คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : mission-00
Mission 00
“หาว~”
เสียงหนึ่งดังขึ้นในห้องที่รกยิ่งกว่ารังหนูของเด็กชายติดเกมคนหนึ่ง ในยุคนี้ไม่ว่าใครทำอาชีพอะไรก็ได้เงิน ซึ่งอาชีพของเขาคือ โปรแกรมเมอร์ ถึงแม้มันอาจจะดูงี่เง่าไปหน่อย แต่อย่างน้อยเขาก็มีเงินมากพอที่จะไม่ต้องเรียนต่อก็พอเอาตัวรอดได้
กริ๊ง~
เสียงการสนทนาดังขึ้นมาจากเกมที่เขาสร้างขึ้นขายบริษัทแห่งหนึ่ง ดวงตาสีดำขลับค่อยๆหันไปมอง “ใครทักมา?” คำพูดสั้นๆง่ายๆได้ใจความ พูดบ่นคนเดียวออกมาและเมื่อเขามองไปยังกล่องสนทนา ไม่คุ้นแฮะ กล่องนั้นเป็นการสนทนาจากคมที่ใช้usernameชื่อว่า SATAN สวัสดีครับ^^ ข้อความเขียนมาเพียงแค่นั้น ร่างสูงที่ผอมบางค่อยๆพิมพ์ตัวหนังสือลงไป ครับ?
SATAN : คุณคือ มิสเตอร์สลีปที่เขาบอกกันว่าเป็นคนสร้างเกมนี้ขึ้นใช่ไหมครับ?
Mr. Sleep : ครับ
SATAN : งั้นสนใจมาเล่นเกมกับผมไหมครับ? ผมเป็นคนทำเองแหละ ภูมิใจมากเลย เกมแรกของชีวิตด้วย^^
ลองเข้าไปเล่นดูนะฮะ คลิก
เกมที่สร้างใหม่งั้นเหรอ? ลองเข้าไปดูแล้วกัน ผิวสีขาวซีดของนิ้วมือค่อยๆค่อยเกาหัวที่มีเส้นผมสีราตรีกระเซอะกระเซิงนั้นอย่างช้า ทำให้เสื้อตัวหลวมที่เขาใส่ประจำค่อยๆถลกขึ้น ไม่นานนัก เว็บของเกมที่เสนอมานั้นก็ได้ฉายขึ้น รูปเต็นท์ละครสัตว์ปรากฏขึ้นเขาคลิกที่ทางเข้าเต็นท์นั้น ภาพเคลื่อนไหวเป็นสีดำมืดก่อนจะมีตัวตลกโผล่ขึ้นมาพร้อมตัวอักษร
“สวัสดีทุกท่านที่หลงเข้ามา กระผม ปิเอโร่จะขอกล่าวถึงวิธีการเล่นครับ เกมนี้ท่านไม่ต้องโหลดอะไรทั้งสิ้น แต่อาจมีอุปกรณ์บางอย่างแต่ฟรีครับ โดยการท่านต้องเอาตัวรอดจากเกมนี้ หาจอมปีศาจ บาปแห่งโกรธา เมื่อท่านพบพา นั้นคือทางออก หากท่านยังต้องการจะเล่นเกมนี้ต่อกรุณารอ 5 วินาที แบบฟอร์มจะปรากฎขึ้นแต่หากไม่ท่านสามารถกดที่เครื่องหมายกากบาทได้เลยครับ”
เจ้าตัวปิเอโร่หายไปโดยค่อยๆถูกแผดเผาอย่างช้าๆและตัวเลข 5 ได้ฉายขึ้นก่อนจะลดลงเรื่อยๆจนเหลือศูนย์ก็มีใบกรอกข้อมูลแต่... ใบกรอกข้อมูลโดยทั่วไปแล้วจะมีให้กรอกรหัสผ่าน แต่นี่มีแค่ชื่อผู้ใช้อย่างเดียว อะไรเนี่ย? เขาคิดแบบนั้นแค่ถึงกระนั้นก็กรอกไปแล้วกด ส่งข้อมูล หน้าจอกลายเป็นสีดำได้ปรากฎคำประหลาดขึ้นมา!
YOUR BLOOD!!!!!
เขาตกใจผงะไปด้านหลังและเขาได้พบกับมีดทำครัวของเขากำลังลอยอยู่กลางอากาศและพุ่งตรงมาเฉียดแก้มเขาเหมือนจงใจเลือดที่ออกมานั้นหยุดกลางอากาศก่อนจะค่อยๆเข้าไปในคอมของเขา! และเงาของเขาอยู่ดีๆ มันก็มีบางอย่างออกมา ซึ่งก็คือปลอกคอ “เนี่ยนะอุปกรณ์ที่ว่า!”เขาคว้ามันมามองๆ แต่ก็ยอมใส่ที่คอแต่โดยดี รีบๆทำให้มันจบไป อยากรู้จะแย่อยู่แล้วว่าเกมนี้มันเป็นยังไง เมื่อเขาใส่ปลอกคอเสร็จเขากลับรู้สึกหายใจไม่ออก
โครม!
“อึก... ป.... ปลอกคอ... บ้านี่มัน.... แฮ่กๆ” อากาศที่เข้าไปในปอดของเขาน้อยลงเต็มที ทำให้สติของเขาเริ่มเลือนรางลง ทุกที ทุกที “ชิ เกมนี่หมายถึง... อย่างนี้เอง... “สติเขาหลุดลอย เสียงเปิดประตูของเจ้าของแมนชั่นพร้อมโวยวายที่เขาไม่อาจได้ยิน และหลับไป
ณ คฤหาสน์กลางป่า ในสวนที่บรรยากศมืดมน ฝนที่เทลงมาแต่ไม่ได้หนักมากมายอะไร ชายร่างสูงมองแลปท๊อปของตนที่เพิ่งดับไปก่อนจะปิดมันและหยิบชาขึ้นมาจิบอย่างชาๆแทน “รสชาติชามันจะไม่แปลกหรือครับ?” ปิเอโร่ปรากฏกายขึ้นด้านหลังของเขาพร้อมพูดออกมาและเอียงคองง “ฉันไม่รังเกียจธรรมชาติหรอกนะ”ร่างสูงวางถ้วยชาลงกับโต๊ะ ปิเอโร่เดินมาด้านหน้าและวางแก้วสีแดงครอบถ้วยน้ำชาไว้และวางอีกสี่อันไว้ด้วยกันก่อนจะสลับอย่างช้าๆ “เด็กที่ใช้ชื่อมิสเตอร์สลีปนี่วิญญาณก็บริสุทธ์ เนื้อก็รสชาติถ้าจะอร่อย เลือดเองก็แทบไม่มีกลิ่นคาวด้วย”
“ไม่ใช่แค่นั้นหรอกเขาเป็นน้องชายฉันด้วยนั่นแหละ”
“หืม งั้นเหรอครับ?” การสนทนาสิ้นสุดลงเพียงแค่นั้นชายคนนั้นได้เปิดแก้วขึ้นมาด้วยความมั่นใจ แต่แก้วชากลับไม่อยู่ในนั้น ปิเอโร่เปิดแก้วทั้งหมดแต่ทว่ากลับไม่มีแก้วน้ำชาอยู่เลยปิเอโร่วางชาแก้วใหม่ลง “อย่าสนแก้วใบเก่าเลยครับ ของใหม่มีสิ่งที่น่าค้นหามากกว่าเสียอีก ท่านซาตาน” ปิเอโร่พูด ชายที่ถูกเรียกว่าซตานมองไปยังหน้ากากของปิเอโร่ ดวงตาสีแดงทอประกายเฉกเช่นปีศาจทั่วไปมองอย่างพอใจและปล่อยให้ผมสีดำสนิทปลิวไปตามแรงลมพร้อมดื่มชาแก้วใหม่จนหมด และเขวี้ยงแก้วทิ้ง
“ข้าไม่ชอบกาแฟ เจ้าตัวตลกกลโกง!”
ความคิดเห็น