คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 2
“เครื่องดนตรีทุกชิ้น ต้องขัดให้เงาวับ” รุ่นพี่จิยุชี้นิ้วสั่งๆ แล้วเครื่องดนตรีให้ห้องนี้นะ มันเยอะมากเลยนะ O[]O
เต็มห้องไปหมดเลย
นี่ผมต้องนั่งขัดมันให้เงาทุกชิ้นเลยเหรอเนี่ย ~~~
“ก่อนเย็นนี้นายต้องเรียบร้อยทุกชิ้น เดี๋ยวฉันกลับมา” ว่าแล้วก็ปิดประตูออกไปไหนไม่รู้ แง้~~~~ เค้าตั้งใจที่จะแกล้งผมตั้งแต่แรกแล้วสินะเนี่ย
T_T
“เจ้าจิยุเนี่ยก็โหดจังเลยน้า ~~~~ ไอ้พวกนี้น่ะ ทำทั้งคืนก็ไม่เสร็จ” ช่ายยยยย พูดถูกมากกกกกก
“เดี๋ยวฉันช่วยนะ” ว่าแล้วรุ่นพี่ก็มานั่งลงใกล้ๆผม ผมเองก็ดีใจหรอกนะที่มีคนช่วย แต่ถ้าเจ้าทาเครุมาเห็นเข้า คงโกรธผมแน่ๆ
“นายชื่อชินเปใช่มั้ย..... คิดยังไงมาเข้าชมรมนี้เนี่ย”
“ไม่ได้คิดยังไงหรอกฮะ” จะบอกยังไงดีล่ะ ผมก็แค่อยากทำให้เพื่อนมันดีใจก็เท่านั้นเอง ก็ผมถูกใช้มา
แต่..... นี่ผมต้องขัดไอ้เครื่องดนตรี จำพวก ทรัมเป็ต อะไรพวกนี้ทั้งหมดเลยเหรอเนี่ย มันเยอะเกือบ 100 ชิ้นเชียวนะ T_T
แอ๊ดดดดดด มีเสียงประตูดังขึ้น อย่าบอกนะว่ากลับมาแล้วน่ะ !!!
“เป ~~~~~ นายมาอยู่ที่นี่เอง มาทำอะไรตรงนี้เนี่ย” ไม่ใช่ใครที่ไหน ไอ้เพื่อนตัวดีของผมนี่เอง เพราะนาย T_T ทาเครุ TOT
ยังจะมาถามอีกว่าทำไมมาอยู่ตรงนี้ได้ !!!!!
“ก็ฉันขี้เกียจรอนายซ้อมละคร ก็เลยสมัครเป็นผู้จัดการชมรมดนตรีน่ะ” ผมก็พูดๆไปแบบนั้นเอง หวังว่าพอหมอนี่เห็นรุ่นพี่ที่มันชอบแล้ว ก็คงจะเข้าใจ ผมทำตามที่ขอแล้วนะทาเครุ......
“ดีมากเพื่อนเลิฟฟฟฟฟ เปจังเดี๋ยวฉันช่วยนะ” หมอนี่รีบเข้ามาในห้องอย่างตื่นเต้นทันทีโดยที่ผมไม่ได้ขอเลยสักกะนิด คงเพราะเห็นรุ่นพี่ยูจิ ก็เลยรีบเข้ามาช่วยเลย
อย่างทาเครุเป็นคนที่มนุษย์สัมพันธ์ดีอยู่แล้ว ก็ย่อมที่จะสนิทกับใครต่อใครได้ง่ายกว่าผม อีฟ โคคิ แล้วก็รุ่นพี่มาซาโตะก็เป็นเพื่อนของทาเครุเท่านั้น อย่างผมก็แค่อาศัยว่าพอรู้จักกันก็เท่านั้นเอง พอเจอกับเพื่อนใหม่ๆ หมอนี่ก็มักจะตีสนิทด้วยทุกครั้ง
แต่ไม่รู้ทำไมนะ ถึงต้องใช้ผมแบบนี้ด้วย
ทั้งๆที่ตัวเองก็เข้าไปคุยกับเขาได้เองแท้ๆ
รึเพราะว่ากับคนที่หมอนี่ชอบแล้ว จะไม่กล้ากันนะ ????
แอ๊ดดดดด เสียงเปิดประตูดังขึ้นอีกครั้งอย่างเงียบๆ ท่าทางแบบนี้คงไม่ใช่รุ่นพี่จิ้งจอกคนนั้นแน่ รายนั้นน่ะขนาดปิดประตูยังดังปัง !!! เลย
“ยูจิ..... ฉันว่าแล้วทำไมไม่เห็นนาย อยู่ที่นี่จริงๆด้วย” รุ่นพี่หน้าหวานมาซาโตะเป็นคนเปิดประตูเข้ามา นั่นสิ รุ่นพี่ยูจิเป็นแฟนรุ่นพี่มาซาโตะนี่นา
“ก็..... ฉันเห็นน้องขัดไอ้พวกนี้คนเดียวไม่ได้นี่นา...... เจ้าจิยุมันโหดชะมัด ฉันก็เลยอยู่ช่วย”
“แล้วตกลงจะกลับบ้านกับฉันรึเปล่าล่ะ ???” รุ่นพี่ถามได้เสียงหวานมากๆเลย ท่าทางจะรักกันดีนะคู่เนี้ย น่าสงสารทาเครุ.......
“ก็...มัทตันจะรอปะละ ถ้ารอเค้าก็จะกลับด้วยกัน ^^”
“อะไรของนายน่ะยูจิ ???? นายลืมแล้วรึ วันนี้น้องนายจะมานะ ไหนบอกว่าจะพาน้องไปเที่ยวไงวันนี้” รุ่นพี่มาซาโตะว่า รุ่นพี่ยูจิทำท่านึกๆอะไรนิดนึง ก่อนที่จะเอ่ยขึ้นมาเสียงอย่างดัง ทำเอาพวกเราตกใจ
“เออใช่ !!!! ลืมสนิทเลย !!!! วันนี้กินจิจะมา O[]O !!!!!! ต้องรีบกลับบ้านก่อนละ โทษทีนะเป !!! “ ว่าแล้วก็รีบคว้ากระเป๋าออกไปจากห้องโดยเร็วพร้อมกับรุ่นพี่มาซาโตะ
ท่าทางรักกันดีนะ......
แต่สภาพทาเครุเพื่อนผมสิ.......
“ไปซะแล้วอ่ะเป....... ทำไมทำงี้อ่ะ ไม่น่ารีบมาเลยรุ่นพี่มาซาโตะอ๊ะ......” ทำท่าเสียอกเสียใจซะเลยเกิน น่าสงสาร....
แต่ทำไงได้ ใครใช้ให้นายไปชอบเค้าล่ะ นายไปชอบของนายเองนะนั่น ผมก็ช่วยไม่ได้ !!!!
“ตายล่ะเป !!!! นี่มันกี่โมงแล้วอ่ะ........ ฉันนัดกับแม่ไว้จะไปดินเนอร์กับพ่อ !!!!!!” จู่ๆ ทาเครุก็ถามผมทำเอาซะผมตกใจ ก่อนที่จะค่อยๆหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเวลา
“ก็... 5 โมงครึ่งแล้วอ่ะ”
“ตายล่ะ !!!! ฉันขอโทษอีกคนนะเป !!!! ฉันต้องไปแล้วนะ โชคคดี” ว่าแล้วไอ้หมอนี่ก็คว้ากระเป๋า รีบวิ่งออกไปจากห้องอย่างรวดเร็ว พ่อของทาเครุนะ ได้ข่าวว่าไปทำงานอยู่อเมริกา นานๆจะกลับมาสักครั้งหนึ่ง ก็ไม่แปลกถ้าการดินเนอร์ในครอบครัวจะสำคัญถึงขนาดนี้
แต่นี่ !!!! เหลือผมต้องนั่งขัดอยู่คนเดียวเองเหรอเนี่ย TTOTT
To be con....
.
.
.
.
....
.
.
.
.
.
Form Writer :
เนื่องจากวันที่อัพนี่เป็นวันที่ 9 มีนา ซึ่งถือว่าเป้นวันสำคัญยิ่ง เพราะนั่นคือวัน..... SuG 's Day (-*-)
ก็เลยได้อัพ (เหอๆ เกี่ยวมั้ยนั่น)
และขอบอกเอาไว้ก่อนว่า ฟิคจิทเปเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกและเรื่องสุดท้ายที่จะแต่ง สำหรับคู่นี้
เพราะ Writer มีความรู้สึกว่ามันไม่ใช่คู่ที่ต้องการจะแต่ง (แต่ก็แต่งมาได้จนจบ ^^)
(ตอนที่แต่งยังมีสติดีอยู่ แต่ต่อจากนี้อาจจะไม่ใช่ Writer อาจจะเลือกแต่เฉพาะคู่ที่ชอบ T^T)
แต่ยังไงก็ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นต์นะคะ ^^
ขอบคุณมากเน้อพี่ยุ้ยที่เข้ามาอ่าน M_M
อาถรรย์จิทเปไม่ต้องเน้อ ทุกวันก็เจออยู่แล้ว (อ่ะ...ไม่ใช่)
555+
ความคิดเห็น