ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Hey Say Jump fic แด่เธอที่เป็นที่รัก

    ลำดับตอนที่ #6 : >>>ตอนที่ 3

    • อัปเดตล่าสุด 15 เม.ย. 54


    ณ ห้องตัดต่อหนัง

    14.35 P.M.

    "นี่เคย์ ตรงนี้เสร็จสมบูรณ์แล้วน่ะ งานนี้หนังเราก็เสร็จสมบูรณ์แล้วน่ะโว้ย"

    "ยังไม่เสร็จหรอกน่ะฮิคารุ  มันยังเหลือพวกข้อความตอนจบอีก"

    "ส่วนนั้นผมจัดการเองครับพี่เคย์ เดี๋ยวผมทำพรุ่งนี้ก็เสร็จแล้วครับ"

           เสียงของพวกผม 3 คน ดังออกมาจากห้องตัดต่อหนัง ตอนนี้พวกผมก็กำลังจัดเก็บฟิมล์หนังสุดสำคัญอย่างดี เพราะหนังเรื่องนี้จะเป็นหนังที่ฉายในของของมหาลัย ซึ่งเป็นการทำกิจกรรมคลายๆกับลับน้องปี 1 นั้นแหละครับ555 

    "งั้นฉันขอตัวไปห้องน้ำก่อนน่ะ เดี๋ยวมา"

         แล้วเจ้าฮิคารุมันก็รีบวิ่งออกไปเข้าห้องน้ำ ถ้าจะกลั้นมานาน ไงก็ดีผมมีเรื่องจะถามยูโตะอยู่เหมือนกัน

    "นี่...ยูโตะ นายคบกับยามะจังแล้วใช่ป่ะ"

    "เอ้ พี่เคย์พูดอะไรอ่ะ พมเขินน่ะ" (นั่นดูมันเขิน=.=)

            มันจะบ้ารึไงนี่เจ้ายูโตะ แค่ถามว่ามันคบยามะจังแล้วใช่รึเปล่า แล้วดูอาการมันตอนนี้ดิ ยืนหน้าแดง บิดซ้ายบิดขวาอยู่นั้นแหละ แค่จะถามมันว่ามันคบกับยามะจังได้อย่างไง ก็เพราะถึงเขาจะ หน้าตาดี เรียนเก่ง บ้านรวย (มากไปไหมพี่ : ไรเตอร์) แต่คนอย่างผมก็ไม่กล้าพอที่จะบอกกับคนๆนั้นว่าผมรักเขาหรอก แค่เรื่องนี้แหละที่ผมทำไม่ได้ กลับไปที่ยูโตะเถอะเพราะถ้าปล่อยมันไว้อย่างนี้ ผมว่าวันนี้คงไม่ได้คำตอบแน่ๆ

    "แล้วตกลงว่าคบกันแล้วใช่มัยล่ะ"

    "........"

            แหนะดูมันเงียบ นี่ผมเริ่มรำคาญกับความเขินอายของมันแล้วน่ะนี่ ผมคงต้องจัดการซักทีแล้ว (จัดการไรอ่ะ>^<  : ไรเตอร์) (ไม่จับมันปล้ำหรอกน่า : เคย์) แล้วผมก็ส่งสายตาอำมหิตใส่มันหนึ่งที ดูสิมันจะรู้ตัวมัย

    "ครับ....ผมคบกับยามะจังแล้วครับ"

    "แค่นี้ก็จบ  แล้วคบกันได้ไงอ่ะ"

    "ก็.........."



    ปัง

    "เฮ้ย... เคย์ไปดูไดจังเร็ว"

            เสียงยาบุเปิดประตูเข้ามา(จะเรียกว่าเปิดหรือผลักเข้ามาดีน่ะ) แล้วตามมาด้วยสมาชิกชมรมอีก 4 คนที่ต่างมายืนหอบ ขออากาศหายใจกันใหญ่

    "แล้วทำไมต้องไปดูไดจังล่ะ"

    "ก็ริวมันเห็นไดจัง ที่มุมตึกอาคารของพวกเอกดนตรีน่ะ"

            ผมเริ่มสะอึกสิ ตึกเอกดนตรีเหรอซวยแล้วไง

    "ซวยแล้ว นี่ยังไม่ได้บอกไดจังไงว่า ช่วงนี้ห้ามไปแถวนั้น"

    "เรื่องไรกันเหรอครับพี่เคย์"

    "อ้าวริวจังไม่รู้เหรอ"

    "พวกผมก็ไม่รู้ครับ เรื่องไรกันเหรอครับ"

    "นี่พวกนายยังไม่มีใครบอกพวกรุ่นน้องกันเลยเหรอ"

    "ใครมันจะบอกได้ว่ะ ยังไม่มีใครว่างซักคน"

          เสียงของยูยะดังขึ้น พร้อมกับนึกได้ว่า ยังไม่ได้บอกเรื่องสำคัญกับรุ่นน้องปี 1และ 2 ที่พึ่งเริ่มทำกิจกรรมกัน

    "พี่ยูยะมีไรเหรอครับ" 

    "ก็ไม่มีไรหรอกชี่ แค่ช่วงงานเทศกาลพวกเรา จะมีเรื่องกับเอกดนตรีเป็นประจำอยู่แล้วน่ะ"

          ใช่แล้ว ช่วงนี้เป็นช่วงเตรียมงานเทศกาลซึ่งแต่ละสาขาจะมีการแข่งกันเพื่อของรางวัลใหญ่ที่ทางมหาลัยจัดไว้ทุกปี ซึ่งทุกปีเอกที่มันแข่งขันกันซึ่งเอกคนตรี และเอกการถ่ายทำ มักแย้งชิงความเป็นที่ 1 กันทุกปี ซึ่งปีที่แล้วพวกเอกดนตรีเป็นฝ่ายพ้ายแพ้ไป แล้วพวกมันก็ได้แร้นวาจาว่าปีนี้มันจะชนะ ไม่ว่าจะด้วยวิธีไหนก็ตาม แค่คิดถึงตอนที่หัวหน้าเอกดนตรี พูดตอหน้าที่ประกาศรางวัลแล้ว พวกผมถึงกับหน้าซีดเลยทีเดียว

    "ฉันได้ข่าวว่า อาทิตย์ที่แล้ว คนเอกวิทยาสาสตร์มันเดินไปตึกมัน โดนเล่นเกือบตาย"(แรงไปมัยนั้น : ไรเตอร์)

           เสียงฮิคารุ ดังขึ้นข้างหลังยาบุพอดี

    "อ้าว ฮิไปไหนมาน่ะ"

    "ฉํนไปห้องน้ำมาน่ะ แล้วนี่พวกนายจะพูดกันอีกไหมนี่ยาบุ ไม่ไปช่วยไดจังเหรอ"

    "โอ้ ลืมไป  พวกเรารีบไปช่วยไดจังเถอะ"

    "นี่ ไดจังจะโดนทำร้ายเหรอ"

            เสียงของริวทาโร่ดังขึ้นอย่างสงสัย แต่มันคงไปไม่ถึงหูของใครเลย เพราะทุคนต่างวิ่งไปช่วยไดจังกันหมดแล้ว เหลือแต่เขาที่เดินทิ้งท้ายอยู่คนเดี่ยว







     



    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×