คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : END
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------"ชินเป !!!!" ผมร้องขึ้นเสียงดัง หลังจากที่พบเห็นว่ามีใครสักคนผลักประตูเข้ามา ไม่ใช่ใครที่ไหน ชินเปนั่นเอง รู้สึกจะรีบวิ่งมาเลยด้วย มีปัญหาอะไรรึเปล่านะ
"ทำไมมาอยู่ที่นี่ล่ะ ผมตกใจนะเนี่ย !!!!" ทั้งๆที่ตัวผมเองยังทำช็อกโกแลตไม่เป็นรูปเป็นร่างซะทีเลย T_T
"โทษที ฉันเพิ่งนึกอะไรออกน่ะ...." ชินเปซังว่า ในขณะที่กำลังคว้าผ้ากันเปื้อนที่มาริยะจังส่งให้ "ฉันตัดสินใจแล้ว ฉันจะลองคุยกับจิยุดูอีกที...."
"เอ๋..... งั้นก็หมายความว่า....... จะลองคืนดีกับจิยุดูงั้นเหรอ"
"ถ้าได้แบบนั้นนะ........ ฉันจะลองทำช็อกโกแลตดู..."
"ยังงี้ก็เจ๋งน่ะสิ.... ผมน่ะดีใจนะที่ชินเปคิดได้แบบนี้" ผมพูดไปอย่างสดใสร่าเริง แน่สิ เพื่อนผมคิดได้แบบนี้ก็ได้ดีใจอยุ่ใช่มั้ยล่ะ แต่ที่น่ากังวลมากกว่าก็คือ ถ้าผมทำช็อกโกแลตได้สำเร็จแล้ว เขาจะยอมคบกับผมมั้ยนะ
ถ้าไม่ได้ล่ะ
ก็ต้องลองเสี่ยงดวงดู..............
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
"ทำไมถึงไม่ได้ซะทีนะ !!!" ผมพูดขึ้นเสียงดังด้วยความโมโห ทั้งชินเป ทั้งอีฟ และโคคิต่างก็หันมามองผมเป็นตาเดียวกันหมด ผมหันไปดูนาฬิกา เลย 3 โมงมานิดนึงแล้วด้วย แต่ผมก็ยังทำช็อกโกแลตไม่สำเร็จเลย
ทำไงดี TT_TT
ทั้งพวกวิวิโดะก็ทำช็อกโกแลตได้เสร็จตั้งนานแล้ว แต่ก็กำลังทยอยๆกันใส่ถุงเพื่อแจกแฟนๆในไลฟ์ ส่วนชินเปก็พอทำได้บ้างแล้ว รสชาติก็พอใช้ได้ และบอกว่าจะไม่ทำต่อ เอาแบบนี้แหละ ส่วนผมสิ ผมน่ะ แค่รสชาติใช้ได้ ผมยังทำไม่ได้เลย TT_TT
แถมมันก็ออกมาดำปี๋ ไม่น่ากินเลยด้วย
ผมจะทำยังไงดีนะ TT_TT
ซื้อดีมั้ย รึว่าจะให้คนอื่นทำให้ดี แต่มันจะน่าภูมิใจเท่ากับตัวเองทำเองเหรอ...
ถ้าผมเป็นยูจิก็ไม่ค่อยจะดีใจมากนักหรอก
จะร้องให้แล้วนะ... ผมนี่มันแย่จริงๆ แค่ช็อกโกแลตแค่นี้ผมก็ยังทำไม่ได้
ผมนี่มันโคตรจะแย่เลย T_T
"ทาเครุซัง ฉันว่าเปลี่ยนไปทำอย่างอื่นดีมั้ย" มาริยะจังพูดขึ้น ทำเอาผมได้สติขึ้นมาบ้าง
อะไรนะ เปลี่ยนไปทำอย่างอื่นดูเหรอ
"ช็อกโกแลตมันอาจจะยากไป.... ลองเปลี่ยนเป็นคุ้กกี้ช็อกโกแลตดีมั้ย ฉันว่ามันน่าจะง่ายกว่า"
"......." เปลี่ยนเป็นคุ้กกี้แทนงั้นเหรอ แต่ทำเนียมมันไม่ได้มีให้คุ้กกี้แทนช็อกโกแลตนี่นา = = แต่มันอาจจะดีกว่าก็ได้นะ
"ถ้าทำไม่ได้ ฉันก็จะช่วยทาเครุซังเอง นี่มันก็เลย 3 โมงแล้วนะ เดี๋ยวจะไม่ทัน" มาริยะจังว่า นั่นสินะ เวลาก็ไม่มีแล้วด้วย ตอนนี้ทุกอย่างก็เพียงรอแค่ อะไรก็ได้ที่ทำด้วยมือของผมเองเท่านั้น
ไม่จำเป็นต้องเป็นช็อกโกแลต
ทั้งๆที่มาริยะเองก็น่าจะมีเดทเหมือนกัน แถมช็อกโกแลตของตัวเองก็ทำเสร็จตั้งนานแล้วด้วย แต่ก็ยังรอผม
ขอบคุณมากเลยนะ
"เอางั้นเลยก็ได้"
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
"ยูจิ !!" ผมทักขึ้นหลังจากที่วิ่งอย่างรีบร้อนจากร้านช็อกโกแลตพร้อมกับห่อคุ้กกี้ช็อกโกแลตในมือ เจ้านี่ทำง่ายกว่าจริงๆแหละ นึกสงสัยเหมือนกันว่าทำไมเธอถึงไม่ยอมบอกผมแบบนี้ตั้งแต่แรก
นี่มันก็จะ 4 โมงแล้ว
แต่ผมก็ยังเห็นเขาคนนั้นนั่งอยู่ที่ลานน้ำพุ
ดีใจจริงๆ จนแทบร้องให้เลยแน่ะ
"อ้าว... ช้าจังเลยนะทาเครุ นั่นอะไรน่ะ" ยูจิทักขึ้น แล้วก็ถามไปถึงคุ้กกี้
"คุ้กกี้น่ะ.... ผมทำมาให้...... = =" ให้ใครดีวะ ผมดันบอกไปแล้วนี่หว่าว่าผมชอบเบียวซัง
"เบียวซังใช่ม้า~~~ ขอให้สมหวังน้าเพื่อนรัก... ไม่เป็นไร ฉันจะยอมอยู่เป็นโสดคนเดียวก็ได้ Y_Y" พูดเองเออเองเฉยเลยคนเรา แต่ยังไม่ทันที่ผมจะพูดอะไรต่อจากนั้น ยูจิก็จับมือผม แล้วก้พาผมเดินไปหาที่ไหนสักแห่งทันที ถ้าจำไม่ผิด เป็นทางไปตึกพีเอส
จะพาผมไปหาคุณเบียวรึไงเนี่ย
จะบ้าเหรอ... เจ้าเนี่ย (คุ้กกี้) ผมทำมาให้คุณนะ !!!
ก่อนหน้าที่เรื่องมันจะบานปลายไปมากกว่านี้ ผมจะต้องหยุดเขาให้ได้ !!!
ผมมองซ้ายมองขวาไป เห็นป้ายสีขาวอะไรสักอย่างโบกไปโบกมา อยู่ไกล้ๆ ผมมองออกไป มันเขียนเป็นข้อความว่า "ทาเครุซัง สู้ๆ นะครับ" ไม่ใช่ใครที่ไหน น้องยูจิน่ะแหละ เห็นมาริยะจังก็อยู่ด้วย
คงไปได้ดีนะคู่เนี้ย
อีกด้านหนึ่งผมเห็นจิยุยืนยกนิ้วโป้ให้ผมแบบความหมายว่า เยี่ยมยอด ข้างๆกันก็เป็นชินเป อ๊า คู่นี้คืนดีกันแล้วเหรอเนี่ย ดีใจด้วยนะชินเป
ก็เหลือแต่ผมคู่เดียวสิแล้วนะเนี่ย
ผมต้องหยุด.....
"เอ่อ.... ยูจิ... หยุดก่อนเถอะ" ผมพูดขึ้น ยูจิก็ยอมหยุดให้ผมแต่โดยดี โอ๊ย โล่ง
"มีอะไรเหรอทาเคะ อย่าบอกนะว่านายตื่นเต้น นี่ฉันอุตสาห์เดินเป็นเพื่อนนายนะเนี่ย"
โอ๊ยยย เอายังไงดีนะเนี่ย.....
ไม่เป็นไร สู้ๆเข้าไว้นะทาเคะ ชินเปกับจิยุยังสู้กันมาได้ถึงขนาดนี้เลย
ไฟท์โตะ !!!!
"คือ..." พอเอาเข้าจริงๆ มันพูดไม่ออก >< "ผม... โกหกน่ะ ผมไม่ได้ชอบเบียวซังหรอก" ผมพูดออกไป ทั้งที่ใจยังเต้นตึกๆอย่างดัง ให้ตายสิ ผมตื่นเต้นอ๊า
ได้โปรดเถอะคนเขียน พาร์ทข้ามไปผมคบกับยุจิเลยไม่ได้เหรอ (อ้าว... แล้วที่ยืดยาวนี่เขียนทำเพื่อ???)
"อ้าว...แล้วนายชอบใครกันล่ะ.. อย่าบอกนะว่านายชอบรูกิซัง"
"ไม่ใช่ซะหน่อย >< ผมไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น"
"งั้นก็ฮิโรโตะซัง"
"นั่นก็ไม่ใช่อีก"
"งั้นก็เรโนะ..... อะไรไม่ใช่อีกเหรอ อย่าบอกนะว่านายยังชอบจิยุอยุ่นะ" ยังเยิงอะไรเล่า ผมไม่เคยมองเค้าแบบนั้นเลยด้วยซ้ำ จะว่าไม่ฉลาดรึพาโบล (โง่) ดี
"ผมน่ะไม่ได้ชอบคนพวกนั้นหรอกนะ..... คือ........" อ๊ากกกกกกก รู้สึกเหมือนหน้าตัวเองร้อนๆผ่าวๆยังไงไม่รู้ ไม่นะ นี่ผมเขินเรอะเนี่ย ม่ายยยยยยยย
ใครก็ได้ทำให้ผมใจสงบลงกว่านี้หน่อยให้ที ><
"คนที่ผมชอบน่ะ....." ยังไงก็ต้องสารภาพแล้วล่ะเฮ้ยยย เป็นไงเป็นกันตายเป็นตาย !!!
ผมจับถุงคุ้กกี้ไว้แน่น แล้วก็ยืนไปข้างหน้า ให้กับยูจิทันที
"คนที่ผมชอบน่ะ......... คือคุณตะหากล่ะ ยูจิ !!!" ผมตะโกนพูดออกไป หัวใจยิ่งเต้นตึกตักขึ้นกว่าเดิม.... ผมพูดไปแล้วววว ผมพูดออกไปแล้วววววววววว ><
"วะ.... ว่าไงนะ........ นาย ชอบฉันเหรอ !!!!!" ดูท่ายูจิจะตกใจน่าดูเลยที่ผมพูดแบบนั้น แต่ผมจริงใจจริงๆนะ หน้ายังร้อนไม่หายเลย
ผมไม่อยากจะพูดอะไรยืดยาวหรอกนะ ผมตื่นเต้น~~~~~~~~~
ต่อไปนี้ผมจะขอพูดแบบเด็กนักเรียนเลยนะ
"ผม....ผมชอบยูจิซังมานานแล้วนะ !!!!! กรุณาคบกับผมด้วยเถอะครับ !!!!!!!" ผมพูดออกไปแล้วววววววว ผมพูดออกไปแล้ว~~~~~~~~
พ่อแก้วแม่แก้วช่วยทาเครุด้วย ให้ผมได้สมหวังที อาเมนนนนนนนนนนนน
ผมแทบที่จะหลับตาปี๋ ผมพูดออกไปแล้ว ในใจตอนนี้เหมือนกำลังรอลุ้นคำตอบ ผมพูดออกไปแล้ว เขารู้ความในใจของผมหมดแล้ว หมดเลยด้วยยยยยยย
"ฉัน......... ฉันไม่ได้ชอบนาย...... ขอโทษทีนะ ฉันคงคบกับนายไม่ได้" ยูจิซังพูดออกมาเสียงแผ่วๆเบาๆ ดูจากสีหน้าแล้ว เหมือนเขาจะพูดตามความเป็นจริงซะด้วยสิ
...............
ผมอกหัก........ซะแล้วเหรอเนี่ย.............
ในใจที่ตื่นเต้นของผม บัดนี้มันเริ่มลดลงจนไม่เหลือแล้ว ใช่ ผมได้รับคำตอบแล้ว ผมรู้ความในใจของเขาหมดแล้ว
ไม่มีอะไรค้างคากันอีก
ที่ผ่านมาทั้งหมด ผมคิดไปเองคนเดียว ผมทำไปเองคนเดียว ผมมันบ้าไปเองคนเดียว !!!!!!!
ใช่สิ.... สุดท้ายผมก็คงจะต้องโดนทิ้ง มันต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว
ผมจะทำยังไงต่อไปดี
สิ่งสุดท้ายที่ผมนึกได้ตอนนี้
ผมต้องสู้ ผมต้องเข้มแข็งสิ....... แต่ น้ำตาของผมมันจะเอ่อล้นออกมา
ทั้งหมดที่ทำมาสูญเปล่า
"... ผะ.... ผมคิดเอาไว้แล้ว........ ว่ามันต้องเป็นแบบนี้.............. ขอบคุณมากเลยนะ........ ที่ให้คำตอบแก่ผม........... ผมเข้าใจดีแล้วล่ะ" ในระหว่างที่ผมพูด ผมรู้สึกได้ว่าเสียงมันเริ่มสั่นๆ
ไม่ดีเลยที่ทำให้ทุกคนเห็นผมในสภาพแบบนี้
ผมขอโทษนะทุกคน
ที่ทำให้ความพยายามของทุกคนต้องสูญเปล่า
แต่..... ตอนนี้ความรู้สึกที่เคยมีมา กลับทำให้ผมรู้สึกเจ็บปวดยิ่งขึ้น
มัน...
ทำให้ผมไม่สามารถยืนอยู่ตรงนี้ได้อีก...........
"ทาเครุ !!!!!"
จิยุตะโกนขึ้นพร้อมกับออกมาจากที่ซ่อนข้างๆบริเวณนั้น หลังจากที่ทาเครุร้องให้วิ่งออกไปแล้ว
ให้ตายเถอะ.... ไอ้เจ้าบ้ายูจิ !!!!
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ผมหลบมาอยู่ที่ไหนสักแห่งที่ไม่ค่อยมีคนอยู่ ไม่มีคนอยู่เลย ผมนั่งอยุ่บนม้านั่ง ในที่ๆหนึ่งซึ่งเป็นสวนสาธารณะเด็กเล่น ซึ่งในตอนนี้ผู้คนว่างเปล่า แบบนี้แหละดีแล้ว
ที่พยายามทั้งหมด ที่ผ่านมามันสูญเปล่า
ผมมันบ้าไปเอง.....
ใครจะไปคิดล่ะว่าคนที่ป็อปปูล่าที่สุดในซักกุอย่างผม จะอกหักได้ถึง 2 ครั้ง 2 ครา
ต่อจากนี้ไปผมจะทำยังไงดีล่ะ
.... ผมจะต้องเข้มแข็งขึ้น.... ไม่ว่าจะเกิเอะไรขึ้น ผมก็พร้อมที่จะเดินไปข้างหน้า.... ผมต้องเข้มแข็ง....
"ทาเคะ" ได้ยินเสียงคุ้นหูดังขึ้นเบาๆมาจากข้างหลัง ผมหันไปดูเล็กน้อย ไม่น่าสงสัยเลยว่าใคร
คนที่ผมไม่อยากเห็นหน้าที่สุดเลย....
"มาหลบอยู่ตรงนี้เอง" รู้สึกแปลกๆ จากที่เคยได้ยินเสียงนี้ที่เคยสดใส เฮฮา แต่มันกลับฟังดูจริงจังได้ถึงขนาดนี้
"คุณมาที่นี่ทำไมกัน..... ตอนนี้ผมอยากอยู่คนเดียว" ผมพูดออกไป ใช่... ผมไม่ได้ต้องการใครสักคนที่อยู่เคียงข้าง ในเมื่อผมได้รับคำตอบที่ชัดเจนแล้ว
"ฉันเป็นห่วงนายนะทาเครุ.... ฉันกลัวว่านายจะเสียใจจนคิดอะไรบ้าๆ"
"ใช่สิ.... ผมมันบ้าอยู่แล้วนี่ !!!! ผมทำให้ทุกคนต้องมาเสียสละเพื่อผม..... " ตั้งแต่จิยุ ชินเป มัตตัน ทุกคนต่างยอมเสียสละความรู้สึกของตัวเองให้ผม แต่สุดท้ายผมกลับทำให้มันกลายเป็นแบบนี้
ยูจิเดินมานั่งที่มาตัวเดียวกับที่ผมนั่ง แต่ผมไม่อยากจะทำอะไร ผมก็เลยได้แค่หลบหน้า
ทำให้ต้องมาอยู่ตรงนี้ด้วยนะ....
"นายชอบฉันจริงๆเหรอ... ขอโทษด้วยนะทาเครุ"
"ไม่ต้องมาขอโทษผมหรอก...... ผมมันบ้าไปเอง"
"นายน่ะเวลาร้องให้แล้ว นายไม่น่ารักเลยรู้มั้ย"
"ผมก็ไม่เคยน่ารักในสายตาของคุณอยู่แล้วนี่"
"ที่นายทำมาเนี่ย... นายไม่ได้ลองชิมเลยใช่มั้ย รสชาติห่วยมากเลย"
"เอ๋....." นี่เขาพูดอะไรเนี่ย ผมไม่เข้าใจ ผมก็เลยเผลอหันหน้าไปหาเขาจนได้
"......................." ผมยังไม่ทันได้ตั้งตัวอะไร ผมก็โดนจู่โจมซะก่อน ริมฝีปางๆของผมเนี่ย โดนริมฝีปากของเขาประกบไปซะก่อน เดี๋ยวดี๊~~~~~~~~~~~ นี่มันเฟิร์สคิสของผมเลยนะเนี่ย
ผมยังรู้สึกว่ามีอะไรอยู่ข้างในปากผมอีกด้วย รสชาติเหมือนขนม แต่มันไม่ค่อยอร่อยเลย
อ๊ากกกกกกกก อะไรกันฟะเนี่ยยยยยยยยยย
"ว่าไงล่ะทาเครุ..... นายเนี่ย.... หัดทำตั้งนาน ทำไมไม่ทำให้มันดีกว่าเนี้ยยยยยย" พอตั้งตัวได้ปุ๊บก็โทนเทศน์เลย อะไรกัน ทำไมกันล่ะเนี่ย สติผมแตกกระเจิงไปหมดแล้ววววววววว
ไม่ได้ชอบผมแล้ว ยังจะมาขโมยเฟิร์สคิสผมไปทำไมกัน ผมจะเก็บไว้ให้คนอื่นนะเนี่ย T_T
อ๊ากกกกกกกกก หน้าร้อนผ่าวอีกแล้วววววววววววว
"นายเนี่ย..... น่ารักจริงๆเล้ยยยย แค่ฉันล้ออะไรนิดหน่อย นายก็หันมาหาฉันแล้ววว ฮี่ๆ" คนอาไร กลับมาร่าเริงเหมือนเดิมซะได้ นี่ผมกำลังเครียดนะเนี่ยยยยยย
"ฉันแค่แกล้งนานเล่นนิดเดียว....... นายกลับคิดจริงจังซะได้ว่าฉันไม่ได้ชอบนายจริงๆ ให้ตายเถอะ ฉันเกือบถูกจิยุมันบีบคอแน่ะ" เอ๋......... เมื่อกี้ว่าอะไรนะ อะไรแกล้งๆ อะไรไม่ได้ชอบผม ขอรีใหม่อีกรอบดิ
"เอ่อ...... ผมขออีกรอบได้มั้ย"
"ไม่ได้.... ฉันพูดได้แค่ครั้งเดียว" ยูจิว่า แต่ผมสังเกตุเห็นหน้าเขาแดงๆด้วย
"ง่ะ...."
"นายน่ะ.... ทำไมเวลาฉันตั้งใจพูด นายกลับไม่ฟังบ้างงงงง เอ่อ... ขอฉันตั้งสติเดี๋ยวนะ" ตอนนี้หน้าเขาเริ่มแดงมากขึ้นไปกว่าเดิมอีก อย่าบอกเชียวนะว่า.....
ขอให้มันเป็นจริงเถ้อ สาธุ !!!!!
"เอาล่ะ.... ตั้งใจฟังให้ดีนะทาเครุ...... ฉัน.... เอ่อ...... ฉันเองก็ชอบนายเหมือนกัน..... กรุณา คบกับฉันด้วยนะ" ดูท่าทางยูจิเองก็กำลังดูเหมือนตื่นเต้น หน้าแดงๆ ท่าทางลุ้นๆเหมือนกับผมเมื่อไม่กี่นาทีที่แล้วเลย
55555+ น่าแกล้งชะมัดเลยแฮะ
แต่..... นี่เค้าชอบผมจริงๆเหรอเนี่ย
งั้นที่ผ่านมาก็แค่แกล้งผมเล่นน่ะสิ
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ผม.... ดีใจจนพูดไม่ถูกแล้วววววววววววววววววววววววววววววววววว
"ทะ.... ทำไมจะไม่ได้ล่ะ...." ผมพูดออกไปแค่นี้ด้วยอาการเขินพอๆกัน ให้ตายสิ คู่ของพวกเราเนี่ย คงเป็นคู่ที่เพี้ยนที่สุดในพีเอสซีแล้วสินะเนี่ยยยยยยยย
"ทาเค๊~~~~~~~~~~~~ ฉันรักนายที่สุดในรอบเลย~~~~~~~~~~~~ งั้นขอเซคั่นคิสอีกรอบนะ
ง่ะ.... ทำไมเป็นงี้ง่ะ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
"ชั้นล่างต้องของฉันตะหาก จิยุนายอย่ามายุ่ง" อะไรกันล่ะนั่น กะอีแค่เค้ก 3 ชั้นเนี่ยนะ
วาเลนไทน์ทั้งปี มัตตันก็เลยซื้อเค้ก 3 ชั้นมาให้พวกเรา โดยไล่ระดับเป็นขั้นบันใด ชั้นล่างใหญ่ที่สุด ส่วนชั้นบนสุดมัตตันกับมิตจังจองเอาไว้
ชั้นบนเป็นเค้กนมสด
ชั้นกลางเป็นช็อกโกแลต
ชั้นล่างเป็นผลไม้รวม
"อะไร ฉันจองก่อนซะมั้งยูจิ นายอย่ามาโมเม" == ผมล่ะปวดใจกับบรรดาเพื่อนๆผมซะเหลือเกิน ชั้นผลไม้รวมเนี่ย เค้าว่าอร่อยที่สุด ผมเองก็อยาก แต่ติดตรงที่ว่า
จิยุกับยูจิยังแย่งกันอยู่เลย
"มาสู้กันตัวต่อตัวเลยดีกว่ามายูจิ" นั่นมีท้า มีท้า !!!!!
"คิดว่าฉันกลัวแกเราะ เอาก้เอาดิ" เฮ้ยยยยยย จะทำอะไรกันน่ะ จะต่อยเพื่อศักดิ์ศรีลุกผู้ชายกันเชียวเราะ นี่แค่เค้กนะแค่เค้ก !!!! อะไรกันอ๊ะ
จิยุ !!!! อย่ามาทำอะไรที่รักเค้าเด็ดขาดเลยน๊า~~~~~~~~~
"เป่า ยิ๊งงงง ฉุบ!!!" เอา เอายังงี้กันเลยเราะ == นึกว่าจะต่อยกันซะอีก ที่ไหนได้แค่เป่ายิ้งฉุบกันแค่นี้เราะ
ไอ้เราก็หลงไปไกลโน่น
จิยุออกค้อน แต่ยูจิออกกระดาษ
5555+ ที่รักเค้าชนะล่ะ
"เชอะ !!! แพ้ไอ้คุ่ใหม่ปลามันจนได้ เป ไม่ต้องกลัว ชั้นช็อกโกแลตอร่อยทีสุดอยู่แล้ว" แน่ะ ไม่ค่อย
"ฉันเก่งมั้ยล่ะทาเคะ ฮี่ๆ" หันมาชู่สองนิ้วพร้อมกับยิ้มแฉ่ง
"ยูจิเก่งที่สุดเลยจ๊า~~~~~~~~ อิอิ"
"เรามาตัดเค้กกันเหอะ"
"จ๊า~~~~~"
"ทาเคะต้องป้อนเค้าด้วยนะ"
"^^~~~~~~~~~~~~~~"
"ท่าทางเค้าจะไปกันได้ดีนะคู่นั้นน่ะ" มาซาโตะกระซิบกระซาบกับอดีดสมาชิกของซักกุ ในขณะที่มองคู่รักใหม่หวานมันไปด้วย ทาเครุป้อนเค้ก แล้วไปๆมาๆ ยูจิก็เริ่มเล่นครีมที่ตกแต่งเค้ก
"อืม..... สมแล้วที่เป็นคู่เพี้ยนแห่งพีเอสซีคู่ใหม่"
"คู่นั้นก็เหมือนกัน" ว่าแล้วก็ไปหันไปทางคู่จิทเป "ท่าทางหวานแหววกันดีเนอะ"
"ก็ดีแล้วนี่นา"
"วาเลนไทน์ทั้งทีเนอะ~~~~~ จะจบเรื่องยังไงดีล่ะ ฮี่ๆ"
"................"
จบเหอะ คิดอะไรไม่ออกแล้ว
END
ความคิดเห็น