ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ไม่เท่ากันจริงหรอ
ในความสัมพันธ์ของคนสองคนต้องมีฝ่ายหนึ่งรักอีกฝ่ายมากกว่าเสมอ
"แม่คะ มันจริงหรอถ้าเราคบกันจะต้องมีอีกฝ่ายที่รักมากกว่าอ่ะค่ะ" ฉันถามแม่ด้วยความสงสัย เพราะในใจฉันไม่เคยเชื่อเลยว่าความสัมพันธ์ของคนสองคนจะมีอีกฝ่ายที่รักมากกว่า แต่ถ้ามีจริงฝ่ายที่รักมากกว่าไม่เหนื่อย ไม่ท้อหรอ ถ้าเป็นฉันคงทนไม่ได้และจากไปในที่สุด
" ไม่จริงหรอกลูก ไม่มีเครื่องวัดอะไรที่จะมาบอกได้หรอกนะลูก ว่าใครรักใครมากกว่า" แม่ว่าพลางดึงฉันเข้าไปกอดด้วยความรักใคร่
"แต่แม่คะ แล้วทำไมถึงมีคนคิดแบบนี้ล่ะคะ" ฉันยังคงไม่เข้าใจ
"ที่เค้าคิดว่า จะมีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งรักมากกว่าน่ะ แม่ว่าเป็นเพราะการแสดงความรักของคนแต่ละคนต่างกัน ฝ่ายที่แสดงความรักมากกว่าก็จะถูกมองว่าเป็นฝ่ายที่รักมากกว่า แต่ที่จริงแล้ว มันไม่ใช่เลย คนที่ไม่แสดงออกใช่ว่าจะไม่รักอีกฝ่ายหนิ ใช่ไหม" แม่พูดจบก็ยิ้มให้ฉัน
"แม่คะ แล้วฝ่ายที่แสดงออกมากกว่า เค้าจะไม่น้อยใจหรอคะ หนูหมายถึง ถ้าเรามีแฟน เราก็ต้องอยากให้แฟนแสดงออกว่ารักเราไม่ใช่หรอคะ"
"คลื่น ลูกจะไปคิดแทนคนอื่นไม่ได้นะ เค้าอาจจะพอใจหรือเค้าอาจจะรักที่คนคนนั้นเป็นแบบนั้นก็ได้นี่ลูก แม่เชื่อว่าสักวันนึงลูกจะเข้าใจ"
"โอย ไม่ไหวหรอกค่ะแม่ ให้หนูตายดีกว่า ถ้าต้องรักใครคนนึงมากกว่า ถ้าหนูแสดงออกเค้าก็ต้องแสดงออก ไม่งั้นมันก็เอาเปรียบกันซิคะ ใช่ไหมคะแม่ เนอะ เนอะ" ฉันพยายามจะให้แม่เห็นด้วยกับฉันแต่
"ฮ่าๆๆ เอาเถอะ แม่เชื่อว่า ถ้าวันนั้นของลูกมาถึง ลูกจะไม่พูดอย่างนี้แน่" แม่บอกกับฉันด้วยสายตาที่ฉันไม่สามารถเข้าใจได้
"อะไรกันคะแม่ แม่ไม่เชื่อหนูหรอ หนูพูดจริงๆนะคะ"
"จ๊ะๆ แม่ไม่เถียงและ ไปทำกับข้าวรอพ่อดีกว่า"
"แม่เปลี่ยนเรื่องอ่ะ" ฉันพูดกับแม่ด้วยความหงุดหงิด
"ไม่มีทางหรอกที่คนอย่างนางสาว เกลียวคลื่น จะรักใครมากกว่า"
"แม่คะ มันจริงหรอถ้าเราคบกันจะต้องมีอีกฝ่ายที่รักมากกว่าอ่ะค่ะ" ฉันถามแม่ด้วยความสงสัย เพราะในใจฉันไม่เคยเชื่อเลยว่าความสัมพันธ์ของคนสองคนจะมีอีกฝ่ายที่รักมากกว่า แต่ถ้ามีจริงฝ่ายที่รักมากกว่าไม่เหนื่อย ไม่ท้อหรอ ถ้าเป็นฉันคงทนไม่ได้และจากไปในที่สุด
" ไม่จริงหรอกลูก ไม่มีเครื่องวัดอะไรที่จะมาบอกได้หรอกนะลูก ว่าใครรักใครมากกว่า" แม่ว่าพลางดึงฉันเข้าไปกอดด้วยความรักใคร่
"แต่แม่คะ แล้วทำไมถึงมีคนคิดแบบนี้ล่ะคะ" ฉันยังคงไม่เข้าใจ
"ที่เค้าคิดว่า จะมีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งรักมากกว่าน่ะ แม่ว่าเป็นเพราะการแสดงความรักของคนแต่ละคนต่างกัน ฝ่ายที่แสดงความรักมากกว่าก็จะถูกมองว่าเป็นฝ่ายที่รักมากกว่า แต่ที่จริงแล้ว มันไม่ใช่เลย คนที่ไม่แสดงออกใช่ว่าจะไม่รักอีกฝ่ายหนิ ใช่ไหม" แม่พูดจบก็ยิ้มให้ฉัน
"แม่คะ แล้วฝ่ายที่แสดงออกมากกว่า เค้าจะไม่น้อยใจหรอคะ หนูหมายถึง ถ้าเรามีแฟน เราก็ต้องอยากให้แฟนแสดงออกว่ารักเราไม่ใช่หรอคะ"
"คลื่น ลูกจะไปคิดแทนคนอื่นไม่ได้นะ เค้าอาจจะพอใจหรือเค้าอาจจะรักที่คนคนนั้นเป็นแบบนั้นก็ได้นี่ลูก แม่เชื่อว่าสักวันนึงลูกจะเข้าใจ"
"โอย ไม่ไหวหรอกค่ะแม่ ให้หนูตายดีกว่า ถ้าต้องรักใครคนนึงมากกว่า ถ้าหนูแสดงออกเค้าก็ต้องแสดงออก ไม่งั้นมันก็เอาเปรียบกันซิคะ ใช่ไหมคะแม่ เนอะ เนอะ" ฉันพยายามจะให้แม่เห็นด้วยกับฉันแต่
"ฮ่าๆๆ เอาเถอะ แม่เชื่อว่า ถ้าวันนั้นของลูกมาถึง ลูกจะไม่พูดอย่างนี้แน่" แม่บอกกับฉันด้วยสายตาที่ฉันไม่สามารถเข้าใจได้
"อะไรกันคะแม่ แม่ไม่เชื่อหนูหรอ หนูพูดจริงๆนะคะ"
"จ๊ะๆ แม่ไม่เถียงและ ไปทำกับข้าวรอพ่อดีกว่า"
"แม่เปลี่ยนเรื่องอ่ะ" ฉันพูดกับแม่ด้วยความหงุดหงิด
"ไม่มีทางหรอกที่คนอย่างนางสาว เกลียวคลื่น จะรักใครมากกว่า"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น