ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic][SuG] Love Love Love (Valentine)

    ลำดับตอนที่ #5 : Pair

    • อัปเดตล่าสุด 12 ก.พ. 53


    "ฉันมีข่าวจะมาประกาศ....." จิยุเปิดประตูขึ้นมาด้วยท่าทีร่าเริงผิดปกติ ข้างๆกันมีชินเปท่าทางเขินอายอะไรสักอย่าง ซึ่งดั้งเดิมแล้วในห้องตอนนี้มีเพียงผมที่กำลังแต่งเพลงใหม่ กับมัตตันคิดทำนองเพลง ส่วนยูจิน่ะเหรอ เห็นบอกว่าจะไปเดทกับแฟน ไปกันทั้งปีเลย !!! เดี๋ยวจะบอกให้โนมุซังหักเงินเดือนซะให้เข็ด เวลางานนะเนี่ย !!!!! 

    "อะไร.... อย่าบอกนะว่าทักษินเปลี่ยนสัญชาติเป็นเขมร เรื่องนั้นรู้แล้ว" ผมพูดท่าทีประชด เซ็งชะมัดเลยแฮะ กับการที่เป็นคนไร้คู่ในวงคนเดียวเนี่ย เนื้อเพลงที่แต่งในตอนนี้เป็นเหมือนกันเพลงประชดชีวิตตัวเอง เดี๋ยวจะตั้งชื่อเพลงว่า คนมีคู่ไม่รู้หรอก เวอร์ชั่นญี่ปุ่น 

    "ฉันไม่ได้หมายถึงข่าวแบบนั้น ฉันจะมาบอกว่า.......... ฉันกับชินเปคบกันอย่างเป็นทางการแล้วนะทุกคน !!!!!" จิยุตะโกนเสียงซะดังลั่น ทำเอาผมต้องละลายตาจากแผ่นกระดาษที่กำลังเขียนอยู่ มองที่จิยุทันที น่าสงสารชินเป หน้าแดงเป็นลูกตำลึงเชียว

    "รอให้นายแจกบัตรเชิญก่อนแล้วค่อยมาบอกละกัน...." มัตตันบอกว่าท่าทีเฉยชามาก นั่นน่ะสิ เจ้าตัวดูเหมือนจะตื่นเต้น แต่กับไอ้คนที่ชินชากับ 2 คนนี่แล้ว ก็เลยรู้สึกเฉยๆ อยากจะบอกด้วยซ้ำว่า แล้วที่ผ่านมาล่ะ ไม่ใช่ว่าคบกันอยู่เหรอ

    "ประกาศออกสื่อเลยเป็นไง" ผมพูดประชดไปอีกคน ให้ตายสิ ไอ้พวกนี้มันคบกันเป็นแฟนอย่างจริงจังแล้วรึเนี่ย มัตตันเองก้มีแล้ว อีกคนก็มีแล้ว แล้วผมล่ะ......

    เฮ้อเซ็ง หยุดพักแล้วไปหาอะไรกินดีกว่า ก่อนที่เพลงที่แต่งจะกลายเป็นคนมีคู่ไม่รู้หรอกไปจริงๆ

    "มัตตัน..... ผมเบื่ออ่ะ เดี๋ยวจะไปหาอะไรดื่มบนดาดฟ้าซะหน่อย" ผมพูดพร้อมกับทำท่าจะเดินออกไปข้างนอก 

    "เอ๋.... งั้นฉันไปด้วยสิ" 

    -----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------  

    "ตอนแรกฉันก็นึกว่า 2 คนนั่นคบกันมานานแล้วซะอีก" มัตตันว่าขึ้นอีก หลังจากที่พวกเราขึ้นไปรับลมเย็นบนดาดฟ้าตึก PS รู้สึกสดชื่นขึ้นมาหน่อย 

    "ส๋งไส๋ยแฟนนนนนแฟนนนนนนจิทเปปปปโคงจะยิ้มมมมมมกานหน้าบ้านนนนนนนนไปแล้ววววววววม้างงงงงงงง~~~~~~~~~" 

    "ทาเคะ ฉันว่านายดื่มมากไปแล้วนะ ฉันรู้นะว่านายยังเสียใจไม่หาย" ท่าทางมัตตันจะเป็นห่วงผมจริงๆ 

    "เน่มาตตานจาบอกว่าโผมมาวแล้วงั้นนนเหรออออออออ โผมยางม่ายยยยยยมาว~~~~~~~~~~~~~~" 

    "ท่าทางจะพูดไม่รู้เรื่องแล้วนะทาเครุ" ได้ยินเสียงมัตตันโกรธๆด้วย

    "งั้นเชิญอยู่คนเดียวไปละกัน ฉันไปก่อนล่ะ" ว่าแล้วดูเหมือนมัตตันจะลุกเดินกลับเข้าไปในดึก ไม่เป็นไร อยู่คนเดียวซะหน่อยก็ดี  หัวสมองจะได้ปลอดโปร่ง

    วันนี้กะว่าจะใช้ไอ้พวกนี้แหละ (เหล้า เบียร์) ล้างความเศร้าออกไปให้หมด ต้องลืมมันให้หมด ผมยอมเป็นโสดอยู่คนเดียวกะได้  คนชอบผมเยอะแยะ ผมไม่จำเป็นจะต้องฝากฝังความหวังไว้กับคนๆเดียว 

    แต่แล้วผมก็รู้สึกเหมือนกับว่ามีใครสักคนมานั่งลงข้างๆผมอีกครั้ง หลังจากที่มัตตันลุกออกไปแล้ว อะไร มัตตันทนความสวีทคู่จิทเปไม่ได้ แล้วกลับมาหาผมงั้นเหราะ 

    "วันนี้ผมกะว่าจะสะสางทุกอย่างให้หมดนะ" ผมพยายามกลับไปพูดให้ปกติเหมือนเดิม แน่นอน ไอ้ 2 บรรทัดข้างบนนั่นผมแกล้งพูดยานๆไปงั้นแหละ มัตตันจะได้รู้ว่าผมเมา สติผมยังครบถ้วนอยู่นะ

    "ถึงทุกคนจะมีแฟนไปหมดแล้ว แต่ผมก็จะยืนหยัดอยู่ตัวคนเดียวได้ ไม่ต้องพึ่งยูจิ คอยดูนะ !!!!! " ผมประกาศให้มัตตันได้รู้ว่าผมยังดีอยู่  แต่แล้วก็รู้สึกเหมือนมีหนักๆที่หัวไหล่ เหมือนใครสักคนพยายามที่จะซบกับไหล่ของผม อะไร มัตตันทะเลาะกับมิตจังมาเหรอะ

    "ทาเคะ" เสียงของคนๆนั้นดังขึ้น ถึงแม้มันจะฟังดูสั่นๆเหมือนคนจะร้องไห้ แต่ก็พอเดาออกว่าเสียงใคร

    "ยูจิซัง !!!!" ผมพูดออกมาด้วยความตกใจ พร้อมกับมองไปที่คนข้างๆ ให้ตายสิ ผมนึกว่ามัตตันอยู่ตั้งนาน ที่ไหนได้ก็ไม่ใช่ มาทีไม่ให้สุ้มให้เสียงกันเลย

    ว่าแต่ ยูจิไปทำอะไรมานะ ถึงได้ดูเศร้าๆแล้วก็ตาแดงๆแบบนั้น

    "ทำไมกลับมาเร็วจัง ยูจิเป็นอะไร ร้องให้มาเหรอ" ผมพูดออกไปอย่างเสียงเบาๆ อย่าบอกนะว่าอกหัก ถ้าเป็นแบบนั้นได้ ก็ขอให้มันจริงๆเถ้อออออออ สาธุ !!!!!

    "ฉัน....... อกหัก............"

    "หา !!!!!!!!"

    "ยัยนั่นทิ้งฉันไปแล้ววววววววววววววว" พูดจาพอๆกับผมตอนหลอกมัตตันเลย เหมือนคนเมา "แถมพอกลับมา ไอ้บ้าจิทยังมาคุยโม้โอ้อวดว่าคบกับชินเปอีก ฉันจะบ้าตายยยยยยยยยยยยย วันนี้แหละ จะกินให้หนำใจเล้ยยยยยยยยยยยยยย ขอกระป๋องนึง"   

    อ้าว -O- เมื่อกี้ยังดูเศร้าๆอยู่เลยนิ แต่ก็ดีแล้ว นี่แหละยูจิล่ะ

    To be Con...  

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×