ลำดับตอนที่ #11
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ตอนที่ 10
“ทาเคะ…. ตอนเย็นไปกินไอศกรีมกันมั้ย” ยูจิเอ่ยขึ้นทันทีที่สมาชิกบางคนทยอยกลับบ้านไปแล้ว ในห้องไม่มีใครนอกจากพวกเขาสองคน จิยุออกไปหาอะไรกิน มาซาโตะก็ติดติวภาษาอังกฤษไม่ได้อยู่ด้วย ส่วนชินเปก็ออกไปส่งรายงานที่ห้องพักครู
“ไอติม ที่ไหนเหรอฮะ สเวนเซ่น ^^” ทาเครุถามขึ้นอย่างร่าเริง มันเป็นโอกาสอันดีเลยทีเดียว ที่มีคนมาชวนแบบนี้
“สเวนเซ่นกะได้ –O-“
“งั้นก็ไปฮะ แต่รุ่นพี่ต้องไปกับผมแค่สองคนนะ ^^” ทาเครุว่า ถ้าหากมีใครอีกคนอย่างรุ่นพี่มาซาโตะคงไม่ดีแน่ๆ ถ้าจะให้ดี ต้องไปกันแค่สองคนเท่านั้นแหละ จะได้สนุกๆ
“อื้ม… งั้นไปกันสองคนก็ได้ ^O^” ยูจิว่าด้วยสีหน้าท่าทางร่าเริงๆ เขาตอนนี้น่ะรู้สึกมีความสุขเวลาที่อยู่ใกล้ๆกับรุ่นน้องคนนี้ รุ่นน้องที่น่ารัก แล้วก็ยังดูเหมือนจะคุยกับเขาได้ทุกๆเรื่อง
“รุ่นพี่ฮะ” ทาเครุพูดขึ้น อีกฝ่ายก็ตั้งใจฟังเต็มที่
“หือ ???”
“ผมชอบรุ่นพี่นะฮะ แล้วรุ่นพี่คิดยังไงกับผมล่ะฮะ” ทาเครุพูดออกไปโดยที่ไม่ได้แสดงอาการเขินอายรึยังไงแต่อย่างใด เหมือนพูดออกมาลอยๆไม่มีความหมายอะไร แต่มันก็ทำให้คนฟังถึงกับชะงักเลยทีเดียว
ยูจิหันมามองหน้าอีกฝ่ายด้วยสีหน้างงๆ ทาเครุเองก็เงียบ เอาแต่จ้องตายูจิ (อ๊ากกกก คนเขียนจะบ้าอยู่แล้วววว)
จ้องกันอยู่สักพักหนึ่ง ในที่สุดยูจิก็ตัดสินใจโน้มตัวเข้าไปหาทาเครุ
ประตูห้องชมรมถูกเปิดออก…………
ให้ตายเถอะ สงบสติอารมณ์ไว้นะชินเป ><
แค่รุ่นพี่ปัดใบไม้ให้เราแค่นั้นเอง ทำไมต้องหน้าแดงถึงขนาดนี้ด้วย
งี้ทุกคนก็รู้หมดดิ ว่าเราน่ะ…….
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก จะบ้าอยู่แล้ว
OH !! OH !! OH !! OH !! Chiyu Saranghae~~~~~~ AH !! AH !! AH !! AH !! Mani Manihae~~~~~~~~
มะ….. ไม่ใช่ล่ะ >< (มันมายังไง ???)
“หมายความว่ายังไง !!! ยูจิ !!!!” เสียงรุ่นพี่มาซาโตะดังขึ้นจากที่ห้องชมรม ท่าทางอยู่ในอารมณ์โมโหสุดขีดเลยด้วย
ตายล่ะหว่า…. ออกไปแป็ปเดียว เกิดอะไรขึ้นอีกล่ะเนี่ย
ผมเดินไปที่ห้องชมรม ปรากฏว่ารุ่นพี่จิยุอยู่ที่หน้าประตูพอดี แต่เขากันประตู ไม่ให้ผมเข้าไป ผมได้แต่แอบมองเข้าไปในนั้น รุ่นพี่มาซาโตะ รุ่นพี่ยูจิ กำลังทะเลาะกัน แถมมีทาเครุพ่วงเข้าไปในนั้นด้วย
อย่าบอกนะว่า…..
ฉันบอกนายแล้วนะทาเครุ ว่าให้เลิก…….
“พี่ไว้ใจนายนะทาเครุ !! แต่นายมาทำกับพี่แบบนี้ !!” เสียงรุ่นพี่มาซาโตะดังขึ้นอีก นี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่ผมเห็นรุ่นพี่โวยวายเสียงดังแล้วก็ร้องให้เหมือนคนสติแตกแบบนี้ ปกติรุ่นพี่ออกจะเป็นคนใจเย็น
“อย่าไปโทษทาเครุเลย เค้าไม่ผิด” รุ่นพี่ยูจิพยายามปกป้องทาเครุสุดฤทธิ์ หมอนั่นเองถ้าดูแดงๆเหมือนมีรอยแดงๆที่หน้าด้วย อย่าบอกเชียวนะว่าโดนฝ่ามือรุ่นพี่มาซาโตะเข้า
“ใช่สิ !! เค้าไม่ผิด นายกำลังปกป้องเค้าอยู่ใช่มั้ยล่ะ !!”
“ฉันบอกตรงๆเลยนะมาซาโตะ ฉันไม่มีอะไรจะแก้ตัวหรอก นายเห็นยังไง ความจริงก็เป็นแบบนั้นแหละ” รุ่นพี่ยูจิดูเหมือนจะใจเย็นอยู่ได้ แต่ก็คงจะจริงจังอยู่ เพราะปกติจะเรียกว่ามัตตันตลอด บอกตามตรงเลยนะ ผมสงสารรุ่นพี่มาซาโตะอยู่เหมือนกัน
“หมอนั่นมันบ้า” รุ่นพี่จิยุบ่นพึมพำอะไรไม่รู้
“เอ๋….”
“นายอยากรู้มั้ยว่ามันเกิดอะไรขึ้น…. หมอนั่นมันจูบกับทาเครุ แล้วมาซาโตะก็มาเห็นพอดี…..” หา !!! รุ่นพี่ยูจิน่ะเหรอจูบกับเจ้าทาเครุ เอาแล้วสิ!!!! ผมเตือนเค้าแล้วนะ ว่าไม่ให้ทำแบบนี้
“ก็ได้… ฉันยอมรับว่าฉันผิด และต่อไปนี้…..” ท่าทางรุ่นพี่ยูจิจะเริ่มยื่นคำขาด “ฉันจะไม่ยุ่งกับนายสองคนอีก จิยุ กลับบ้านกันเหอะ” ว่าแล้วก็รีบคว้ากระเป๋าเดินมาทางผมทันที
“อืม…” รุ่นพี่จิยุว่า อะไร จู่ๆทาเลาะกัน จู่ๆก็กลับบ้าน
(เค้าปรับอารมณ์ไม่ทันน่ะเออ)
“นายนี่บ้าชะมัดเลยยูจิ…… “ จิยุบ่นๆไประหว่างเดินทางกับบ้านกับเพื่อนสนิท อีกฝ่ายก็ไม่รู้จะพูดยังไง จะว่าไปเขาก็ผิดจริงๆแหละ
“ก็เค้าเผลออ่ะ ก็น้องทาเคะเค้าน่ารักนี่นา สเป็คฉันพอดีเลยด้วย”
“นายก็นะ น่าจะสงบสติอารมณ์ไว้บ้าง…. อย่าเจ้าชู้ให้มาก”
“สรุป…. ฉันผิดจริงใช่มั้ยเนี่ย ???”
“นายน่ะผิดเต็มประตู ยังจะมาถามอีก”
“ว่าแต่เค้า ตัวเองล่ะจิท…. นายน่ะจะเอายังไงกับชีวิต คิดซะบ้างนะ”
“ฉันน่ะเหรอ ????”
“เออ…. ฉันรู้นะว่านายมีคนที่ชอบ แล้วเค้าก็ชอบนาย แต่มันติดอยู่ตรงนี่นายมันจิ้งจอก มีชื่อเสียไปทั่วโรงเรียน จนใครๆเขาก็ไม่อยากจะสารภาพกับนายเป็นแฟน…. นายน่ะมันขี้อาย เค้าคนนั้นก็ขี้อาย สรุป… รักนี้คงไปไม่รอด จิยุ เอ๊ยยยย”
“ทีอย่างงี้ทำมาเป็นสั่งสอนฉันนะ ==”
“รึมันไม่จริง…. ฉันพูดผิดด้วยเหรอฮะนายจิ้งจอก”
“เออ…. นายพูดถูก….. รักฉันคงไปไม่รอด….. “
“เพราะฉะนั้นนายน่ะ ต้องทำอะไรบ้างแล้วนะจิยุ….. ไม่งั้น มันก็ไปไม่รอดจริงๆ”
“อืม….”
To Be Con.......
.
.
.
Writer Talk.....
=='
(ทำไมมันตัวบะเอ๊กเช่นนี้)
ขอโทษที่ไม่มีฉากจิทเป
แต่คราวหน้าสัญญาให้ทั้งตอน -3- (น่าเชื่อไหมเนี่ย)
จบจากโปรเจ๊คอันนี้แล้วคงจะไม่ได้แต่งจิทเปไปอีกนานโข (หรืออาจไม่แต่งอีกเลย)
ยังไงก้ฝากไว้ในอ้อมออกอ้อมใจผู้อ่านทุกคนแทน Writer ด้วยนะคะ
m_m
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น