“กลับมาแล้วจ้า” เสียงเปิดประตูดังขึ้น ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอก ชินเปกับจิยุนั่นเอง ทั้งๆคู่กับมาท่าทางสวีทวี๊ดวิ้วกันน่าดูเลย แต่ช่างเถอะ ผมในตอนนี้น่ะ ไม่อยากจะสนทนากับใครเลยแม้แต่คนเดียว
“มัตตันบอกว่าจะออกไปดินเนอร์กับเพื่อน สงสัยเป็นมิตจังแน่เลย นี่ เอาของที่พวกนายฝากซื้อมาด้วย”
“ทำไมเหลือนายคนเดียวล่ะทาเคะ........ เอ๊ะ..... นั่นนายเป็นอะไรรึเปล่าทำไมดูเศร้าๆ” จิยุคงสังเกตุได้ถึงความผิดปกติ ใช่สิ ทาเครุในสายตาของทุกคนคงจะนึกถึงเด็กผู้ชายที่สดใสร่าเริง แต่คนอย่างผมนะ ก็เศร้าเป็นเหมือนกันนะ
ทั้งจิยุทั้งชินเปในตอนนี้อยู่ข้างๆผมแต่ก็ไม่ได้รับความอบอุ่นเลยสักนิด
“ใครทำอะไรนาย....... ยูจิเหรอ หมอนั่นทำอะไร??? แล้วหมอนั่นมันไปไหน???” จิยุซักถามผมเป็นการใหญ่ ท่าทางคงเป็นห่วงผมจริงๆ ขอบคุณมากเลยนะ
“ผมก็แค่.......” ผมพยายามที่จะทำให้ทุกคนเลิกเป็นห่วงเป็นใยผม ไม่อยากให้ทุกคนเป็นห่วง วิธีที่ดีที่สุดคือการพูดออกไป แต่.... เสียงของผมตอนนี้มันสั่นๆเหมือนคนจะร้องให้ รู้สึกเหมือนมีน้ำอะไรสักอย่างไหลออกมาจากตาด้วย ใช่แน่ๆ ทุกคนก็คงจะสังเกตเห็นแล้ว “ยูจิ.... มีแฟนแล้ว”
ผมพูดออกไปแล้ว และร้องให้ไปแล้วด้วยผมพยายามที่จะให้มันหยุด แต่มันไม่ยอมหยุด ได้แค่เพียงปาดน้ำตาเท่านั้น ให้ตายเถอะทำไมต้องเจอกับอะไรแบบนี้ด้วย ในใจผมตอนนี้เหมือนมันแตกเป็นเสี่ยงๆ
“แฟน..... ยูจิมีแฟนแล้วเหรอ...” ชินเปถามขึ้น ดูท่าทางก็ไม่รู้เหมือนกับผม
“อืม..... ฉันเคยเห็น ชื่อมาริยะรึไงเนี่ยแหละ เป็นเด็กม.ปลาย” อะไรกันอ่ะ จิยุก็รู้นี่นา แล้วทำไมถึงไม่ยอมบอกกันบ้าง หลงคิดไปว่ายูจิก็ยังไม่มีใครเหมือนกัน
ไม่ใช่แค่นั้นน่ะ ขนาดเพื่อนสนิทอย่างผม เจ้าตัวยังไม่เคยบอกให้รู้เลย
ทุกคนใจร้ายจริงๆ
"แค่ยูจิมีแฟนเองนี่นา.... ทำไมต้องเสียใจมากมายถึงขนาดนี้ด้วยล่ะ...... รึว่า......." ชินเปเหมือนจะถามคำถามอะไรสักอย่าง แต่ยังไม่ต้องพูดออกมา ก็พอรู้ว่าจะถามอะไร ผมก็พร้อมที่จะตอบอยู่แล้ว
"ไม่เป็นไรนะทาเครุ.... หมอนั่นจิตใจมันรวนเรจะตาย มีได้ ก็เลิกได้......"
"จิยุชอบผู้ชายอยู่แล้วก้พูดได้สิ..... ถึงยูจิจะเลิกกับคนนี้แล้ว ก็อาจจะมีคนใหม่ๆก็ได้นี่นา แล้วผมล่ะ......"
ผมพูด จิยุเหมือนจะเข้าใจก็เลยเงียบไป บรรยากาศรอบข้างหันกลับมาเงียบอีกครั้ง นี่ผมทำให้พวกเขาไม่มีความสุขกันรึเปล่านะ
"งั้นก็.... หยุดร้องให้ซะทาเคะ" จู่ๆจิยุก็ลุกขึ้น แล้วทำท่าเหมือนเตรียมตัวจะไปที่ไหนสักแห่ง "เราจะไป แอบดูหมอนั่นเดทกับสาวกัน"
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
แทบไม่ต้องตามหา พวกเราก็เจอเป้าหมายอยู่ตรงหน้าพอดี นั่นก็คือร้านแม็คโดนัลล์ จิยุพรางตัวเองโดยการใส่หมวกแก๊บปิดผมสีบลอนๆของตัวเองจนมิดแล้วก็แว่นตาดำ ชินเปเองก็ถูกจับแต่งตัวให้เหมือนเด็กผู้หญิง ก้ดูน่ารักดี แต่ดูผมสิ.... ผมถูกจิยุจับแต่งตัวเหมือนเด็กผู้หญิง ม.ปลายเลย ให้ใส่เสื้อแบบมีชายกระโปรงซ้อนกันชั้นๆอีก บังคับให้ใส่แลกกิ้งสีชมพูแจ๊ดอีกแน่ะ แถมยังบังคับให้ติดกิ๊บ ใส่กำไลหลายๆสี มัดแกละ ดูๆไปยังกะพวกสาวคอสเพลย์แถวชินจุกุเลย (รูปร่างก็ให้ซะด้วยสิ) จิยุเอ๋ย ผมน่ะหน้าตาเด่นอยู่แล้วนะ ยิ่งแต่งตัวอีแบบนี้คนก็ยิ่งมอง ยูจิก็ยิ่งรู้น่ะสิ
ไม่ค่อยมีคนมาร้านแม๊กมานัก โต๊ะก็เลยว่าง จิยุบังคับให้เราไปนั่งโต๊ะติดๆกับที่ยูจิกับแฟนนั่ง แล้วให้ผมนั่งติดกับยูจิอีกแน่ะ สรุป ผมกับยูจินั่งหันหลังให้กัน ชินเปก็ด้วย ด้านตรงข้ามผมมีแค่จิยุเท่านั้น
"ยัยพวกนั้นน่ะ ตลกมากเลยล่ะ"ได้ยินเสียงหัวเราะมาจากด้านหลัง ผมแอบหันไปมองกระจกร้านแม๊คบ้างเห็นหน้าผู้หญิงคนนั้นหน่อยๆ เป็นเด็กม.ปลายตัวเล็กๆน่าจะสูงพอๆกับกัปตันวงเบอร์รีซ์โคโบะ ผมดำๆ ท่าทางน่ารักๆ
"อืมๆ แล้วงานโรงเรียนเป็นยังไงบ้างล่ะ อ๊ะ เฟรนฟรายมาแล้วววววว" ได้ยินเสียงยูจิด้วย หวังว่าคงไม่รู้นะว่าพวกเราอยู่ข้างหลัง ตั้งแต่ที่มาเนี่ยไม่มีใครพูดอะไรกันเลย มันจะเนียนมั้ยละเนี่ย
"นี่เปโกะจัง ^^ วันก่อนฉันได้ CD อาราชิมาด้วยนะ" พยายามดัดเสียงสุดฤทธิ์ให้คล้ายผู้หญิงมากที่สุดเลยนะเนี่ย ชินเปทำหน้างงๆ ช่วยฉันหน่อยเถอะน๊า~~~
"ฉันได้เสื้อยืดของจุนจังในงานมีตมา ไม่อยากจะอวด หึหึนี่ไงถ่ายรูปมาด้วยนะ" ชินเปเล่นด้วยแฮะ แถมยังเอารุปในโทรศัพท์ให้ดูจริงๆแต่เป็นรูปตัวเองถายคู่กับรูปมัตสึโมโตะจุนบังเอิญดันใส่ชุดเหมือนกันเจ้าตัวก็เลยถ่ายรูปเก็บไว้
"หึหึหึ พวกเธอน่ะยังน้อยไป~~~~~ ฉันน่ะได้รับจดหมายจากทาเครุซักกุด้วยน๊า ดีมั้ยล่ะ" จิยุพูดขึ้นทำเอาพวกเราต้องพูดขึ้นพร้อมกันว่า
"เอ๋!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"พวกเราอุทานขึ้นมาพร้อมกันแบบไม่ทันตั้งตัว นี่คิดอะไรไม่ออกแล้วรึไงถึงได้ต้องเอาชื่อผมไปล้อเล่นแบบนี้
"โกหกแน่ๆเลยจิฮารุคุงนี่ (คิดชื่อไม่ออก) ไหนบอกว่าชอบ A9 ไง" มั่วไปเรื่อย ไม่น่าเชื่อเลยว่าไม่ได้เตี๊ยมกันมาจะได้ออกมาเป็นเรื่องเป็นราวแบบนี้
"A9 ที่ไหนกันล่ะ จีคุงน่ะ ชอบชินเปตะหาก" น๊ะไม่ค่อยเท่าไหร่เลยนะเปจัง --
"พวกเธอไม่เชื่อเหรอ มีหลักฐานยืนยันด้วยนะ นี่ไงฮี่ๆ" ว่าแล้วก็เอาหลักฐานมาให้ ไม่ใช่อะไรหรอก การ์ดปีใหม่ที่ใส่ซองผ้าป่าเอาไว้ยังจะเก็บเอาไว้อีกนะ
"ว่าแต่ เคโกะจังทำสีผมแบบเดียวกับทาเครุซักกุเลยชอบเหรอ" ถ้าทางจะไปกันได้ดี จิยุนี่จริงๆเล๊ยยยยยยแอบเห็นนิดๆด้วยนะว่ายูจิก็แอบมองมาที่พวกเราด้วย
"อือ.... จริงๆชอบยูจินะ แต่เล่นซะผมแดงเลย แม่ไม่ให้ ก็เลยทำแบบทาเครุดีกว่า" ผมว่า รู้สึกจะเห็นยูจิมองมาทางนี้อีกครั้งนึง เหมือนเราจะทำให้โต๊ะข้างๆรำคาญยังไงแล้วก็ไม่รู้
"นี่ๆ จะเป็นยังไงถ้าฉันจะทำทรงผมเดียวกับอีฟวิวิโดะ"เปโกะ เอ๊ย ชินเปพูดขึ้น ทำเอาผมกับจิยุอึ้งไป
"เธอพูดอะไรของเธอนะเปโกะ รายนั้นน่ะเค้าน่ารักนะเธอน่ะทำไม่เหมาะหรอก อะเบอร์เกอร์ได้แล้ว กินกันก่อนเถอะ"พออาหารมาถึง พวกเราก็ลงมือกันกินทันทีอยู่กับพวกจิยุนี่ก้ดีเหมือนกันนะ รู้สึกสดชื่นขึ้นเยอะเลยคงจะเป็นเพราะว่าเป็นการแกล้งสองคนข้างหลังนั่นด้วยล่ะมั้ง สะใจดี
รู้สึกเหมือนตัวเองกลายเป็นผู้หญิงจริงๆ
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
ความคิดเห็น