คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Characters[100%]
Characters
ยูโกะโซระ เมกุมิ
โค้ดเนม พันโฉม รองบอส
“หลอกลวง....หลอกลวงทุกๆคน ด้วยหน้ากากพันหน้านี้...เพื่อปิดกั้นไม่ให้ใครเข้าถึงตัวตนที่เปราะบางของผม...เหมือนกับถูกล้อมรอบด้วยเขาวงกต แต่ทำไมคุณถึงเข้ามาได้อย่างง่ายดายล่ะ? มุคุโร่”
ไนบุ จุน
โค้ดเนม ไนเว่ เลขาฯ
“ความโดดเดี่ยว....จนถึงทุกวันนี้ฉันยังรู้สึกถึงมันอยู่....ทั้งๆที่ฉันน่าจะลืมมันได้ไปแล้วแท้เชียว....ฉันได้มีเพื่อนมากมาย..มีครอบครัว...เหมือนอย่างที่ฉันฝันและโหยหามันมาตลอดตั้งแต่เด็ก....แต่ทำไมฉันยังรู้สึกถึงมันอยู่? เหมือนมันมีกำแพงบางๆระหว่างเรากั้นมันอยู่ ไม่ว่ายังไงเหมือนกับว่าฉันไม่สามารถข้ามกำแพงนี้ได้เลย ทำไมล่ะ? ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมฉันไม่สามารถข้ามมันได้? กำแพงนั้นคงเป็นอาณาเขตที่ห้ามให้ฉันเข้าไปสินะ? แต่เมื่อฉันพบฮิบาริ ฉันรู้สึกได้ว่าเขา ‘โดดเดี่ยว’เหมือนฉัน..แต่ทำไมนายถึงไม่กลัวความโดดเดี่ยวเลยล่ะ?”
ลูน่า โรโจ
โค้ดเนม เรดมูน สายลับ 1
“ถ้าฉันได้อยู่ในโลกแห่งความฝันไปตลอดกาลได้ก็คงดี....จะได้ไม่ต้องอยู่ในโลกอันโหดร้ายนี้ ถ้าเพียงแค่ฝัน..ก็จะได้พบกับความสุขที่ไม่เคยพบ....เพราะถ้าอยู่ในโลกแห่งความจริงถึงจะสู้ จะอดทนแค่ไหน...สิ่งที่ฉันพบมันตลอดคือความบเจ็บปวด...ฉันเคยคิดแบบนั้นมาตลอดจนฉันได้มาพบกับคุณ คุณซาวาดะ คุณเป็นคนทำให้ฉันได้รู้ว่าถ้าสามารถหัวเราะกับคุณได้ ได้ทำสิ่งสนุกๆกับคุณมันก็ทำให้ฉันสามารถลืมความเจ็บปวดได้....ถ้าฉันได้หัวเราะแบบนี้กับคุณตลอดไปก้คงจะดี....”
ฮารุนะ มิดฟอร์ด
โค้ดเนม แบล็กแคต สายลับ 2
“ความลับ....มันเป็นสิ่งที่ไม่สามารถบอกใครได้และเป็นสิ่งที่ไม่อยากให้ใครรู้ ไม่ว่าจะเพื่อน ครอบครัว คนรักหรือคนที่ไว้ใจ ฉันเชื่อว่าทุกคนคงมีความลับที่บอกใครไม่ได้อยู่ อย่างสองอย่างแหละ แต่ทำไมคุณถึงบอกความลับนั้นของคุณให้ฉันรู้ได้อย่างง่ายดายเลยล่ะ?บาจิล”
เซเน่ ทริสเต้
โค้ดเนม ไวรัส หน่วยสอดแนม 1
“โกหก ฉันโกหกทุกคนด้วยรอยยิ้มนั้น.....เพื่อไม่ให้ใครรู้ว่าฉันอ่อนแอและเจ็บปวด......ปิดบังความเจ็บปวดนี้จากทุกคนจนถึงตอนนี้....จนฉันได้พบกับนาย....ทำให้ฉันเริ่มคิดว่ามันจะดีจริงน่ะหรอที่ทำแบบนี้น่ะ? นายช่วยตอบมันทีสิดีโน่.....”
เดย์น่า ไดอาน่า
โค้ดเนม ฟลอเรส เกิร์ล หน่วยสอดแนม 2
“โดนทิ้ง....ฉันโดนทิ้งอีกแล้ว...เพราะว่าฉันไม่เก่งพอใช่ไหม? พวกเธอมักจะเดินนำหน้าฉันไปก้าวหนึ่งเสมอ...ไม่ว่ากานทำงาน ความสามารถ ด้านต่างๆ พวกเธอมักจะทิ้งฉันให้ตามไล่หลังมาเสมอ นับวันพวกเธอจะทิ้งห่างฉันมากขึ้นเรื่อยๆ ทำไมฉันถึงตามพวกเธอไปไม่ทันซักที? จนเหมือนกับมันทำให้เกิดช่องว่างระหว่างเรา ฉันได้ตามหลังพวกเอมาเรื่อยๆจนมาพบกับนายไอ้หัวหมึกปากเสียนี่ ฉันกัดกับหมอนี่ทุกวัน หมอนี่ก็เหมือกัน หมอนี่ก็มักจะเดินนำหน้าฉันไปเสมอ....แต่ทำไมเมื่อนายเดินนำหน้าฉันไปแล้ว ทำไมนายมักจะหันหลังกลับมามองฉันล่ะ? และบางครั้งฉันไม่สามารถเดินตามนายทัน นายก็ถอยหลังกลับมาหาฉันที่ๆฉันอยู่เสมอล่ะ? ทำไมนายถึงทำแบบนั้นโกคุเดกระ?”
โค้ดเนม พรีเชียส เมดของชิเอลโล่
“อดีต....นั่นคือสิ่งที่ฉันอยากจะลืม.....แต่ฉันก็ไม่สามารถลืมมันได้.....แค่เพียงหลับตาลง ภาพเหล่านั้นก็ค่อยๆโผล่ขึ้นมาซ้ำแล้วซ้ำเล่า เหมือนเทปที่ถูกฉายไปเรื่อยๆไม่มีวันหยุด....ถึงฉันจะได้หัวเราะกับเพื่อนๆ สร้างความสนุกให้กับเพื่อนๆ ความอบอุ่นของพวกเขาที่มอบให้ฉันมันสามารถทำให้ฉันลืมอดีตนั้นได้....แต่มันก็แค่ชั่วคราว ไม่มีวันไหนเลยที่ฉันจะไม่เห็นเรื่องนั้น....แต่เมื่อฉันได้พบกับคุณยามาโมโตะ ความอบอุ่นของคุณที่มอบให้ฉัน รอยยิ้มจากใจที่คุณมอบให้ฉัน สิ่งต่างๆที่คุณมอบให้ฉัน และคุณได้บอกฉันอย่างอ่อนโยนว่า “ไม่เป็นไรหรอกฉันจะอยู่เธอเองจะไม่ทำให้เธอเหงาหรอก...” เพียงแค่นั้นมันทำให้ฉันสามารถลืมมันได้แล้ว...ราวกับปาฏิหาริย์เลย....”
MA Y
ความคิดเห็น