คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : The Last Day
พาร์ท 9
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืน ลุกลามไปทั่วบริษัทพีเอสซีอย่างรวดเร็ว ดูท่าทางทั้งรุ่นพี่และรุ่นน้องจะดูฮือฮากันมากที่ชินเปกับจิยุจะทะเลาะกันจนถึงขั้นเลิกกันแบบนั้น
ทั้ง 2 คนคุยกับผมแบบปกติ แต่พวกเขา 2 คนไม่เคยคุยกันเลย
ผมเองก็เข้าใจความรู้สึกเพราะผมก็เคยเป็นแบบนั้นมาก่อน
จะทำยังไงให้ 2 คนนั่นกลับไปเข้าใจกันเหมือนเดิม
เรื่องช็อกโกแลตผมยอมทิ้งมันไปได้ แต่กลับมิตรภาพของเพื่อน ผมจะไม่ยอมให้มันผ่านพ้นไป ถึงมันจะไม่ใช่เรื่องของผมเองก็ตาม
"จริงๆแล้ว.... นายเองก็คงอยากทำอะไรให้ยูจิสินะ" จู่ๆชินเปก็ถามขึ้น ในขณะที่พวกเราออกไปกินข้าวเย็นกัน 3 คน จิยุพายูจิไปกินข้าวกันที่ไหนไม่รู้ ไม่เคยเอ่ยปากชวน แต่ดูท่าทางชินเปไม่ได้มีสีหน้ายิ้มแย้มเหมือนปกติ จะเป็นอะไรรึเปล่าน้า
"ใช่.... วาเลนไทน์ทั้งทีก็อยากจะทำช็อกโกแลตให้ แต่ไม่เป็นไรนะ ในเมื่อชินเปกับจิยุเป็นแบบนี้ ผมจะไม่ทำก็ได้ ชินเปเองก็อยากทำใช่มั้ยล่ะ" ผมถามขึ้น ดูท่าทางชินเปก็ยังไม่ได้ดีขึ้นไปจากเดิม จนมัตตันต้องถอนหายใจ
"ฉันไม่อยากขัดขวางนายหรอกนะทาเครุ........ ใจจริงนายอยากไปเรียนทำช็อกโกแลตต่อให้ยูจิใช่มั้ยล่ะ นายไปเถอะ" มัตตันยิ้มให้ผมเล็กน้อย ทำเอาผมอดที่จะปฏิเสธไม่ได้
ทั้งๆที่กลายเป็นแบบนี้ แต่ทุกคนก็ยังปูทางให้ผม ทั้งๆที่ผมยอมสละได้
"แต่......... จะดีเหรอมัตตัน"
"ดีสิ........... พวกเราน่ะไม่อยากเห็นนายเอาแต่เศร้าๆ คิดเองอยู่ฝ่ายเดียวหรอกนะ ไม่แน่วันวาเลนไทน์ถ้านายสารภาพไปยูจิอาจจะหันมามองนายบ้างก็ได้ สู้ๆนะทาเครุ พวกเราจะเป็นกำลังใจให้"
"ฉันจะเป็นกำลังให้กับความรักของนายนะทาเครุ" ชินเปก็ด้วยอีกคน นี่พวกเขายอมสละให้ผมถึงขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย
T_T
"ถ้างั้น... ผมไปก่อนแล้วนะชินเป มัตตัน" ผมล่ำลาทั้งคู่โดยทันที พวกเขายิ้มให้ผม ก่อนที่ผมจะรีบวิ่งไปเพื่อไปร้านทำช็อกโกแลตร้านนั้น
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
"รสชาติแย่เหมือนเดิมเลยคุณทาเครุ" มาริยะว่าที่แฟนเก่ายูจิชิมช็อกโกแลตฝีมือผม แล้วก็ทำสีหน้าเหมือนเดิมๆ สรุป มันก็ยังไม่อร่อยเหมือนเดิม
เมื่อไหร่จะทำได้ดีนะเนี่ย Y_Y
"แจ๋วมากโคคิ..... อย่างเนี้ยแฟนๆต้องชอบแน่" ได้ยินเสียงอีฟดังมาจากข้างหลังแว่วๆ ให้ตายสิ ผมจะมาแพ้เจ้าเด็กพวกนี้เหรอเนี่ย
ยอมไม่ได้ !!!!
แต่แล้วก็รู้สึกเหมือนกับว่ามาริยะ เธอมองผมแบบแปลกๆ ต้องถามซะหน่อยแล้ว
"เห็นมองผมตั้งนานแล้วนะ มีอะไรเหรอ" รึว่าเธอจะสนใจผมอีกคน ตั้งแต่ยูจิ น้องชายยูจิ (สาเหตุที่ทำให้เลิกกับยูจิ) แล้วก็จิยุ รึว่าเธอจะเป็นพวก ชอบจับผู้ชาย
ไม่นะ !!! ผมเป็นอุเคะ !!!! ><
"วันนี้ชินเปซังกับมาซาโตะซังไม่ได้มาด้วยเหรอคะ... รึว่า มีปัญหาอะไรกับจิยุซัง" เธอถามขึ้น เอ๊ะ รึว่าเธอจะรู้เรื่องชินเปกับจิยุ ได้ไงอ๊ะ เฮ้ยยยย ถ้าเรื่องมันเป็นแบบนี้ก็แย่ดิ
"เอ่อ... ฉันได้ยินพวกคุณคุยกันบ่อยๆว่า ชินเปซังทำช็อกโกแลตให้จิยุซัง ไม่เป็นไรนะ ฉันไม่บอกใครหรอกว่าพวกคุณเป็น XXX"
"อืมๆ ก็เป็นแบบที่เข้าใจน่ะแหละ เมื่อวานพวกเราไปเจอจิยุอยู่กับเธอ ก็เลยทะเลาะกัน" ผมบอกตามความเป็นจริงใจ ดูท่าทางมาริยะเองก็ไม่ได้ดูสดชื่นแจ่มใสเหมือนทุกวัน
รึว่า เธอก็คิดถึงเรื่องแบบนี้เหมือนกัน
แล้วเธอจะไปอยู่กับจิยุทำไม ????
"เมื่อวานฉันไม่ได้ตั้งใจหรอกนะ... ฉันเห็นว่ามันเป็นวันหยุด ก็เลยเดินไปที่ร้าน CD แล้วจิยุซังก็เข้ามาทักฉันเอง..." เธอว่า พร้อมๆกับทำช็อกโกแลตเค้กไปด้วย "ไม่ได้คุยอะไรกันมาหรอก เขามาถามเรื่องยูจิซัง..... คุยไปคุยมาก็เลยเริ่มรู้ว่าจิยุซังเองก็เป็นคนที่คุยสนุก ก็เลยลืมตัวไปหน่อย คุยกันเพลิน ก็เลยเกิดเรื่องจนได้...."
ดูท่าทางเธอเองก็ไม่ได้ตั้งใจเหมือนกัน แต่เอ๊ะ จิยุจะอยากรู้เรื่องของยูจิทำไมกันนะ
"อย่าว่าแต่ชินเปซังเลย...... วันนี้ฉันเองก็ทะเลาะกันกินจิมาเหมือนกัน"
ให้ตายสินะ เรื่องพวกนี้ก้ทำให้น่าปวดหัวได้เหมือนกัน ทั้งชินเป ทั้งจิยุ แล้วก้ทั้งบุคคลที่ 3 อย่างมาริยะอีก
ถ้าผมมีแฟนแล้วกลายเป็นแบบนี้ จะเป็นยังไงนะ
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- "นายจะหลับไปถึงไหนเนี่ยทาเครุ ตื่นได้แล้วนะ !!!!" เสียงของใครบางคนทำเอาผมต้องสะดุ้งตื่นเพราะความตกใจ ให้ตายสิ ไม่ได้ฝันถึงอะไรหรอกนะ แค่เหนื่อยที่นอนดึกไปก็เท่านั้นเอง ก็เลยฟุบหลับไป
"ฉันบอกนายแล้วนะว่าอย่าเล่นเกมส์ยิงอวกาศกับเจ้าจิยุมันมาก เป็นไงล่ะ นอนตั้งตี 2 เลยนะเมื่อคืนเนี้ย" ยูจิโผล่มาก็เทศนาผมใหญ่เลย อะไรกันอ๊า ตัวเองก็เล่นแล้วก็ติดเหมือนกันแหละ ชิส์ เอาแต่ว่าคนอื่น
"ก็มันหนุกอ่ะ"
"เมื่อกี้ฉันไปคุยกับโนมุซังมา" มัตตันพูดขึ้น หลังจากที่เดินเข้าห้องมา "พรุ่งนี้วันวาเลนไทน์ พวกเราจะหยุดงานกันล่ะ"
"เอ๋....." พวกเราทั้ง 4 คนพูดขึ้นพร้อมกัน อะไรนะ หยุดงานเหรอ งั้นก็ตัวใครตัวมันอ่ะดิ แล้วยังงี้ผมจะเจอยูจิซังได้ไงล่ะ = = อ๊ะ แต่ลืมไป ตอนนี้โสดอยู่นี่หว่า งั้นก็ยังมีโอกาส ไปร้านช็อกโกแลตตั้งแต่เช้าเลยก็ได้นี่ วันเสาร์อาทิตย์รู้สึกจะให้ทั้งวัน
"งั้นพรุ่งนี้ก็ฟรี" ถามอีกรอบเพื่อความแน่ใจ
"อาฮะ... นายดีใจล่ะซี่ทาเครุ... นายจะได้เตรียมตัวไปหาของขวัญให้คนนั้นตั้งแต่เช้าๆ" พร้อมกับยิ้มแบบเจ้าเล่ห์ให้อีก เอาล่ะสิ อย่าบอกนะว่าทั้งหมดเนี่ย เพื่อผม ???
ขอบคุณมากเลยมัตตัน T_T ผมรักคุณ
"รีบๆทำล่ะ เดี๋ยวเค้าจะหายไปไหนซะก่อน" ชินเปก็ว่าด้วยอีกคน
"นายจะให้ฉันช่วยอะไรด้วยมั้ยล่ะ จองภัตตาคารให้ก็ได้นะ อิอิ" จิยุเนี่ยไม่ค่อยเล้ย ถ้าผมทำแล้วไม่สมหวังขึ้นมาล่ะ มิเสียดายแย่เหรอ ว่าแต่ผม ตัวเองล่ะจะเอายังไงกับชินเปกันแน่
"นี่พวกนายพูดเรื่องอะไร ทาเครุชอบใครงั้นเหรอ" คนสุดท้ายที่ดูท่าทางยังไม่รู้ความจริงถามขึ้น อย่างหน้าตาซื่อๆไม่รู้เรื่องราว แต่สมาชิกคนที่เหลือก็ตอบไปแบบไม่เกรงใจผมเอาซะนิดเลย
"ทาเครุน่ะเหรอ ก็เรโนวงวิวิโดะไงเล่า" จิยุตอบ
"เฮ้ยๆ ทาเคะน่ะรูกิ กาเซ็ทไม่ใช่เหรอ" มัตตันว่า
"ใครบอก........ ฮิโรโตะอลิสไนน์ตะหาก" ชินเปว่า อาไรฟะ ทำไมจะพูดอะไรทีไม่ยอมเตี้ยมกันมา บอกกันคนละโลกกันเลย แถมแต่ละคนที่พูดมา = =
"ผมเคยบอกซะที่ไหนล่ะว่าผมชอบคนพวกนั้น = =" ที่พูดออกมาเนี่ย น่าจะเตี๊ยมกันมาซะหน่อยนะ ผมเองยังงงๆเองเลย
"ก็นายบอกชอบคนเท่ๆโหดๆ" ผมบอกตอนไหนกันล่ะมัตตัน
"แต่แฝงไปด้วยความน่ารักๆ แล้วก็ดูดี" ชินเป.. อันนี้น่ะผมยอมรับว่าผมเคยพูด แต่ไม่ได้หมายถึงฮิโรโตะซังซะหน่อย
"แล้วนายก็ชอบคนตัวสูงๆ แบบ 180 อัพ" ผมเคยพูดแบบนั้นเมื่อไหร่กันล่ะคุณจิยุซัง
"แต่ผมไม่เคยบอกว่าชอบคนที่ทุกคนพูดมาซะหน่อยนี่นา" ผมพูดออกไปท่าทางผิดหวังนิดๆ ก็ไอ้คุณสมบัติที่ว่ามาข้างบนนั่น ยูจิซังแทบไม่มีเลยสักกะข้อ (ตั้งแต่ข้อ 1 มาเลย)
"แล้วนายชอบใครกันล่ะ" ทุกคนพูดพร้อมกันเลย ยกเว้นยูจิซัง
เอาไงดีล่ะ = = แต่ไหนๆก็ไหนๆแล้ว บอกเค้าไปเลยดีกว่า
"ผมน่ะเหรอ..... ผมน่ะชอบเบียวซังวงสกรูตะหาก"
"หา !!!!!!!!!!!!!!!"
"อ้าว ก็ไหนบอกว่าชอบตัวสูงๆ เบียวซังน่ะแค่ 172 เองไม่ใช่เหรอ !!!!" ก็ผมเคยบอกแบบนั้นซะที่ไหนกันล่ะ อย่างน้อยเค้าก็สูงกว่าผมล่ะ
"คนแบบนั้นน่ะ ฉันยังไม่เคยเห็นเลยว่าเค้าน่ารักตรงไหน !!!!" ก็เค้าเท่นิ
"นายไปชอบคนแบบนั้นได้ไงกัน !!!!"
ทีแรกล่ะไม่เตี้ยมกันมา แต่พออีแบบนี้ล่ะทำไมทุกคนถึงได้สามัคคีกันนักน่ะ ผมน่ะ ไม่ได้ชอบเค้าแบบนั้นซะหน่อย ><
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
วันนี้
วาเลนไทน์แล้วสินะเนี่ย........
ไม่ว่ายังไงผมก็ต้องทำให้ได้ เพราะฉะนั้นผมจะออกไปหัดเรียนทำช็อกโกแลตตั้งแต่เช้า แต่ก่อนอื่น
ต้องถ่วงเวลายูจิ......
"นี่ยูจิซัง... ผมไม่กล้าไปสารภาพเลยอ่ะ........" ต้องเสแสร้งหน่อยยูจิจะได้ยอมๆ "ยูจิไปเป็นเพื่อนผมได้มั้ยล่ะ"
"เอ๋........ นายจะไปสารภาพกับเบียวซังจริงๆน่ะเหรอ เรื่องแบบนี้ฉันว่านายไปเองจะดีกว่า" นี่ = = ไม่คิดจะขัดขวางผมบ้างรึไงนะ
"ไม่เอาอ่ะ ก็ผมไม่กล้าจริงๆนี่ ยูจิไปเป็นเพื่อนหน่อยน้า" ผมเขย่าแขนยูจิไปแรงๆ ไม่รู้ล่ะ ยังไงยูจิก็ต้องยอมมารอผม ไม่งั้นผมจะเป็นผีตามมารังควานเลย คอยดู
"กะ...ก็ได้"
"เย้ !!! ยูจิไปรอผมที่ลานน้ำพุตรงหน้าสถานีชิบุย่าน๊า เดี๋ยวตอน 3 โมงครึ่ง (ตอนบ่าย) ผมจะไปหา ^^"
"อ่ะ...อืม"
ยู้ !!!!!! ดีใจที่สุดเลยเฟ้ยยยยยยยยยยยยยยยย วันนี้ล่ะ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ผมจะฝ่าลมฝ่าฝน ทำเป้าหมายในวันนี้ให้สำเร็จจนได้
สู้ๆๆ !!!!!!!!!!
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
อยุ่คนเดียวแบบนี้จะดีจริงๆเหรอ
ไม่สิ... คนแบบนั้นจะไปอยากอยุ่ด้วยทำไม....
แต่ที่ทาเครุพูดมาก็อาจจะจริงก็ได้............
ช่วงนี้ดูเหมือนทุกคนจะให้ความสนใจกับหมอนั่น (ทาเครุ) เป็นพิเศษ อาจจะเป็นเพราะความสงสาร ใช่เขาเองก็เหมือนกัน
ไม่แปลกถ้าจิยุจะยอมเข้าไปช่วยหมอนั่น ด้วยการไปหาเบาะแสหลายๆอย่างเกี่ยวกับตัวยูจิ จากคนที่เคยใกล้ชิดด้วย
อาจจะคิดมากไปเองก็ได้
ชินเปนั่งรำพึงรำพันอยู่ที่ม้านั่งในสวนสาธารณะ ดูเหมือนเขาจะผิดคิดมหันต์ที่มาที่นี่ โดยปกติ ที่นี่ก็อัดแน่นไปด้วยเหล่าคู่รักวัยรุ่นมาออกเดท ยิ่งวันนี้วันวาเลนไทน์ด้วยแล้ว เหมือนยิ่งเป็นแกะดำเมื่อพบว่า มีเขาเท่านั้นอยู่อยู่ไร้คู่
จะเอายังไงดีน้า~~~~~
จะขอคืนดีกับจิยุดีมั้ย ????
ในเมื่อเขาเองก็ค้นพบแล้วว่าการที่เขาอยู่คนเดียว มันเปลี่ยวๆยังไงไม่รู้
"เอ๋... จะดีเหรอ ฉันไม่กล้าเลยอ่ะ" ได้ยินเสียงแว่วๆดันมาจากข้างหลัง เขาหันไปเห็นวัยรุ่นหญิง - ชายคู่หนึ่งยืนเก้ๆกังๆอยู่กลางสวนสาธารณะ
"ไม่ต้องกลัวน่า... ถ้าเธออยากให้เขาคบกับเธอ เธอก็ต้องกล้า..."
"ฉันกลัวจริงๆนี่นา ถ้าเกิดฉันอกหักขึ้นมาล่ะ"
"ถ้าเธอไม่ลองดู จะไปรู้ได้ไงล่ะว่าจะอกหักรึเปล่าน่ะ"
"เขาต้องเกลียดฉันแน่ๆเลย ทำไงดี เขาต้องปฏิเสธฉันแหงๆเลยอ่ะ"
"ก็เธอไม่ยอมไปพูดคุยกับเขาซะที เธอก็เลยเป็นแบบนี้ไงล่ะ.. ถ้าเธอเปิดใจ มันก็น่าจะดีกว่านี้"
เปิดใจ...งั้นเหรอ
ถ้าไม่ยอมเข้าไปพูดกับเขา ก็คงไม่รู้ความจริงอย่างงั้นสินะ....
To be con......
ความคิดเห็น