• T [ h ] e • T [ r ] i [ n ] i [ t ] y •

ลำดับตอนที่ #6 : Chapter V : The Test !

Chapter V : The Test  !

เรนเข้ามาในตัวอาคารตึก กำแพงเป็นอิฐโบราญ ต่ายจากที่เขาคิดไว้อย่างมาก เพราะมันไม่เหมาะกับภายนอกอาคารเลยหน่ะสิ เรนมองไม่รอบๆ แต่ในนี้มันน่ากลัวพิลึกแ ฮะ

‘ยินดีต้อนรับ คอลเรล  ราฟาเอล ออฟ ฮิวเมนเนอร์’ เสียงนี้เหมือนที่ประกาศชื่อเรนตอนก่อนเข้ามา เรนมองหาต้นเสียงแต่ก็ไม่มีประโยชน์เพราะว่าเสียงมันมาจากรอบทิศเลยหน่ะสิ

‘คำถามแรก คุณจะเลือก แสง หรือ เงา ?’ เสียงที่ดังในระดับเท่าๆกันเอ่นถามเข้า เรนคิดอย่างหนัก ถ้าเลือกแสง มันอาจจะอันตราย เพราะแสงนั้นถ้าแรงมากก็จะแผดเผามาก แต่ถ้าเลือกเงา เงาทำให้เราร่มเย็น แต่ถ้ามีเงามากๆ มันก็น่ากลัวอยู่นะ

“ผมเลือก เงา ครับ !” เรนตอบอย่างมั่นใจหลังคิดอยู่นาน

            ‘เชิญเข้าห้องทาง ซ้าย’ แล้วอยู่ดีๆก็มีประตูที่โผล่มาตอนไหนไม่รู้ อยู่ทาง ซ้าย มือ และขวามือของเรนเรนเดินเข้าห้องทางซ้ายตามคำสั่ง และเมื่อเรนเข้ามาในห้องทางซ้าย เรนรู้สึกว่าห้องนี้ต่างจากห้องกำแพงอิฐเก่าๆลิบลับ มัน ค่อนข้างมืดสลัว มีเสียงสายน้ำไหลตลอดเวลา และด้วยความมืดทำให้เรนมองเห็นอะไรไม่ค่อยชัด

“มืดชำมัด เอ๊ะ เงา หรือว่าจะเป็น” เงาของคน !!  ไม่มีทาง! คนอะไรจะตัวใหญ่ขนาดนี้ เรนเพ่งมองไปที่นาฬิกาข้อมือ ปรากฏว่า มันหยุดเวลาอยู่ที่ 04.20 และเข็มวินาทีก็ไม่เคลื่อนไหวอีกต่อไป !

‘ยินดีต้อนรับเข้าสู่การทดสอบแรก การทดสอบแรกชื่อคือ Heart (หัวใจ) คำใบ้มีอยู่ว่า’

‘เสียงน้ำไหลเพราะพริ้งดังจับใจ  หารู้ไม่ว่าเป็นมีดเสียบแทงตัว

    ช้าอยู่ใยเดี๋ยวจะตายไม่รู้ตัว                                 ในสิบบัวชี้ทางแสงและเงา ‘

เรนยืนนิ้วเอานิ้วชี้จรดปากใช้ความคิด และทันใดนั้น

จ๋อมม!

เสียงเหมือนมีของอย่างหนึ่งตกลงสู่ผิวน้ำดังขึ้น เรนออกวิ่งอย่างรวดเร็ว ! เขาวิ่งไปหน้าหน้า มือถือดาบมั่น ‘เสียงน้ำไหลเพราะพริ้งดังจับใจ  หารู้ไม่ว่าเป็นมีดแสบแทงตัว’ หึหึ เรนยิ้มมุมปาก

            ผ่านมา 5 นาที

                จ๋อมม !

“แปด !” เรนวิ่งต่อไปเรื่อยๆ เสียงน้ำไหลก็ดังขึ้นๆ

จ๋อมม

“มันจะรีบตกอะไรนักหนาเนี่ย ” เรนบ่นพึมพำ ทันใดนั้นเขาก็เห็น ! แสงสว่าง  เรนปรับสายตาที่พร่ามัวและมองไปข้างหน้า  ว้าว ! มันเป็นน้ำตกในหุบเขาชัดๆ ด้านบนน้ำตกมีทุ่งดอกบัวอยู่ สายน้ำกำลังพัดมันตกลงมาเรื่อยๆแต่ไม่มีใครอยู่สักคน  เขามองไปรอบๆอย่างหวาดระแวง  ‘ช้าอยู่ใยเดี๋ยวจะตายไม่รู้ตัว’… ทนใดนั้นเรนก็จับจิตอาฆาตอย่างรุนแรงได้จากด้านหลัง

เคร้ง ! เรนยกดาบขึ้นรับ ศัตรูเขานั้นมีปีกสีดำ ! และ ถือคันสีไวโอลินอยู่ในมือ ดวงหน้าคมคาย ผมสีเงินปลิวพลิ้วอยู่กลางอากาศ ร่ายกายผอมแห้ง นัยน์ตาน้ำเงินจ้องเขาอย่างนิ่งสงบ  

จ๋อม ! ‘อีก6’

“สวัสดี เจ้าชาย ข้า ‘Shadow’ ตอนนี้ชีวีท่านอยู่ในมือข้า ลองอ้อนวอนขอชีวิตข้าสิ ข้าอาจจะปล่อยท่านไป” สีหน้าที่นิ่งสงบเปลี่ยนแปรผันเป็นปีศาจที่เหี้ยมโหดทันใด  ‘มันรู้ว่าเราเป็นเจ้าชายทั้งที่เราไม่ได้บอกชื่อหรอ’ เรนคิดในใจ

“เฮอะ! พนันได้เลยให้ตายข้าก็ไม่ก้มหัวให้เจ้า ! พวกลอบกัดหน่ะข้าเกลียดจริงๆ” เรนทำหน้าเคร่ง

“งั้นก็ฟังเพลงสุดท้ายในชีวิตเจ้าได้เลย เจ้าชายผู้ไม่ก้มหัวให้ใคร” ชาโดวยิ้มเหยียด ก่อนจะลอยขึ้นไปกลางอากาศ ยกไวโอลินขึ้นมาที่ซอกคอและคันสีทาบกับสายไวโอลิน และบรรเลงเพลงที่เรนไม่คิดอยากฟังที่สุดในชีวิตของเขา ! เคร้ง ! ดาบในมือเรนตกลงสู่พื้น มือทั้งสอง ปิดหู ตัวขดอยู่ที่พื้นอย่างทรมาร ซาโดวลอยอยู่ลงมาอยู่ที่พื้นและมองเรนด้วยสายตา น่าสมเพศ ก่อนเอาเท่าเตะเข้าให้ที่หลังเรนอย่างจัง เพลงเบาลงๆจนหยุดบรรเลง เรนหอก แฮกด้วยความเหนื่อย มือเอื้อมไปคว้าดาบ แต่ยังไม่ทันถึง ซาโดวก็ใช้เท้าเตะออกไปอย่างไม่สนใจ

“โอ๊ะ ! โทษทีขามันไปเองหน่ะ” เรนกำมือแน่นอย่างโกรธแค้น

“เฮอะ ! ฝีมือต่างกันเกินไปจริงๆ นายหน่ะไม่คู่ควร ! กับตำแหน่ง เจ้าชายรู้มั้ยฮะ !” ชาโดวใช้เท่าเตะเรนที่นอนอยู่ที่พื้นอย่างต่อเนื่อง เรนกำมัดแน่นจนเล็บฝังจิกเข้าที่เนื้อ

จ๋อม ! ‘อีกห้า’

“เอาหล่ะ คราวนี้ยอมก้มหัวให้ฉันหรือยังเจ้าชายผู้โง่เขลา”

“ใครกันแน่ที่โง่ ชาโดว ! Come Hear Rosette !!” ดาบที่โดนชาโดวเตะออกไปหายมาอยู่ในมือเรนเพียงเสี้ยววิ เรน เทเลพอต ไปอยู่ข้างหลังชาโดวและแทงเข้าด้านหลังชาโดวอย่างรวดเร็ว ฉึก ! ดาบพุ่งทะลุตัวชาโดวเข้าที่ท้องเลือดสีแดงไหลออกจากบาทแผลเป็นสายเมื่อเรนดึงดาบออก   เรนยิ้มเหยียด

“อย่าเพิ่งได้ใจไปเจ้าชาย..” ชาโดวเอ่ยขึ้น ฝ่ามือกุมที่ท้องน้ำแข็งถูกร่ายออกมาหยุดเลือกอย่างเร็ว เรน

มองชาโดวด้วยความตกใจ

                จ๋อม  จ๋อม !! ‘อีก 3’

“ชิ !” เรนแทงดาบพุ่งไปข้างหน้า หวังจะแทงทะลุตัวชาโดวอีกครั้ง แต่อยู่ดีๆตัวชาโดวก็หายไป เขาลอยตัวเหนือพื้นอีกครั้ง และยกตัวไวโอลินไว้ที่ซอกคอ เรนรู้สิ่งที่จะเกิดขึ้นเขากระโดดสูงไปขัดขวางการกระทำของเขา แต่มันไม่ทันแล้ว ! ชาโดวเริ่มบรรเลงเพลงแห่งความตายอีกครั้ง

“อ้ากกกก !!” เรนล้มลงกับพื้นหินเอามือปิดหูอยู่ทรมาร

จ๋อม ! ‘อีก 2 เท่านั้นให้ตายสิ’

“ให้ตายสิ อึดจริงๆเลย” ชาโดวหยุดเพลงอีกครั้งและ ...ร่ายเวท เรนลุกขึ้นหยิบดาบและกระโดดขึ้นไปที่ตัวชาโดว !

Freeze !

ชาโดว่รายเวทใส่เรนในขณะที่เรนกำลังจะกระโดดถึงตัวเขาเพียง 1 เมตร มือของเรนเริ่มเป็นน้ำแข็งและน้ำแข็งกำลังลามขึ้นมาบนตัวเรนเรื่อยๆ

Fire !

เรนร่ายเวทบ้าง ลูกไฟปรากฎขึ้นที่ด้ามดาบแต่มันเล็กมาก ช่วยเพียงหลอมละลายข้ำแข็งที่ติดอยู่บนมือของเรนจนหมด และมันพอดีกับที่เรนกระโดดถึงตัว ชาโดว เรนฟันเข้าที่ร่างชาโดวอย่างเต็มแรง! ชาโดวเสียหลักล้มลง เลือดไหลเป็นทาง เขาใช้น้ำแข็งหยุดเลือดอย่างเดิมแต่มันไม่ได้ผล แผลของเขาลึกเกินไป เลือดไหลออกมาไม่หยุด! ในขณะที่ น้ำแข็งบนตัวเรนยังไม่หยุดเคลื่อนไหวน้ำแข็งลามไปบนตัวเรนเรื่อยจนมิด ตอนนี้เรนกลายเป็น ปติมากรรมน้ำแข็งไปแล้ว !! ชาโดวยิ้มเหยีดและหน้าซีด  เพราะเสียเลือดไปมากชาโดวใช้เวทมนต์น้ำแข็งอีกครั้งเพื่อหยุดบาทแผล และสำเร็จ ! แต่เขาก็ขยับตัวแทบไม่ได้ จึง วาบ  ตัวเองหายไป !

หนาวเหลือเกิน  หนาวจริงๆ เรนคิดในใจ ตอนนี้น้ำแข็งเกาะไปทั่วร่างกาย  ลมหายใจของเรนแผ่วลงเรื่อยๆ และ ปาฏิหาริย์ก็เกิดขึ้น ! ผ้าที่พันด้ามดาบหลุดออกแล้วแสงสีแดงก็ฉายออกมาสว่างวาบ น้ำแข็งทั้งหมดละลายหายไปเหมือนร่ายมนต์ดาบหลุดออกจากมือเรน ร่างเรนอ่อนยวบไปกับพื้น เรนหายใจหอบ

            จ๋อม !

“ชนะแล้ว แฮ่กๆ เกือบตายแล้วไหมละ ข้อสอบอะไรโหดชำมัด แฮ่กๆ” เรนหันหน้าไปเห็นดาบที่ผ้าพันด้ามหลุดก็ ตกใจ ! รีบวิ่งเข้าไปเอาผ้าพันด้ามดาบอย่างเดิม

‘Complete คุณได้ผ่านด่านทดสอบแรก โดยเหลือดอกบัวอยู่อีก 1 ดอก ทางออกไปด่านที่สองจะอยู่หลังน้ำตกพร้อมเมื่อไหร่ค่อยไปก็ไม่ว่ากัน ขอให้โชคดีในด่านต่อไป’

“โฮ้ยย เหนื่อย !” เรนนั่งลงบนโขดหิน มือสองจุ่มลงน้ำแล้วกวักมาล้างหน้าที่เหงื่อชุ่มไปหมด จากนั้นเขาก็ถอดรองเท้าเลิกขากางเกงขึ้นแล้วเดินข้ามฝั่งไปยังน้ำตก ‘เราจะมัวเสียเวลาที่นี่ไม่ได้ กิฟฟิ่นคงรออยู่แน่ๆ’

เรนเดินผ่านน้ำตก เอ๊ะ! ทำไมตัวเขาไม่เปียก เรนไม่คิดมาก เดินผ่านประตูที่ 2 เข้าไปทันที หลังประตู บานนี้กำแพงทั้งหมดเป็นพลาสติกสีขาวด้านหน้าเรนมีโต๊ะและเก้าอี้ 1 ตัว เรนเดินเข้าไปนั่งบนเก้าอีก

‘ยินดีต้อนรับเข้าสู่ ด่านทดสอบที่สอง ด่านทดสอบนี้มีชื่อว่า Patient (อดทน)เราจะส่งกระดาษทด กระดาษข้อสอบและปากกาหนึ่งแท่งเข้าไป’

วาบ ~

แล้วกระดาษข้อสอบ1ตั้งและปากกาก็มาอยู่บนโต๊ะ

‘กระดาษข้อสอบมีทั้งหมด 200 ข้อ 50 หน้า จำกัดเวลา 5 ชม. เวลาหมดข้อสอบจะหายไปทันที ขอให้โชคดีในการสอบ’

‘ฮะ! อะไรนะ 200 ข้อ !’  เรนแทบหมดกำลังใจสอบ แต่เขาก็หยิบปากกาขึ้นมาแล้วถอนหายใจ เอ๋ ปากกานี่มันไม่มีไส้แฮะ เรนมองปากกาในมือ มันเป็นเหมือน แท่งกลมๆยาวๆสีขาวทั้งแท่งตัวแท่งมีปุ่มกด 3 ปุ่ม ที่ปลายด้านหนึ่งมีเหมือนลูกกลมๆสีขาวยื่นออกมาเป็นหัว แต่เมื่อเขียนลงไปในกระดาษทด กลับมีของเหลวสีเงินออกมาจากลูกกลมๆหมึกนั้น เรนลองกดปุ่มหนึ่งปุ่มที่ด้ามแล้วลองเขียนลงไปในกระดาษทด คำว่า RAIN ที่เขาเขียนด้วยหมึกสีเงินเมื่อครู่หายวับไปจากกระดาษไม่มีรอยใดๆหลงเหลืออยู่ และเขากดปุ่มสุดท้าย มีหน้าจอฉายแสงมาจากก้นปากกาในภาพที่ฉายมีสีให้เลือกเป็น พันๆสี ! เขาใช้นิ้วกดเลือก สีแดง สีโปรดของเขา และกดปุ่มที่ 1 เขียนคำตอบข้อแรกด้วยรอยยิ้ม  ‘ปากกานี่มันสุดยอดไปเลยแฮะ’

4  ชม. ต่อมา

“อ้า เส็ดแล้ว” เรนกำมือแล้วยกขึ้นสุดแขน

“ก็ไม่ยากเท่าไหร่นี่หน่า หึหึ” เรนยิ้มให้ตัวเองอย่างภูมิใจ ข้อสอบหายไปจากโต๊ะและมีประตูปรากฏขึ้น ที่ด้านหน้าเรน

‘Complete คุณได้ผ่านด่านทดสอบที่สอง ทางออกอยู่ตรงหน้า หรือถ้าจะนั่งพักมีเวลาจนหมดด่านที่สอง หรือภายใน 5 ชม.นี้เท่านั้น ขอให้โชคดีในด่านต่อไป’

เรนลุกขึ้นบิดขี้เกียจแล้วเดินที่ประตูด่านที่สามและเปิดเข้าไป

ภายในห้องนี้ต่างจากห้องที่แล้วดั่งแสงและเงา ห้องนี้กำแพงสี่ด้านเป็นสีดำทั้งหมด และไม่มีอะไรวางอยู่ในห้องเลย

                ‘ยินดีต้อนรับเข้าสู่ด่านทดสอบที่สาม นี่เป็นด่านสุดท้ายแล้ว ด่านทดสอบนี้ชื่อว่า Wisdom (สติปัญญา) เราจะบอกธาตุเวทมนต์ทั้ง 4 ธาตุ ให้ท่านร่ายมนต์ที่รู้จักและคิดว่าแกร่งที่สุดออกมาในแต่ละธาตุ ร่ายได้ธาตุละ 1 ครั้งเท่านั้น’

‘ธาตุ Fire’

“ซวยแล้วๆ จำเวทไม่ได้ซักบท Fire อ้า !”

“โอม มนต์ไฟแห่งดินแดนวิเศษจงปรากฏตรงหน้าข้า คอลเรล  ฟาราเอลเอ่ออ ..อ้อ ชิชินไฟย์ร่าเมเบตองคา...อาเดคิ..วอิ.มูลาส ! Fire !!” เรนร่ายมนต์อย่างกะตุกกะตัก และทันใดนั้น ก็มีลูกไปปรากฏตรงหน้าเรน  3 ลูกใหญ่ๆ แต่ เฮ้ เวทนี้มันต้องมีไม่ต่ำกว่า 5 ลูกนี่หว่า

‘ต่อไป ธาตุ Water’

“ธาตุน้ำ !” เรนคิดอย่างเสียวไส้ เขาเกลียดธาตุนี้ที่สุดเพราะเวลาเรนเสกมันจะกลายเป็นไฟทุกทีเลยหน่ะสิ โอ้ยทำไงดีๆๆ จำไม่ได้สักบท มั่วๆไปละกันเว้ย

“โอม มนต์น้ำแห่งดินอดนวิเศษจงปรากฏต่อหน้าข้า คอลเรล ฟาราเอล  .......” เรนเงียบไปสักพัก

“@#$@%$&&$@#@...” !! เสียงสวดมนต์ไหว้พระ ชีนะบรรชร ท่องออกมาจากปากของเรน ไม่มีอะไรปรากฎขึ้นมาแต่มันก็ถือว่า ร่ายไปแล้ว

‘ต่อไป ธาตุ ลม’ โอ้ยยย ฉันไม่เป็นอะไรนอกจากธาตุไฟเข้าใจม้ายย !!

เรนร่ายบทสวด กับธาตุ ลมและดิน เหมือนนกับที่ทำกับธาตุน้ำ

‘การทดสอบเสร็จสิ้นแล้ว กรุณาออกไปรอผลสอบที่ห้องถัดไป’

ในที่สุด !! เรนวิ่งออกไปจากห้องอย่างรวดเร็ว

ห้องรอผลสอบ เวลา 19.00 น. นาฬิกาของเรนเดินอีกครั้ง

ภายในห้อง ไม่สิ  ภายใน หอประชุมวงกลมขนาดยักษ์ มีคนอยู่เต็มหอ เรนคิดว่าหอประชุมนี้จุคนได้ประมาน แสน คน มันใหญ่ยักษ์จริงๆ เรนพยายามมองหากิฟฟิ่น   แต่ไม่มีประโยชน์คนในนี้มันมากเกินไป เรนมองหาที่ว่างและเข้าไปนั่ง ข้างๆเขามีผู้ชายคนหนึ่งนั่งอยู่

“คุณครับ มีคนนั่งที่นี่ไหมครับ” เรนชี้ไปที่เก้าอีกแล้วเอ่ยถามอย่างสุภาพ

“ถ้ามีแล้วจะเห็นมันว่างไหมละ” ผู้ชายคนนั้นตอบ เรนยิ้มแหยๆและนั่งลงไป และมองผู้ชายแปลกหน้าข้างๆ ผู้ชายคนนี้มีผมสีเขียวเข้ม ตั้งไปข้างหลังเหมือนฉีดสเปรย์ หน้าขาวสะอาด นัยน์ตาสีเขียวอ่อน ร่างกายบึกบึน

“มองหน้าฉันอยู่ได้ มีปัญหาหรือไง !” เรนสะดุ้งโหยง

“โทษครับ เอ่อ ผม คอลเรล ราฟาเอล ออฟ ฮิวเมนเนอร์ หรือจะเรียก เรน ก็ได้ยินดีที่ได้รู้จักครับ” เรนยื่นมือไปข้างหน้า เพื่อขอเชคแฮน

“ราฟาเอล ? หึ ฉัน ริคาปีโอ้ เซ็ดดริก ออฟ  เดวิลเดม่อน เลฟ” เลฟมองมาที่เรนแวบหนึ่งและก้มลงเอา เครื่องเล่นคล้ายๆกับMp3 ขึ้นมาฟัง  เรนลดมือขอเชคแฮนลง และมองไปรอบๆตัว ‘คนเยอะขึ้นเยอะเลยแฮะ’ เรนพยายามมองหากิฟฟิ่นอีกครั้ง แต่ไม่เป็นผล

ป้าป ! มีมือมาเตะไหล่ของเรน เรนสะดุ้งโหยงแล้วหันไปมอง อ้อ เอเทนส์นั่นเอง

“เป็นไงบ้างครับ คุณเจ้าชาย” เอเทนส์พูดจบก็มีคนหันมามองเรนกันยกใหญ่

“อย่าพูดว่าเจ้าชายได้มั้ย ”เรนกระซิบ

“อ่าเข้าใจหละ ข้อสอบเป็นไงบ้างเรน”

“แฮะๆ รับรองว่า ...”

“ผ่าน ?” เอเทนส์มองเรนที่อ้าปากค้างอย่างงงๆ ตาของเรนไม่ได้มองที่เอเทนส์อีกต่อไป เรนมองไปที่ผู้หญิงคนหนึ่ง เธอมี ผิวขาวราวหิมะ ใบหน้าดูอ่อนหวาน ดวงตาสีฟ้าใสสว่างรับกับใบหน้าและเส้นผมสีน้ำเงินเข้มที่ซอยยาวเลยกลางหลังปล่อยผมและใส่ที่คาดผมสีขาวสะอาดอย่างง่ายๆ ในมือถือซ้ายฟรุ๊ตสีเงิน แก้มแดงๆของเธอมองแล้วทำให้หลงเสน่ห์ได้อย่างง่ายดาย ไม่ใช่แค่เรนเท่านั้นที่มองเธอแต่ทุกคนรอบๆในรัศมี จ้องมองเธอราวกับถูกมนต์สะกด

“เฮ้ เรน เฮ้ ! นายตกลงรับรองว่า ผ่านหรือตก” เอเทนส์โบกมือไปๆมาๆด้านหน้าเรน

“หืมม อ้อ ! รับรองว่าตกชัวเพื่อน” เรนสบัดหน้าละสายตาจาผู้หญิงคนนั้นและหันมามองเอเมนส์อีกครั้ง

“ว้า ไม่ดีมั้งคิดแบบนั้น”

“ไอ้ด่าน Wisdom มันโครตระยากเลยเฟ้ย” เรนพูดอย่างหัวเสีย

“ 5555 นายไม่เก่งเวทหรอเนี่ย”

“จะพูดแบบนั้นก็ถูก ฮ่า”

“เอ่อ ขอโทษนะคะ ตรงนี้ว่างรึปล่าว” พระเจ้า ! นางฟ้าที่เขามองเมื่อครู่นี้ เธอมาถามเอเทนส์เรื่องที่นั่ง โอ้ยเธอสวยเหลือเกิน ความสวยบาดตา อ้ากก ! เอเทนส์มองเรนอย่างเข้าใจ แล้วทำตาเจ้าเล่ห์ แล้วหันไปตอบผู้หญิงคนนั้นว่า

“ว่างขอรับ คุณผู้หญิง จะนั่งตรงนี้หรือที่หัวใจผมก็ได้นะคร้าบ” เอเทนส์ยิ้ม ผู้หญิงคนนั้นนั่งลงบนเก้าอีกและ ยิ้มอย่างอายๆ  เรนหันมามองเอเทนส์และผู้หญิง

“ขอบคุณสำหรับความหวังดีค่ะ” เพล้ง ! หน้าแตกหมอไม่รับเย็บเลยฟ้อยไอ้เอเทนส์ เรนหัวเราะก๊าก เอเทนส์มองเรนอย่างเคืองๆ และ

ป้าบ !

“ราฟาเอล ช่วยเงียบๆหน่อยได้มั้ย ! ถ้าไม่อยากตายอะนะ” เลฟถอดหูฟังออกและ ใช้มือตีที่หัวเรนอย่างจัง กร้ากกก  เอเทนส์หัวเราะกลับ  เรนลูบหัวด้วยเองทำหน้าจ๋อย

“เลฟอ่า T^T”

‘ฮะแฮ่ม ! ยินดีต้อนรับสู่ Kingdom  รายชื่อผู้ที่ได้เข้าเรียนอยู่ในมือผมเรียบร้อย กรุณานั่งอยู่กับที่และอยู่ในความสงบ เมื่อได้ยินชื่อที่ผมเรียกกรุณายืนขึ้น จนกว่าแสงสปอตไลท์จะดับลงนะครับ’

เสียงนั้นมากจากตรงกลางของหอประชุมรูปวงกลม ที่จอขนาดยักษ์ทั้ง 4 ด้าน ปรากฎหน้าของคนที่พูดอยู่

“เอเทนส์ เห็นกิฟฟิ่นไหม” เรนหันไปกระซิบถามเอเทนส์

“ลอเรนส์ฉันยังไม่เห็นเลย กิฟฟิ่นฉันจะเห็นได้ไงหล่ะ”

“แฮ่กๆๆ มาแล้วๆ” กิฟฟิ่นพูดขึ้นท่ากลางความเงียบ ทุกคนหันไปมองกันใหญ่ เธอนั่งลงข้างผู้หญิงที่นั่งข้างเอเทนส์ทันที

‘กรุณาอยู่ในความสงบครับ’ กิฟฟิ่นลุกขึ้นและพูดกลับไป

“ค่ะท่าน !”  เสียงหัวเราะดังกึกก้อง ยัยนี่สะกดคำว่า อ-า-ย เป็นรึปล่าวนะ เรนสงสัย

“โฮ้ย เหนื่อยชำมัดยาก” กิฟฟิ่นกระซิบเชิงบ่น เรนยิ้มแหยให้กิฟฟิ่นที่หันมามองเอเทนส์และหยุดอยู่ที่หญิงสาวที่นั่งข้างเธอ

“ฉัน ฟีโอล่า  คาอาเดล ออฟ แองเจิลลิค กิฟฟิ่น ฉันไปเพื่อนของสองคนนั่น เธอหล่ะชื่ออะไร” ทั้งเรนทั้งเอเทนส์หรือแม้แต่เลฟหันไปมองที่หญิงสาวปริศนา

“ฉันชื่อ เอมีเลีย  รานาโด้ ออฟ แองเจิลลิค เมโลดิ้ ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะคุณ ฟีโอล่า” เมโลดี้มองไปที่นัยน์สีแดงตาอันสุกสว่างเธอคิดว่ามันสวยเหมือนอัญมณีทับทิม

“อื้ม เรียกว่า กิฟฟิ่นเถอะ”

‘เอาหล่ะแล้วก็มา

ถึงการประกาศผลสอบ รวมถึงห้องพัก !’

-----------------------------------------------------------------------------------

ตอนนี้ใกล้เสาร์อาทิตย์แล้ว จะรีบปั่นๆๆ ให้เร็วที่สุด (เป็นคนพิมช้าด้วย T^T) อิอิขอบคุณสำหรับทุกการโพส ( พูดเหมือนเยอะ 555+ ) มันเป็นกำลังใจให้ได้มากๆๆๆๆมากๆเลยอ่ะ แค่อันเดียวมันก็ชื่นใจอ่ะ ถ้าได้หลายๆอันน้า กรี๊ดดด (กระโดดรอบบ้าน) 555+ ขอบคุณมากๆค่ะ ทุกโหวด ทุกโพส พยายามต่อไปสู้ๆสู้ตาย > <