ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic Reborn,KHR] Die! ไปตายซะ! อย่าหวังเลยว่าฉันจะรักนาย!

    ลำดับตอนที่ #2 : Intro [25%][กลับมาแก้ใหม่- -]

    • อัปเดตล่าสุด 4 ก.พ. 55


    INTRO

     

     

    ชิเอลโล่.......

     

    คือ องค์กรรับจ้างอิสระอันโด่งดังมาก ชิเอลโล่นั้นไม่มีใครในวงการมาเฟียที่ไม่รู้จักเพราะ จนแม้แต่วองโกเล่รุ่นที่9ยังเอ่ยชมอยู่บ่อยๆเลย องค์กรนี้มีความสามารถมาก จนถึงขั้นสามารถ     แฮ็กข้อมูลของวองโกเล่ได้และไม่เคยทำงานที่ถูกจ้างผิดพลาดเลย

     

    องค์กรนี้ รับจ้างทำทุกอย่างไม่ว่าฆ่าคน หาข้อมูล ได้ทุกอย่าง แต่สิ่งที่แลกเปลี่ยนนั้นคือ...เงิน เงินนั้นยิ่งมีมูลค่ามากมายเท่าไหร่ ก็จะมีโอกาสรับงานมากขึ้นเท่านั้น แต่ถ้างานนั้นมีมูลค่าสูงแต่งานนั้นเป็นงานที่เกี่ยวข้องกับการดูแลผู้คน การขอให้ไปอยู่นับใช้แฟมิลี่นั้นๆ จะถูกปฏิเสธเอาได้

     

    ชิเอลโล่นั้นถือได้ว่าเป็นองค์กรที่เข้มงวดและเป็นปริศนามาก ไม่ว่าแฟมิลี่ไหนจะส่งคนไปสืบ คนที่ไปสืบจะหายตัวไปอย่างลึกลับเสมอ

     

    กฎเหล็ก2ข้อของชิเอลโล่ คือ1.องค์กรนี้ถูกสั่งห้ามไม่ให้เปิดเผยตัวตนและหน้าตาเป็นอันขาด ถ้าเปิดเผยไปล่ะก็จะถูกลงโทษโดยการประหารชีวิต 

    2.ห้ามมีความรักเด็ดขาด มิเช่นนั้นจะโดนประหารชีวิตเหมือนกัน เพราะความรักนั้น เหมือนกับว่าเป็นหนทางสู่ความเสื่อมและมีโอกาสที่ข้อมูลนั้นถูกนำไปเผยแพร่ได้

     

    ถึงจะเป็นองค์อันโด่งดังแต่ชิเอลโล่นั้นมีสมาชิกกันอยู่แค่ 15 คน  เพราะถึงจะโด่งดังแค่ไหนถ้าเกิดมีสมาชิกเยอะเกินมันอาจเป็นเหตุที่ทำให้ข้อมูลลื่นไหล เอ๊ยผิดๆ รั่วไหลออกไปได้

     

    ถึงจะเป็นองค์กรอันโด่งดัง แต่ก็สามารถอยู่กันอย่างสบายๆได้จริงไหม? ‘ ‘

     

    “หิวๆๆ จุนหิวแล้วอ่า~ ขอข้าวหน่อย~”เสียงใสๆของหญิงสาวผมสั้นสีม่วง ดวงตาสีม่วงที่เปล่งประกาย เลขาฯของชิเอลโล่ไนเว่หรือไนบุ จุนร้องขออาหาร(หมา) ด้วยความหิวโหย หลังจากที่ไม่ได้หาอะไรยัดปากมา 30 นาทีแล้ว

     

    “คะๆ มาแล้วคะ”เสียงอันสดใสของหญิงสาวผมยาวสีน้ำตาลอ่อน ที่มีดวงตาสีม่วงในชุดเมดเดินมาหาจุน ในมือมีชามข้าวขนาดใหญ่ ใบหน้าของเธอประดับด้วยรอยยิ้มอันสดใสและอ่อนโยน

     

    “นี่คะ”หญิงสาวพูดก่อนจะค่อยๆวางมันลงบนโต๊ะที่จุนนั่งอยู่ เธอคือเมดของชิเอลโล่ พรีเชียสหรือเอสเมอรัลด้า พาราบิลลาร์

     

    “อาหารๆๆ ขอบคุณนะเอสมิน กินล่ะน้า~*O*จุนแสดงท่าทางดีใจเกินหน้าเกินตา ดวงตาสีม่วงของเธอเปล่งประกายออกมามากกว่าเดิมด้วยความดีใจ ก่อนจะลงมือเขมือบอาหารหมาตราเพชรดีกรี เอ๊ยไม่ใช่ๆ อาหารจานโตที่เอาเมอรัลด้าเอามาให้ด้วยความเอร๊ดอร่อย(อย่างกับหมา) ส่วนเอสเมอรัลด้าก็ยืนมองจุนและยิ้มออกมาด้วยความเอ็นดูเหมือนเป็นน้องสาวของตน ที่กินอาหารฝีมือตัวเองอย่างเอร็ดอร่อย

     

    ปัง

     

    “เฮ้ย! พวกเธอเห็นบอสกันบ้างมั้ย?”หญิงสาวผมสีเขียวอ่อน มีดวงตาสีเขียวใบไม้อันสวยงามชวนให้ดูหลงไหล แต่คงไม่ใช่ตอนนี้เพราะตอนนี้ดวงตาเธอบ่งบอกว่าเธอกำลังอารมณ์ไม่ดีเอามากๆ เพราะตอนนี้เธอกำลังตามหาบอส แต่ตอนนี้ยังหาบอสไม่เจอ

     

    “ไม่อ่ะเดย์จัง/ไม่เห็นคะ คุณเดย์น่า”จุนกับเอสเมอรัลด้าตอบ เดย์น่า ไดอาน่าหน่วยสอดแนม 2 พร้อมกัน

     

    “งั้นหรอ โธ่เอ้ยยัยบอสบ้านั่นหายไปไหนกันเนี่ย!!”เมื่อเดย์น่าไม่เห็นวี่แววของบอสก็ขอบ่นให้ฟังซักนิดก่อนออกไปจากห้อง

     

    “นี่เอสมินแค่หาบอสไม่เจอทำไมเดย์จังต้องหัวเสียด้วยก็ไม่รู้”

     

    “นั่นสินะคะ แต่จะว่าไปแล้ววันนี้ฉันก็ยังไม่ได้เจอบอสเลยนะคะเพราะบอสสั่งว่าห้ามเข้าห้องเด็ดขาด”

     

    “นั่นดิๆ แต่เรื่องนั้นช่างมันก่อนเต๊อะ เอสมินจุนขอข้าวเพิ่ม *O*

     

    “คะๆ รับทราบคะ รอแป๊ปนึงนะคะ”เอสเมอรัลด้าเดินไปหยิบจานข้าวของจุนที่กินเรียบไม่เหลือให้ดูซักเม็ด แถมใสปิ๊งๆสะท้อนแสงได้อีกต่างหาก(?)

     

    เพล้ง

     

    เอสเมอรัลด้าทำจานตกแตกอย่างที่ไม่เคยเป็นจนทำให้จุนกับเอสเมอรัลด้าอึ่งไปชั่วครู่

     

    “โกหกใช่มั้ยเนี่ย??! เอสมินทำจานแตก O o”จุนพูดออกมาอย่างตกใจทันทีที่ตั้งสติได้

     

    “....”เอสเมอรัลด้าไม่พูดอะไร แต่ก้มหน้าก้มตาเก็บเศษจานที่แตก ไม่ใช่ว่าเธอตกใจที่ทำจานแตกเพราะปกติเธอเป็นคนที่ค่อนข้างจะระมัดระวัง แต่สิ่งที่ทำให้เธอไม่พูดอะไรคือตอนนี้เธอกำลังสังหรณ์ใจไม่ค่อยดี รู้สึกเหมือนกับอะไรบางอย่างที่จะทำให้ชีวิตเธอเปลี่ยนไปกำลังจะเกิดขึ้น แต่ความคิดเธอบางส่วนก็ปัดๆความคิดนั้นออกไปเพราะคิดว่าเธอคงคิดมากไปเอง....แต่เธอจะคิดมากไปเองจริงๆรึเปล่า?

     

     

     

     

    “เป็นไงบ้างเซเน่? ได้ข้อมูลดีๆอะไรบ้างไหม?”เสียงที่ถูกกดให้ต่ำเหมือนผู้ชาย หญิงสาวผมบลอนด์ในชุดพ่อบ้าน เอ๊ย ชุดสูทเอ๋ยถาม เซเน่ ทริสเต้ หน่วยสอดแนม 1 ของชิเองโล่ ที่กำลังนั่งหาข้อมูลของวองโกเล่ อยู่หน้าคอม ส่วนตัวหญิงสาวก็ยืนดูอยู่ใกล้ๆ

     

    “ไม่อ่ะ ถ้าเธออยากได้ข้อมูลดีๆต้องรออีกซักพักอ่ะ ขอเวลาฉันแฮกข้อมูลของวองโกเล่ก่อนแล้วกันเมกุมิ”เซเน่ตอบ โยโกะโซระ เมกุมิรองบอสของชิเอลโล่ ที่ตอนนี้ได้ไปนั่งยิ้มแฉ่งอยู่บนเก้าอี้ใกล้ๆ

     

    แอ๊ด

     

    “หาววววว~ อรุณสวัสดิ์เมกุมิน เนเน่จาง~”หญิงสาวผมสีขาวยาวสลวยถึงต้นขา มีนัยย์ตาสีแดง ท่าทางสะลึมสะลือเดินเข้ามาในห้อง

     

    “ไม่ต้องมาอรุณสวัสดิ์เลยยัยฮารุนะ นี่มันไม่เช้าแล้วมันบ่ายแล้วต่างหาก!”เซเน่แย้งอย่างไม่พอใจ ฮารุนะ มิดฟอร์ดสายลับ 2 ของชิเอลโล่ ที่พึ่งตื่นนอนมาไม่นาน

     

    “ฮะๆๆ งั้นหรอๆ โทษที ^ ^

     

    “เฮ้อ~ เธอนี่จริงๆเลยน้า”เซเน่ถอนหายใจออกมาอย่างปลงๆที่เพื่อนสาวของเธอเป็นแบบนี้

     

    “เอาน่าๆ ไม่เห็นเป็นไรเลยนี่นา ^ ^

     

    “ที่ไม่เป็นก็เฉพาะเธอนั่นแหละเมกุมิ ฉันไม่ใช่ว่าจะไม่เป็นไรซักหน่อย”

     

    เซเน่เบ้ปากอย่างหงุดหงิดก่อนจะหันไปหาข้อมูลของวองโกเล่ต่อ ส่วนเมกุมิก็นั่งจ้องฮารุนะอย่างเอ็นดู(?)ที่บัดนี้ได้หลับไปอีกแล้ว......

     

     

     

    “นี่มันอะไรกันเนี่ยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

     

    ปัง

     

    ตึกๆๆๆ

     

    จู่ๆก็มีเสียงของเดย์น่าโวยวายดังลั่นขึ้นมา จนเมกุมิและเซเน่วิ่งไปดูเดย์น่าว่าเกิดอะไรขึ้น โดยไม่ลืมพา(ลาก)ฮารุนะไปด้วย!

     

    ปัง!

     

    “เกิดอะไรขึ้นหรอ? ยัยต้นไม้!!/เดย์น่า”เซน่กับเมกุมิถามขึ้นทันทีที่เปิดประตูเข้าไปในห้องที่เดย์น่าอยู่......แต่เดี๋ยวก่อนรู้สึกห้องนี้จะเป็นห้องบอสนี่นา!!!

     

    “......”ไร้เสียงตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก(อีกรอบ)ขณะนี้หมายเลขที่ท่านเรียกได้ปิดใช้บริการแล้ว เพราะว่าขณะนี้วิญญารของ เดย์น่า ไดอาน่า ได้ค่อยๆลอยออกจากร่างกายไปสู่สุคติ ณ สวรรค์ แล้ว อาเมน~ อ๋อ ลืมไป พร้อมกับกระดาษแผ่นยาวสีขาวค่อยๆปลิวหล่นลงพื้นแบบสโลโมชั่น~

     

     O[ ]O >> หน้าของเซเน่ที่ขณะนี้อ้าปากหวอสามร้อยหกสิบองศาไปแล้ว

    ^ ^ >>หน้าของเมกุมิที่ยิ้มเจื่อนๆออกมา

    “งือ....ฟี้” >> ส่วนของฟฮารุนะ.....ก็อย่างที่ทุกคนรู้อยู่- - กำลังหลับสบายเลยล่ะ เหอๆ

     

     

    MA Y
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×