คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 5
พอผมไปบอกเรื่องชีทเค้กกับเจ้าทาเครุ เป็นไปตามคาด หมอนี่ดีอกดีใจ ยิ้มไปทั้งวัน พอมาวันนี้ก็ตื่นเช้า มาโรงเรียนด้วยจิตใจแจ่มใสพร้อมชีทเค้กในมือ
“นี่ฉันอุตสาห์ไปขอร้องคุณป้าข้างบ้านให้ช่วยสอนเชียวนะเนี่ย..... เปเอาไปให้รุ่นพี่ยูจิทีน้า~~~~” นั่นไง ว่าแล้วเชียว
“ทำไมไม่เอาไปให้เองล่ะ” ผมว่า.... ทั้งๆที่ก็เคยคุยกับรุ่นพี่เค้าเองแล้ว ทำไมยังจะต้องมาใช้ผมอีกด้วยนะ
“ไม่เอาอ่ะ.....ก็เปสนิทกับรุ่นพี่นี่นา” สนิท...... สนิทที่ไหนกันล่ะ == เขาก็แค่เป็นรุ่นพี่ที่ชมรมก็เท่านั้นเอง
“นะนะ เปนะ” ใช้ลูกอ้อนอีกแล้ว ไอ้พวก 3 คน อาทิ ทาเครุ อีฟ โคคิ เจ้าพวกนี้มันอ้อนเก่งเป็นที่ 1 แล้วผมก็ตกหลุมพรางทุกที ==
“ก็ได้...... เดี๋ยวฉันเอาไปให้รุ่นพี่เอง” ผมว่า หมอนั่นดูท่าทางดีใจใหญ่
“เย้ !!! ฉันรักเปที่สุดในโลกเล้ย !!!! ^O^”
“ยูจิเหรอ...... หมอนั่นออกไปไหนไม่รู้ ไปกับแฟนน่ะ กินข้าวมั้ง” รุ่นพี่คนหนึ่งที่อยุ่ห้องเดียวกันบอกมาแบบนี้ นี่ไม่อยู่หรอกเหรอเนี่ย..... “นายรู้มั้ยยูโตะ” แล้วก็หันไปถามรุ่นพี่อีกคนหนึ่ง
“หมอนี่ก็ออกไปกับแฟนทุกวันแหละ หาตัวยาก รักกันอย่างกะอะไรดีคู่เนี้ย...... เนอะคัสจัง” สงสัยเป็นแฟนกันล่ะมั้งเนี่ย รุ่นพี่ 2 คนนี้ “ถึงยูจิไม่อยู่........ แต่เจ้าจิยุมันอยู่นะ” ไม่อาว.... ผมไม่เอารุ่นพี่จิ้งจอกกกกกกกก
พูดยังไม่ทันขาดคำ เจ้าตัวแกก็เดินมาจริงๆ ไม่ใช่รุ่นพี่ยูจินะ แต่เป็นรุ่นพี่จิ้งจอก
“ว่าไง มาหาใครเรอะ ชินเป !!!” รุ่นพี่แกเดินมาถามผมเสียงดุอีกแล้ว ผมก็กลัวเป็นนะ T^T
“เอ่อ.....ผม......” จะพูดทีก็เสียงสั่นไปหมดแล้ว รุ่นพี่แกเล่นจ้องหน้าผมแบบนี้ ผมเองก็อายเป็นน้า T^T “เอาไอ้นี่มาให้รุ่นพี่ยูจิครับ เห็นว่าชอบ ^^” ทำใจดีสู้เสือ เอ๊ย จิ้งจอกไปงั้นแหละ จริงๆ ใจสั่นหมดแล้ว เต้นเป็นจังหวะกลอง เอ๊ย ไม่ใช่ (คนเขียนเขียนอะไรบ้าๆอีกล่ะ)
“งั้นก็ขอบคุณ..... ที่เอามาให้ฉัน..... เจ้านั่นมันคงไม่เอาหรอก” ว่าแล้วก็รีบคว้ากล่องบรรจุชีทเค้กไปจากมือผมได้หน้าตาเฉย แถมยังเปิดกล่อง หม่ำชีทเค้กไปแล้วชิ้นนึงด้วย ผมงี้ ได้แต่อึ้ง O[]O
เอาแล้วสิ ชินเป.....
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
“ทำงี้ได้ไงอ๊ะ...... นิสัยชั่วมาก !!!!!” ทาเครุแทบจะล้มโต๊ะอาหารที่นั่งอยู่ด้วยอารมณ์โมโห ผมขอโทษ~~~~~ “ฉันอุตสาห์ทำแทบตายไอ้ชีทเค้กนั่นน่ะ เอาไปแบบหน้าตาเฉยเลยคนเรา...... งี้รุ่นพี่ยูจิก็ไม่ได้กินน่ะสิ !!!! ”
“ขอโทษ ~~~~~ ฉันไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็นแบบนี้ TOT”
“ไม่เป็นไร เป...... เดี๋ยวคราวหน้าฉันเอาไปให้เองดีกว่า –O- ”
“ฉันว่านายทำแบบนี้จะดีเหรอ...... รุ่นพี่เค้ามีแฟนแล้วนะ” ผมถามขึ้น เพราะกลัวว่าถ้าขืนทำแบบนี้ต่อไปแล้ว..... จะเกิดปัญหาอะไรขึ้นอีกรึเปล่า ถ้ารุ่นพี่ยูจิยังไม่มีแฟนก็ว่าไปอย่าง แต่นี่มีแล้ว แถมยังเป็นรุ่นพี่ที่รู้จักมักจี่กันอีกด้วย
“ไม่เห็นเป็นไรเลย..... คนเราน่ะ แค่เห็นหน้ากันก็มีความสุขแล้วล่ะ...... ว่าแต่..... เป ไม่มีคนที่ชอบบ้างเหรอ ^^”
“คนที่ชอบ ??”
“อื้ม...... ก็ตั้งแต่คบๆกันมาเนี่ย ยังไม่เห็นเปบอกว่าจะชอบใครเลยนี่นา..... มีคนที่ชอบบ้างปะ” เล่นถามกันแบบนี้จะให้ผมตอบว่ายังไงดีล่ะ คนที่ผมชอบน่ะเหรอ....... จะว่าไปก็รู้สึกว่ามีนะ แต่เพราะรู้อยู่แล้วว่า ชาตินี้ยังไงก็คงได้แค่แอบปลื้ม ก็เลยไม่ได้คิดอะไรมากมาย ถ้าเกิดผมจริงจังแบบทาเครุ..... ผมอาจจะต้องอกหักจริงๆ ก็เลย.....
“ฉันว่าเปต้องมีแน่เลย..... ใช่ม้า~~~~ บอกมาเลยนะ” ทาเครุถามเซ้าซี้ขึ้นเรื่อยๆ ผมจะบอกยังไงดีล่ะ ^^’
ผมลองยกแขนซ้ายขึ้นมาเพื่อดูนาฬิกา นี่ใกล้จะถึงเวลาแล้วเหรอเนี่ย
“งั้น.... ผมไปก่อนนะ ต้องรีบเค้าชมรมแล้ว” พูดเสร็จก็รีบคว้าเป้ไปทันที โดยไม่ได้สนใจทาเครุที่เรียกผมข้างหลังเลย
ผมก็รู้นะ ทาเครุต้องรู้แน่ๆว่าผมมีคนที่ชอบอยู่แต่ไม่กล้าพูด ต้องโกรธผมแน่ๆที่อยู่ๆก็ลุกออกมาปุ๊บปั๊บแล้วถึงเขาไว้แบบนั้น ทาเครุน่ะเป็นพวกร่าเริง แจ่มใส ทำให้คนรอบข้างมีความสุข เวลามีเรื่องอะไรก็ไม่เคยปิดบังกัน เขาต้องไม่ชอบผมแน่ๆ ที่ผมไม่ยอมบอกอะไรเลยแม้แต่คนที่ชอบ
ก็เพราะผมรู้น่ะสิว่าถึงบอกไปว่าผมชอบใคร หมอนี่ต้องคัดค้านผมแน่ๆ
ก็เพราะเป็นคนที่เขาเกลียดเข้าไส้เลยน่ะสิ
To be Con....
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Writer Talk ^^
ในที่สุดก็อัพได้ซะที (จะอัพตั้งนานแล้ว พอดีเว็บมันขัดข้อง T^T รอจนเริ่มง่วงแล้วเนี่ย ==)
ตามมาอัพทีละนิด ทีละนิด (เพราะมันไม่ยาวหรอก 5555 ----> จะบอกเขาทำเพื่อ ???)
เป็นอันว่าขอบคุณทุกคอมเม้นต์นะจ๊ะ ^^
ตอนนี้กำลังคิดๆอยู่ว่าจะเขียนภาคต่อดีรึเปล่า (แต่ไม่ยาวหรอก) กำลังคิดไว้หลายเรื่องมาก แยกสมองไม่ถูก 55+ (จริงๆคือโลภมาก)
เอาไงดีน้า~~~~~~
ความคิดเห็น