คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ชีวิตจริงยิ่งกว่านิยาย 1
เรื่อนี้เิึ้น สมัยเป็นนัศึษาั้นปี ที่ 1 เาและเรา เรียนที่เียวัน แ่นละะรับ มหาวิทยาลัย แถวๆ ศาลายา รับ เรื่อที่เิึ้นทั้หม ัวผมเอเป็นนเริ่มและ่อึ้นเอ ผมเ้าเรียน ปี 1 ผ่าน่วรับน้อมาเรียบร้อย ผมเอนๆนึในมหาวิทยาลัย เอปุ๊ป อบปั๊บอะ เยเป็นันปะ นเอี้ยอะไร แม่หล่อิ๊บหายรับ ผมเินผ่านะวิศวะฯ ใ่เาเรียนวิศวะรับ เาอยู่ับเพื่อนๆ ลุ่มให่เลย แ่เาเ่นมา สู าว ผิวแบบผู้ี มีาิระูล ือใรเห็น็้ออบแบบผมแน่นอนรับ หลัานั้น ผม็แอบอบเาอยู่ฝ่ายเียว อบเินผ่านะวิศวะฯ เผื่อไ้เอ เอแล้ว็ทำเป็นไม่มอ แ่ในใแม่ื่นเ้นมา เยเล่าให้เพื่อนผมฟั เออออลืมบอเลยรับ ผมมีนามว่า เบียร์ เพื่อนสนิท นเียวในมหาวิทยาลัย ื่อแพรว นา็มีเพื่อนสนิท เป็นผม นเียว ผมอยู่หอนอนเียว นา ไป-ลับบ้าน นาสวยริๆ อบอ หาผมเป็นายแท้ ผมะีบนา แ่นาเป็นะนีน้อยผู้น่ารั เราไม่ินันรับ 555++
วันนี้เอ เป็นวันที่เิเรื่อราวึ้น ผมนั่ิน้าวับแพรวที่โรอาหารลา แพรวใ้าเี่ยผม เี่ยริๆัมาๆรับ แล้วเรียผม แๆๆ มึูๆๆ หล่ออะแ ผมรีบหันไปมอามสายาแพรว แม่ ที่รัผมเอ 555++ มาะเพื่อนผู้าย อีน (ในใเริ่มิละ แฟนันปะวะ 5555++++ หัวเราะในใัมา) แล้วใผมเ้นโรมรามแบบไม่มีเหุผลอีแล้วรับท่าน ที่สำั นั่รโ๊ะร้ามผม โอ้ยะเป็นลม อิ่มเลย ไม่ิน่อละ แอบมอีว่า 555++ วันนี้อิ่มทิพย์ พ๊ะยะะ สัพัเสียแพรว เยอะๆๆๆๆๆ เิน น้อยหน่อยมึ มอนเาเหลือแ่ระูละ วันนั้น ผมมอเานานริๆ แบบลืมัวรับ นไม่่อยเยอะรับ อาะเพราะยัเ้าอยู่ วันนี้ ผมะแพรวเรียนเ้า แล้วสุท้าย เสียที่เาุยันสอ ๆนริๆ ผมเือไ้ยินเอ มึรู้ัไอ้นนั้นหรอหวะ ไอ้บอส ทำไมเามอมึเหมือนรู้ัเลยวะ (นั่นไื่อบอสๆๆ) โอ้ย บอสะเบียร์ เ้าันไ้ีิหายเลย อบๆๆๆ มโนสุๆๆ รับท่านผู้ม
และแล้วเสียนร ็ัึ้น มอไร หน้าูมีพ่อมึอยู่หรอ เสียเ้าายผม ทัทายผมำแร ำแรที่เราทัทายันรับ โอ้ยน่าำที่สุ ระลึถึพ่อา้วย รัมาริๆๆ 555+++ แ่วามินะรับ แ่ปาผมมันอบลับไปแล้ว้าบบบ อืมๆๆ มอพ่ออยู่ พ่ออลูอะ 5555+++ เออหวะ ูล้ามาๆๆ แล้วผมอายมายๆๆๆๆ ำไ้เลย แพรวอึ้ เพื่อนุายบอส อึ้ๆ (เพื่อนบอสื่อ ออฟรับ) มีแฟนยัอะ อบอะ ีบไ้ปะ อู้ย ผมพูอะไรออไปรับ ืออนนั้นแ่ิว่าะเล่นำๆ เยๆรับ แล้วเอ็ม็พูึ้นมาว่า ีบไ้ๆ เพื่อนผมโสฮะ หล่อเมียทิ้ 555++ ว่าแ่เพื่อนเธออะ ื่อไร าเามอแพรวรับ นั่นไ เอาแล้วไ ผมมี้อแลเปลี่ยนทันที ะีบเพื่อนเราหรอ ั้นบอเพื่อนเธอหน่อยนะเราีบ แล้วเราะให้เธอีบเพื่อนเรา แลๆ แพรวแทรึ้นเลย (ือที่เราุยัน ไ้ยินันทั้สอโ๊ะ ึ่มี 4 นนั่ ละสัีพยาน นั่ประปราย ินนาารันเอรับ) มึถามูไหม อ้าว็มึโส ออฟะีบ ็ีบไ้นิ ว่าไหมออฟ เหมือนนนั้นอะ เาโส ู็ะีบ ผิหรอ ว่าไหมออฟ แล้วเสียฟ้าผ่า็มาเร็วเท่าวามเร็วแส ูไม่อบุ๊
ผมนี่แบบหน้าแมารับ ผมนี่เียบเลย ผมไม่พู่อเลยรับ ไปเหอะแพรว เ้าเรียนเหอะ สสัยวันนี้ ูะไ้แรี... ่อน หาเราอยู่นานว่านี้ แล้วเราสอนไปรีบลุ และเินออมา แ่ออฟยัะโนมาบอว่า แ่เราะีบเพื่อนเธอนะ......ผมะโนลับไป ................ฝันไปเถอะ
แล้วาวันนั้น ผ่านมา นอาทิย์นึ ผมะแพรว ็ไม่ไ้เห็น บอส ะออฟเลย ทั้ๆที่ะเราิัน ผมะแพรวนัุ่ยันที่ม้าหินใ้ึเรียน ที่ิะวิศวะฯ ู่ๆ มีเ็วิศวะฯ เินเ้ามา เธอๆ เพื่อนเราให้มาอเบอร์อะ นั่นไผมเลยรีบเลย เอาเบอร์เราหรอ ใรให้มาอ ไปบอให้มาอเอเลย เรา้ออู่อน ผ่านไหม แล้วหัวเราะ 5555+++ ืออย่าินนาารว่าผมแรนะรับ ือปิเียบๆ เวลาพู็พูปิทั่วไป ไม่ไ้เวอร์มา ผู้ายน่ารัๆๆ ัวน้อยๆนนึ ปิ็ะพูแ่ับแพรว เล่นับแพรวแ่นั้นเอ 55++ แล้วเ็วิศวะฯ ็บอว่า เปล่า ให้มาออนนี้ แป๊ บัน เลิๆๆบๆ เราบันแพรว อยุ่ะมึูนี่ับ ไม่ไ้เิเลย ร้อไหแป๊บบบบบ
ั้นใรให้มาอ อื่อริ นามสุลริ แล้ว็อให้ัวริมาอเอ โอเนะรับ เา็อรีบลับไปเลย แล้วผม็หันไปุยะแพรว เอาไวะแ ให้ปะ ันรู้นะว่าใรให้มาอ ้อเป็นไอ้นที่เอที่โรอาหารแน่นอน อิาแหวะ อยาใหุ้ายเามาอันบ้าอะ ะมีวันนั้นปะวะ 5555 านั้นไม่นาน ออฟะุายเาเินมาที่ผมสอนนั่อยู่รับ ผมนี่หัวใเ้นผิัหวะอีแล้ว ุายใร้ายับผมแล้ว แล้วออฟ็พูึ้น เธอๆเพื่อนเธอื่อไร ผม็สวนลับเลย ถามแ่เพื่อนแล้วไม่ถามเราบ้าหรอวะ ะีบเพื่อนเรา ไม่เ้าทาเรา อนะะบอให้ อ้อแล้วเพื่อนเธอละื่อไร วันนี้เป็นไบ้ปะรับ บอสมอหน้าผม พร้อมเสียน่าฟั เสือ! ผมนี่อึ้ิมี่อีละรับ อ้อ ไอ้เนี่ยื่อบอส ส่วนเราออฟ ออฟรีบพูึ้น ผม็บอลับเ่นัน แม่เอันัๆสอรอบ โนว่าสอรอบ เลิอบีว่า แม่ๆๆๆ ส่วนแพรวแม่เิลลลลลให่เลย ผู้ายมาีบ ทำยัะไม่เยมีนมาีบหน้าแ นั่บิไปบิมา ผมเห็นละเพลียมา ผมเลยบอออฟว่า็ีบันเอละัน ุยันเอาเอละัน อลุายแบบไม่มีสาเหุ นบ้าไรวะ ไม่มีถนอมน้ำใันบ้า สอนนั้นแลเบอร์ แลไลน์ันเรียบร้อย
เ้าอีวัน ุพระ! แพรวมารับผมพร้อมับออฟ ผมุยไลน์ะแพรวเมื่อืน แพรวบอว่าออฟะไปรับ
แล้วแม่ไปริ สัยสัยออฟแม่ะีบเพื่อนผมริๆ
ูไปูมาสอนี้็ูเหมาะสมันีนะรับ สวยะหล่อ เหมาะสมันีมา นผ่านมาอนนั้นน่าะเือบสามเือน นสอบมิเทอมเสร็ ผม็เอบอสลอรับ เวลาออฟมาหาแพรว แ่ผม็ไม่เอ่ยปาถาม ไม่ล้าเล่นริๆ
็มีแุ่ยเล่นับออฟ แล้ว็เห็นบอสมัน็เียบลอ
น้อยมาที่มันะุยเวลาเอผมสอน
สสัยแม่ะเลียนที่เป็นเย์ริ
แพรว็บอผม ว่าออฟบอว่า บอสมันไม่อบริๆ มันเยโนพี่ที่เป็นลัหลับ แ่มันรู้ัว่อน สสัยมันฝัใ
นมาวันที่เป็นวันเิแพรว
ออฟวนไปิน้าวแล้วที่เป็นร้านึ่ผับแถวเอมัย มันไลหอผมมา
นละฝั่ันเลย
ึ่วันนั้นแพรว้อนอนที่หอผม้วย ายบอส็มา อนแรผมไม่เห็นนะ
นึว่าเราะมาันแ่สามน พอเห็นบอส
ผมนี่ทั้ีใและแอบเสียใปนันเลย
มันะบอยัไี แ่เ็บอาารนะรับ
แ่รั้นี้ผทยิ้มทัทาย ไม่ไ้เอ่ยอะไรเลย แ่โนสวนลับ้วย ยิ้มหาพ่อมึหรอ อ้าวไอ้นี่
ูยิ้ม็ไม่ไ้ มึเลียูมาหรอ
ผมถามบอส เห็นมันอึ้นะๆ แล้วมัน็พู่อ ใู่เลียุ๊
โยเพาะมึ เห้ยอึ้ น้ำาะไหล
ระวันะเลียอะไระไ้แบบนั้น
แล้วผม็บอแพรวะออฟ
ออฟูแลแพรว้วย ูลับ่อน
สุสัน์วันเินะแพรว อโทษ้วย
ลับอนไหนโทรหานะแพรว เียวันลมาเปิประูให้ แล้วผมเินออมาเลย แพรว
ออฟ รวมทั้บอส อึ้รับ แ่อนนั้น
ไม่รู้ทำไมเสียใ
ทั้ๆที่แ่อบในวามหล่อเา
ไม่ไ้อะไรเลย
ไม่ไ้หวัที่เาะมาอบริ
แ่แวเล่น อารม์แบบว่าปลื้มนหล่อ แ่นั้นเอ
แ่วันนั้น เินออมาเสียใน้ำาลออะ ำไ้เลย
อาะๆันนะรับ เียนไม่่อยเป็น ะพยายามเรียบเรียให้เ้าใัน่ายรับ แนะนำิมันไ้น๊า
ความคิดเห็น