KuroKonoha x Hibiya [KuroHibi] Kagerou Project

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

ตัวละคร :

คุโระโคโนฮะ: ร่างสีดำของโคโนฮะ

ฮิบิยะ:เด็กชายในเพลงคาเงโร่ว เดย์

เนื้อเรื่อง

............ณ บ้านของMekakushi dan

     "ฮ้าว~~~~...ตอนช้าวนี่มันง่วงจริงๆเลยนะเนี่ย..*สายแล้วไม่ใช่รึ*.."ชายร่างสูงกับผมดำเงาเรือนเดินออกมาจากห้องนอนพร้อมท่าบิดขี้เกียจยืดเส้นยืดสาย "เอ๊ะ...หายไปไหนกันหมด? อ้อ...เจ้าพวกนั้นบอกว่าจะไปบ้านมารีหนิ เหลือชั้นคนเดียวสิน้า~~~"แล้วร่างสูงก็เดินไปที่ห้องนั่งเล่นซึ่ง...

    "อ้าว....นึกว่านายจะไปกับพวกคิโดะซะอีก..." เจ้าของเรือนผมสีนํ้าตาลนั้นได้เอ่ยปากขึ้นด้วยนํ้าเสียงที่ไม่มีสัมคาราวะกับคุโระที่อายุมากกว่าตั้งหลายปี

     "ก็ชั้นตื่นสายนี่....แล้วนายก็ไม่ไปเหมือนกันรึไงห๊ะ?"

     "ก็พอดีขี้เกียจไปน่ะ....เพราะรู้สึกจะไปแค่ไปจัดหนังสือล่ะมั้ง~~ไปดูทีวีดีกว่า..." สิ้นประโยค เด็กชายไร้มารยาท (?) ก็เดินไปนั่งดูทีวี 

  “เหอะๆ…อ๊ะยังไม่ได้กินข้าวเลย…ไปกินดีกว่า…” แล้วร่างสูงก็เดินไปกินข้าวตามปกติ

ครึ่งชั่วโมงผ่านไป………….
 

“อยากกินของหวานแฮะ……..” แล้วร่างสูงก็เดินไปหยิบเค้กสตอร์เบอรรี่ในตู้เย็นมาแล้วเดินไปยังห้องนั่งเล่น ก็เจอกับเด็กแสบนั้นนั่งดูทีวีอยู่

หึ…รู้สึกจะเจอของหวานที่หวานกว่าเค้กนี้อีกนะเนี่ย… ความคิดปีศาจผุดขึ้นมา แล้วเขาก็มุ่งหน้าไปทางฮิบิยะทันที

“เห๊ะ? คุโระ ทำไมเห….ร “

ปึง!

ร่างสูงกดร่างที่นั่งดูทีวีอยู่นั้นลงไปอย่างแรง

“อึก…เจ็บหลัง….” ไม่ทันได้บ่นร่างสูงก็เทเค้กลงใส่ฮิบิยะทันที

แผละ!

ร่างที่ถูกกดเนื้อตัวและเสื้อผ้าก็ถูกเนื้อครีมของเค้กเลอะอยู่เต็มไปหมด

“จ..จะทำอะไรน่ะเฮ้ย?!”

“ก็กินของหวานยังไงล่ะ…”

“ของหวานอะ….อุก!?” ริมฝีปากของร่างสูงได้มาประกบริมฝีปากของร่างบางที่ยังพูดไม่ทันจบ ลิ้นร้อนได้แทรกเข้าไปในโพรงปากกวาดลิ้นโหยหาความหวานไม่รู้เบื่อ ร่างบางพยายามผลักอกแกร่งออกจากตัวแต่เพราะขนาดตัวที่ต่างกันมากจึงไม่มีผลอะไรเลย

“อ..อึก….อือ….อะ อา” ร่างบางพยายามอ้าปากหาอากาศแต่ก็ทำให้ลิ้นของผู้รุกล้าเข้ามาได้รุกล้าเข้าไปมากกว่าเดิม เมื่อร่างสูงเห็นว่าร่างบางเริ่มทนไม่ไหวจากการขาดหายใจก็ต้องปลดริมฝีปากออกอย่างน่าเสียดาย

ฮิบิยะหอบหายใจด้วยความถี่เพื่อจะเอาอากาศเข้าไปให้ได้มากที่สุด หน้านั้นเผยสีแดงขึ้นได้อย่างชัดเจน น้าตาที่เล็ดออกมาเพราะความทรมานตอนขาด

อากาศหายใจยังคงคลออยู่ที่ดวงตานั้น

ร่างสูงยิ้มมุมปากก่อนที่จะลงมือแทะโลมบริเวณลำคอและไหล่ที่มีครีมเค้กติดอยู่ ทำให้ร่างบางนั้นรู้สึกเสียวซ่านไปทั้งตัว

“ป..ปล่อยผม…!” ร่างบางพยายามดิ้นแต่ก็มีแต่ยุให้ร่างสูงกดแรงขึ้น ร่างสูงกัดเนื้อหอมของร่างบางจนปรากฏเป็นบาดแผลที่มีเลือดสีแดงนั้นซึมออกมา

“จ..เจ็บนะ….อึก….” น้าตาของร่างมาก็เล็ดออกมาด้วยความเจ็บ

แหม่ จะเห็นฮิบิยะสภาพนี้ยากแฮะ ปกติเกรียนไปทั่วเลยนี่นา…หึหึ

ร่างสูงเลียแผลที่มีคราบเลือดอยู่ซ้าแล้วซ้าเล่า มันทำให้ร่างบางรู้สึกเจ็บแสบจากบาดแผลนั้น

“อึก….!...”  น้าตาของร่างบางก็เล็ดออกไม่หยุด ไม่น่าที่เต็มไปด้วยสีของความเขินอายยังคงปรากฏอยู่

“ชั้นอิ่มแล้วล่ะ…หึหึ….”ร่างสูงแสยะยิ้มแล้วก็ลุกไปแบบไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“คราวหน้าถ้าชั้นไม่อิ่มก่อนได้กินทั้งตัวแน่…หึหึ “แล้วก็เดินจากไปด้วยรอยยิ้มอย่างพอใจ ให้ร่างบางพอรอยยิ้มนั้นด้วยความกลัว!?

 อิเย้! ;w; จบแบ้ว! ภาษายังคงขัดอยู่เหมือนเดิม!KuroHibi <3