คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1
“รุ่นพี่ที่ผมแดงๆเหรอ” ผมต้องดั้นด้นไปถามเจ้าอีฟมันเลยแน่ะ เพราะในโรงเรียนนี้ที่ผมสนิทก็มีไม่กี่คน
“ก็ผมไง” เจ้าโคคิมันตอบแทนแฉย พร้อมกับยิ้มแฉ่งงงง
“ไม่ใช่นายเฟ้ยยยยยย คนที่เป็นแฟนรุ่นพี่มาซาโตะอ๊ะ” ผมถามออกไปด้วยท่าทีอายๆเหมือนกัน เจ้าพวกนี้มันก็มองหน้าผมแบบงงๆ คงไม่ได้คิดหรอกนะว่าผมชอบรุ่นพี่คนนั้น
“ไม่รู้อ่ะ........” อีฟส่ายหัว
“ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน” ง่ะ ทำไมเป็นงี้อ่ะ “แต่ผมเคยเห็นเค้าอยู่ชมรมดนตรีนะ รู้สึกจะสนิทกับรุ่นพี่จิยุ ลองไปถามพวกชมรมดนตรีดูสิ”
หือ.... ชมรมดนตรี....
“นายมาทำอะไร ????” จู่ๆ ก็มีรุ่นพี่ขาใหญ่ๆ เปิดประตูออกมาถาม หลังจากที่ผมไปด้อมๆมองๆ แถวๆน่าต่างของชมรมดนตรี รู้สึกว่าจะใช่จริงๆ รุ่นพี่คนนั้นอยู่ชมรมดนตรี แต่ผมไม่รู้จะชวนเขาคุยยังไงดีน่ะสิ
จะไม่ทำก็ไม่ได้ซะด้วย ก็ผมรับปากเจ้าทาเครุไปแล้ววววว หมอนี่ก็เคยช่วยผมตั้งหลายอย่าง จะไม่ให้ผมช่วยซะหน่อยก็.........
“เอ่อ..........” จะบอกยังไงดีนะเนี่ย รุ่นพี่คนนี้น่ากลัวชะมัดเลยอ่ะ ตัวก็สู้งสูง - -
บอกมั่วๆไปก่อนแล้วกัน
“ผมจะมาสมัครเป็นผู้จัดการชมรมฮะ” ผมพูดออกไป หลังจากที่เห็นป้ายหน้าห้องประกาศรับสมัครผู้จัดการชมรม
“หือ...... หุ่นอย่างนายเนี่ยนะ” อาไร......... ผมบอกว่าผู้จัดการชมรมนะ ไม่ใช่นักกีฬาบาส เค้ามีจำกัดส่วนสูงด้วยเหรออออออ
“เอาน่าเรโน...... น้องเค้าน่ารักดีออก รับๆไว้เถอะ” เสียงใครสักคนมาจากในห้องดังขึ้น นี่ผมเข้าไป ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอก ก็รุ่นพี่ที่เจ้าทาเครุมันชอบน่ะแหละ โอ้ !!! สวรรค์ทรงโปรดดดดดดด
“แต่จะดีเหรอครับรุ่นพี่ยูจิ..... ก็รุ่นพี่จิยุบอกว่าไม่ให้รับใครแล้วนี่ครับ” ง่ะ –
“ไม่เห็นเป็นไรเลยน่า........ ตอนนี้หมอนั่นมันหลับอยู่........ มีคนเยอะๆสนุกดีออก ^^”
“งั้นก็.....เข้ามา....” รุ่นพี่คนนี้เรียกผมเข้าไปอย่างน่ากลัว ผมเองก็ก้าวเข้าไปในห้องอย่างกล้าๆกลัวเช่นเดียวกัน หวังว่ามันคงไป ได้ดีนะ ไปได้ดี
“ว๊ากกกกกก” ผมร้องขึ้น หลังจากที่เดินมาแล้วดูเหมือนจะสะดุดกับอะไรสักอย่าง จนต้องล้มหน้าทิ่มลงไป โอ๊ยยยย เจ็บๆๆๆๆๆๆ
“ใครวะ ???” เสียงใครบางคนพูดขึ้นอย่างน่ากลัว จนผมไม่กล้าที่จะหันหน้าไปหา แต่ถ้าจำไม่ผิดนี่น่ะ มันเสียง... “ใครมันบังอาจ มาสะดุดขาข้าตอนกำลังนอน ???” แย่ล่ะสิ เปเอ๊ยยยย จะมีชีวิตรอดไปถึงโรงเรียนเลิกมั้ยเนี่ยยยยย
ดูเหมือนคนๆนั้นจะค่อยๆลุกขึ้นมา แล้วก็คว้ามือผมที่ดันไปเดินสะดุดตอนเขากำลังนอนอยู่ โอ๊ยยยย เจ็บๆๆๆ นี่ผมยิ่งแรงน้อยๆอยู่ด้วยนะเนี่ย
และแล้วที่ผมเดาก็ไม่ผิด คนๆนี้ก็คืออออออ
รุ่นพี่จิ้งจอก !!!
คนนั้นมองหน้าผมอย่างงง ๆ แต่ผมไม่กล้าสบตาด้วยหรอกนะ เอาแต่ก้มหน้า ผมต้องตายแน่ๆเลย T_T
“นี่..... ใคร ???” ถามอย่างน่ากลัวเลยด้วย
“ก็.... ผู้จัดการชมรมคนใหม่ไง ^^” รุ่นพี่ผมแดงคนนั้นตอบให้ ดูท่าลัลล่าซะจริงๆเลยนะ คิดถึงผมบ้างเซ่ !!!
“ฉันบอกกี่ครั้งแล้ว..... ชมรมเราไม่รับผู้หญิง” เฮ้ย...... เมื่อกี้ว่าอะไรผู้หญิงๆนะ
“น้องเค้าเป็นผู้ชาย !!!!” รุ่นพี่ผมแดงคนนั้นตะโกนตอบมาอย่างดังงงง กลังคนอื่นเค้าจะไม่ได้ยินรึไงเนี่ยยยยย
“หือ...... ยัยนี่น่ะเหรอเป็นผู้ชาย....... ทำไมมันผอมแห้งแรงน้อยขนาดนี้ !!!” รุ่นพี่จิยุดึงผมเข้าไปใกล้ๆ ทำเอาผมตัวสั่นไปหมดเลย แถมยังดึกแก้มผมเล่นอีกด้วย
เจ็บง่า T_T
“ก็ได้ๆ..... รับเอาไว้ก็ได้..... จะได้ใช้งานให้หนักเลย” หา……
To be Con...
.
.
...
.
.
Writer Mode :
ขอบคุณมากเลยน้าฝ้าย o^O^o
ถึงจะเพิ่งมาติดตามเรื่องนี้ก็ไม่เป็นไร 
ขอบคุณมากเลยน้าเอ๋ ที่เข้ามาอ่าน ><
ถ้าคิดว่ายังไงแล้ว อาจจะลองเอาไปลงที่บอร์ดดูนะ
จริงๆกะแต่งแค่จิทเปเรื่องนี้เรื่องเดียวเท่านั้นนะเนี่ย จริงๆแล้ว Writer ชอบจิทยุท (ชอบคู่แปลกๆ -*-)
ยังไงก็ขอฝากเรื่องนี้ต่อไปจนจบด้วยนะคะ
สุดท้ายนี้ ใครไม่เม้นต์ขอให้เจออาถรรย์จิทเป (ขนาดกำลังพิมพ์ หน้าจองี้เริ่มลายๆแล้ว ของเค้าแรงจริงๆ 555+)
ความคิดเห็น