ทำนองที่หายไปของนายร็อกเกอร์สตาร์

ถ้าเอ่ยถึงวงการเพลงร็อกของเพลงไทยคงไม่มีใครไม่รู้จักเขาคนนี้ นั่นคือ แจ็ค โมเสก เขาเป็นผู้ปลุกกระแสร็อกบัลลาร์ดที่มีเนื้อกาโสกเศร้าแต่ซึ้งกินใจในเนื้อหาและดนตรีที่หนักหน่วงแบบไม่เหมือนใคร  ด้วยความสามารถบวกกับรูปลักษณ์ที่น่าลุ่มหลงเขาจึงขวัญใจทั้งผู้คนทั่วประเทศ ทุกเพศ ทุกวัย โดยเฉพาะวัยรุ่น ยิ่งผู้หญิงนะแทบจะกรี๊ดสลบเพียงแค่เอ่ยชื่อหนุ่มคนนี้  ด้วยภาพลักษณ์ที่เป็นหนุ่มร็อกทุกอัลบั้มหลายคนคงคิดว่า แจ็คคงไม่พิสมัยในดนตรีแนวใดนอกจากร็อก แต่ผิดคาด แท้จริงแล้วเขากลับชอบใสรสดนตรีคลาสิค เป็นเพราะเขาได้ยินดนตรีคลาสสิกตั้งแต่เกิดล่ะมั้ง พ่อเป็นครูสอนดนตรี อยู่ในบ้านก็จะสอนเปียโน ไวโอลิน เชโล่  กีต้าร์ และให้ฟังเพลงของเบโทเฟ่น ทุกคืน คืนใดไม่ได้ฟังเป็นอันนอนไม่หลับ  แจ็คสามารถแต่งเพลงเองได้ตั้งแต่ 7 ขวบ ซึ่งเป็นวันที่พ่อของเขาเสียชีวิตพอดี  ทำให้เขานอนซมร้องไห้อยู่หลายวัน

มีอยู่วันหนึ่งในบรรยากาศที่สดใส แจ็คได้ไปนั่งเล่นกีต้าร์ใต้ต้นคูณ บังเอิญได้เจอเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆคนหนึ่งกำลังเดินเล่นด้วยท่าทางร่าเริง มีความสุข เขาประทับใจเด็กผู้หญิงคนนั้นอย่างบอกไม่ถูก จนเป็นแรงบัลดาลใจให้เขาแต่งทำนองบทเพลงหนึ่งซึ่งเป็นเพลงรักครั้งแรก แต่แต่งได้แค่ครึ่งเพลงเท่านั้น 20 ปีผ่านไป เขาก็ยังแต่งทำนองนั้นได้ไม่จบเพลง เขาเคยพยายามต่อทำนองให้เต็มเพลงอยู่หลายครั้ง ก็ไม่ถูกใจสักที เป็นเพราะอะไรก็ไม่รู้ เหมือนฟ้ายังไม่ประทานทำนองนี้มาให้สักที แต่อะไรก็ไม่สำคัญเท่ากับการได้เจอเด็กผู้หญิงคนนั้น ซึ่งตอนนี้ก็ยังไม่เจอสักที แลงะหวังอยู่ลึกๆว่า เขาคงแต่งเพลงได้สำเร็จก่อนที่จะได้เจอเธอ

แจ็คจะตามหาทำนองที่หายไปได้หรือไม่ และจะได้พบเธอคนนั้นอีกครั้งหรือไม่ ติดตามชมกันนะคะ  นิยายเรื่องนี้โรแมนติกซึ้งกินใจมากๆเลยขอบอก            
เป็นครั้งแรกที่ได้เขียนนิยาย ตั้งใจเขียนมากๆเลย ช่วยเม้นมาเยอะๆนะคะ จะได้รู้ว่าทุกคนชอบหรือไม่ชอบ จะอั๊พเรื่อยๆนะคะเพราะตอนนี้hichiro เขียนไว้หลายตอนแล้ว