คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Chapter VII Shopping& Meetting
Chapter VII Shopping& Meetting
"ลูกแม่ !!" ฟีโอล่าวิ่งลงบันไดราชวังโผเข้ากอดเรน
"หวัดดีฮับ เด็ดแม่" เรนพูดขณะที่ปากเขี้ยวขนมปังของกิฟฟิ่น ตุ้ยๆ
"สวัสดีจ๊ะกิฟฟิ่น ขอบคุณที่ดูแลเรนนะลูก" ฟีโอน่ายิ้มห้กิฟฟิ่น กิฟฟิ่นโค้ง
"มิได้เพคะ เป็นหน้าที่หม่อมฉันอยู่แล้วเพคะ องค์ราชีนี" กิฟฟิ่นพูดอย่างสุภาพ
"ไม่ต้องมากพิธีหรอก ไงจ๊ะทั้งคู่สอบติดกันไหม"
"โธ่ กล้วยๆแม่ กิฟฟิ่นสอบเวทมนต์ได้ที่ 2 ด้วยนะแม่" ฟีโอน่าทำลุกวาว
"เรนก็เถอะ ได้ ข้อเขียน ที่ 2 แล้วก็ Heart ที่หนึ่งของสายชั้นไม่ใช่หรือไง" ฟีโอน่าตาเลิกขึ้นไปอีก
"สุดยอดเลยลูก ! เรียนแค่ 3 อาทิตย์ แม่ภูมิใจในตัวมากนะเรน >o<"ฟีโอน่ากอดเรนจนเรนหายใจไม่ออก กิฟฟิ่นมองภาพนั้นอย่างเหม่อลอย ดวงตาสีแดงมีน้ำใสๆคลอเป้า
"สงสัยได้เชื้อเสด็จพ่อมั้งแม่ ผมยังอึ้งไม่หายเลย เข้าวังเถอะฮะ" เรนจุงมือฟีโอน่าแล้วขึ้นบันไดไป
"กิฟฟิ่นมาด้วยกันสิฉันมีเรื่องจะถามเธอด้วย !"
"อื้มไปเดี๋ยวนี่แหละน่า !" กิฟฟิ่นปาดน้ำตาออกจากดวงตาแล้ววิ่งตามเรนไป
หลังจากนั้น เรนก็เข้าไปทูลท่านราชาเลโอน่าที่ห้องหนังสือ แล้วอยู่ในห้องนั้นประมาณ 5 นาทีแล้ว แต่ภาพนั้นยังคงติดหัวฉัน ภาพที่เรนกอดกับท่านราชินี ทำไมกันนะ ! คงเป็นเพราะ พ่อกับแม่ฉันคือใครฉันยังไม่รู้เลยละมั้ง มันน่าศร้านะ แต่ฉันนึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก ฉันก็อยากมีแม่กับเค้าเหมือนกันนะ กิฟฟิ่นคิดแล้วน้ำตาก็ไหลออกมา
"กิฟฟิ่นขอโทษที่ให้รอนะ แม่ฉันบอกว่าจะ....เฮ้! เธอร้องไห้ทำไมกัน" เรนรีบวิ่งไปดูกิฟฟิ่นกิฟฟิ่น
ปาดน้ำตาออก และ...ยิ้ม
"ไม่มีอะไรหรอกน่า แม่นายมีอะไรหรอ" กิฟฟิ่นยิ้มทั้งๆที่ตายังแดงและบวม เรนมองหน้าเคร่ง
"กิฟฟิ่น เธอมีอะไรก็บอกฉันเถอะนะ" น้ำตาคลอที่นัยน์ตาสีแดงอีกครั้ง กิฟฟิ่นเม้มปาก
"มาเถอะ" เรนจับมือกิฟฟิ่นแล้วลากเธอไปที่สวนฝึกดาษ ลมเย็นๆโกรกสบายเหมือนดิมแสงแดดอ่อนๆส่องลงมาอย่างอบอุ่น กิฟฟิ่นน้ำตาไม่ได้ไหลแล้วแต่เธอก็ยังทำหน้าเศร้า เรนยืนอยู่ที่โขดหินอันหนึ่ง มันยาวพอให้นั่งสองคน เรนนั่งลงและกิฟฟิ่นก็นั่งตาม ทั้งคู่ยังนั่งเงียบ ผมสีขาวของกิฟฟิ่นถูกต้องแดดกลายเป้นสีทองเงางามและพลิ้วไหวไปตามสายลม กระโปรงที่เธอใสส่มาวันนี้เป็กระโปรงสั้นสีขาวและเสื้อเชิ้ตสีแดง ตาสีแดงนั่นยังคงมองที่พื้น เธอคิดอะไรอยู่กันแน่
"มีอะไรก็บอกฉันนะ กิฟฟิ่นตอนนี้ฉันเป็นเพื่อนสนิทเธอนะ" กิฟฟิ่นละลายตาจากพื้นหันมามองหน้า
เรน
"ถ้าฉันปฎิเสธเธอก็คงจะถามเอาให้ได้สินะ" กิฟฟิ่นก้มมองพื้นอีกครั้งเธอแกว่งเท้าไปมาและเงยหน้า
ขึ้น
"มันก็ไม่มีอะไรมากหรอก ฉันหน่ะเท่าที่พอจำความได้ก็อยู่ในถังขยะใบหนึ่งร้องไห้คร่ำครวญหาแม่ แต่
คนที่มาเก็บฉันกลับไม่ใช่แม่ แต่เป็นนักเดินทางคนหนึ่ง ฉันมันไม่เคยมีแม่หรือพ่อ หรือครอบครัวที่อบอุ่นไม่เคยได้รับมัน มันเหมือนส่วนหนึ่งในชีวิตฉั้นขาดหายไป ทุกครั้งที่ฉันเห็น พ่อแม่ลูกอคู่อื่นยู่ด้วยกันมัน.... มันอ้างว้างเหลือเกิน ฮือ ทำไมมันต้องเป็นแบบนี้ "
"คุณโทมัสใช่ไหมที่เลี้ยงเธอมา" เรนมองกิฟฟิ่นสีหน้าเศร้าๆ กิฟฟิ่นพยักหน้าและยกมือขึ้นปาดน้ำตา
"เธอจะร้องไห้มันก็ไม่ผิดหรอกนะกิฟฟิ่น ฉันเข้าใจเธอนะ ก่อนที่จะมาที่นี่ ฉันก็ไม่มีพ่อเหมือนกัน แม่
เป็นทุกอย่างสำหรับฉัน ทั้งเป็นกำลังใจ และทุกๆอย่าง ฉันลองคิดว่าถ้าแม่ฉันไม่อยู่ฉันคงจะไม่เหลืออะไรเลยก่อนที่จะมาโลกนี้ ฉันเข้าใจเธอนะร้องออกมาเถอะ" กิฟฟิ่นร้องไห้สะอึกสะอื้น เรนโอบไหล่กิฟฟิ่น และกิฟฟิ่นเอาหัวพิงไหล่เรนอย่างหาที่พึ่ง เวลาผ่านไปซักพักกิฟฟิ่นหยุดร้องไห้แล้วเธอยิ้มให้เรน
"ขอบคุณมากนะ แต่พอแล้วหล่ะฉันไม่ใช่ผู้หญิงที่อ่อนแอ อย่างเมโลดี้หรอกนะ"กิฟฟิ่นทำหน้าบึ้ง
"555 แล้วเธอรู้ได้ไงว่าเมโลดิ้เค้าอ่อนแอหน่ะ"เรนพูดเสียงเบา
"แหมๆๆ...ชอบเค้าอ่ะดิ" กิฟฟิ่นเอานิ้วจิ้มไหล่เรน
"จะบ้าหรอ ฉันแค่เหมือนเคยเห็นเค้าที่ไหนมาก่อนเท่านั้นแหละ"
"นายจะเคยเห็นได้ไง กิฟฟิ่นเค้า เกิดที่ แองเจอลิคที่เดียวกับฉัน ไม่ได้เกิดบนโลกซักหน่อย"
"ฉันก็งงตัวเองเหมือนกัน ... กิฟฟิ่น!ที่แองเจอลิคเป็นยังไงหรอ"
"อืมมที่นั่นหน่ะ เป็นสีขาวเกือบหมดเลย ของทุกๆอย่าง อากาศหนาว ใช้ชีวิตอย่างง่ายๆ ที่นั่น ใครมี
อะไรก็จะเอามาแลกกัน อบอุ่นมากๆเลย ผู้คนมีปีกสีขาวบินไปมา เหมือนสวรรค์เลยแหละ" กิฟฟิ่นทำหน้าคิดถึงบ้านเกิด
"ว้าว อยากไปจัง แต่มันก็มันคือสวรรค์ไม่ใช่หรือไง"
"นั่นสินะ ก็เป็นที่สวดส่งวิญญาณมนุษย์ ให้กลับไปเกิดใหม่ จะว่างั้นก็ได้นะ"
"ไม่มี คนธรรมดาอยู่ในแองเจอลิคเลยหรอ"
"มีแต่พวกนักเดินทางหน่ะ แต่พวกเดวิลเดม่อนต้องถูกร่ายคถาที่ทำให้ใช้ปีกไม่ได้ก่อนถึงจะเข้าได้"
"อายุ 25 เธอก็เป็นทูตเต็มแล้วแล้วหน่ะสิเนี่ย" เรนพูด 'มันไม่น่าเขื่อว่าเขาจะได้มานั่งคุยอยู่กับนางฟ้า
ตรงนี้ มันเป็นไปได้ยังไงกันเนี่ย
"แน่นอน !" กิฟฟิ่นชูนิ้วชี้ขึ้น เรนหัวเราะใหญ่
"เธอหัวเราะอะไรนักกหนาเนี่ย"
"ก็ขำหน่ะที่ในชีวิตของฉันจะมีโอกาศได้คุยกับนางฟ้าตัวเป็นๆอยู่ที่นี่"กิฟฟิ่นห้นาแดงด้วยความอาย
"….ฉันยังไม่ได้เป็นนางฟ้าซักหน่อย" เธอพูดเสียงอ่อย
"เดี๋ยวก็เป็นเองหล่ะ นี่ก็เย็นแล้วนะกลับกันเถอะ" เรนลุกขึ้นแล้วส่งมือมาให่กิฟฟิ่น
"อื้ม จ๊ะ" กิฟฟิ่นฟิ่นจับมือเรนแล้ววิ่งกลับวังด้วยกัน
'ฉันก็ไม่คิดเหมือนกันนะเรน ที่จะได้มาอยู่กับนายที่นี่หน่ะ' กิฟฟิ่นคิดแล้วยิ้ม
3 วันผ่านไป
"ผมไปนะแม่" เรนโบกมือลาแม่ก่อนขึ้น Crown XXD
"กระเป๋าหล่ะลูก"
"อยู่ใน AEH ฮะ ไม่ต้องห่วงผมนะแม่ผมจะตั้งใจเรียน แล้วผมจะกลับมาครับ"
"จ๊ะๆ บายนะกิฟฟิ่น ฝากเรนด้วย"
"ค่ะ องค์ราชินี"
"ดูแลตัวเองแล้วก็กิฟฟิ่น ด้วยหล่ะเรน" เลโอน่ายิ้ม
"ครับผม "
"ลาค่ะ องค์ราชา " กิฟฟิ่นโค้งหัวน้อยๆ ก่อนจะขึ้นรถ
"โชคดีนะทั้ง 2 คน ว่างๆมาเยี่ยมบ้างหล่ะลูก"
"ค่ะท่าน / ครับพ่อ !!"
Crown XXD เคลื่อนขึ้นที่ขึ้นเรื่อยๆ กิฟฟิ่นมองเรนที่วันนี้ใส่เสื้อแขนสั้นสีขาวและ กางเกงยีนส์สีดำ แล้วกระซิบกับเรนว่า
"เธอต้องไป Shopping ด่วนเลยเรน เสื้อนายนี่ไม่ทันยุคสมัยกับเค้าเลยนะ"
"ก็ฉันไม่ได้ออกไปข้างนอกเลยนี่หน่า"
"ฉันได้ยินมาว่า คิงดอมหน่ะ เป็นแหล่ะสินค้าที่ใหญ่และทันสมัยสุดๆแล้วจะบอกให้"
"จิงเด้ !! ไปช็อบกันกิฟฟิ่น แต่มีปัญหา ฉันไม่มีเงินในหน่วยเงินที่นั่นเลยหน่ะสิ"
"นี่นายไม่ได้ตรวจ AEH เลยหรอ"
"ฉันแค่ ฝึกเก็บของพวกนั้น แล้วก็แค่โทรไปหาเพื่อนๆเฉย"
"นี่นายไม่สงสัยหรอไงว่าต้อนเลิกประชุมวันนั้น ทำไมคนอื่นๆถึงขึ้นยานได้หน่ะ มันก็ต้องใช้เงินไม่ได้หรือไง แล้วในนั้นหน่ะมีอยู่ 10000 ทริน !!" เรนตาลุกวาว
"แล้ว 10000 นี่มันเยอะขนาดไหนหล่ะ!"
"เดี๋ยวนะคิดก่อน หน่วยเงินเธอเป็นบาทก็.....10000 พอสำหรับซื้อ รถ คันนึงละมั้ง แต่ฉันก็เดาส่งไปนะก็ฉันไม่เคยไปโลกนี่หน่า"
"ว้าก! รถคันนึงเลยหรออุ้ว !!" + + เรนตาลุกวาวว
"เงินหน่ะไม่ต้องห่วงหรอก เธอขอพ่อได้ แต่พวกฉันหน่ะน่าจะมีงานให้ทำละมั้งฉั้นก็ไม่แน่ใจ" เรน
พยักหน้าหงึกๆ
ตอนนี้เขามาถึงที่ Kingdom แล้ว ข้างหน้าทางเข้ายังอลังการตามเคยเมื่อเข้าไปก็มียานสีขาวบินว่อนไปหมด กิฟฟิ่นขึ้นไปนั่งไปยานลำหนึ่ง
"เรนเข้ามาสิ ๆไปช็อบกัน" เรนรีบวิ่งไปขึ้นยาน
ภายในยาน เล็กๆนั่น พอเข้าไปนั่งกลับใหญ่อย่างหน้าประหลาดใจ
"ไป Shoppping Mall ค่ะ "
"ค่า-บ-ริ-ก-า-ร – 1 ทริน – ค-รั-บ" คนที่ขับยานอยู่นั้น เอ่อ ไม่ใช่คน แต่ว่าเป็นหุ่นยนต์เหมือนสเต็ก
"ฉันจ่ายเองๆ" เรนหยิบ AEH มาใส่หัว
"อืม จ่ายเป็นรึปล่าวอ่ะนั่น"
"ฉันก็ไม่ได้บื้อขนาดนั้น" เรนกดส่งเงินและยานก็เคลื่อนที่ออกไป เรนมองพื้นที่รอบๆยาน มันมีขนาดใหญ่พอสมควร ข้างหน้าเขามีปุ่มสีแดงอยู่เรนสงสัยจึงเอื้อมมือเข้าไปและเมื่อมือห่างจากปุ่มประมาณ 5 มิล
"นายคิดว่ากำลังจะทำอะไรหน่ะฮะ !"เรนชะงักแล้วหันไปมองกิฟฟิ่น
"แค่อยากรู้ว่ามันจะเป็นยังไง"
"เฉยไว้เลย"กิฟฟิ่นมองอย่าดุๆ
"นั่น-คือ-ปุ่ม-ขับ-เค-ลื่อน-เอง-ครับ- คุณ-สา-มารถ-ขับ-ยาน-เองไ-ด้โดย-กด-ปุ่ม-นั้น--" เรนสะดุ้ง หุ่นยนต์ขับยานกำลังหันมาพูดกับเขา
"หวา~ อันตรายนะเนี่ย" กิฟฟิ่นเอ่ย
"น่าสนุกดีแฮะ" เรนเอื้อมมือจะไปกดปุ่มอีกครั้ง แต่แล้วเรนก็ต้องชะงักอีกครั้ง
"ถึง-แล้ว-ครับ—ขอบ-คุณ-ที่-ใช้-บริ-การ--" ประตูยานเปิดออก หุ่นยนต์ตัวนั้นหันหลังมาและโค้งหัวเล็กน้อยก่อนจะหันหน้ากลับไปตามเดิม
"โธ่~ อดขับเลยแฮะ" เรนถอนหายใจ กิฟฟิ่นมองเรนแวบหนึ่งแล้วลงจากรถ
ตอนนี้ข้างหน้าเรนเป็นตึกทรงกลมขนาดใหญ่มันกลมอย่างกับลูกบาสแต่ใหญ่กว่าเป็นพันๆหมื่นๆเท่าทั้งตึกเป็นแก้วสีใสทั้งหมด ข้างในเห็นเป็นร้านค้าเยอะแยะมากมาย ให้เลือกสรร
"วิ้ว~ ใหญ่จริงๆ" เรนผิวปากหัวเราะชอบใจ
"เข้าไปเหอะน่า ! …เอ่อขนมปังป่าว"กิฟฟิ่นเอ่ยถามเรนด้วยรอยยิ้ม
"เอาๆ!"เรนหยิบขนมปังจากมือกิฟฟิ่น เรนไม่รู้ว่ากิฟฟิ่นเอามาจากไหนเยอะแยะ แต่เธอทำขนมปังได้อร่อยสุดๆไปเลย
เรนเดินเข้ามาใน Shopping Mall ก็รู้สึกว่าโลกใหญ่ขึ้นทันตาเห็น ร้านทุกร้านจัดอย่างมีระเบียบสบายตา ทางเดินที่ใหญ่โต เรนคิดว่าถ้าเข้ามาคนเดียวคงรู้สึกเหงาอย่างบอกไม่ถูกแน่ๆ
"โทรหาเอเทนส์รึยัง แล้วก็ลอเรนส์ด้วย" เรนเอ่ยถามกิฟฟิ่น
"ยังเลยนายโทรไปสิ นายคิดจะใช้ฉันรึไงฮะ!!" อยู่ดีๆกิฟฟิ่นก็ตะโกนใส่เขา เรนทำหน้าแหยๆ 'วันแดงเดือนหรือปล่าวเนี่ย ' ก่อนหยิบ AEH มาสวม
"ติดต่อเอเทนส์.....ฉันอยู่Shopping Mall……อืม ...มาดิ้...อ่าฮะ " เรนเงียบไปสักพัก กิฟฟิ่นมองดูร้าน ตอนนี้คนในห้างค่อนข้างเยอะแต่ด้วยทางเดินและร้านที่ใหญโตทำให้ดูโล่ง กิฟฟิ่นเดินเข้าไปดูในร้าน
ร้านหนึ่งที่คนมุงอยู่จนเต็มร้าน 'The Trinity' กิฟฟิ่นมองดูชื่อร้านไม่นานนักเรนก็วิ่งเข้ามาสมทบ
"เดี๋ยวเอเทนส์กับลอเรนส์จะมาเค้าบอกว่าให้รอที่ร้าน ข้างๆTrinity เธอรู้จักมั้ย" กิฟฟิ่นชิ้วนิ้วไปที่ป้าย
The Trinity เรนพยักหน้าอย่างเข้าใจ
"คนเยอะชำมัด เค้าทำอะไรกันอยู่เนี่ย"
'ตอนนี้ร้าน The Trinity ตารางสอนออกแล้วนะคะ ลงชื่อรับได้เลยค่ะ' เสียงประกาศจากทั่วทุกมุห้างดัง
ขึ้น คนเริ่มเยอะขึ้นที่หน้าร้าน ร้านนี้มันกว้างมาก แต่คนก็เยอะแน่นจนเบียดเสียด
"จะรีบเอาอะไรนักหนา มีเวลาอีกตั้งเยอะ" กิฟฟิ่นบ่นพึมพำก่อนจะลากเรนไปข้างๆร้าน ทรินนิตี้
ข้างร้านทรินนิตี้เป็นร้านเล็กๆ ชื่อ ' The Dark ' บรรยากาศในร้านดูเหมือนบาเหล้าดูมืดสลัวๆมีเคาเตอร์และบาเทนเดอร์อยู่ในร้าน ในร้านนี้แทบจะไม่มีคนเข้า
"เอเทนส์คงจะหมายถึงร้านนี้ จะเข้าป่ะ"เรนทำหน้าเหยเก มองมาที่กิฟฟิ่น
"เข้าสิยะ ! กลัวหรือไง" กิฟฟิ่นเดินดุ่มๆเข้าไปในร้าน (เป็นอะไรของเธอ -*-) แล้วเรนก็ค่อยเดินตามเข้า
ไปกิฟฟิ่นเลือกที่นั่งโต๊ะด้านหน้าสุดของร้าน กลางโต๊ะมีจอมอนิเตอร์บางเฉียบสีขาวดูเข้ากับร้านที่เป็นไม้สีน้ำตาลเข้ม กิฟฟิ่นแตะไปที่จอมอนิเตอร์ เลือกคำสั่งเครื่องดื่ม แล้วมองก่อนจะกดเลือกเครื่องดื่ม
"นายจะเอาน้ำอะไร" กิฟฟิ่นชี้ไปที่จอ เรนมองดูรายชื่อน้ำแล้วคิ้วขมวด
"ฉันไม่รู้จักสักชื่อ ยกเว้นพวกน้ำอัดลม"
"ลองนี่ๆ คารปิเรโก้ อร่อยสุดๆ" กิฟฟิ่นรีบฟุ่งนิ้วไปกด
"เดี๋ยว !!" เรนร้องขึ้นแต่ก็ไม่ทันซะแล้ว กิฟฟิ่นกดตกลงยืนยันรายการ เรนที่เท้าคางที่โต๊ะยกมือขึ้นอย่างตกใจ ที่ๆเขาเท้าคางอยู่เมื่อกี้มันแยกออกจากกัน แล้วเครื่องดื่มหน้าตาประหลาดก็เลื่อนขึ้นมาบนโต๊ะก่อนที่โต๊ะจะเลื่อนปิดเหมือนเดิม เรนมองเครื่องดื่มตรงหน้าแล้วทำหน้าเหยเก 'นี่มันอะไรเนี่ย สีอย่างกับ....มันน่าอ้วกสุดๆไปเลย' (มันเป็นน้ำปั่นที่สีเหมือนอุดจาระ หรือ ขรี้-0-)
กิฟฟิ่นกินน้ำกีวี่อย่างสบายใจเฉิบ ก่อนจะมองมาที่เรน
"ไม่กินหล่ะอร่อยนะ" กิฟฟิ่นทำหน้าเจ้าเล่ห์ เรนกลืนน้ำลายอึก ก่อนจะตักน้ำปั่นเข้าปาก
เฮือกก !! แหวะ ! เพล้ง !
"แหวะ ! ยี้รสชาติอุบาตรที่สุด เธอเอาอะไรมาให้ฉันนกิ้นน !!!" เรนโวยวาย ขณะที่กิฟฟิ่นกำลังหัวเราะชอบใจ ตอนนี้น้ำปั่นแก้วนั้นกระแทกลงพื้นไปสู่สวรรค์เรียบร้อย
"ก๊ากๆๆ" กิฟฟิ่นหัวเราะยกใหญ่ เรนกดบางอย่างไปที่หน้าจอมอนิเตอร์ ก่อนนี้ โค้กแก้วหนึ่งจะมาอยู่บนโต๊ะ เรนดูดโค้กแก้วนั้นอย่างเอาเป็นเอาตาย
"ก๊ากๆๆ" กิฟฟิ่นก็ยังหัวเราะไม่เลิก
"เฮ้ย !เกิดอะไรขึ้นกับเครื่องดื่มหมาน้อยฟระ !" เสียงเอเทนส์ตรงมาที่โต๊ะ
"ยัยกิฟฟิ่นเธอต้องตายยย !!" เรนลุกขึ้นแล้วบีบคอของกิฟฟิ่นอย่างหลวมๆ กิฟฟิ่นหัวเราะร่า
อัพแร้วน้า ถ้าเร่งจะรีบอัพให้นะคะ เราลงประกวดแพนดรากอนด้วย ว่างๆไป อ่าน + โหวด ให้หน่อยน้า อิอิ รั
http://my.dek-d.com/Writer/story/view_contest2.php?id=204
กคนอ่านมากๆนะ ขอบคุณมากๆค่ะ
ความคิดเห็น