คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : ตอนที่ 13
“Hello Everybody ~~~~~~~~~~~~~~~~” เสียงตะโกนของรุ่นพี่จิยุดังลั่นไปทั่วฮอลล์ แบบไม่เกรงใจนักร้องนำ ใช่สิ ช่วงนี้มันเป็นช่วงดนตรีล้วนๆเลยนี่นา
มันอาจจะดูแปลกๆไปบ้าง เพราะแตกต่างกับตอนซ้อม มือกีตาร์ก็เปลี่ยนคน แต่ถ้าโดยรวมแล้วก็ถือว่าใช้ได้เลยทีเดียวล่ะ อย่างว่าและน้า มือกีตาร์แค่เห็นโน๊ตก็รู้แล้วว่าต้องเล่นแบบไหน
ว่าแต่ว่า
. แล้วมือกีตาร์ตัวจริงอ่ะ มันหายไปไหน ???
หวังว่าพองานเลิกผมคงไม่ได้โดนไล่ให้ไปตามหาหรอกนะ
..
“ฉันคงโดนเทศน์แหงๆ” ได้ยินเสียงคุ้นๆดังมาจากข้างหลัง ผมลองหันไป แจ๊คพํอตตตตต รุ่นพี่ยูจิกับรุ่นพี่มาซาโตะนั่นเอง เดินคู่กันมาเลย สงสัยคืนดีแล้วกันแหงๆ
แบบนี้แหละดีแล้ว ^^
ส่วนเพื่อนผมก็โบเค้นฮาร์ตไป
..
“ยู้ !!!! รู้สึกมือกีตาร์ที่หายไปจะหลบไปอยู่ข้างหลังคนดูนะ
.. รุ่นพี่จิยุเห็นมั้ยฮะ” เสียงทาเครุมาแต่ไกล ดูจากอาการแล้ว ท่าทางร่าเริงแบบนี้
. คงไม่ต้องเป็นห่วงแล้วมั้งเนี่ย
“เห็นดิ
. “ รุ่นพี่ว่า “กะว่าหลังเลิกคอนแล้ว
. จะเล่นงานให้หนักเลยคอยดู ฮิฮิ”
“ไอ้เจ้าบ้าจิท
.” ท่าทางรักกันดีนะคู่หูคู่เนี้ย เห็นท่าทางแบบนั้นผมเชื่อเลยว่า รุ่นพี่จิยุไม่ได้ทำอย่างที่พูดหรอก ถึงจะรู้ๆกันดีว่ารุ่นพี่เป็นยังไง (โหด) แต่กับรุ่นพี่ยูจิแล้ว เป็นคนที่ยอมสุดๆ ขนาดเลือกนักร้อง อย่างทาเครุผมว่ารุ่นพี่ไม่น่าอยากได้ แต่เพราะรุ่นพี่ยูจิบอกว่าจะรับ ก็ยอมเออออ
“เอ๊ะแต่
.. ไหนรุ่นพี่บอกว่ามีเรื่องสำคัญจะบอกใครคนหนึ่งไม่ใช่เหรอฮะ” ท่าทางทาเครุคุยกับรุ่นพี่จิยุซะสนุกสนานเลยทีเดียวเชียว อะไรกัน ไหนบอกว่าไม่ชอบเอามากๆไงล่ะ
รึว่าหมอนี่หันมาชอบรุ่นพี่จิยุอีกคนนึง
อย่าเชียวนะ !!!
“
ถ้างั้นก็ได้เวลาอันสมควรแล้วสินะเนี่ย
“ รุ่นพี่จิยุพูดออกไมค์เสียงเบาๆ อย่าบอกเชียวนะว่า จะสารภาพรักกับคนที่แอบชอบจริงๆ
กลางเวทีเลยเนี่ยนะ
งั้น
. คนๆนั้นก็อยู่ที่นี่น่ะสิ
.. จะเป็นใครกันนะ
.
“ผมรู้นะว่าคุณ
“ก็อยู่ตรงนี้แหละ
. เจ้าบ้านี่” รุ่นพี่ยูจิพูดเบาๆจากข้างหลังของผม แสดงว่ารุ่นพี่ยูจิก็รู้สิเนี่ยว่ารุ่นพี่ชอบใคร แล้วคนๆนั้นก็อยู่แถวๆนี้ด้วย
ผมเองก็อยากรู้นะ ใครกันที่เป็นคนกำหัวใจรุ่นพี่จิ้งจอกแบบนี้ไปได้
แต่อีกใจหนึ่งก็ไม่อยากฟัง
“แต่ก่อนอื่น
.. ผมรู้ว่าทุกคนคงไม่ชอบผม ใช่
. ในเวลาไม่กี่ปีที่ผมมาอยู่ที่นี่ มีเพื่อนๆน้องๆพี่ๆมาสารภาพกับผมหลายคน แล้วก็ปฏิเสธไปทุกคนอย่างไม่มีเยื่อใย ผมเข้าใจว่าทุกคนรู้สึกยังไง ลับหลัง ก็มีคำนินทาผมอยู่เสมอ แต่ผมไม่ค์หรอนะ เพราะแบบนี้ ทำให้อีกหลายคนไม่กล้าสารภาพกับผม เพราะข่าวแบบนั้น แต่นั่นทำให้ผมรู้ว่า คนที่ผมแอบชอบอยุ่นะ คนๆนั้นก็รวมอยู่ในกลุ่มนั้นด้วย”
กลุ่มนั้นที่รุ่นพี่ว่า ผมก้เป็นหนึ่งในนั้นด้วย
“ผมน่ะ
.. จริงๆแล้วเป็นคนขี้อายนะ ผมคิดว่าถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป
. คงไม่มีอะไรมากไปกว่านี้ เหตุการณ์แบบนี้ทำให้ผมเข้าใจ ผมต้องขอโทษทุกๆคน ที่ผมเคยปฏิเสธไป
.” ว่าแล้วรุ่นพี่จิยุก็โค้งคำนับต่อหน้าผู้ชมทั้งหอประชุม ทุกคนต่างเงียบกริบ ตั้งใจฟังกันอย่างดี
อีกไม่นานก็คงเปิดเผยตัวล่ะว่าใคร
จะอยู่รอฟังดีมั้ยนะ
“ผมคงจะไม่มีทางเข้าใจความรู้ของคนแอบรักแบบนี้ จนกระทั่งไปพบกับคุณ
.. ทำให้ผมรู้สึกได้ว่า คนๆฟนึ่งใช้ความพยายามมากขนาดไหนที่จะสารภาพรัก ถึงแม้ว่าจะไม่สมหวัง ก็อยากให้คำปฏิเสธกลับมาแบบรักษาน้ำใจ แต่เวลาที่ผ่านมาผมไม่เข้าใจ ทำให้ผมกลายเป็นคนที่หลายๆคนรู้สึกเกลียดขี้หน้า ผมขอโทษ”
ผมว่า
.
ผมรีบออกซะทีกว่า
ถึงจะรู้ทีหลังว่าคนๆนั้นเป็นใคร
แต่ถ้ารอจนถึงเหตุการณ์ตอนนั้น ผมคงมีหวังต้องร้องให้แน่ๆ
ผมไปก่อนดีกว่า
“เพราะฉะนั้นในวันนี้ ผมเองก็อยากจะสารภาพออกมาจากใจจริง แบบที่ทุกๆคนเคยทำกับผม ผมรู้ว่าทำแบบนี้มันน่าอาย แต่ถ้าไม่ทำแบบนี้ ก็รู้ใช่มั้ยว่า ความรักของผมมันก็ไม่คืบหน้า ถึงผมจะอกหักกลางเวทีแบบนี้ แต่ผมก็ไม่แคร์ เพียงแค่ผมสารภาพออกไป” ออกไปก่อนซะดีกว่า
ทางออกอยู่ไหนนะ
“ผมชอบคุณมานานแล้วนะ
กรุณาคบกับผมด้วยเถอะ
..คุณ
.” ผมรู้ว่ารุ่นพี่ใช้ความพยายามมากขนาดไหน แต่ขอโทษนะครับ ผมรับฟังมันไม่ได้จริงๆ
ผมจะออกไปแล้วนะ
“ชินเป !!!!!! นายจะออกไปไหน !!!!!” ผมที่กำลังจะเปิดประตูหอประชุมก็ต้องตกใจ เมื่อรุ่นพี่จิยุที่อยู่บนเวทีเรียกผมซะดัง หมายความว่าไง ไม่ให้ผมออกไปเราะ
งี้ผมก็แย่ดิ
“ถ้าเกิดนายไม่อยู่
. คำสารภาพของฉันก็สูญเปล่าหมดอ่ะดิ !!!!!!” แล้ว
มันเกี่ยวอะไรกับผมด้วยล่ะครับ
ผมไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับคุณนะ -*- (พาโบลจริงๆเปเรา)
“ฉันนะ
.. คิดแทบตายเลยรู้มั้ย !!! ว่าจะพูดยังไงดี !!!! ทั้งหมดเนี่ยก็เพราะนายคนเดียวนะชินเป !!!!! แต่นายกลับจะหนีฉันไปแบบนี้ กะให้ฉันขายหน้าทุกคนเลยเหรอ !!!!!”
เดี๋ยว
.. มันหมายความว่ายังไงเนี่ยผมงง
. -*-
“ก็หมายความว่า
คนที่ฉันชอบน่ะคือนายยังไงเล่าชินเป !!!!!! แค่นี้นายก็ไม่เข้าใจรึไง !!!!!” ห๊า~~~~~~~ เมื่อกี้ว่ายังไงนะ รีใหม่ดิ
ช้าไปและ ตอนนี้ทุกคนในหอประชุมต่างก็มองผมกันเป็นตาเดียว
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก นี่หมายความว่า รุ่นพี่สารภาพรักกับผมจิงอ่ะ จิงดี๊ !!!!!!!!!!!!!!
นี่ผม
ไม่ได้ฝันไปใช่มั้ยเนี่ย
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
“ยินดีด้วยนะครับรุ่นพี่จิยุ !!!!!! ชินเป !!!!!!” จู่ๆ ก็มาถึงร้านคาราโอเกะได้ยังไงก็ไม่รู้ ผมเองก็ไม่ทันได้รู้ตัวอะไรเหมือนกัน ผมรู้แต่ว่าหลังจากนั้น เหมือนเป็นอะไรที่รวดเร็วมาก ผมยังไม่ทันพูดอะไรต่อจากนั้น
แต่ดูเหมือนผมจะกลายเป็นแฟนรุ่นพิ่จิยุไปแล้วแบบอัตโนมัติ ผมจำได้นะว่า ผมยังไม่ได้ตอบรับอะไรเลย ><
“พี่ชินเป
.” อีฟถือเจ้าตุ๊กตาตัวเขียวๆแล้วยื่นให้ผม ทำหน้าทำตาแบ๊วๆเหมือนจะร้องให้ “นี่ตุ๊กตามาเมะชิบะตามสัญญาของอีฟ
.. มาเมะลูก
.. ลาก่อน
. พี่ชินเปต้องดูแลมันดีๆด้วยนะ”
“อ่ะจ๊ะ” ทำไมเหตุการณ์มันช่างรวดเร็วอะไรป่านเนี้ย ทุกคนในชมรมรวมทั้งนอกชมรมต่างรวมตัวกันอยู่ตรงนั้นหมด
รวมทั้งทาเครุ
“ชินเป
” นี่เป็นครั้งแรกหลังจากที่เรามีเรื่องกัน ทาเครุพูดกับผมด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา ท่าทางจะยังเศร้าใจไม่หายที่อกหัก
“ว่าไง” ผมถามออกไปแบบปกติ เรื่องมันแล้วไปแล้ว ก้ปล่อยให้มันผ่านไป
“You're my heart heart heart heart heart breaker เป~~~~ ฉันอกหักง่า TOT” ทาเครุว่า พร้อมกับร้องอะไรเป็นเด็กง้องแง๊งๆ พร้อมกับเขามาหาผมแบบลูกโผเข้ากอดแม่
นี่แหละน้าทาเครุ
“ทำไมอ่ะเป~~ ฉันออกจะน่ารักน่าชัง แต่ทำไมถึงอกหักได้อกหักดีถึงขนาดเนี้ยยยยยยยยยย คนเขียน เค้าต้องเกลียดฉันแน่ๆเลย”
“โอ๋
. ทาเคะใจเย็นๆ เดี๋ยวทุกอย่างมันก็ดีขึ้นเอง”
“เอาขนมมาส่งให้ครับ” จู่ๆก็มีพนักงานจากในร้านเข้ามาพร้อมกับถามขนมพร้อมเครื่องดื่ม เป็นบริการของร้านสินะเนี่ย หน้าตาก็ดีอยู่นะ ตัวสูงๆ
“ต้องการอะไรอีกมั้ยครับ
. ทางร้านเราบริการเสิร์ฟฟรี แต่อาหารไม่ฟรีนะครับ ^^” เขาถามขึ้น แต่ทุกคนเอาแต่ร้องเพลงกัน ก็เลยไม่ค่อยได้สนใจ ทาเคะดูเหมือนจะเงียบๆไปแล้วด้วย
“งั้น
. ผมขอถามอะไรหน่อยนึงได้มั้ยฮะ”
“อ่อ
. ได้ครับ”
“พี่ชื่ออะไรเหรอฮะ” ทาเคะถามขึ้น เพราะดูคนนี้อายุมากกว่า
“พี่ชื่อรูอิ เรียกรุยก็ได้ครับ ^^”
“ทางร้านมีรับสมัครพนักงานแบบผมมั้ยฮะ”
“หน้าตาแปลกๆอย่างน้องถึงเต็ม ก็รับเข้าทำงานครับ ^^”
“พี่ว่าผมน่ารักมั้ยฮะ”
“น่ารักครับ ^^” เฮ้ยๆ มันถามอะไรของมันวะเนี่ย
“พี่
ผมขอเบอร์ได้มั้ยฮะ”
“อ๋อ
ได้สิ พี่ไซน์
“พี่รุยมีแฟนรึยังฮะ” ไปใหญ่แล้วทาเครุ อกหักแล้วเบลอรึไงเนี่ย
“ยังโสดครับ ^^”
“งั้น
. ผมขอสไปซ์สองขวดเพิ่มนะฮะ ^^”
“น้องยังเด็กอยู่เลย จะดีเหรอครับ เอาเป็นน้ำผลไม้แล้วกันนะ ^^”
“ก้ได้ครับ ^^”
ว่าแล้ว พนักงานก็ออกไปจากห้องคาราโอเกะ แต่ว่า
..
“ทาเครุ
. นายถามอะไรของนายน่ะ” ผมถามทาเครุเรื่องเมื่อกี้ หมอนี่มันหันมาตอบแบบเขินๆอายๆ
“เป~~~~~ นายว่าพี่เค้าน่ารักมั้ย ??????”
“เอ่อ
ก็น่ารักดี = =’”
“ใช่ปะ
.. ฉันชอบพี่เค้าล่ะ น่ารัก แถมยังโสดด้วยยยยยยยยย สเป็ค ><” กวนอีกตะหาก
มะ
.. หมอนี่มันเปลี่ยนคนชอบแล้วรึ เชื่อเค้าเลยแฮะ ==
“เป
. มืดแล้ว กลับบ้านกันเหอะ” จู่ๆรุ่นพี่จิยุก็เรียกผมขึ้น จะให้ผมตอบยังไงได้ล่ะ ขนาดตอนสารภาพยังตะโกนว่าผมซะขนาดนั้น
ก็ต้องกลับน่ะสิ
..
ผมกลับรุ่นพี่จิยุเดินออกมาจากร้านด้วยกัน ส่วนคนที่เหลือรวมทั้งทาเครุยังอยู่ในร้าน รุ่นพี่เค้าจับมือผมด้วยล่ะ อร๊ายยยยยย ><
แต่ผมเพ้ออะไร ก็ผมเป็นแฟนรุ่นพี่แล้วนี่นา
“เป
.”
“อะไรครับ ^^” มีความสุขที่สุดในโลกเลย ไมน่าเชื่อเลยว่าจะมีอะไรแบบนี้ด้วย รุ่นพี่เค้าชอบผม เค้าชอบผม
“นายชอบฉันรึเปล่า”
“ชอบครับ ^^” ไม่ชอบก็แปลกแล้ว ก็บ้ามาได้ซะขนาดนี้แล้วนี่นา
“งั้น” รุ่นพี่หันมามองหน้าผม พร้อมกับส่งสายตาแปลกๆ
“ตอนนี้มันเร็วไป
.. แต่อีกไม่นานหรอก”
อะ
.. อะไร
.. อีกไม่นานอะไร อย่าบอกเชียวนะว่า O-
“อยากรู้มั้ยว่าเรื่องอะไร
.. หึหึหึ” ทำไมทำสายตาแปลกๆ หื่นๆมาทางผมแบบนี้ล่ะ “ถามคนอ่านดูสิ”
-O-
The End
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
มาต่อซะที รอกันนานมั้ยเอ่ย (_ _ll)
(รอกันจนลืมไปแล้วล่ะสิว่ามีฟิคเรื่องนี้อยู่ในโลก หึหึ) -- พูดตรงมาก
ภาคสองที่ว่าจะมีก็.....เอ่อ......... ถ้าเสร็จก็จะลง..... (ถ้าไม่เสร็จก็ดองนั่นเอง) 555555+
ความคิดเห็น