คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : ตอนที่ 12
และแล้วก็ถึงวันแสดงจนได้………
ทุกคนดูวุ่นวายกันมากเลย…….
“จะเริ่มแสดงแล้ววววว อีฟ ฉันตื่นเต้นอ่ะ……” โคคิดูเหมือนจะดูตื่นเต้น ไม่อยู่กับตัวจริงๆ สงสัยไม่เคยขึ้นเวทีมาก่อนมั้ง
“ใจเย็นๆโคคิ...... ฉันเองก็เหมือนกัน” อีฟว่า ทั้งๆที่อีฟเองก็ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรด้วยซะหน่อย -*-
“พี่ทาเครุด้วยนะฮะ........ สู้เต็มที่เล้ยยยย” ว่าแล้วก็หันไปหาเจ้าทาเครุ ท่าทางทาเครุวันนี้ไม่ค่อยสดใสเลยแฮะ รึเพราะเรื่องเมื่อวันก่อนกันนะ
“อืม...... อีฟคอยเชียร์พี่ด้วยล่ะ” แต่ก็พยายามที่จะฝืนยิ้มอยู่อีก
“ชิน...... เต็มที่นะเฟ้ยยยย ฉันจะคอยเชียร์” อีกด้านหนึ่งก็เป็นคู่หูที่อยู่ประจำห้องพยาบาลมาก่อน รู้สึกจะเป็นนักดนตรี (นอกโรงเรียน) กันทั้งคู่เลยด้วย
“เรียวเป็น กลจ. (กำลังใจ) ให้ฉันด้วยนะ...... ฉันจะทำให้เต็มที่เลย ^^”
“เอาเข้าไปเหอะ........ คนที่จะขึ้นแสดงมีอยู่ไม่กี่คน แต่ข้างหลังเวทีทำไมมันเต็มแบบนี้ !!!!” จู่ๆรุ่นพี่จิยุก็ตะโกนขึ้นมาทำเอาทุกคนตกใจกันเป็นแถวๆ ก็นะ........ เพื่อนมันเยอะ ==’
“ลงไปกันเหอะ พี่ชินเป~~~~~” จู่ๆอีฟก็จับมือผมแล้วก็พาลงเวทีไปแบบไม่ทันตั้งตัว ได้ไงอ่ะ ผมเป็นผู้จัดการนะ ผมต้องอยู่หลังเวที รึข้างล่างหว่า ==
“นายลงไปเลยชินเป...... หน้าที่นายคือคอยดูพวกเราข้างล่าง” รุ่นพี่จิยุว่า..... โอเค ผมต้องลงไปข้างล่าง
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
“ใกล้เวลาแสดงเต็มทีแล้วนะ...... เตรียมตัวพร้อมรึยัง ชิน ยูโตะ คาสึกิ จิน แล้วก็...... มานาบุ” จิยุถามสมาชิกที่ต้องขึ้นแสดงทีละคนเพื่อเช็คความเรียบร้อย แต่ละคนก็ดูพร้อมกันหมดแล้ว
เหลือแต่ใครอีกคนหนึ่งที่ยังคงจ้องดูโทรศัพท์มือถือ....
[เรื่องของเรา 2 คนน่ะฉันติดสินใจแล้วนะ
ถ้านายไม่มาหาฉันที่สถานที่แรกที่เราเจอกันในโรงเรียน
ภายในเวลา 14.00 น. ล่ะก็......
หมายความว่า.... ฉันกับนาย......
ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีกนะ.........
มาซาโตะ]
14.00 น. เป็นเวลาที่ต้องแสดงคอนเสิร์ตเป็นกลุ่มแรก นั่นก็คือวง Gr8 ของจิยุ
เรื่องนี้มันก็สำคัญ แต่เรื่องงานก็สำคัญเช่นเดียวกัน
จะทำยังไงดีนะเนี่ย
“ต่อไป.... เรโน....... โคคิ....... ทาเครุ...... ยูจิ.....” จิยุเรียกสมาชิกในวงของตัวเองเพื่อความแน่ใจ ทุกคนพร้อมกันหมด เหลือแต่......
“ยูจิ..... เฮ้ !!! นายพร้อมรึยังน่ะ” จิยุเริ่มเรียกอีกครั้งแต่..... ก็ยังนิ่งเฉย
“ยูจิ..... เฮ้ !!!!....... ไอ้หน้าลิง แกลงไปได้แล้วเฮ้ยยยยย” ว่าแล้วก็ไปตวาดกับเรียวงะที่ยังล่ำลาเพื่อนซี้ไม่จบซะที จนเรียวงะเองก็เริ่มหน้าบึ้งๆแล้ว
“รุ่นพี่ยูจิสับสนอะไรอยู่ใช่มั้ยฮะ......” ทาเครุเข้าไปคุยใกล้ๆ รู้สึกว่าเขาเองก็น่าจะรู้อะไรบ้าง อาการแบบนี้ต้องใช่แน่ๆ “เรื่องการแสดงน่ะ..... ไม่ค่อยสำคัญเท่ากับความรู้สึกหรอกนะฮะ ถ้ารุ่นพี่เขาสำคัญมาก ก็ไปเถอะฮะ.......”
“........” ยูจิหันมามองหน้าทาเครุนิดนึง ไม่น่าเชื่อเลยว่าคนๆนี้จะทำเป็นรู้เรื่องของเขาดีนัก
“กีตาร์น่ะ..... ขาดไปตัวเดียวก็ไม่เป็นไรหรอกฮะ..... แต่รุ่นพี่มาซาโตะน่ะ..... ขาดไปไม่ได้ใช่มั้ยล่ะ”
“ทำเป็นรู้ดีนะทาเครุ” ว่าแล้วก็ใช้มือขยี้หัวอีกฝ่ายด้วยความเอ็นดู เรื่องแบบนี้ เขาควรที่จะเป็นฝ่ายตัดสินใจเองมากกว่า “เรียวงะ !!!!” ว่าแล้วก็เรียกเรียวงที่กำลังลงจากเวที
“หือ......”
“ฉันฝากไอ้นี่ด้วยนะ....... เล่นแทนฉันด้วยละกัน” ยูจิยื่นกีตาร์ตัวโปรดที่จะขึ้นแสดงให้กับเรียวงะ ก่อนที่จะรีบวิ่งออกไปสถานที่ๆนั้นไปที่ไหนสักแห่ง ทำเอาเรียวงะยืนงง
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เกิดอะไรกันขึ้นเนี่ย......
ทำไมรุ่นพี่ยูจิถึงวิ่งออกไปแบบนั้นนะ........
“ผมว่านะ....... พี่ทาเครุของผม Broken Heart แล้วแหงๆ” เจ้าอีฟนี่ก็ทำเป็นรู้ดีๆ (พอๆกับพี่ชาย) รู้ไปซะทุกเรื่องเลยนะ แต่ว่า....... วง GR8 กำลังจะเริ่มแล้วนี่นา ถ้าขาดมือกีตาร์ไปคนนึงล่ะ
ว่ายังไม่ทันขาดคำ ก็มีเสียงกรี๊ดดังขึ้นเป็นแถวๆ สมาชิกแต่ละคนเริ่มทยอยกันออกมาจากเวที เริ่มจาก มือกลองโคคิ ส่งจูบมาแต่ไกลเลยทีเดียว แล้วก็มีเบสรุ่นพี่จิยุ (ทำไมรีบออกมา) แล้วก็มือกีตาร์รุ่นพี่เรโน แล้วก็มือกีตาร์อีกคน แต่มันไม่ใช่รุ่นพี่ยูจิ แต่เป็นรุ่นพี่เรียวงะ O[]O เป็นไปได้ไงอ่ะ
แล้วก็คนสุดท้ายทาเครุ ท่าทางแฮปปี้ซะเหลือเกินนะ ต่างจากที่เห็นเมื่อกี้ (ก็ขึ้นเวทีนี่เนอะ)
และแล้วการแสดงก็เริ่มขึ้น
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ได้ยินเสียงกรี๊ดมาจากในหอประชุม
การแสดงต้องเริ่มแล้วแหงๆ
แล้วเขาคนนั้นล่ะ......
สำหรับเขาแล้ว ก็คงจะเป็นแมสเซสเอาแต่ใจของคนๆหนึ่ง........ คงไม่ได้มีความหมายอะไรมากมาย
ใช่สิ...... เขามันเป็นคนที่เอาแต่ใจ...........
ทำไมเขาจะไม่รู้ล่ะว่าเวลาที่อยู่ด้วยกันแล้วเป็นยังไง ยูจิเป็นคนที่คุยสนุกสนานเฮฮา ชอบทำให้เขาหัวเราะได้อยู่เสมอ แต่บางครั้ง เวลาเจอปัญหาอะไร ด้วยความที่ตัวเองเขาเองเป็นคนจริงจัง ก็เลยพลอยทำให้ยูจิต้องอึดอัดไปด้วย
ทำไมเขาจะไม่รู้ล่ะ ว่าบางครั้ง ยูจิอาจจะเหมาะกับคนที่ร่าเริงๆ อย่างทาเครุมากกว่าก็ได้
โอ้ยย คิดแล้วเศร้า ขี้เกียจแต่งฟิคต่อ (พร่ำเพ้ออะไรกันฟะ คนเขียนเนี่ย -*-)
เขาต้องไม่มาแน่ๆเลย…..
บรรยากาศรอบข้างเงียบกริบ ไม่มีแม้แต่เสียงฝีเท้า….. ใช่สิ ในตอนนี้น่ะ ทุกคนไปอยู่ที่ไหนกันหมดก็ไม่รู้ เหลือแต่เขานี่แหละ ที่มานั่งแช่อยู่ ณ ที่ตรงนี้ เพียงคนเดียว…..
“มาซาโตะ…..” เสียงใครสักคนดังขึ้นมาจากข้างหลัง มาซาโตะผู้ถูกเรียกหันหลังไปหาเสียงนั่น….
เขาคนนั้นมาแล้ว…..
“ยูจิ ???”
To be con.........
ความคิดเห็น