สั่ง....…แน่นอนว่าคู่นี้ก็โดนสาวๆมารุมกรี้ดกร๊าดจนหนุ่มๆอิจฉาโดยเฉพาะโปนาเรฟที่ดูจะอิจฉาออกนอกหน้าเลย
เพราะเจ้าตัวก็เพิ่งไปม่อสาวมา แล้วก็โดนเค้าปฏิเสธอย่างไม่ดีแทน…
“นี่ผม..จะดวงสมพงศ์กับโจทาโร่ไปไหนเนี่ย”คะเคียวอินคิดหนัก
เขาก็ดีใจอยู่นะที่ได้อยู่กับโจทาโร่ แต่ก็ตกใจอยู่เหมือนกันที่เขาได้อยู่กับโจทาโร่ทุกงานแบบนี้
เพราะงานคู่ ทั้งๆที่ก็สุ่มเลือกคู่นะ พวกเขาก็ยังอยู่ด้วยกันอีก
ช่วงเย็น นักเรียนทุกคนเดินทางไปที่หอพัก หอพักของที่นี่จะจัดคู่เอาไว้ให้แล้ว
ใครคู่ใคร ก็แล้วแต่ดวงล่ะ
ชายหนุ่มผมชมพูกำลังเดินมาที่หอพัก
พอดีว่าโจทาโร่เค้าขอกลับไปก่อนเลยไม่ได้เดินไปด้วยกัน
เค้ายังคงคิดเรื่องของเขากับโจทาโร่อยู่เหมือนเดิม
“รอบนี้ ..ผมคงไม่บังเอิญได้อยู่กับโจทาโร่แล้วล่ะมั้งเนี่ย…”เขาคิดแบบนี้ในใจ
พลางเดินไปดูทำเนียบรายชื่อห้องพร้อมหาชื่อของตนเองพลางเอานิ้วเรียวของตนเองค่อยๆไล่ไปตามรายชื่อ
“…..ห้อง33สินะ//ห้อง33รึ…”พอนิ้วเขาหยุดอยู่ที่ป้ายชื่อห้องของเขา เขาก็เพิ่งเห็นเห็นนิ้วของคนอีกคนที่ไล่จากบนสุดของป้ายมาหยุดอยู่ที่ห้องเดียวกันตัวเองเเค่อยู่คนล่ะฝั่ง เสียงที่ดันพูดออกมาพร้อมกันทำเอาคะเคียวอินรีบหันไปมองเลยทีเดียว..
......อ่ะ เอาจริงดิ…
“จะ เจอกันอีกแล้วนะ คะเคียวอิน….”แน่นอนว่า
เจ้าของเสียงนื้คือโจทาโร่นั่นเอง
“นี่ผมมีด้ายแดงผูกสัมพันธ์กับโจทาโร่รึไงเนี่ย!!!!”
“รอบนี้ชั้นเองก็ตกใจเหมือนกัน ไม่นึกว่าจะได้อยู่กับนายทุกรอบแบบนี้น่ะ”โจทาโร่เกาแก้มเล็กน้อยพลางพูดกับรูมเมทตัวเอง
“อ่ะ อือ…ยอดไปเลยเนอะ ได้อยู่ด้วยกันอีกแล้ว=_=”คะเคียวอินพูดอะไรไม่ออกแหล่ว
นี่ถ้าเขาเป็นผู้หญิง คงพูดได้เต็มปากเลยว่าดวงสมพงศ์จนน่าเป็นแฟนกันเลย
ยังไม่ทันพูดอะไรต่อ ชายหนุ่ม3คนก็เดินลงมาจากบันได
พร้อมกับเสียงตะโกนที่คุ้นเคยอีกตามเคย
“อ่ะ โจทาโร่ววววว”โจเซฟวิ่งมาหาโจทาโร่ คราวนีเขาลากคู่หูตัวดีของเขามาด้วย
ส่วนโจนาธานก็ค่อยๆเดินตามมา
"หนวกหูน่า ตาเเก่=_="โจทาโร่บ่นเบาๆ
“อ่ะ โจสตาร์ซัง”คะเคียวอินหันไปทักคนที่วิ่งมา แต่เหมือนพอทักไปปุ๊บ
โจนาธานที่อยู่ห่างๆก็หันมามองเขาตามคำทักเหมือนกัน
“ชั้นว่านายเรียกชื่อเหอะ คะเคียวอิน”โจทาโร่พูดบอกเพื่อนตนเอง ก็นะ
ทั้ง2คนดันนามสกุลโจสตาร์ทั้งคู่เลยนี่นา จะหันทั้งคู่ก็ไม่แปลก
“เห~โจทาโร่ นายได้อยู่กับคะเคียวอินหรอเนี่ย~”โจเซฟพูดกับเขาอย่างอารมณ์ดี
ส่วนคะเคียวอินก็หันไปมองชายหนุ่มผมทองหน้าหล่อที่โดนโจเซฟลากมาด้วยกัน จะว่าไป…เขาเป็นใครหว่า?
“โจเซฟ หมอนี่คือรุ่นน้องที่นายพูดถึงใช่มั้ย”คนโดนมองเอ่ยถามคู่หูตนเอง
“อ่าฮะ หมอนี่คือโจทาโร่ รุ่นน้องผู้แข็งแกร่งของชั้นเอง~”โจเซฟยืดอกแนะนำตัวรุ่นน้องให้คู่หูตัวเอง
ส่วนคนโดนแนะนำก็ขยับหมวกของตนเองเล็กน้อย
“จะว่าไปแล้ว คุณคือ…”คะเคียวอินกำลังจะถามชายหนุ่มผมทอง แต่ก็โดนโจเซฟแนะนำตัวเพื่อนตัดหน้าในบัดดล
“หมอนี่ชื่อซีซาร์ อันโตนิโอ เซปเปลี่เป็นเจ้าหนุ่มขี้หลีหน้าม่อจากอิตาลี่ไงล่---“ยังไม่ทันพูดจบ
ชายหนุ่มผมทองก็จัดการเขกหัวคู่หูตัวเองอย่างแรงจนคะเคียวอินตกใจ
“เจ้าบ้านี่!! ไม่ต้องมาแนะนำปนกัดแบบนี้เลย ไอ้บ้านนอกนี่!”ชายหนุ่มผมทองโวยสนั่นลั่นบริเวณ
ส่วนโจนาธานก็ยืนมองน้องตัวเองโดนเขกหัวอย่างช่วยไม่ได้
"เจ็บอ่า~~ซีซาร์จังใจร้ายยยย"โจเซฟทำตัวงอเเงเหมือนเด็กๆ ทำเอาคะเคียวอินไม่อยากคิดเลยว่าอีกฝ่ายเเก่กว่า
"หนวกหูเฟ้ย เจ้านี่!!"ซีซาร์บ่นต่อไปอีกพลางหันมามองโจทาโร่เเละคะเคียวอิน
“แนะนำตัวอีกทีนะ ชั้นชื่อซีซาร์ เป็นรูมเมทของเจ้าบ้าโจโจ้นี่
ยินดีที่ได้รู้จัก”ซีซาร์พูดกับเด็กใหม่ทั้งสองคน พลางยิ้มให้ โจทาโร่พยักหน้ารับ
ส่วนคะเคียวอินก็ทักรับกลับไปว่า”ยินดีที่ได้รู้จักครับ ซีซาร์ซัง”
โจโจ้นี่..คงเป็นชื่อเล่นของโจเซฟซังสินะ=w=
“จะว่าไปแล้ว รูมเมทของนายล่ะ โจนาธาน”โจทาโร่ทักชายหนุ่มผมสีน้ำเงินที่ยืนจืดจางมาได้ซักพักแล้ว
“นั่นสิ เห็นพี่มาหาผมที่ห้องผม เจ้าบ้านั่นไม่อยู่หรอ?”โจเซฟถามเสริมไปอีก
“ดิโอน่ะหรอ?อ่า…..เค้าบอกว่าจะใช้ห้องทำงานน่ะ
เลยไล่ผมออกมาจากห้องเพราะเค้าบอกรำคาญน่ะ”โจนาธานตอบเสียงแห้งๆพร้อมยิ้มแหยๆส่วนคนได้ยินก็..
“นั่นรูมเมทแน่เรอะ!!”ทั้ง4คนพร้อมใจกันคิดอย่างพร้อมเพรียง
“พี่ครับ~ยอมเจ้าบ้านั่นมากไปแล้วนะ~ เจ้าบ้าที่ชอบอวดดีใช้อำนาจบาตรใหญ่กับชาวบ้าน
นิสัยเสีย โคตรหยิ่ง เจ้าเล่ห์นั่นน่-” ยังไม่ทันที่โจเซฟจะบ่นเสร็จ
รังสีอัมหิตจากข้างหลังโจเซฟก็ทะมึนขึ้นมาอย่างสยดสยองพร้อมกับมือใครบางคนที่มาจับไหล่โจเซฟ
“นินทาได้เยอะดีนะ โจเซฟ โจสตาร์”นัยน์ตาสีแดงมองมาที่คนนินทา โจเซฟหันไปมองเจ้าของมือพร้อมหน้าซีดๆ…
“ดะ ดะ ดะ ดิโอ!!!!!!!!!!!”โจเซฟถึงกับถอยออกมาห่างๆจากเจ้าของชื่อไปหลบหลังพี่ชายตัวเอง
ก็นะเพิ่งนินทาเขาระยะเผาขนมานี่นา=_=
“ดิโอ!?
ไหนว่านายจะทำงานอยู่ที่ห้องนี่นา”โจนาธานเข้ามาทักอย่างตกใจ
ก็เขาเพิ่งโดนไล่ออกจากออกจากห้อง
“ฮึ ก็แค่อยากรู้ว่ารุ่นน้องที่นายเคยพูดถึงหน้าตาเป็นยังไงก็แค่นั้นเอง
โจโจ้”ดิโอตอบกลับอย่างเย็นชาพลางมองหน้าโจทาโร่ รุ่นน้องที่เขาพุดถึงคงหมายถึงโจทาโร่สินะ
“……….”คะเคียวอินไม่พูดอะไรพลางมองชายหนุ่มผมทองที่มาใหม่ด้วยสายตาไม่ค่อยไว้วางใจ..เขารู้สึกไม่ถูกโรคกับคนคนนี้เอาซะเลย
จะว่าไป…โจนาธานซังก็มีชื่อเล่นว่าโจโจ้หรอเนี่ย? เหมือนกันเลยแฮะ…
“จะแนะนำให้รู้จักนะทั้งสองคน นี่ดิโอ บรันโด เป็นรูมเมทของผมเอง”โจนาธานแนะนำเพื่อนของตัวเองให้โจทาโร่และคะเคียวอินรู้จัก
“.......คูโจ โจทาโร่ ยินดีที่ได้รู้จัก”โจทาโร่มองดิโอด้วยสายตาแปลกประหลาด
เหมือนว่าเขาเองก็ไม่ค่อยชอบหน้าดิโอซักเท่าไหร่สินะเนี่ย…
“คะเคียวอิน โนริอากิ ยินดีที่ได้รู้จักครับ”คะเคียวอินก็ตอบรับไปตามารยาทเพียงแต่เขาไม่ค่อยอยากจะสบตาคนตรงหน้าสักเท่าไหร่
“ไหนๆก็ไหนๆ ไม่คุยกันที่ห้องพวกนายดีกว่ามั้ย ยืนตรงนี้มันเมื่อยอ่ะ=_=”โจเซฟบ่นขึ้นมาเล็กน้อย
“อ่า นั่นสิ ยังไงพวกเราก็ต้องไปจัดของที่ห้องอยู่แล้วด้วย..โอเคมั้ย โจทาโร่”คะเคียวอินมมองรูมเมทตัวเองพลางถามคำถามเผื่อเจ้าตัวจะปฏิเสธอะไร
“..........ยังไงก็ได้ทั้งนั้นแหละ”เขาตอบสั้นๆพลางเดินไปที่ห้อง
คะเคียวอินที่ได้ยินดังนั้นก็เดินไปด้วยพร้อมกับคนอื่นๆ โจทาโร่นี่ก็ใจดีกว่าที่คิดเเฮะ
“ดิโอจะไปด้วยหรอ?”โจนาธานถามด้วยความสงสัย
ปกติดิโอไม่ค่อยสนใจใครไม่ใช่หรอ?
“ชั้นสนใจเจ้านั่นนิดหน่อยน่ะ”ดิโอตอบกลับพลางมองไปที่โจทาโร่..แปลกดีนะที่เขาสนใจคนอื่นแบบนี้..
ที่ห้อง33 ทุกๆคนเข้าไปนั่งตรงที่ว่างๆของห้อง ส่วนทั้ง2คนก็กำลังจัดการของๆตนเองอยู่
“จะว่าไป…ได้ยินมาว่าคะเคียวอินคุงกับโจทาโร่ได้อยู่ด้วยกันบ่อยๆหรอ?”โจนาธานถามคะเคียวอินเสียงใส
“อ่า ครับ อยู่ด้วยกันบ่อยจนผมรู้สึกตกใจเลยล่ะครับ”คะเคียวอินยิ้มเล็กน้อยพลางตอบคำถามนั้นไป
“เห~อยู่ด้วยกันทุกรอบเลยเหรอ~~”โจเซฟเอ่อยด้วยเสียงที่ฟังแล้วดูมีเสศนัย
“อะ อะไรน่ะครับ=_=”คะเคียวอินเริ่มรู้สึกไม่ไว้วางใจพลางคนตรงหน้า
“พวกนายสองคน อาจจะมีได้แดงผูกสัมพันธ์กันจริงๆก้ได้นา~”
“อ่ะ เอ่อ ด้ายแดงมันไว้ใช้สำหรับคู่รักหญิงชายไม่ใช่หรอครับ”
“ผู้ชายกับชายก็มีได้นะเออ~”โจเซฟยังคงกล่าวต่อไป
“ฮึ ด้ายแดงน่ะ ไม่ได้กำหนดเพศของคู่รักซักหน่อยนะ เพศไหนก็มีได้”ดิโอเองก็ผสมโรงไปด้วย
“ไม่ต้องมีก็ได้ครับ=_=”
“เห~มีก็ดีเหมือนกันนะ ดูโรแมนติกดีออก^^”ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่าคำพูดนี้นี่มันมาจากโจนาธาน
“โจนาธานซังก็เอากับเค้าด้วยหรอครับ!!!=[]=”
"ละ เเล้ว โจนาธานซังกับโจเซฟซังเจอรูมเมทของตัวเองกันยังไงหรอครับ?"คะเคียวอินพยายามเปลี่ยนเรื่องในทันที
"อื๋อ ชั้นกับซีซาร์น่ะหรอ? เจอกันตอนสุ่มจับรูมเมทตอน ม.ปลายปี4น่ะ ใครจะไปนึกล่ะว่า จะโดนจับคู่กับไอ้ขี้เก๊กเเบบหมอนี่ล่-"ยังไม่ทันพูดอะไรต่อ โจเซฟตัวเเสบก็โดนซีซาร์เขกหัวอย่างเเรงไปอีกรอบ
"เเล้วคิดว่าชั้นอยากอยู่กับเจ้าเซ่อเเบบนายรึไง ห๊ะ!!"ชายหนุ่มผมทองเอ็ดตะโรใส่รูมเมทตัวเองอย่างหงุดหงิด
"ว่าใครว่าเจ้าเซ่อนะ!! ไอ้ขี้หลี!!"
"ว่านายนั้นเเหละ ไอ้เบื๊อก!!!!!"
"หนอย อยากต่อยกันนักใช่มั้ยไอ้เจ้าขี้เก๊กหน้าม่อ!!!"
"ก็สวยเด้ ไอ้เจ้าบ้า!!"
"พูดเองนะ ไอ้คนหน้าม่อ!!"
เเละสงครามด่ากันวินาศของทั้งสองคนก็เริ่มอีกครา ทำเอาคะเคียวอินเงิบไปนิดๆ ยะ อยู่ดีๆก็ทะเลาะกันซะงั้น สองคนนี้ ส่วนโจนาธานก็หัวเราะเเห้งๆเเบบปลงๆ ท่าทางสองคนนี้จะเป็นเเบบนี้มาตั้งเเต่ไหนเเต่ไรเเล้วสินะ ดิโอก็ถอนหายใจอย่างเบื่อๆ นี่ก้น่าจะสภาพไม่ต่างจากโจนาธานนัก เเละอีกคนก็...
"หนวกหูจริง!!!! ไปทะเลาะกันข้างนอกเลย!!!!!"ท่าทางเจ้าของห้องอีกคนจะรำคาญจนเหลืออด เลยจัดการถีบคู่หูปี5ที่กำลังทะเลาะกันยาวออกจากห้องพร้อมล็อคประตูห้องเสร็จสรรพ
"ฮะ เฮ้~~~ โจทาโร่ เปิดนะเฮ้ยยยยยย!!!!!"โจเซฟโหวกเหวกลูกพี่ลูกน้องตัวเองอยู่หน้าประตู เเต่เหมือนคนโดนโวยก็เมินเสร็จสรรพ ไม่สนใจ
"ฮะๆๆ โหดจังเลยนะ โจทาโร่"โจนาธานพูดกับเจ้าของห้อง"สองคนนั้นเป็นเเบบนั้นประจำเเหละ ทั้งๆที่เวลาคับขันนี่โคตรจะเข้าขากันเลยเเท้ๆน้า=w=a"
"........................."คะเคียวอินยังไม่พูดอะไรต่อ เขาก็ยังเงิบๆกับเรื่องเมื่อกี้อยู่
"อ้อ เมื่อกี้คะเคียวอินคุงถามผมกับดิโอด้วยใช่มั้ย ถ้าพวกเราล่ะก็ รู้จักกันตั้งเเต่สมัยเด็กๆเเล้วล่ะ ก็ไม่นึกว่า พอเข้าโรงเรียนมาจะได้อยู่เป็นรูมเมทกันล่ะนะ"โจนาธานยิ้มหวานให้คะเคียวอินพลางตอบคำถามต่อ
"อ่อ ครับ......."คะเคียวอินพยักหน้าเล็กน้อยเป็นการตอบรับว่าทราบเเล้ว
"โอ่ย โจโจ้ ชั้นจะกลับห้องล่ะ"ดิโอรู้สึกเบื่อจัด เลยลุกขึ้นจากเก้าอี้ที่นั่ง พลางทำท่าจะเดินออกจากห้อง
"อ่ะ งั้นเดี๋ยวผมไปด้วย"โจนาธานได้ยินดังนั้นก็รีบเดินตามออกไป "งั้นผมไปก่อนนะ ทั้งสองคน"
พอโจนาธานเปิดประตูออกไป เหมือนว่าโจเซฟกับซีซาร์จะกลับไปที่ห้องเเล้วเลยไม่ได้อยู่ห้อง
เเละหลังจากที่ชวนกันเข้าห้องมาไม่นาน ทุกคนก็ออกจากห้องไปหมด...เร็วเป็นบ้า.....
"งั้น เรามาจัดห้องกันต่อเลยมั้ย โจทาโร่"
"โอเค คะเคียวอิน จัดห้องกันต่อเถอะ"
ทั้งสองคนจัดห้องนอนได้ซักพัก ไม่นาน พอไม่มีตัวยุ่งอย่างโจเซฟก็เลยจัดได้เร็วขึ้นจนน่าตกใจ เเต่ถึงเเบบนั้น พอจัดอะไรเข้าทีได้จนหมดมันก็ค่ำมากเเล้ว ทั้งสองก็เตรียมตัวอาบน้ำพร้อมนอนเพื่อไปเรียนวันถัดไปทันที
"โจทาโร่อาบน้ำก่อนได้เลยนะ"คะเคียวอินพูดบอกพลางจัดการเตรียมที่นอนสองชั้นให้พร้อมนอน
"อา..."โจทาโร่ตอบรับเล็กน้อยพลางถอดเสื้อคลุมของตัวเองเผยให้เห็นปานดาวที่หลังคอของเขาอย่างขัดเจน
"ปานดาวนั่น............."คะเคียวอินมองปานดาวนั้นอย่างไม่ละสายตา ราวกับว่าเขาจะนึกอะไรบางออก
"อื๋อ? คะเคียวอิน?"โจทาโร่ที่เห็นหันไปเห็นอีกฝ่ายจ้องมองปานดาวของตัวเองตาไม่กระพริบก็เอ่ยทักอีกฝ่ายก่อนที่อีกฝ่ายจะใจลอยไปมากกว่านี้
"อ่ะ มะ ไม่มีอะไรหรอก โจทาโร่ ผมเเค่รู้สึกเเปลกใจน่ะ ผมไม่เคยเห็นใครมีปานดาวเเบบนั้นเลยน่ะ"ชายหนุ่มผมผู้รีบบอกปัดในทันที
"งั้นรึ...."โจทาโร่พูดตอบพลางเดินเข้าห้องน้ำไปเงียบๆทิ้งให้คะเคียวอินนั่งครุ่นคิดอยู่คนเดียว พอเขาเห็นปานดาวนั่น...เขาก็รู้สึกคุ้นเคยอย่างบอกไม่ถูกเลยทีเดียว
...เหมือนกับว่า...
เขาต้องเคยเห็นปานนั่นมาก่อนจากที่ไหนซักเเห่งเเน่ๆ.....
--------------------------------------------------------------
Jonathan's Part
"ฮ้าววววววว~~"ชายหนุ่มร่างใหญ่ลุกขึ้นมาจากเตียวพร้อมหาวเล็กน้อยเพราะเสียงนาฬิกาปลุกของตัวเอง เขาเข็ดนิดๆที่ไม่ยอมตั้งนาฬิกาปลุกไว้ เขาเลยต้องวิ่งเต็มอัตราศึกเพื่อไปโรงเรียนเเบบนั้น
"งืมๆ~"เขามองซ้ายมองขวาหารูมเมทของตัวเองอย่างเบลอๆ เเต่เหมือนเขาจะไม่อยู่ตั้งเเต่เช้า
"อื๋อ? ดิโอไม่อยู่หรอ?"เขาพึมพำเล็กน้อยก่อนที่จะเดินไปอาบน้ำเเต่งตัวพร้อมไปโรงเรียน ผมสีน้ำเงินเข้มของเขาฟูฟ่องอย่างกะรังนก เเอบโชคดีที่ดิโอไม่อยู่ ไม่งั้นเขาคงโดนเเซะตั้งเเต่เช้าเเน่ๆ
ระหว่างที่เขาอาบน้ำ เขาก็คิดอะไรเพลินๆไปเช่นกัน
"โจทาโร่เนี่ย ไม่เปลี่ยนเลยเเฮะ ส่วนคะเคียวอินคุงนี่ก็ดูจะเป็นคนดีเเฮะ..."เมื่อวานเขาได้เจอลูกพี่ลูกน้องของเขากับเพื่อน มันทำให้เขารู้สึกดีใจนิดๆ โจเซฟกับซีซาร์คุง เขาก็ค่อนข้างสนิทด้วย ส่วนดิโอ ถึงจะเป็นเเบบนั้นเเต่ก็เป็นเพื่อนสนิทเขา เเละเขาเองก็หวังว่าจะได้สนิทกับพวกเขาไปนานๆเช่นกัน
"...................................จะเป็นเเบบนั้นเเน่หรอ?"
"!!!!!!!!!!!!"
โจนาธานได้ยินเสียงปริศนาดังมาจากด้านหลัง ราวกับถูกพูดกระซิบอยู่ข้างๆหู ด้วยเสียงที่คุ้นเคย เเต่เขากลับนึกไม่ออกว่าเป็นเสียงใคร..
"คะ ใครน่ะ!?"ชายหนุ่มหันหลังกลับไปหาต้นเสียงทันที เเต่ก็ไม่พบใครเลยซักคน
"นายเนี่ยนะ? จุดเริ่มของทุกอย่างเเบบนายเนี่ยนะ?"
คราวนี้เสียงมาจากด้านหลังเขาอีกครา โจนาธานหันกลับไปอีกครั้งก็ยังไม่พบใคร
"คะ ใครกันน่ะ? เเล้วที่พูดหมายความว่ายังไง....."เขาลองเอ่ยถามเสียงปริศนา เเต่ก็ไม่มีคำตอบกลับมา
"ผมถามอยู่นะ คุณเสียงปริศนา...คุณเป็นใคร!?"โจนาธานตะโกนถามอีกครั้ง คราวนี้มีเสียงตอบกลับมา เเต่กลับเป็นเสียงอื่นที่ไม่ใช่เสียงเดิม
ก็อกๆๆๆๆ!!!
เสียงเคาะประตูดังลั่นห้อง ดังเข้ามาถึงในห้องน้ำ
"พี่โจน่า!! เกิดอะไรขึ้นน่ะ!?"เสียงของน้องชายตัวเเสบของเขาตะโกนเข้ามาในห้อง เจ้าของห้องเลยรีบเเต่งตัวเเล้วเดินไปเปิดประตูให้ทันที
"โจเซฟ? มีอะไรหรอ?"เขาเอียงคอถามน้องชายของตัวเองที่มาเคาะประตูห้องของตัวเองเหมือนมีเรื่องร้ายเเรงเกิดขึ้น
"ผมควรจะถามมากว่านะพี่ เกิดอะไรขึ้นน่ะ ได้ยินพี่พูดเเถมโวยวายอยู่ในห้องคนเดียวเเบบนั้นน่ะ?"
โจนาธานที่ได้ยินดังนั้นก็รู้สึกเเปลกใจเลยลองเอ่ยถามน้องชายตัวเองดู
"เอ้ะ? โจเซฟไม่ได้ยินเสียงคนอื่นเลยเหรอ?"เสียงปริศนาที่เขาได้ยิน มันก็ออกจากดังพอๆกับเสียงเขานะ ทำไมโจเซฟถึงไม่ได้ยินล่ะ?
"ผมไม่เห็นได้ยินเลยนา ผมเดินมาที่ห้องนี่ จะมาชวนพี่ไปโรงเรียนด้วยกับ เเล้วก็ได้ยินพี่ตะโกนว่า"ใครน่ะ!?"เเล้วก็ได้ยินพี่ถามอะไรต่ออีกนี่เเหละ เสียงดังอยู่หรอก เเต่ก็ได้ยินไม่ค่อยชัดอ่ะนะ ผมก็นึกว่ามีโจรบุกห้องพี่ซะอีก
พอได้ยินดังนั้น เจ้าตัวก็ยิ่งเเปลกใจขึ้นไปอีก...หรือว่าเขาจะถูกผีอำกันนะ ได้ยินว่าผีญี่ปุ่นมีผีเเปลกๆเยอะซะด้วย
"เเล้ว พี่เป็นอะไรรึเปล่า?"โจเซฟถามถึงความปลอดภัยของพี่ชายอย่างเป็นห่วงทันที
"อ่า ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวพี่จะเตรียมตัวอีกนึดนะ โจเซฟเข้ามารอในห้องก่อนก็ได้"ว่าเเล้วเขาก็ลากน้องชายของเขาเค้าห้องมา
"ไม่เป็นไรเเน่นา..."โจเซฟถามเขาอีกครั้ง เขาก็ตอบว่า"ไม่เป็นไรหรอก"ไปเหมือนเดิม ุถึงเเม้ในใจจะยังสงสัยอยู่เหมือนเดิมก็ตาม
นี่เขา..โดนผีอำ...จริงๆรึเปล่านะ?
___________________________________________________________________
Writter's Zone
กะ กะ กะ กลับมาเเล้วค่าาาาา ไรท์กลับมาเเต่งได้เเล้วววววววว//น้ำตาจะไหลเป็นสายเลือด
หลังจากที่ไรท์สอบเสร็จ ก็เจอสอบอย่างอื่นอีก เวลาเเต่งหาย สอบเสร็จ ก็ต้องรอลุ้นเเอดจนกระจิตกระใจเเต่งไม่มี(จริงๆนะ เเต่งไม่ไหวเลย มันตื่นเต้นมากกกกกจนเเต่งไม่ออก เลยต้องดองยาวขนาดนี้) พอประกาศเเอดเเล้ว ไรท์ก็กลับมาเเต่งได้ซักทีTvT
หลังจากนี้ไรท์คงกลับมาเเต่งได้เรื่อยๆล่ะค่ะ เเฮ่~
ต้องขออภัยรีดเดอร์ทุกท่านจริงๆค่ะ//กราบงามๆเบญจางคประดิษฐ์
จริงๆตอนนี้ อยากจะเเต่งยาวกว่านี้ซักหน่อย เเต่ไปๆมาๆ ยกไปไว้ตอนหน้าดีกว่าเเฮะ5555/โดนถีบ
อ้อ สำหรับโจเซฟในเรื่องนี้ เขาจะค่อนข้างรักพี่มากค่ะ เรียกโจนาธานว่าพี่โจน่า(มาจากตอนไปหารูปสูบจากPixiv...) เเล้วก็ค่อนข้างห่วงพี่....จากดิโอ----
ส่วนเรื่องในพาร์ทโจนาธาน............ไม่บอกเค่อะ รออ่านต่อปัย--------//สัญญาณขาดหาย
ไว้เจอกัน ตอนหน้านะคะ>w<
ความคิดเห็น