คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : mission-01
Mission 01
แสงสว่างที่ทอดอยู่อย่างห่างไกลร่างของชายคนหนึ่งยืนอยู่ตรงนั้น “พ...พี่”ร่างของเด็กหนุ่มได้แต่ตะลึงงัน ขาค่อยๆก้าวก่อนจะวิ่งสุดแรงเกิด “พี่ครับอย่าไป!”ร่างนั้นพยายามคว้าร่างพี่ชายตน
“อ...อือ...”
ร่างของเด็กหนุ่มวัยสิบหกตื่นขึ้นอย่างช้าๆ ที่ไหน? เขาค่อยๆมองไปรอบๆตัว ไม่มีใครเลย เขานึกถึงสิ่งสุดท้ายที่พอจะนึกออก เกม เอาตัวรอด เด็กหนุ่มค่อยๆลืมตาอย่างช้าๆ ห้องเล็กๆห้องหนึ่ง ไม่มีแสงไฟแต่พอมีแสงจันทร์ส่องเขามาทางหน้าต่างให้เห็น
วาบ!
แสงสว่างจากกลางห้อง กระดาษที่ดูเก่าๆมีขอบที่เริ่มเหลือง เขาค่อยๆหยิบมาอ่านดูแสงยังไม่หายไป นั่นทำให้เขาอ่านสะดวก เมื่อเขาอ่านเสร็จกระดาษก็หายไปทันที “ด่านแรก บ้านตุ๊กตา ฝ่าดงตุ๊กตา งี่เง่าสิ้นดี”เขาว่า แต่กลับไม่เป็นที่เขาคาดไว้ เขามองไปยังสุดทางเดินที่ว่างเปล่าก่อนเดินตามทางไปเรื่อยๆ
ตึก... ตึก... ตึก... กึก
เขาเดินไปเรื่อยๆบนทางเดินอันว่างเปล่า พรมสีแดงขอบทองทอดยาวราวกับไม่มีที่สิ้นสุด ตรงหน้าของเขามีเพียงความมืดมิด ทว่าเมื่อเขาได้ยินเสียงเพลงลอยมาจากด้านหน้า ทำให้เขาหยุดฝีเท้าลงเพลงที่ใครต่างก็รู้จักถูกขับขานที่เสียงอันไพเราะแต่เสียงนั้นมีอะไรบาง ที่ผิดปกติ
London Bridge is falling down,
Falling down, falling down.
London Bridge is falling down,
My fair lady.
เพลงขันขานไปอย่างเชื่องช้า เสียงฝีเท้าค่อยๆเข้ามาใกล้ เด็กสาวผู้มีใบหน้าเรียบเฉยกำลังเอียงหัวไปตามเพลงที่เธอร้อง ก่อนจะหยุดเพลงที่เธอร้องหัวค่อยๆกลับมาตรงราวกับถูกไขลาน “หรือว่า... ตุ๊กตา!?” เขาก้าวถอยทีละก้าว ฝ่าดงตุ๊กตา
ตูม!
ตุ๊กตาที่เขาเจอนั้นเปลี่ยนแขนเป็นขวานขนาดใหญ่ ก่อนจะเหวี่ยงมาทุ่มใส่ที่ที่เขายืนอยู่ แต่ทว่าเพราะแรงลมที่ตุ๊กตาพุ่งมาใส่เขาทำให้เขากระเดนไปเล็กน้อยจึงไม่โดน ดวงตาสีฟ้าเบิกกว้างอย่างตกตะลึง ตุ๊กตาอะไรเนี่ย! ตุ๊กตาเริ่มขับขานเพลงต่อแต่คราวนี้ กลับมีตัวอื่นๆเดินเข้ามาใกล้มากขึ้นทุกตัวร้องเพลงเพลงเดียวกันทำให้ทางเดินนั้นก้องไปด้วยเพลงนั้น
ก็ลองดูสักตั้งเป็นไง
เขาค่อยๆวิ่งเข้าไปใกล้บรรดาตุ๊กตาเองก็เตรียมอาวุธ ดวงตาสีฟ้าเปล่าประกายขึ้นมาก่อนที่ความมืดจะเข้าปกคลุมสติของเขา และสิ่งที่เขารับรู้สิ่งสุดท้ายคือเสียงกรีดร้องของเหล่าตุ๊กตา
กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดด!!!
เมื่อเขาได้สติจึงมองในสิ่งที่เขาพึ่งทำลงไปโดยไม่รู้ตัว เส้นเอนที่ขาดสะบั้นโผล่ออกมาจากส่วนต่างๆของตุ๊กตา ตุ๊กตาที่เขาเคยเห็นเป็นเด็กสาวผู้น่ารักใส่ชุดโลลิต้าแสนงดงาม บัดนี้มีเพียงเศษซากของ สิ่งที่พังแล้ว หรือขยะเท่านั้น
“ไว้จบเกมนี้ คงต้องไปหาจิตแพทย์มือดีสักคน”
หลังพูดจบ ความทรงจำแห่งการสูญเสียก็กลับมาอีกครั้ง กองเพลิงที่ลุกมอดไหม้โชตช่วง ราวกับเริงระบำ เย้อหยันเขาที่เหลือเพียงตัวคนเดียว โดยไร้ซึ่งครอบครัวอันแสนอบอุ่นอย่างที่ควรจะเป็น น้ำตาไหลออกมาจากดวงตาสีท้องฟ้าเพียงหยดเดียงก็ร่างผอมจะปาดมันทิ้ง แล้วจับลูกบิดประตูที่เขาเจอหลังดงตุ๊กตา
แอ๊ด... ปัง! ตุบ
เด็กชายล้มลงทันทีเมื่อ ประตูปิดลงก่อนเปิดใหม่โดยชายที่เรียกตนเองว่าปิเอโร่ “ทำงานของพวกเธอต่อได้แล้วแขกกำลังจะมา” และปิดลงอย่างแผ่วเบา เหล่าตุ๊กตากลับค่อยๆประกอบเขนขาของมันดูราวกับมีชีวิต! ดวงตาของเหล่าตุ๊กตาเป็นสีแดง แขนกลายเป็นอาวุธ กลับรูปร่างของมันที่ควรจะเป็น เสื้อผ้าที่ฉีกขาดกลับค่อยๆกลับเข้าที่ราวกับมันไม่เคยขาด ตุ๊กตาฉีกยิ้มกว้างที่ได้เล่นสนุกอีกครั้งก่อนจะค่อยๆหุบลงและเริ่มขับขานบทเพลงอีกครั้ง
London Bridge is falling down,
Falling down, falling down.
London Bridge is falling down,
My fair lady.
ความคิดเห็น