คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่2 ตื่น
ตอนที่ 2ตื่น
“เมนคอม....ปกติ.....”
“สภาพร่าง.....แข็งแรง”
“รุ่น......เท่า.....”
“แต่ว่า.....เหมือนจริงๆนั่นแหละ”
“เซวอร์......ไม่สะอาด....แพลเล็ท.....วังหัว.....ฟลู.....ฝั่งนู้น”
โอยเสียงพวกนี้น่าเบื่อชะมัด น่ารำคาญด้วย คนจะหลับจะนอนสักหน่อย ปัดโธ่เว้ย ไม่นงไม่นอนแล้วเว้ย ผมสบถในใจก่อนจะลืมตาขึ้นช้าๆ
X part
ตอนนี้ผมกำลังเดินไปที่ห้องตรวจในฐานในสภาพไร้เกราะเหมือนคราวตอนที่อยู่ที่ฐานสบายๆด้วยมือนึงถือเอกสารของฟลู ชิเอลเซวอร์ เกตและแพลเล็ทไปด้วย ทั้งห้าคนคือหน่วยซ่อมแซม ตรวจ รักษา วิจัย เอาง่ายๆก็คือทั้งห้าเป็นหน่วยช่างของฐานแห่งนี้ ฐานอิเล็กกุร่าห์ ฮันเตอร์นั่นเอง ฐานแห่งนี้มีประวัติมานานกว่า300ปีแล้วล่ะ
ชื่อของผม... เอ็กซ์ มันคือชื่อของ1ในสามร๊อคแมนแห่งอิเล็กกุร่าห์ ฮันเตอร์ที่หายไปราว250ปีแล้ว พวกเค้าไปพบผมที่น้ำแข็งใต้ทะเลสาบในป่าแห่งหนึ่ง ผมเองก็ไม่รู้ว่าตนเองไปอยู่ในนั้นได้อย่างไร พวกชิเอลบอกผมว่าผมคือเอ็กซ์คนนั้นแน่ๆ ผมก็ค้านแล้วนะ แต่ว่าพวกเค้ายืนยันว่าผมคือเอ็กซ์ เพราะทั้ง พลังกาย บัสเตอร์ ทักษะ รูปร่าง หน้าตา เกราะ เรียกได้ว่าทั้งตัวของผมมีข้อมูลที่เหมือนเอ็กซ์คนนั้นทั้งหมด ผมจึงต้องยอมรับชะตากรรมของตนเองในที่สุด
พูดถึงถึง สามร๊อคแมนในตำนานแล้ว เมื่อวานซืน ผมเองก็ไปเจอซีโร่ คนที่ชื่อเหมือนร๊อคแมนซีโร่คนนั้น แถมก่อนนอนตั้งแต่กลับมาพร้อมซีโร่ที่หลับไปเพราะพลังงานหมด ผมเองก็ไปค้นหารูป ข้อมูล ทุกอย่างเกี่ยวกับร๊อคแมนซีโร่คนนั้นมาทั้งหมดที่มีอยู่ในฐานข้อมูลของอิเล็กกุร่าห์ ฮันเตอร์และข่าวเก่าๆรอบโลกมาหมดแล้ว แต่คงเพราะมันผ่านมานานมากแล้ว ข้อมูลที่ได้มาเลยน้อยมากๆจนน่าแปลกใจ เหมือนมีใครจงใจลบออกไปอย่างนั้นเหละ จุดนี้เป็นอะไรที่น่าสงสัยมากพอดู แต่ตอนนี้ผมคงต้องเก็บความสงสัยนี้เอาไว้ก่อน
วืด....
เสียงประตูอัตโนมัติเปิดขึ้นเผยให้เห็นห้องวิจัยด้านในที่เรียกได้ว่า เรียกหาแมลงสาบที มาเป็นฝูงชัวร์ ไม่ว่าจะผ่านไปนานเท่าไหร่ ก็รู้สึกคันไม้คันมืออยากจะทำความสะอาดอย่างสุดๆ(ถึงปกติจะทำทุกครั้งทีเข้ามาก็เถอะ) ผมเดินอาดๆผ่านกองขยะทั้งหลายด้วยท่าทางปลงๆ
จ๋อม
เสียงเท้าของผมเหยียบลงบนอะไรสักอย่างที่แฉะๆ เมื่อมองลงไปก็เจอกับน้ำสีน้ำตาลอ่อนที่ส่งกลิ่นคล้ายๆกาแฟออกมา ผมมองตามสายน้ำกาแฟไปเพื่อหาต้นตอของน้ำ สายน้ำหยุดอยู่ที่ถ้วยกาแฟที่หกลงมาเป็นสาย
แต้ก แต้ก แต้ก
เสียงพิมพ์คีย์บอร์ดดังขึ้น ผมเดินตามเสียงไปเจอร่างของซีโร่ที่ไร้เกราะนอนหลับอยู่ในแคปซูลใสขนาดใหญ่พอดีตัวซึ่งวางอยู่ด้านหน้าของจอโฮโลแกรมโปร่งใส ที่กำลังแสดงรายละเอียดร่างกายของซีโร่แบบละเอียดยิบ ด้านหน้าของจอโฮโลแกรมอีกทีมีผู้หญิงสองคนและผู้ชายอีกสามคนยืนอยู่
“ชิเอล เซวอร์ เกต แพลเล็ท ฟลู พวกนาย พวกเธอ ขอทีเถอะ จะกรุณาช่วยจัดห้องด้วยได้มั้ยเนี่ย”ผมกล่าวอย่างอ่อนใจพร้อมถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะเดินไปวางเอกสารไว้บนโต๊ะที่เต็มไปด้วยเอกสารอื่นๆจนแทบล้นโต๊ะของทุกคนตามรายชื่อที่แปะไว้บนอกสารทั้งหมด ”วันนี้เวรใครทำความสะอาด?”
นิ้วของชิเอลและเกตชี้ไปที่แพลเล็ท เซวอร์และฟลู ทั้งสามคนที่ถูกชี้สะดุ้งเฮือกพร้อมกันเมื่อเจอรอยยิ้มจากใจ(??)ของผมเข้าเต็มเป้า
หลังจากนั้น.....
“เซวอร์ เดี๋ยวนายไปจัดการโต๊ะตัวเองก่อนเลยนะ ฟลูไปทิ้งขยะ แพลเล็ทไปเก็บของฝั่งนั้นนะ”ผมกล่าวขณะที่มือก็กวาดขยะแถบพื้นตนเองไปเข้าที่ตักขยะอย่างรวดเร็ว
“เฮ้ เอ็กซ์ งานตรงนี้ที่นายเอามานี่...”ยังไม่ทันที่เซวอร์จะพูดจบ ผมก็แทรกขึ้นว่า
“เย็นนี้ไม่เสร็จไม่ต้องนอนเลยนะครับ และต้องหลังจากทำความสะอาดแล้วเรียบร้อยด้วย”ใบหน้าของหน่วยช่างทุกคนเริ่มซีดขาวและซีดมากขึ้นเมื่อผมพูดต่อตบท้ายด้วยรอยยิ้มธรรมดาๆ(?) ”และอีกครั้ง ถ้าใครคนใดคนนึงไม่เสร็จ ทั้งหน่วยห้ามออกนอกห้องนี้โดยเด็ดขาด ข้าวเที่ยงห้ามกิน ข้าวเย็นก็ห้าม นอนก็ห้ามนะครับ”
“เอ็กซ์ นายโหดเกินไปแล้วน้าาาาาาาา”ทุกคนในหน่วยช่างโหยหวนเป็นเสียงเดียวกัน แต่ผมเลือกที่จะกวาดพื้นโดยไม่สนใจเสียงนกเสียงกา ทุกคนเลยจำใจต้องทำตามหน้าที่ที่ตนมีแบบไม่เต็มใจเลยสักนิดเดียวผิดกับผมที่กวาดพื้นไปฮัมเพลงไป
ผ่านไปครึ่งชั่วโมง
“เอ็กซ์ มาดูข้อมูลตรงนี้หน่อยสิ”เสียงของชิเอลเรียกผมข้ามห้องข้ามกองขยะที่สูงเท่าเพดานมา ผมจึงผละจากงานที่ทำอยู่แล้วเดินไปหาชิเอล ข้อมูลที่เธอให้ผมดูคือข้อมูลของซีโร่นั่นเอง ซึ่งตอนนี้ถูกบรรจุลงบนกระดาษแบบละเอียดยิบ ผมอ่านทั้งหมดอย่างรวดเร็ว
“เมนคอมพิวเตอร์ปกติดี”ชิเอลเอ่ยควบไปพร้อมๆกับผมที่อ่านเอกสารชิ้นนั้นอยู่
“สภาพร่างกายแข็งแรง”
“รุ่นเก่าเท่านายเป๊ะ”
“แต่ว่าทั้งรูปลักษณ์เหมือนจริงๆนั่นแหละ”
“เซวอร์ตรงนั้นยังไม่สะอาดนะ เฮ้ย!แพลเล็ทระวังหัวเธอด้วย ฟลูขยะฝั่งนู้นล่ะ”หลังจากอ่านเอกสารนั่นจบ ผมก็เหลือบไปมองคนอื่นๆที่เหลือ เกตกำลังนั่งพิมพ์อะไรบางอย่างอยู่ด้านหน้าของจอโฮโลแกรม แพลเล็ทกำลังเก็บของที่พื้นซึ่งกล่องด้านบนกำลังตกลงมาพอดี โชคดีที่เธอหลบทัน ส่วนฟลูกำลังจะกลับไปนั่งทำงานที่เหลือ แต่ดันลืมทิ้งขยะฝั่งตรงข้ามผมพอดี ชิเอลกำลังนั่งปั่นงานเอกสารที่เธอมี
“เอ็กซ์! ซีโร่ตื่นแล้วนะ”เสียงของเกตดังขึ้น ผมหันไปมองแคปซูลใสทันที ซีโร่กำลังจะลุกขึ้นนั่ง
“ซีโร่!อย่าเพิ่งลุกเดี๋ยวจะ....”
โป้ก!!!
ยังไม่ทันที่ผมจะพูดจบเสียงหัวโขกกับกระจกแก้วใสก็ดังขึ้น ผมหลับตาข้างนึงอย่างลืมตัว ท่าทางเจ็บน่าดู ผมยิ้มแหยๆเมื่อซีโร่ลงไปนอนกุมหัวที่ชนกับกระจกแก้วใสแถมกระแทกซะแรงขนาดนั้นคงโนเลยล่ะมั้งนั่น ผมเดินเข้าไปกดปุ่มเปิดฝาแคปซูลสีใสออก พร้อมยื่นมือไปให้ซีโร่
ซีโร่มองผมก่อนจะจับมือผมแล้วออกแรงดึงเพื่อจะลุกขึ้น แต่ทว่าผมที่ไม่คิดว่าซีโร่จะดึงแรงขนาดนี้ ผมจึงถึงกับเซล้มลงทับซีโร่อีกครั้ง
“โอ้ย!”เสียงร้องของซีโร่ดังขึ้น ผมรีบกุลีกุจอลุกขึ้นทันที ซีโร่ลุกขึ้นนั่งพลางลูบหัวที่กระแทกเบาๆ ทำเอาผมรู้สึกผิดเป็นอย่างมาก
“ขอโทษนะ ชั้นไม่ทันเตรียมตัว เลยไม่นึกว่านายจะดึงแรงขนาดนั้น”ผมรีบกล่าวขอโทษอย่างรวดเร็วและร้อนใจมาก
“เฮ้ พวกนายเกิดอะไรขึ้นน่ะ”เกตวิ่งเข้ามาหาพวกผมทันที ตามด้วยชิเอล ”ไม่เป็นไรนะพวกนาย“
“ฮื่อ”ซีโร่พยักหน้ารับเล็กน้อยก่อนจะพยุงตัวลุกขึ้นยืน ส่วนสูงของซีโร่ทำเอาผมรู้สึกว่าตัวเองเตี้ยลงไปถนัดตาเลยทีเดียว ซีโร่ปัดฝุ่นตามตัวของตนเองออก ผมสีบลอนด์ทองยาวของซีโร่ผสมกับใบหน้าคมหล่อ ทำเอาผมเผลอสำรวจไปตามร่างของซีโร่
หน้าคม ผมบลอนด์ยาวถึงพื้น จมูกโด่งน้อย ใบหน้าที่ดูไม่ไร้อารมณ์ซะทีเดียว แผงอกแกร่ง ไหล่กว้าง ดวงตาสีซัฟไฟร์ รวมๆแล้วซีโร่ก็เป็นคนที่หล่อมากเลยทีเดียว แถมยังเยือกเย็นและเก่งมากด้วย พอมาลองเทียบกับผมเองแล้ว............มันช่างน่าหดหู่นัก
“เฮ้ๆเซวอร์ นายคิดว่าเอ็กซ์จ้องซีโร่แบบนั้นหมายความว่าไง”ไกลออกไปเล็กน้อย ผมได้ยินเสียงของฟลูกระซิบเกี่ยวกับผมและซีโร่อยู่
“สายตาแบบนั้น แสดงว่าเอ็กซ์หลงซีโร่แล้วแหงเลย”เซวอร์กระซิบกลับ
“เฮ้ยๆแบบนั้นเอ็กซ์ก็ขายออกแล้วอะดิ”ฟลูหันมามองเซวอร์ก่อนจะกระซิบกลับอีกที แต่ก่อนที่เซวอร์จะได้ตอบกลับไป ผมก็โผล่มาจับไหล่ของทั้งสองคนแล้วพูดด้วยเสียงปกติ(?)พร้อมด้วยยิ้มปกติ(??)
“พวกนายนินทาใครอยู่เหรอ?”เสียงผมตอนนี้ค่อนข้างจะยานค้างเล็กน้อย ใช่ว่าผมจะไมรู้ว่าตอนนี้มันมีเครื่องหมายแสดงความโกรธเต้นดุ๊กดิ๊กอยู่บนขมับข้างซ้ายของผม ทั้งเซวอร์และฟลูสะดุ้งสุดตัว ก่อนจะหันคอมามองผมช้าๆ เหงื่อเริ่มไหล่ออกตามร่างกายของทั้งสอง ทั้งสองยิ้มแบบกลัวผสมแหยๆ
“ปล่าวอะจ้ะ(ฟลู)/ปล่าวคร้าบ(เซวอร์)”เสียงของทั้งคู่สั่นพอๆกับตัวของพวกเค้า ผมเลยกระซิบเบาๆว่า ”งานเพิ่มเป็น4เท่านะ”
เพียงเท่านั้นทั้งสองก็แทบจะร้องกรี๊ดเลยทีเดียว ตอนนี้ทั้งสองแข็งเป็นหินไปแล้ว ซีโร่มองมาทางพวกผมหลังเสวนากับพวกเกต ชิเอลและแพลเล็ทที่โผล่มาแจมด้วยเนียนๆ
“เอ็กซ์ นายช่วยพาซีโร่ไปทัวร์ฐานทีสิ”เกตกล่าว ผมเดินไปหาพวกเค้าอีกครั้งก่อนจะตอบรับ”ได้สิ แต่ถ้าชั้นกลับมาแล้ว พวกนายต้องทำความสะอาดและทำงานเอกสารทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว โอเคนะ”
“ก็ได้ๆ”ทั้งสามคนพยักหน้าปลงๆ ก่อนที่เกตจะนึกบางอย่างออก”เอ็กซ์ ระหว่างที่เราหาห้องให้ซีโร่อยู่ ซีโร่จะนอนห้องนายก่อนนะ”
“อ้อ ได้อยู่แล้วล่ะ”ถึงผมจะตอบไปอย่างนั้นแต่ตอนนี้หัวใจผมเต้นโครมครามแล้ว ซีโร่จะมานอนห้องผมเนี่ยนะ ไม่จริงน่า แถมยังไม่มีกำหนดที่แน่ชัดอีก ตายแน่ๆ ห้องผมจะมีของขวัญที่พวกสาวๆส่งมาจนล้นห้องรึเปล่าเนี่ย ไม่ใช่สิ ประเด็นมันอยู่ที่เตียง ตายล่ะ เตียงผมมันมีแค่เตียงเดียวนี่น่า อย่าบอกนะว่าคืนนี้.....ผมจะต้องนอนกับซีโร่น่ะ!!!
“เฮ้”เสียงเรียกของซีโร่ดังขึ้นเรียกผมออกมาจากภวังค์ความคิดที่เริ่มออกทะเลไปเรื่อยๆ
“อ๊ะ งั้นไปเบิกของที่ห้องส่วนกลางก่อนล่ะกันนะ”ผมตัดสินใจไปอย่างนั้นก่อนจะเดินนำซีโร่ไปที่ห้องเบิกของส่วนกลางในฐาน
ณ ห้องเบิกของส่วนกลาง
วืด....
เสียงประตูที่เปิดออกโดยอัตโนมัติเรียกให้คนในห้องหันไปมองผมและซีโร่
“ตายแล้ว มีอะไรไมพอเลยต้องให้เธอถ่อมาที่นี่เหรอเอ็กซ์?”เสียงสะดีดสะดิ้ง เอ้ย เสียงใสๆของผู้หญิงคนเดียวในห้องกล่าวพร้อมกับร่างอรชรอ้อนแอ้นของเธอที่วิ่งมากระโดดขึ้นเพื่อจะกอดผม ดีนะที่ผมหลบทัน ไม่อย่างนั้นผมคงลงไปปกระแทกพื้นเหมือนที่เธอกำลังจะกระแทก แต่ทว่า.....
“ไม่ยอมให้หนีหรอกนะจ้ะ~~”เธอกลับหมุนตัวแตะพื้นพุ่งใส่ผมจนกระแทกกำแพงแบบเต็มแรง โอย หัวผมโนจนได้ หรือนี่จะเป็นกรรมที่ผมก่อไว้โดยการล้มทับซีโร่จนหัวโนกันนะ (?)
“ ”เมลค์” ปล่อยชั้นก่อนสิ ชั้นหายใจไม่ออก”ผมพยายามดันเธอออกไปจากตัวผม เมลค์ก็คือผู้ดูแลห้องเบิกของส่วนกลางของฐานนี้ ตอนก่อนมาผมก็ดันลืมไปว่าที่นี่มีเธอคนนี้อยู่ ซีโร่ที่ยืนอยู่อยู่หน้าประตูมองผมด้วยสายตาเฉยเมย คิ้วเลิกขึ้นข้างนึงอย่างสงสัย
“เรื่องอะไรจะปล่อยล่ะจ้า ในเมื่อเธอเป็นคนมาหาชั้นก่อนเอง เพราะปกติเธอชอบฝากคนอื่นให้มาเอาของไปให้ ไม่ยอมมาหาชั้นอย่างนี้ ชั้นงอนนะ”เมลค์ทำท่าแก้มป่องเป็นเด็กๆก่อนจะกอดอกทำปากยื่น เดิมทีเมลค์เป็นผู้หญิงที่สวยมากคนหนึ่ง ผมสีน้ำตาลแดงของเธอยาวถึงกลางหลัง เจ้าตัวชอบที่จะมัดเป็นทวินเทลส์มากกว่า แต่มัดแบบไม่หมด เธอจะปล่อยบางส่วนไว้บ้าง ดวงตากลมสวยสีดำ ริมฝีปากสีชมพู
“ชั้นไม่มีเวลามาง้อเธอนะ วันนี้ชั้นจะต้องพาซีโร่สำรวจที่นี่ก่อน แถมยังต้องไปส่งรายงานให้ซิกนาสด้วยนะ!”ผมดันเธอออกก่อนจะเดินเลี่ยงออกมาจากเธอแล้วเดินไปหยุดข้างหน้ารายการสิ่งของที่มีเหลือในกองกลางโดยไม่สนเสียงร้องงอนๆของเมลค์ที่ดังมาจากด้านหลัง ซีโร่เดินมาข้างกายผมก่อนจะไล่สายตาไปตามรายการ
“นายต้องใช้อะไรบ้างล่ะซีโร่?”ผมถามก่อนจะเอื้อมไปหยิบกระดาษที่สั่งของและปากกา ซีโร่จิ้มๆไปมาตามรายชื่อของที่จะใช้ ผมจดตามอย่างรวดเร็ว ใช้เวลาไม่นานก็จดครบ
“เอ๋ เดี๋ยวนะ เหมือนจะขาดอะไรไปสักอย่าง”ผมพึมพำพลางไล่สายตาไปตามรายการอีกรอบ ก่อนจะนึกออก ผมร้องเรียกเมลค์ ”เมลค์ ผ้าเช็ดตัวล่ะ”
“หมด...”ดูเหมือนเธอจะงอนผมจริงๆนั่นแหละ แต่ว่ามันเป็นแบบนี้ทุกครั้ง(ยกเว้นครั้งแรก)ที่ผมต้องมาเอาของเอง พอมาครั้งต่อไป เดี๋ยวเจ้าตัวก็จะกลับเป็นเหมือนเดิมหรือก็คือเจ้าตัวจะพุ่งมากอดผมอีกครั้ง
“อ้าว เดือนนี้หมดแล้วเหรอ แล้วยังไม่ได้สั่งของจากซิลเว เอ็กซ์เพรสเหรอ?”ผมงงวูบ ก็จะไม่ให้งงได้อย่างไรในเมื่อบริษัทส่งของซิลเว เอ็กซ์เพรส ขึ้นชื่อว่าเป็นบริษัทส่งของที่รวดเร็วที่สุดและยังมีพนักงานไม่กี่คนเท่านั้นเอง แต่ยังคงรักษาความรวดเร็วในการทำงานได้อย่างน่าตกตะลึง มีผู้ใช้บริการมากมายในแต่ละวัน ยิ่งในวันเทศกาลแล้วยิ่งน่าสงสัยเข้าไปอีกว่าบริษัทนี้ส่งของทันได้อย่างไร ซิลเว เอ็กซ์เพรสไม่ใส่ใจว่าลูกค้าจะเป็นใครมาจากไหน หากมีงานก็ทำ ยกเว้นพวกส่งของผิดกฎหมาย และยังปกปิดข้อมูลของลูกค้าแต่ละรายเอาไว้ด้วย ต่อให้เป็นตำรวจรัฐบาลโลก ทางบริษัทก็ยังคงปิดข้อมูลทุกอย่างเอาไว้อย่างแน่นหนา ทำให้ทางองกรณ์อิเล็กกุร่าห์ ฮันเตอร์ไว้วางใจบริษัทนี้มากเลยทีเดียว
“จะมาส่งเย็นนี้”เมลค์ตอบพร้อมเดินเข้ามาฉวยใบสั่งของไปจากมือผมอย่างรวดเร็วก่อนจะหายลับเข้าไปในห้องเก็บของ
“ผู้หญิงคนนั้นใคร?”ซีโร่เอ่ยถามเบาๆ ด้วยใบหน้าที่นิ่งได้อีก
“อ้อ เธอคือ เมลค์ เมลค์เป็นผู้ดูแลห้องเบิกของส่วนกลางของฐานนี้ เวลาสิ่งของใช้หมดพวกเราจะมาเบิกของที่นี่แหละ แต่ปกติชั้นจะฝากคนอื่นมาเอาให้อะนะ แหะๆ”ผมตอบและตบท้ายด้วยการหัวเราะแห้งๆ
ซีโร่เลิกคิ้วขึ้นข้างนึงแต่ไม่ซักถามต่อเพราะเมลค์กลับมาพร้อมข้าวของมากมายที่คุณเธอแบกมาได้อย่างไรไม่ทราบเมลค์ตรงมาเอาของทั้งหมดที่คุณเธอแบกมาให้ผมถือแทน แต่ว่า ดูเหมือนว่ามันจะหนักเกินไปน้าาาาาาาา เมลค์!
โครม!~
“โอ้ย เจ็บๆๆ”ถึงจะเรพลิลอยด์ที่มีพลังเยอะแต่ถ้าโถมเข้ามาแบบนี้ทีเดียวมันก็ต้องมีล้มบ้างเซ่ เมลค์ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ก่อนจะแวบหายไปจากห้อง ซีโร่ก้มลงมองผมก่อนจะยื่นมือมาให้ผมที่ถูกทับอยู่ในกองสิ่งของ
ผมยื่นมือไปจับซีโร่ช้าๆ แต่ซีโร่กลับดึงผมขึ้นอย่างแรง(ไม่แรงแล้วจะออกมาได้ไงเล่า-0-) จนผมเซไปซบกับอกแกร่งของเค้า เท่านั้นยังไม่พอ ซีโร่เอื้อมมือไปลูบหัวผมตรงที่ปูดขึ้นมาเบาๆ ก่อนจะยื่นหน้าไปเป่าให้เบาๆ ผมมีความรู้สึกว่าจู่ๆเลือดทุกหยดก็ถูกสูบขึ้นไปรวมกันที่ใบหน้าของผม แถมหัวใจยังเต้นแรงมากอีกด้วย ผมลืมทุกอย่างรอบกายออกไปทันที มีแค่ความรู้สึกที่ว่ามาและความอบอุ่นของซีโรเท่านั้นที่ผมรู้สึก
“ไม่เจ็บแล้วใช่มั้ย....”เสียงทุ้มๆนุ่มๆของซีโร่เรียกผมออกมาจากภวังค์ความคิดของตนที่เริ่มออกจากทะเลไปไกล
“อืม..(-///-)(_///_)(-///-)”ผมได้แต่พยักหน้าเบาๆและส่งเสียงออกมาเล็กน้อย ก่อนจะผละออกจากซีโร่ช้าๆพร้อมเสหน้าออกไปก้มลงเก็บของช้าๆ แต่ทุกอย่างที่เพิ่งเกิดขึ้นมันยังคงวนเวียนอยู่ในหัวของผมไม่ยอมหายไปสักที
ซีโร่ก้มลงเก็บของเหมือนผมจนในที่สุดก็เก็บของหมด ปรากฏว่า.............ซีโร่ถือของที่หนักๆได้มากกว่าผมซะอีกT^T แง ใช่ซี่ผมมันผอมแห้งแรงน้อย ตอนกินข้าวถึงผมอยากจะกินเยอะขนาดไหนก็อิ่มไปตั้งแต่ทัพพีแรกแล้วด้วยซ้ำ ซ้อมก็ออกบ่อยแต่ไหงมันถึงไม่มีกล้ามขึ้นเลยสักนิดนึง แถมรูปร่างหน้าตาผมเองก็เหมือนผู้หญิงอีกต่างหาก มันน่านัก ฮือออT^T
“ทางไปห้องนายไปทางไหน.....”เสียงของซีโร่เรียกผมออกมาจากภวังค์เป็นรอบที่3-4ของวันแล้ว
“อ๊ะ อ้อ ตามมาสิ เดี๋ยวชั้นจะพาไปนะ”ผมรีบจ้ำอ้าวออกจากห้องนั้นทันที โดยไม่ได้มองเหลียวหลังไปเลยแม้แต่นิดเดียว
ความคิดเห็น