Hey Say Jump fic แด่เธอที่เป็นที่รัก

ลำดับตอนที่ #4 : แก้ข้อสงสัยเล็กๆน้อยๆ

ยามะ : สวัดดีครับทุกคน ไม่ได้เจอกันนานเลยน่ะครับ(นับจากตอนที่ 1 นะครับ)

โตะริน : ดีเช่นกันครับผมโตะรินก็มาด้วยน่ะครับ>^< (มาเป็นคู่นาคายามะเลย) 

ยามะ  : วันนี้พวกผมจะมาบอกเรื่องที่เพื่อนคนอ่านเขาสงสัยกันอยู่น่ะครับ

โตะริน : นี่..นี่ ยามะจังเรื่องอย่างงี้ต้องเป็นคนเขียนมาบอก ทำไมเป็นพวกเราอ่ะ

ยามะ : ก็คนเขียนมันขี้เกียจ เลยส่งเราสองคนมาน่ะสิ หรือนายไม่อยากอยู่กับฉัน (เกี่ยวกันมัยนี่ยามะจัง : ไรเตอร์) (ไม่ต้องมายุ่งเลย : ยามะ)

โตะริน : จะเป็นอย่างงั้นได้ไงล่ะ โตะรินอยากอยู่กับยามะจังของเขาจะตายไป (ทำเนียนเดินเข้าไปกอด)

ยามะ : งั้นก็ดีไป งั้นว่ากันต่อเลยน่ะ

โตะริน : จ้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  ^-^

ยามะ : ทุกคนครับคงสงสัยกันใช่มัยเอ่ย ที่ตอนแรกเจ้าคนเขียนมันบอกว่าเป็นเวลาตอนเย็นแล้ว แต่พี่เคย์กลับมาว่าพวกผม 3 คน (ผม ยูโตะ และยูริ) ว่ามาสายน่ะครับ

โตะริน : อ่ะ...อันนั้นเขาก็สงสัยเหมือนกัน (แกเป็นคนแสดงเองน่ะยังจะมาสงสัยอีกเหรอโตะริน : ไรเตอร์)(ก็ผมไม่รู้จริงๆนิ TToTT)

ยามะ : นายนี่น่ะ งั้นจะบอกให้แล้วกัน คือฉากที่ถ่ายน่ะตอนเย็นแต่เวลาที่เราจริงมันตอนฟ้าสางต่างหาก(แบบว่าเรียกรวมพลกันแต่เช้ามืดเลยน่ะ) ด้วยเหตุที่ว่าพี่ฮิคารุขี้เกียจรอตอนเย็น แล้วบวกด้วยพี่เคย์อยากให้งานเสร็จเร็วๆเลยมาถ่ายกันตอนเช้าน่ะ

โตะริน : อย่างงี้นี่เอง o^o

ยามะ : เรื่องก็มีแค่นี้แหละ งั้นก็ไปกันได้แล้วยูโตะ ทุกคนครับพวกผมไปแล้สน่ะครับ ฝากตอนต่อๆไปด้วยน่ะครับ

โตะริน : ไปแล้วน่ะจ้าทุกคน แล้วเจอกันใหม่น่ะ ^3^


.............................................................................................................................

หลังเลิกงาน

ด้วยเหตุที่เราใช้งานคู่ยามะจิม่านอกเวลางาน

เราเลยต้องเลี้ยงข้าวทั้งสอง TT^TT

 

ไรเตอร์ : ฉันใช้แรงงานพวกแกหนักตรงไหนนี่

กินไม่เกรงใจกันบ้างเลย

(ดีน่ะเอามาคู่เดียว ไม่งั้นหมดตัวแน่เรา)