• T [ h ] e • T [ r ] i [ n ] i [ t ] y •

ลำดับตอนที่ #2 : Chapter I : I'm a prince !!??

Chapter I :  I'm a prince !!??

                "กลับมาแล้วฮะแม่ ข้าวเย็นมีอะไรคร้าบบ !!" เรนเปิดประตูแล้วตะโกนหาแม่เข้าอย่างร่าเริง

"เรน...." ฟีโอน่า ผู้เป็นแม่ของเด็กชายไม่ได้สดใสอย่างเรน เธอกลับทำท่าเหมือนเด็กๆทำอะไรบางอย่างผิด

"แม่ เป็นอะไรครับ ไม่สบายหรอ หรือว่ามีคนมาแกล้งแม่ บอกผมเลยนะครับ"เรนวิ่งมาหาผู้เป็นแม่ด้วยความกังวล

"เรนวันนี้...."

"…"

"พ่อติดต่อมา.." เมื่อผู้เป็นแม่ผู้จบเรนก็ร้องเสียงหลงลั่นบ้าน

"พะ พะ พ่อที่ถูกรถชน หน่ะหรอครับ" เรนมองผู้เป็นแม่ด้วยสายตาน่ากลัว

"อะ อ้อ คือว่าแม่จะเล่าความจริงทุกอย่างให้ลูกฟังเอง มานั่งก่อนเถอะ" ฟีโอน่าผายมือให้คนเป็นลูกไปนั่งที่เก้าอี้โต๊ะกินข้าว เรนทำตามอย่างหวั่นๆใจ 'แม่เราไม่เคยโกหกนี่หน่า ความจริงอะไรกัน' เรนคิดในใจ

"ความจริงอะไรกันครับ ฮะ! หรือว่า แม่มีน้องง !!"

"เรน ! อย่าคิดไปเองสิลูก ! เอาหล่ะเรื่องมันเป็นแบบนี้"

ฟีโอน่าเล่าเรื่องในอดีดให้คนเป็นลูกฟัง ทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นเรื่อง โลกแฟนตาซี ฮิวเมนเนอร์หรือที่ พ่อเขาเป็นราชา...

                O o o

            o o O

            O o O !!!

"ฮ้า !!! นี่มันเรื่องจริงหรอแม่ ? เรื่องจริงหรอเนี่ยย พ่อผมยังไม่ตายแล้วยังเป็นราชาในโลกแฟนตาซี มันจะมีจริงได้ยังไงกันแม่"

"นี่คือเรื่องจริงลูกรัก"

"ฮ้า!! (อีกรอบ) งั้นแสดงว่า ผะ..ผะ..ผมเป็น... เจ้าชายงั้นหรอแม่ !!!! "

"ฉลาดจริงลูกเรา - - ใช่จ๊ะลูกรัก ^^"

"แม่ครับ.... ผมขอตัวไปนอนก่อนนะ เพื่อจะตื่นจากความฝัน"เรนเมื่อเอามือกุมขมับ อาการรับไม่ได้อย่างแรง

"เรน!! แม่เข้าใจนะลูก ว่าลูกคงจะรับไม่ได้ แต่ว่ามีอีกเรื่องนึงหน่ะ "

"แม่คร้าบบ อะไรอีกหล่ะ พูดมาเลยนะเดี๋ยวผมจะได้ไม่ต้องฝันร้ายติดกัน 2 รอบ"

"เลโอน่า เออ พ่อลูกโทรมาบอกว่า ให้ลูกไปที่ฮิวเมนเนอร์คืนนี้เลยหน่ะ"

"ฮ้า !!!!!!!!!!!  คืนนี้ !! โอ้ พระเจ้า ..." เรนเบิกตากว้างอย่างตกใจและตาที่เคยเบิกกว้างก็ปิดลงอย่างรวดเร็วพร้อมร่างที่ถลาลงพื้น

ตึงง !!!! (เสียงเรนเป็นลม -*-)

"เรนๆ เรนน !! เรน!!!" เสียงฟีโอน่าแหลมดังเข้ามาในหูของเรน ที่หัวของเรนตอนนี้มีผ้าชุบน้ำหมาดๆแปะอยู่

"แม่ผมฝันประหลาดมากเลยหน่ะ ผมฝันว่าแม่บอกว่าแม่แต่งงานกับ ราชาโลกแฟนตาซี"เรนทำหน้าอย่าตกใจสุดขีดอีกครั้งเมื่อแม่เขาพูดประโยคต่อไป

"เออลูก มันคือความจริง แม่อยากให้ลูกเข้าใจแม่นะ แต่พอลูกได้ยินก็เป็นลมลงไปกับพื้น ตอนนี้ก็ 23.00 น. แล้ว ไปเก็บของเถอะลูกแม่เก็บเรียบร้อยแล้ว" ฟีโอน่าผู้เป็นแม่ทำหน้าเหมือนอยากไปสุดชีวิต เมื่อเรนเห็นแบบนั้นจึง

"เอาหล่ะ ฮู่วว~  ผมพอรับได้ระดับนึงแล้ว ไปเก็บของ + ลาเพื่อนก่อนนะแม่" เรนถอนหายใจแล้วลุกเดินไปที่บันได

"ลูก ห้ามเด็ดขาดเลยนะที่จะโทรไปลาเพื่อน ไม่งั้นเขาจะสงสัยนะ " เมื่อฟีโอน่าพูดจบเขาก็หยุดการกระทำของเขาทันที

"ทำไมหล่ะแม่ เพื่อนเขาจะเป็นห่วงผมได้นะ แล้วถ้าผมไปที่นู่นผมจะได้กลับมาอีกรึปล่าวก็ไม่รู้ เค้ามีสิทธิ์ที่จะรู้นะแม่"ฟีโอน่าเดินเข้ามาหาลูกชายแล้วลูบหัวเชิงปลอบ

"ก็ได้จ๊ะ แต่ว่าลูกต้องบอกเพื่อนของลูกว่า ลูกจะไปเที่ยวต่างประเทศ ระยะหนึ่ง โอเคมั้ย ?"

"จำเป้นต้องโกหกด้วยหรอครับแม่ ?"

"อื้ม โลกแฟนตาซียังถูกปิดเป็นความลับนะไม่รู้จะดีกว่า เชื่อแม่ ไปเถอะ เวลา 0.00 น. เป๊ะ เค้าจะมารับแล้วรีบไปเถอะ"

"ก็ได้ครับ.."

เวลา 0.00 น.

ฟีโอน่าและเรน ออกมายืนที่หน้าบ้านพร้อมกระเป๋าใบโต2ใบ

"แม่ เค้าจะเอาอะไรมารับเราเนี่ย รถรึปล่าว"

"ไม่รู้สิพ่อไม่ได้บอกมาหน่ะ เค้าบอกแค่ว่าเวลานี้ให้มายืนหน้าบ้าน"

"อืม  พ่อจะเป็นคนยังไงน้า ~ ฮ้า!! แม่ดูที่บนฟ้าเร็วว !"

ครืนนน !! ~

สิ้นเสียง บอลลูน (มั้งง) รูปมงกุฎก็เคลื่นที่ลงมาและลงจอดบนพื้นอย่างนิ่มนวล ? มันเป็น มงกุฎขนาดใหญ่ข้างในมีที่นั้ง 2 ที่ บนหัวมงกุฎมีเชือก ซึ่งเรนสรุปว่าเป็น สลิงเส้นใหญ่ ติดอยู่บนเครื่องจักรประหลาดรูปมงกุฎนั้นยาวขึ้นไปบนท้องฟ้าอย่างไม่มีที่สิ้นสุด ที่หัวมงกุฎมีป้ายสีทองติดว่า Crown XXD

"ว้าวว!! ว่าแล้วว่าต้องไม่ธรรมดา แต่เอ๋ มันไม่มีคนขับแฮะ " เรนมองสำรวจเครื่องจักรอย่าง งงงวย

"แม่ว่าเราลองขึ้นไปนั่งดูเถอะ" เรนหอบกระเป๋าสองใบขึ้นไปบนเครื่องจักรเขาและแม่นั่งลงบนที่นั่งอย่างหวาดๆ ทันใดนั้น !

วู้ว...วู้วว สลิง? ลากรถมงกุฎยักษ์ลอยสูงขึ้นไปเรื่อยๆ สูงขึ้นๆ

"อ้ากกกกกกกก ผมกลัวความสูงงงง ว้ากกกกกก มันจะขึ้นไปถึงเมื่อไหร่กันนน >< "

"ใจเย็นนๆเรน หลับตาสิ" แต่แล้วมันก็ขึ้นจนถึงชั้นบรรยากาศโลกแล้วก็เกิดแสงสีขาวสว่าง วาบ !...

"ยินดีต้อนรับ พระราชีนี และเจ้าชาย สู่ อนาจักร ฮิวเมนเนอร์ !! ขงจงทรงพระเจริญ  !" เรนลืมตาขึ้นก็พบกับ ! ประชาชนนับ แสนกำลังยืนต้อนรับพวกเขาที่อยู่ในมงกุฎยักษ์ เชือกสีแดง ล้อบรอบๆมงกุฎยักษ์จนไปถึงราชวัง เพื่อกันไม่ให้ประชาชนเข้าไปได้

กรี๊ดดดดด ดูสิเธอเห็นเจ้าชายมั้ย กรี๊ดดด

เท่มากเลยเนอะเธอ กรี๊ดดดด ยินดีต้อนรับค่ะเจ้าชายย วี้ดวายยย !!!

เรนได้ยินเสียงพวกนี้เข้าหูตลอดเวลา แล้วก็ทำให้เขายิ้มออกเขารีบวิ่งลงจากรถมงกุฎ แล้วออกไปโบกไม้โบกมือให้กับประชาชนนับแสน

"ขอบคุณสำหรับการต้อนรับคร้าบบบ !!" เรนตะโกนลั่น เสียงเฮดังสนั่น แต่เขาไม่ได้ทันสังเกตเห็น พ่อเขาที่อยู่ด้านหลัง

'เรน เรน  ! ยินดีต้อนรับนะลูก" เรนรีบหันมามองพ่อเขาทันที
"พ่อ !! พ่อยังมีชีวิตอยู่จริงๆด้วย" เรนกระโดดกอดผู้เป็นพ่อเข้าอย่างจัง ประชาชนยิ่งเพิ่มเสียงกรี๊ดเข้าไปใหญ่ ราชาเลโอน่ากอดตอบ

"ขอโทษนะลูกที่ไปรับช้า เกิดปัญหาขัดข้องนิดหน่อยหน่ะ"

"ครับ ผมเข้าใจ"เรนออกจากอ้อมกอดพ่อด้วยน้ำตา 'ในที่สุดเขาก็มีพ่อสักที' เรนคิดในใจ เลโอน่า มองเข้าไปในรถก็เห็นหญิงสาวที่เขารักมากที่สุดอยู่ด้านในกำลัง พยายามหอบหิ้วกระเป๋าอย่างลำบาก เลโอน่ารีบวิ่งไปทันที

"ฟีโอน่า !"

"เลโอน่า นี่ท่านจริงๆหรอ" ฟีโอน่าทิ้งกระเป๋าไว้ในรถและรีบกระโดดเข้าไปกอดราชาเลโอน่าเหมือนกับเรน

"ฉันคิดถึงคุณจังเลยค่ะ ทำไมถึงช้านักหล่ะค่ะ"

"ขอโทษนะฟีโอน่า รายละเอียดผมจะไปเล่าในวัง แต่ผมคิดถึงคุณนะ" เลโอน่าหอมแก้มฟีโอน่าอย่างนิ่มนวล

วิ้ดวิ้วววววว วิ้ดวิ้วว !

เสียงประชาชนและเรนที่ร่วมด้วยโห่ร้อง

"เอาหล่ะๆ เข้าวังกันเถอะ"เรนรีบวิ่งตามไป โดยฟีโอน่าถูกเลโอน่าอุ้มอยู่

ของพระองค์จงทรงพระเจริญ ! ของพระองค์จงทรงพระเจริญ ! และทันใดนั้น

ฟิ้ววว หมับ!  เสียงมีดแหวดอากาศ ตรงไปที่ เรน! แต่ก็ถูกองค์รักษรับได้อย่างฉิวเฉียด เรนล้มลงด้วยความตกใจ

"เท็กน่า ! จับตัวคนร้ายให้ได้"ราชาเลโอน่าออกคำสั่งอย่างเกรี้ยวกราด ประชาชนรีบแยกย้ายเข้าที่พัก

             Shift !

          ทันใดนั้น ร่างของราชาเลโอน่า ฟีโอน่าและเรน ก็หายไป...

ณ ราชวัง  6.00 น.

"ฮ้าววว ~  เฮ้ย! เราอยู่ไหนเนี่ย”เรนตื่นขึ้นบนเตียงใหญ่ ภายในห้องหรูหรายิ่งกว่าห้องสวีทโรงแรม 5 ดาวบนโลก ในห้องมีเทคโนโลยีล้ำหน้าเกินกว่าเค้าจะเคยเห็นแต่สิ่งที่เรนแตะตามากที่สุดในห้องก็คือหุ่นยนต์ตัวหนึ่ง ที่นั่งอยู่บนโซฟาในห้องรับแขกสุดหรู เขารีบเดินไปหามัน และเมื่อเขาหยุดอยู่ตรงหน้ามัน

“ส-วัส-ดี-ค่ะ- -ก-รุ-ณา-ตั้ง-ชื่อ”มันพูดกระตุกกระตัก ดูน่าขันแต่หุ่นยนต์นี่ยกเว้นข้อต่อที่เหมือนหุ่นยนต์รูปลักษณ์ภายนอกมันเหมือนคนจริงๆ และตรงหน้าเค้าคือหุ่นยนต์สาวรับใช้หน้าตาน่ารัก จริงสิเขาต้องตั้งชื่อให้มัน เอ่ออ ..เอาเป็น

“สเต็ก !!”ก็มันอยากกินนี่หน่า  (เรนชอบกินเสต็กที่สุดค่ะ : ผู้แต่ง)

“ส-เต็ก – รับ-ข้อ-มูล-เรียบ-ร้อย-ส-วัส-ดี-อีก-ครั้ง-ค่ะ- ฉัน – ส-เต็ก- ยิน-ดี-รับ-ใช้-ค่ะ- คุณ ?”

“เรน ครับ”

“รับ-ทราบ-อ้ะ-มี-ข้อ-มูล-ใหม่-มา-ค่ะ- มาส-เตอร์-เรียก-ไป-เสวย-พระ-กาย-า-หาร-ค่ะ-ท่าน-เรน-”
“เจ๋ง-เป้งงง- -หุ่น-ยนต์-สาว-รับ-ใช้- ฉัน-ไป-ละ-นะ ”เรนทำเสียงเลียนแบบสเต็ก แล้วเดินออกจากห้องไปทันที สเต็กมองตามอย่าง งงๆ

เฮ้ เราไม่รู้ทางนี่หน่า ไปเรียกสเต็กดีกว่า แล้วเค้าก็เข้าห้องไปอีกครั้ง

“สเต็ก !”

“ค่ะ-ท่าน-เรน”

“ห้องอาหารไปทางไหนง่ะ”

“เดี๋ยว-ดิ-ฉัน-พา-ไป-เอง-ค่ะ”

“ OK !” แล้วเรนก็ได้เดินตามสเต็กไป

ณ ห้องอาหาร

“เรน ลูกพ่อ มานั่งนี่ๆ  ขอบใจมากเอ่ออ สเต็ก ?” เลโอน่ามองหุ่นยนต์หญิงอย่างงงๆ

“ค่ะ-มาส-เตอร์”แล้วสเต็กก็เดินกลับไปที่ห้องเรน

เรนรู้สึกแปลกใจที่พ่อรู้ชื่อของสเต็กแต่เมื่อเรนเห็นของบนโต๊ะอาหารก็ตาลุกวาวว มันมีเสต็กหลายหลายแบบ อาหารขนมของว่างเต็มโต๊ะไปหมด มี เลโอน่าและฟีโอน่านั่งรอเขาอยู่ เขาไม่รอช้ารีบไปนั่งและ สวาปามอาหารอย่างรวดเร็ว

“55555” ราชาและราชีนีหัวเราะกับท่าทางของว่าที่รัชทายาทยกใหญ่

“ของชอบสิเรา” ฟีโอน่ามองอย่างเอ็นดู

“ฮะ แม่ เอ่อ..หมายถึง สเด็จแม่”

“ปรับตัวเร็วดีนี่ เรน”

“แน่นอนฮะเสด็จพ่อ แต่มันมีอีกหลายอย่างที่ผมยังไม่เข้าใจ”

“เอาเถอะแล้วลูกก็จะเข้าใจทุกๆอย่างเอง”

“ยังไงหรอฮะ” เรนมองเส็ดพ่อตาไม่กระพริบ

“เราจะให้ลูกไปอยู่ โรงเรียนที่ดีที่สุด ใน สามโลก”

“ฮ้า !!! ล้อผมเล่นปล่าวฮะ ผมเพิ่งมาได้วันเดียว จะให้ผมไปอีกแล้วหรอ” เรนว่างช้อนส้อมทำหน้าหงอยๆ

“พ่อไม่ได้บอกให้ไปพรุ่งนี้สักหน่อย อีก เดือนนึงหน่ะกว่าโรงเรียนจะเปิด ลูกจะต้องสอบเข้า โรงเรียนนั้นให้ได้ โดย เข้าคอสโหดของมิสซาฟินน่า แต่เราเชื่อว่าลูกสมองเร็ว และเรียนรู้ได้ไว จึงไม่มีปัญหา”

“ท่านพ่อคร้าบบ T^T ผมต้องสอบอีกหรอ อุส่าหนีจากที่นู้นมานี่แล้วน้า”

“55555”

“ยังไงลูกก็ต้องเรียนหล่ะ”

“แต่ผม..”

“เรน ! อย่าดื้อสิ”

“ครับบบ สเด็จแม่ T^T”เรนมองสเด็จแม่ด้วยสายตาหมดหวัง

‘มิสซาฟินน่า หึหึ ~’