ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Hey Say Jump fic แด่เธอที่เป็นที่รัก

    ลำดับตอนที่ #7 : >>>ตอนที่ 4

    • อัปเดตล่าสุด 26 พ.ย. 55


    ณ มุมตึก

    "วันนี้เป็นวันเกิดเขาคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง"

         สวัดดีครับทุกคนวันนี้เป็นวันที่ 1 เมษาล่ะครับ ตอนนี้ที่มหาลัยกำลังเตรียมงานเทศกาลกันวุ่นวายเลยล่ะครับ

    โดยเฉพาะคณะของผมกับของคนคนนั้นน่ะครับ มั้งแข่งกันเป็นที่1ตลอดเลย แล้วเห็นรุ่นพี่ฮิคารุบอกว่าไม่ถูกกัน

    มานานแล้วด้วย แล้วอย่างนี้ความรักของผมจะสมหวังมั้ยเนี้ย อ้า~ อย่างกับโรมิโอกับจูเลียดเลย คนที่ผมชอบน่ะ

    ครับเขาอยู่คณะดนตรีแหละครับ แล้ววันนี้ก็เป็นวันเกิดของเขาด้วยล่ะ ผมก็เลยเอาของขวัญมาให้เขาด้วยล่ะ

    แล้วก็จะสารภาพรักกับเขาด้วยล่ะ อ้ายยยยยพูดแล้วเขิดอ่ะทุกคน ทำไงดีอ่ะผมไปนี่งตรงม้านั่งใต้ต้นซากุระดีกว่า

    ใจผมจะได้สงบลงบ้าง แล้วผมก็นั่งรอต่อไปจนผมหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้อ่ะ =.=


    .............................................................................


    ฮือ....ฮือ....

    "ไดจังนี่ บ้าจริงๆเลยยยยยยยยย บ้าๆๆๆๆๆๆๆๆ"

          ผมนั่งร้องไห้อยู่ใต้ต้นซากุระต้นหนึ่งข้างๆตึกเรียนที่ตอนนี้มันเริ่มเบ่งบานตามฤดูของมันชั่งดูสวยงามและช่วย

    ให้ยิ้ม แต่ตอนนี้ผมกลับต้องมายั่งร้องไห้ อย่างกับคนบ้า ใต้สิ่งที่สวยงามนี้ ถ้าถามว่าผมมานั่งร้องให้ทำไมตอนนี้

    มันก็คงเป็นเพราะวันนี้มันคือวันเมษาโกหกอย่างไงล่ะครับ สำหรับผมที่ใครๆก็ต่างว่าผมว่าเป็นพวกหัวอ่อนหลอก

    ง่ายอยู่ประจำอยู่แล้ว แล้วยิ่งวันนี้ผมรู้สึกว่าผมโดนหนักกว่าปกติเลยล่ะครับ เพราะไอรุ่นพี่ฟันกระต่ายนั้นแกล้งผม

    ตั้งแต่หัววันเลยล่ะครับ และที่ทำให้ผมร้องนี้คงเป็นเพราะโกรธตัวเองที่หัวอ่อนเนี้นแหละ ผมนั่งร้องไห้แล้วเอามือ

    เล็กทั้งสองข้างของผมเคาะมาที่หัวของผม 3 ที (ยากบอกว่าเจ็บอ่ะTT^TT) เพื่อเป็นการลงโทษตัวเอง โดยไม่รู้

    เลยว่าส่งที่ผมกำลังทำอยู่นั้น มีสายตาคมของใครบางคนกำลังมองเห็นซะแล้ว

    "555  นี่ทำอย่างงั้นไม่เจ็บรึไงครับ"

    "นายเป็นใครน่ะ"

          เสียงชายหนุ่มปริศนาดังขึ้นจนทำให้ผมซึ่งตอนนั้นเอาแต่ร้องไห้จนไม่สนใจชาวบ้านเอาซะเลย จนทำให้ผม

    ได้เงยหน้ามองรอบข้างแล้วก็ได้พบกับชายหนุ่มรูปร่างไม่สูงเท่าไหร่(แต่สูงกว่าผมล่ะ) แต่กับมีส่วนหนึ่งของ

    ร่างกายของเขาที่แตกต่างกับคนที่ผมรู้จักคนอื่นๆ นั่นคือร่างกายล่ะครับทุกคน เพราะทุกคนที่ผมรู้จัก และเคย

    เห็นมักจะผอมตัวเล็กๆ ไม่ค่อยนมีเนื้อซักเท่าไหร่ ตามแบบฉบับคนญี่ปุ่น แต่คนๆนี้กลับมีกล้ามเป็นมัดๆ แล้วแขน

    ก็ยังล้ำอีก อย่างกับคนต่างชาติแหนะ แถมผมก็ยังชี้ๆอีกอย่างกับเม่นแหนะ ตาก็ตี่ด้วยล่ะคุณผู้อ่าน

    "อ่ะ ขอโทษน่ะครับ ผมชื่อ อาคาโมโตะ เคโตะครับ"


    .....................................................................................................................
     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×