[Fic][SuG] The Heart Door (Yaoi) (Chiyu X Shinpei)

ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 3

“นี่สะอาดแล้วเหรอชินเป ????” รุ่นพี่จิ้งจอกจิยุถามเสียงดุ หลังจากที่หยิบเครื่องดนตรีมาชิ้นหนึ่ง แล้วทดสอบได้ผลลัพธ์ว่ามันยังมีฝุ่นติดอยู่

นี่ผมทำเต็มที่แล้วนะครับบบบบบ

แค่แอบหนีกลับไปก่อนก็แค่นั้นเองง่ะ T^T

“ก็เมื่อวานผมเช็ดให้สะอาดแล้วนะครับ...... วันนี้ฝุ่นมันคงมาติด” แก้ๆตัวไปก่อน ทำไมต้องโชคร้ายแบบนี้ด้วยน้า

“ฝุ่นติดเขรอะขนาดนี้เนี่ยนะ..... คงไม่ใช่แค่วันนี้หรอกมั้ง..... ฉันบอกให้ขัดให้เงาวับเลยใช่มั้ย ???? นายทำผิดคำสั่งฉัน” แล้วใครมันจะไปขัดจนเงาวับได้เกือบ 100 อันภายใน 1 ชั่วโมงได้ละครับ

“อย่างนี้มันต้องลงโทษ !!!!.” ง่ะ ทำไมมันกลายเป็นแบบนี้ไปได้ล่ะเนี่ย ~~~~~

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ท่ามกลางอากาศที่ร้อนๆแบบนี้ แสงแดงจ้ามากๆแบบนี้ ผมกลับถูกเจ้าประธานชมรมดนตรี ซึ่งก็คือรุ่นพี่จิ้งจอกสั่งทำโทษที่ผมหนีกลับไปก่อนเมื่อวานแล้วก็ทำงานแบบลวกๆ โดยการวิ่งรอบสนามฟุตบอล

มันหลายร้อยเมตรอยู่ รุ่นพี่แกก็ยังสั่งให้รุ่นน้องที่แสนบอบบางอย่างผมวิ่ง มันมากเกินไปแล้วววววว !!!! T_T

โหดพอๆกับให้ขัดเครื่องดนตรีเมื่อวานนี้เลย

รู้งี้ไม่น่าพลั้งปากบอกมาสมัครเป็นผู้จัดการชมรมเลย T_T

เหนื่อย...........

“นี่แค่สองรอบเองนะชินเป ~~~~~~~~ นายคิดจะหยุดแล้วเหรอ ฉันบอกให้นายวิ่ง 5 รอบนะ” รุ่นพี่จิ้งจอกว่าพร้อมทั้งยิ้มเหี้ยมๆ อะ..... อะไร.......อ่ะ

“ก็เมื่อกี้รุ่นพี่บอกว่าแค่ 3 รอบเองไม่ใช่เหรอครับ นี่ผมวิ่งครบ 3 รอบแล้วนะ” ผมพูดพร้อมกับอาการเหนื่อยหอบแฮ่กๆ ใจงี้เต้นตึกตักรัวกันไม่เป็นจังหวะดนตรีเลย....

“3 รอบอะไร ฉันบอกว่า 5 รอบตะหาก นายน่ะ ต้องวิ่งต่อไปอีก 3 รอบ” ง่ะ ทำไมเป็นงี้ ก็ตอนแรกบอกให้ผมวิ่งแค่ 3 รอบจริงๆนี่นา ไม่เชื่อ กลับไปอ่านใหม่ อ้าว..... เวรกำ ไอ้คนเขียนบ้าไม่ยอมเขียนฉากนี้เอาไว้ซะนี่ โกดดดดด (ก็...... จิยุเค้าให้ลบฉากนั้นออกอ่ะ Y_Y)

“ไปวิ่งต่อ.....” รุ่นพี่ยื่นคำขาด แล้วคนอย่างผมจะทำอะไรได้ ขืนต่อยหน้าไป ก็ไม่พ้นโดนกลับมาสาหัส ทางเดียวที่คนแบบผมจะทำได้คือ

กลับไปวิ่งต่อ.......

ผมต้องตายแน่ๆเลย.......

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ผมก็ยังคงวิ่งต่อไปเรื่อยๆ หัวใจก็ยิ่งเต้นแรงขึ้นเรื่อยด้วยความเหนื่อย ผมรู้สึกได้ถึงร่างกายตัวเองในตอนนี้ เหมือนหน้าร้อนผ่าวด้วยความที่อยู่กลางแดดนานมากเกินไป รู้สึกนิดๆด้วยว่าปวดหัวเข้าแล้ว

เมื่อไหร่จะครบสักทีนะ

กึก !!! และแล้วผมก็รู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองได้สะดุดอะไรบางอย่างเข้า แล้วก็กำลังจะล้ม เอาแล้วไง ชินเป.....

หมับ !!! ใครบางคนเข้ามารับผม ก่อนที่ผมจะล้มลงไปกับพื้นซะก่อน แล้วตอนนี้ก็เหมือนกับว่าผมอยู่ในอ้อมแขนของคนๆนั้น ผมควรจะลุกขึ้นใช่มั้ย แต่ตอนนี้ผมไม่มีแรงที่จะทำอะไรแล้ว เหมือนตัวเริ่มร้อนๆขึ้นมาแล้วด้วย

นี่ผมกำลังจะเป็นไข้แล้วใช่มั้ยเนี่ย......

“เป็นอะไรมั้ยชินเป !!!” เสียงรุ่นพี่จิ้งจอกดังขึ้นจากข้างหน้า คนนี้เองที่ผมคนเข้ามารับผม

“ไม่..... ไม่เป็นไรฮะ........” ผมพูดออกไปทั้งๆที่มันไม่เป็นความจริงเลยสักนิด ผมรู้สึกว่าผมจะเป็นไข้ แต่ทำไมผมไม่พูดออกไปนะ อาจจะดีกว่าด้วยซ้ำ ถ้าต้องนอนอยู่บนเตียงเฉยๆ

“ไม่เป็นไรอะไร !!! นายน่ะหน้าแดงขนาดนี้แล้วนะ..... ดูสิ..... ตัวร้อนเชียว” รุ่นพี่เอามือมาแตะที่หน้าผากเพื่อวัดไข้ อย่างนี้ผมก็ยิ่งหน้าแดงเข้าไปใหญ่เลยน่ะสิ

ให้ตายเถอะ ใจมันยิ่งเต้นไม่เป็นจังหวะ อีกแล้วด้วยยยยย

ยิ่งตอนนี้ สถานการณ์แบบนี้ยิ่งทำให้ผมไม่กล้ามองหน้ารุ่นพี่ไปใหญ่เลย ผมก็รู้นะว่ารุ่นพี่น่ะเท่แล้วก็หล่อขนาดไหน แต่เพราะว่ารุ่นพี่มีแต่ข่าวลือแย่ๆ ทำให้ผมไม่อยากพลาดพลั้งไป.....

แต่... ตอนนี้น่ะ..... ผมไม่อยากฝืนใจตัวเองหรอกนะ

“โอเค...... เดี๋ยวฉันจะอุ้มนายไปห้องพยาบาลเอง” เอ๋........

ผมยังไม่ทันทำอะไร รุ่นพี่ก็รีบอุ้มผม แล้วทำยังกะว่าผมเป็นผู้หญิงตัวเล็กๆบางๆแน่ะ ผมก็เองก็พยายามขัดขืนรุ่นพี่ แต่แรงอย่างผมคงสู้ไม่ไหวหรอก

ก็ต้องยอมสินะ.....

ณ ห้องพยาบาล

“ไปวิ่งกลางแดดแบบนั้นไข้ก็ขึ้นน่ะสิ แดดร้อนจะตาย ขนาดเดิน ยังไม่อยากจะเดินไปเลย” รุ่นพี่ปี 2 ที่อยู่ประจำห้องพยาบาลเอ่ยขึ้น ดูจากป้ายชื่อแล้วรู้สึกจะมีชื่อชิน กับเรียวงะ

“แต่ไม่เป็นไรมากหรอก แค่ขึ้นเพราะโดนแดดเท่านั้นแหละ เจออากาศเย็นๆ กับนอนสักแป๊บนึงก็คงจะดีขึ้นเองแหละ” รุ่นพี่อีกคนว่า

“นี่ผมต้องนอนพักใช่มั้ยฮะ” ผมถาม พวกเขาไม่ได้ตอบเพียงแค่ยิ้มให้เท่านั้น คงต้องนอนจริงๆสินะ

“นายนี่มันอ่อนแอจริงๆเลยน้า แค่วิ่งแค่นี้ก็ไข้ขึ้นซะแล้ว” ก็รูปร่างอย่างผมจะให้วิ่ง 100 รอบสบายใจเฉิบรึไงล่ะฮับ ==

“งั้นผมจะอยู่นอนที่นี่แหละ รุ่นพี่ก็ไปดูแลชมรมเถอะครับ” ผมว่า ผมจะได้อยู่คนเดียวซะทีนึง เห็นหน้ารุ่นพี่จิ้งจอกแล้วมัน หงุดหงิดใจ -*-  

“ใครจะปล่อยให้นายอยู่คนเดียวล่ะ...... ฉันจะอยู่ที่นี่กับนายนี่แหละ เดี๋ยวนายถือโอกาสหนีกลับบ้านก่อน”  ง่ะ ทำไมถึงเดาความคิดผมออกด้วยนะ งี้ผมก็แย่ดิ –O-

แล้วผมก็ไม่ใช่พวกเจ้ามารยาล้านเล่มเกวียนอย่างเจ้าทาเครุ รึไม่ก็พวกอีฟกับโคคิซะด้วยสิ เจ้าพวกนั้นน่ะกลวิธีเอาชีวิตรอดมีเป็นแสนๆวิธี อย่างผมน่ะเราะ ได้แค่วิ่งตามพวกนั้นเท่านั้นแหละ

T_T

To Be Con....