ลำดับตอนที่ #14
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : บทที่ 9 :: นายน้อยในคฤหาสน์
ตั้งแต่ตอนนี้ไปจะมี Writer นาเด มา Feat นิยาย ! เพราะส่วนมากผมไม่ค่อยถนัดบทผู้หญิงนะ - -'' !! โอเคเริ่มโลดด
นาเด :: ยังไม่ได้ทักทายเลยน้า !! =[]=
" นี่ อาเจ๊ว่าเมื่อกี้เหมือนมีคนมองมา... T^T !! หรือว่าผี !!?? " อาเจ๊มองไปรอบ ๆ 360 องศา
" อ....อาเจ๊เบา ๆ หน่อย ผี...คงไม่มีหรอกน่า !! " เฟิร์นหวั่นเพราะคำพูดของอาเจ๊
' แซด ๆ ' เสียงหญ้าด้านข้างดังขึ้นจนอาเจ๊แทบร้องลั่น
" มีใครมา !?.... " เอลซ่าตะโกนเบา ๆ แล้วดึงทั้งสามคนหลบหลังพุ่มไม้
ทุกคนอยู่นิ่งเท่าที่จะทำได้ แต่....
มีมือข้างหนึ่งมาจับหัวเจ๊จากด้านหลัง
" นะโม ๆ ๆ ปล่อยพวกเราไปเถอะ !!~~ ถ้าจะทำอะไรลงที่เจ๊พอ ! T T " อาเจ๊นั่งสั่น
มือนั่นปล่อยจากหัวเจ๊แต่กลับมีปืนมาจ่อหัวแทน ทั้งสามหันไปมองเฉพาะอาเจ๊เหตุผลคอไม่กล้า
สบตากับศัตรู
" ยิงเสะ !!! " อาเจ๊หลับตาคิ้วขมวด " อาเจ๊ !!?? " เฟิร์นอุทานและหมายจะช่วยแต่ร่างกายขยับไม่ได้...!
' ลาก่อนเหล่ากลอยใจ อาเจ๊จะเฝ้าดูพวกเธอที่สังขยามีนานุชช้างเผือกนะ ~! '
!!!!!!!!
' แพละ ' หัวอาเจ๊เปียกทันทีเมื่อเจ้าของปืนทำการยิงตามคำสั่ง
" ปืนพ่นน้ำ !? เห้ย อาเช Q[] Q !!?? " อาเจ๊พอมองไปด้านหลังก็เห็นตัวการ
" คึหึหึ ~ ฮ่า ๆ มุขนี้ได้ผลแหละ ! " เซบาสพึงพอใจกับผลงานสุดระทึกแล้วเดินจากไป
ไนท์ส่งผ้าให้อาเจ๊เช็ดหัว...แล้วมองคนที่ปลุกเขาเมื่อเช้า
" ทวดนี่เอง -3-!! " เฟิร์นรู้สึกโล่งใจเมื่อรู้ตัวการ
" ไม่..... " เอลซ่าก้มหน้า
...................
" นั่นไม่ใช่เซบาส "
'' แล้วแฝดอาเชรึไง -..- '' อาเจ๊มองไปทางที่พึ่งมีคนเดินไปเมื่อกี้
'' ไม่หรอก ไม่น่าใช่... แต่ก็ ไม่รู้สิน้อ ! '' เอลซ่ายิ้มแหย ๆ ก่อนจะเดินไปด้าน ที่มีแสงไฟที่มองเห็นในตอนมืด ๆ ได้ง่ายดาย
'' เห้ยยยยยย !! =[]= '' เฟิร์นชะงักและมองไปด้านหน้าเมื่อเดินมาถึงจุดหมาย
'' .................... '' ไนท์เลิกคิ้วก่อนจะคงสีหน้าให้ปกติ
'' !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! '' ตามด้วยอาเจ๊ที่อ้าปากยาวจนทำให้เอลซ่าอดเอาไม้บรรทัดมาทาบไม่ได้ (มาจากไหนนั่น ? )
'' 20 เซนติเมตร... สถิติเท่าที่เคยเห็น '' เอลซ่ายิ้มเหยียด ๆ
'' นี่ใช่เวลาเล่นรึเปล่า !! เข้าเรื่อง ๆ '' ไนท์ที่แอบขำทำสีหน้าให้เป็นปกติอย่างรวดเร็ว
สิ่งที่ทุกคนมองเห็นตรงหน้าก็คือ ชายหนุ่มผมสีดำปนน้ำเงินเล็กน้อย ผ้าปิดตาสีดำสนิทปิดตาด้านซ้ายและมีผมปิดบังเกือบครึ่ง กำลังจิบน้ำชาอยู่ตรงโต๊ะสีขวาลายออกไปทางประเทศอังกฤษเช่นเดียวกับเก้าอี้ ชายหนุ่มเมื่อรู้ตัวว่ามีคนเดินมาจึงชายตามองก่อนจะจิบชาต่ออย่างไม่สนใจหรืออาจสนใจซักเล็กน้อยก็เป็นได้
'' ชิเอลจังไม่ใช่เหรอนั่น !! '' เฟิร์นอ้าปากค้างแต่รีบหุบทันทีเมื่อเห็นเอลซ่าทำท่าจะมาวัดบ้าง
'' มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง.... '' ไนท์ก้าวเท้าเดินไปเพียงไม่กี่ก้าวเท่านั้น....
' ตุ๊บ '
เสียงไม้เท้าขนาดเล็กกระทบพื้นเฉียดเท้าไนท์ไปไม่กี่เซน '' พวกนาย...มาที่นี่ได้ยังไง '' ชายหนุ่มบรรจงวางแก้วชาไว้กับจานใบเล็ก ๆ ก่อนจะเดินเข้ามาหาพวกไนท์
'' พวกเราต่างหากที่ต้องถามนะ '' เอลซ่ามองชิเอลเหมือนไม่ถูกชะตากันมาตั้งแต่เกิด
'' ก็พ่อบ้านชั้นอยู่ที่นี่ชั้นก็ต้องอยู่ที่นี่สิ กลุ่มนะ ไว้กลับไปทีหลังแล้วกัน.... '' ชิเอลไม่มองคู่สนทนาแต่หันไปมองสวนที่เขาพึ่งนั่งจิบน้ำชาเมื่อครู่
'' ทวดนะไม่มาอยู่รังศัตรูหรอก ! '' เฟิร์นรู้สึกกดดันตั้งแต่เข้ามาเหยียบพื้นที่นี้
'' แล้วชั้นได้บอกเมื่อไหร่ว่าเป็นเซบาส....อิคุต่างหาก ''
'' อิ....คุ.... มันก็เซบาสไม่ใช่รึไง !!!!!!!!!!! '' ทั้งสี่ประสานเสียงจนชิเอลเกือบจะหลุดฟอร์มตะโกนออกมาว่า ' จะตะโกนทำไม หะ !!?? '
'' อ้อ...เหรอพึ่งรู้นะเนี่ย '' ชิเอลแสยะยิ้มและพูดกวน ๆ ''ช่างเถอะพวกนายไม่รู้อะไรนะดีแล้วแล้วก็กลับไปได้แล้วเดี๋ยวอิคุมาจะแย่...ตอนเย็นอย่าลืมมาละน่าจะจำนัดที่พวกคาซึบอกได้นะ ''
'' ............!! '' เฟิร์นหน้าซีดเผือดเมื่อคิดถึงเรื่องตอนที่คาซึบอกเมื่อวาน
'' อาเฟ้ย ไม่เป็นไรหรอก ! อาจจะแค่บททดสอบหรือแสดงเหมือนทุกที '' อาเจ๊ตบไหล่เฟิร์นเบา ๆ ตอนนี้เขาคิดมุขไม่ออกจริง ๆ และทำหน้าเหมือนมีอะไรปิดบังอยู่
'' ได้เวลาที่หมอนั่นจะมาแล้วพวกเธอรีบ ๆ ไปซะ... '' ไม่รู้ว่าชิเอลพูดด้วยความหวังดีหรือจะไล่แต่ตอนนี้ทุกคนกลับพยักหน้าให้กันและยอมเดินกลับไป
.....................................................................................................................
'' เส้นยาฟ้าผ่า..อะไรดี '' ทูน่านั่งพักตรงหลังพุ่มไม้หลังจากวิ่งหนีมาจากสงครามคุกใต้ดิน
'' ยาแดงต่างหาก ! ว่าแต่ เราจะทำยังไงต่อไปดีละ '' รีบอร์นมองไปรอบ ๆ เหมือนหาทางหนี
วันนี่เดินหอบมานั่งข้าง ๆ หยกก่อนจะลองออกความคิดเห็น '' เราลองตามหาชิเอลคุงกัน เมื่อกี้ ' เขา ' ติดต่อมาทางโทรศัพท์ซันนี่ บอกว่าชิเอลคุงก็อยู่ที่นี่และดูไม่ค่อยจะอันตรายเท่าไหร่ น่าจะไว้ใจได้ ! ''
'' โชคดีที่ซันนี่ซ่อนไว้เนียน ๆ ละ =3=! '' ซันนี่แย่งมาร์ชเมลโล่จากเบียคุรันมาเคี้ยวเล่น
'' ต้องปิ้งก่อนถึงจะอร่อย '' เบียคุรันออกความเห็น '' แห้วอร่อยกว่าเยอะ '' ทูน่านั่งพักกินของโปรด(?)
'' น้ำแดงก็เหมือนกัน '' เพนออกความเห็นบ้าง
'' มาร์ชกับน้ำแดงและแห้วก็อร่อยไม่แพ้กันแหละน่า ....แต่ที่จริงแห้วไม่น่าอร่อยด้วยซ้ำ... '' หยกมองเหล่านักกินก่อนจะลอบถอนหายใจเบา ๆ
'' อย่าคิดว่าจะหนีรอด..... '' เสียงพูดดังขึ้นด้านหลังของวันนี่ '' ยังไงก็หนีไม่พ้นหรอกนะ ^^ '' ตามด้วยเสียงของอีกคน
เสียงอันคุ้นเคยทำให้ทุกคนหันไปมอง
'' ม...มุก คาซึ ''
'' ไลล่าก็ด้วยนะ '' คาซึแนะนำตัวอีกคนก่อนจะมองผู้หญิงเจ้าของชื่อด้านข้าง
'' พวกเธอต้องทำอะไรอีกเยอะ....ในงานที่จะมาถึงนี้ '' มุกยิ้มเย็น
วันนี่ทำท่าจะสร้างหมอกมิติพาทุกคนหนีแต่ก็ไม่เป็นผล..
'' เสียใจด้วยนะก่อนที่เธอทุกคนจะขังพวกเราปิดพลังไว้แล้วละ '' ไลล่ายิ้มหวานก่อนจะกินเค้กตามฉบับของเธอ
'' ...................... จับพวกมันไว้ '' คาซึที่ดูเหมือนจะใหญ่ที่สุดในทั้งสามคนออกคำสั่ง
'' รับทราบ ! '' ไลล่ากับมุกเดินเข้าไปหาพวกวันนี่และทำตามคำสั่งของคาซึ
'' เจ็บหน่อยนะ พึ่งโดนครั้งแรกก็แบบนี้แหละ..... '' มุกกระซิบข้างหูวันนี่ก่อนจะวางมือไว้บนหัววันนี่และพูดบทเวทย์เบา ๆ
'' ไม่ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ''
.....................................................................................................................................
'' ชิ ! .... เสร็จกัน....พวกนั้นถูกเห็นเข้าแล้วเหรอ '' ชิเอลสบถเบา ๆ
'' อะไรงั้นเหรอครับ.. นายน้อย .. '' ชายหนุ่มสวมเสื้อคลุมสีดำเดินออกมาจากทางประตูมองชิเอลก่อนจะยิ้มให้
'' ....ไม่..มีอะไร !! อิคุ นายคิดจะทำอะไรกันแน่ '' ชิเอลเบ้ปากเล็กน้อยแล้วมองคู่สนทนาแววตาฉายความโกรธเล็กน้อย
อิคุยิ้มอย่างพอใจแต่ไม่ใช่รอยยิ้มที่แสดงความเป็นมิตรแม้แต่น้อย...และทำเป็นไม่สนแววตานั่นก่อนจะตอบคำถาม
'' สังเวยวิญญาณของเหล่าสิ่งมีชีวิตพิเศษเพื่อที่จะได้รับอัตตานิรันดร์ ''
ชิเอลดวงตาเบิกกว้างแล้วมองอิคุที่เหมือนจะไม่ใช่คน ๆ นั้น ตลอดไป... ต่างกับ คน ๆ นั้นนิรันดร์....
'' แต่เป้าหมายของผมยังไม่ครบเนี่ยสิ.... เหลืออีกตั้งสี่คนแหนะ.... '' รอยยิ้มบนใบหน้าหายไปราวกับมันไม่เคยมีมาก่อนอิคุขมวดคิ้วก่อนจะพึมพำเบา ๆ
' เอลซ่า... ไนท์... เฟิร์น... แล้วก็ยัยนั่น.... ฉันจะต้องจับตัวพวกแกให้ได้ !! '
นาเด :: ยังไม่ได้ทักทายเลยน้า !! =[]=
" นี่ อาเจ๊ว่าเมื่อกี้เหมือนมีคนมองมา... T^T !! หรือว่าผี !!?? " อาเจ๊มองไปรอบ ๆ 360 องศา
" อ....อาเจ๊เบา ๆ หน่อย ผี...คงไม่มีหรอกน่า !! " เฟิร์นหวั่นเพราะคำพูดของอาเจ๊
' แซด ๆ ' เสียงหญ้าด้านข้างดังขึ้นจนอาเจ๊แทบร้องลั่น
" มีใครมา !?.... " เอลซ่าตะโกนเบา ๆ แล้วดึงทั้งสามคนหลบหลังพุ่มไม้
ทุกคนอยู่นิ่งเท่าที่จะทำได้ แต่....
มีมือข้างหนึ่งมาจับหัวเจ๊จากด้านหลัง
" นะโม ๆ ๆ ปล่อยพวกเราไปเถอะ !!~~ ถ้าจะทำอะไรลงที่เจ๊พอ ! T T " อาเจ๊นั่งสั่น
มือนั่นปล่อยจากหัวเจ๊แต่กลับมีปืนมาจ่อหัวแทน ทั้งสามหันไปมองเฉพาะอาเจ๊เหตุผลคอไม่กล้า
สบตากับศัตรู
" ยิงเสะ !!! " อาเจ๊หลับตาคิ้วขมวด " อาเจ๊ !!?? " เฟิร์นอุทานและหมายจะช่วยแต่ร่างกายขยับไม่ได้...!
' ลาก่อนเหล่ากลอยใจ อาเจ๊จะเฝ้าดูพวกเธอที่สังขยามีนานุชช้างเผือกนะ ~! '
!!!!!!!!
' แพละ ' หัวอาเจ๊เปียกทันทีเมื่อเจ้าของปืนทำการยิงตามคำสั่ง
" ปืนพ่นน้ำ !? เห้ย อาเช Q[] Q !!?? " อาเจ๊พอมองไปด้านหลังก็เห็นตัวการ
" คึหึหึ ~ ฮ่า ๆ มุขนี้ได้ผลแหละ ! " เซบาสพึงพอใจกับผลงานสุดระทึกแล้วเดินจากไป
ไนท์ส่งผ้าให้อาเจ๊เช็ดหัว...แล้วมองคนที่ปลุกเขาเมื่อเช้า
" ทวดนี่เอง -3-!! " เฟิร์นรู้สึกโล่งใจเมื่อรู้ตัวการ
" ไม่..... " เอลซ่าก้มหน้า
...................
" นั่นไม่ใช่เซบาส "
'' แล้วแฝดอาเชรึไง -..- '' อาเจ๊มองไปทางที่พึ่งมีคนเดินไปเมื่อกี้
'' ไม่หรอก ไม่น่าใช่... แต่ก็ ไม่รู้สิน้อ ! '' เอลซ่ายิ้มแหย ๆ ก่อนจะเดินไปด้าน ที่มีแสงไฟที่มองเห็นในตอนมืด ๆ ได้ง่ายดาย
'' เห้ยยยยยย !! =[]= '' เฟิร์นชะงักและมองไปด้านหน้าเมื่อเดินมาถึงจุดหมาย
'' .................... '' ไนท์เลิกคิ้วก่อนจะคงสีหน้าให้ปกติ
'' !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! '' ตามด้วยอาเจ๊ที่อ้าปากยาวจนทำให้เอลซ่าอดเอาไม้บรรทัดมาทาบไม่ได้ (มาจากไหนนั่น ? )
'' 20 เซนติเมตร... สถิติเท่าที่เคยเห็น '' เอลซ่ายิ้มเหยียด ๆ
'' นี่ใช่เวลาเล่นรึเปล่า !! เข้าเรื่อง ๆ '' ไนท์ที่แอบขำทำสีหน้าให้เป็นปกติอย่างรวดเร็ว
สิ่งที่ทุกคนมองเห็นตรงหน้าก็คือ ชายหนุ่มผมสีดำปนน้ำเงินเล็กน้อย ผ้าปิดตาสีดำสนิทปิดตาด้านซ้ายและมีผมปิดบังเกือบครึ่ง กำลังจิบน้ำชาอยู่ตรงโต๊ะสีขวาลายออกไปทางประเทศอังกฤษเช่นเดียวกับเก้าอี้ ชายหนุ่มเมื่อรู้ตัวว่ามีคนเดินมาจึงชายตามองก่อนจะจิบชาต่ออย่างไม่สนใจหรืออาจสนใจซักเล็กน้อยก็เป็นได้
'' ชิเอลจังไม่ใช่เหรอนั่น !! '' เฟิร์นอ้าปากค้างแต่รีบหุบทันทีเมื่อเห็นเอลซ่าทำท่าจะมาวัดบ้าง
'' มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง.... '' ไนท์ก้าวเท้าเดินไปเพียงไม่กี่ก้าวเท่านั้น....
' ตุ๊บ '
เสียงไม้เท้าขนาดเล็กกระทบพื้นเฉียดเท้าไนท์ไปไม่กี่เซน '' พวกนาย...มาที่นี่ได้ยังไง '' ชายหนุ่มบรรจงวางแก้วชาไว้กับจานใบเล็ก ๆ ก่อนจะเดินเข้ามาหาพวกไนท์
'' พวกเราต่างหากที่ต้องถามนะ '' เอลซ่ามองชิเอลเหมือนไม่ถูกชะตากันมาตั้งแต่เกิด
'' ก็พ่อบ้านชั้นอยู่ที่นี่ชั้นก็ต้องอยู่ที่นี่สิ กลุ่มนะ ไว้กลับไปทีหลังแล้วกัน.... '' ชิเอลไม่มองคู่สนทนาแต่หันไปมองสวนที่เขาพึ่งนั่งจิบน้ำชาเมื่อครู่
'' ทวดนะไม่มาอยู่รังศัตรูหรอก ! '' เฟิร์นรู้สึกกดดันตั้งแต่เข้ามาเหยียบพื้นที่นี้
'' แล้วชั้นได้บอกเมื่อไหร่ว่าเป็นเซบาส....อิคุต่างหาก ''
'' อิ....คุ.... มันก็เซบาสไม่ใช่รึไง !!!!!!!!!!! '' ทั้งสี่ประสานเสียงจนชิเอลเกือบจะหลุดฟอร์มตะโกนออกมาว่า ' จะตะโกนทำไม หะ !!?? '
'' อ้อ...เหรอพึ่งรู้นะเนี่ย '' ชิเอลแสยะยิ้มและพูดกวน ๆ ''ช่างเถอะพวกนายไม่รู้อะไรนะดีแล้วแล้วก็กลับไปได้แล้วเดี๋ยวอิคุมาจะแย่...ตอนเย็นอย่าลืมมาละน่าจะจำนัดที่พวกคาซึบอกได้นะ ''
'' ............!! '' เฟิร์นหน้าซีดเผือดเมื่อคิดถึงเรื่องตอนที่คาซึบอกเมื่อวาน
'' อาเฟ้ย ไม่เป็นไรหรอก ! อาจจะแค่บททดสอบหรือแสดงเหมือนทุกที '' อาเจ๊ตบไหล่เฟิร์นเบา ๆ ตอนนี้เขาคิดมุขไม่ออกจริง ๆ และทำหน้าเหมือนมีอะไรปิดบังอยู่
'' ได้เวลาที่หมอนั่นจะมาแล้วพวกเธอรีบ ๆ ไปซะ... '' ไม่รู้ว่าชิเอลพูดด้วยความหวังดีหรือจะไล่แต่ตอนนี้ทุกคนกลับพยักหน้าให้กันและยอมเดินกลับไป
.....................................................................................................................
'' เส้นยาฟ้าผ่า..อะไรดี '' ทูน่านั่งพักตรงหลังพุ่มไม้หลังจากวิ่งหนีมาจากสงครามคุกใต้ดิน
'' ยาแดงต่างหาก ! ว่าแต่ เราจะทำยังไงต่อไปดีละ '' รีบอร์นมองไปรอบ ๆ เหมือนหาทางหนี
วันนี่เดินหอบมานั่งข้าง ๆ หยกก่อนจะลองออกความคิดเห็น '' เราลองตามหาชิเอลคุงกัน เมื่อกี้ ' เขา ' ติดต่อมาทางโทรศัพท์ซันนี่ บอกว่าชิเอลคุงก็อยู่ที่นี่และดูไม่ค่อยจะอันตรายเท่าไหร่ น่าจะไว้ใจได้ ! ''
'' โชคดีที่ซันนี่ซ่อนไว้เนียน ๆ ละ =3=! '' ซันนี่แย่งมาร์ชเมลโล่จากเบียคุรันมาเคี้ยวเล่น
'' ต้องปิ้งก่อนถึงจะอร่อย '' เบียคุรันออกความเห็น '' แห้วอร่อยกว่าเยอะ '' ทูน่านั่งพักกินของโปรด(?)
'' น้ำแดงก็เหมือนกัน '' เพนออกความเห็นบ้าง
'' มาร์ชกับน้ำแดงและแห้วก็อร่อยไม่แพ้กันแหละน่า ....แต่ที่จริงแห้วไม่น่าอร่อยด้วยซ้ำ... '' หยกมองเหล่านักกินก่อนจะลอบถอนหายใจเบา ๆ
'' อย่าคิดว่าจะหนีรอด..... '' เสียงพูดดังขึ้นด้านหลังของวันนี่ '' ยังไงก็หนีไม่พ้นหรอกนะ ^^ '' ตามด้วยเสียงของอีกคน
เสียงอันคุ้นเคยทำให้ทุกคนหันไปมอง
'' ม...มุก คาซึ ''
'' ไลล่าก็ด้วยนะ '' คาซึแนะนำตัวอีกคนก่อนจะมองผู้หญิงเจ้าของชื่อด้านข้าง
'' พวกเธอต้องทำอะไรอีกเยอะ....ในงานที่จะมาถึงนี้ '' มุกยิ้มเย็น
วันนี่ทำท่าจะสร้างหมอกมิติพาทุกคนหนีแต่ก็ไม่เป็นผล..
'' เสียใจด้วยนะก่อนที่เธอทุกคนจะขังพวกเราปิดพลังไว้แล้วละ '' ไลล่ายิ้มหวานก่อนจะกินเค้กตามฉบับของเธอ
'' ...................... จับพวกมันไว้ '' คาซึที่ดูเหมือนจะใหญ่ที่สุดในทั้งสามคนออกคำสั่ง
'' รับทราบ ! '' ไลล่ากับมุกเดินเข้าไปหาพวกวันนี่และทำตามคำสั่งของคาซึ
'' เจ็บหน่อยนะ พึ่งโดนครั้งแรกก็แบบนี้แหละ..... '' มุกกระซิบข้างหูวันนี่ก่อนจะวางมือไว้บนหัววันนี่และพูดบทเวทย์เบา ๆ
'' ไม่ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ''
.....................................................................................................................................
'' ชิ ! .... เสร็จกัน....พวกนั้นถูกเห็นเข้าแล้วเหรอ '' ชิเอลสบถเบา ๆ
'' อะไรงั้นเหรอครับ.. นายน้อย .. '' ชายหนุ่มสวมเสื้อคลุมสีดำเดินออกมาจากทางประตูมองชิเอลก่อนจะยิ้มให้
'' ....ไม่..มีอะไร !! อิคุ นายคิดจะทำอะไรกันแน่ '' ชิเอลเบ้ปากเล็กน้อยแล้วมองคู่สนทนาแววตาฉายความโกรธเล็กน้อย
อิคุยิ้มอย่างพอใจแต่ไม่ใช่รอยยิ้มที่แสดงความเป็นมิตรแม้แต่น้อย...และทำเป็นไม่สนแววตานั่นก่อนจะตอบคำถาม
'' สังเวยวิญญาณของเหล่าสิ่งมีชีวิตพิเศษเพื่อที่จะได้รับอัตตานิรันดร์ ''
ชิเอลดวงตาเบิกกว้างแล้วมองอิคุที่เหมือนจะไม่ใช่คน ๆ นั้น ตลอดไป... ต่างกับ คน ๆ นั้นนิรันดร์....
'' แต่เป้าหมายของผมยังไม่ครบเนี่ยสิ.... เหลืออีกตั้งสี่คนแหนะ.... '' รอยยิ้มบนใบหน้าหายไปราวกับมันไม่เคยมีมาก่อนอิคุขมวดคิ้วก่อนจะพึมพำเบา ๆ
' เอลซ่า... ไนท์... เฟิร์น... แล้วก็ยัยนั่น.... ฉันจะต้องจับตัวพวกแกให้ได้ !! '
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น