ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    รักป่วนๆ ของยัยทอมบอย

    ลำดับตอนที่ #7 : กรรมที่ต้องรับ...

    • อัปเดตล่าสุด 23 ก.ย. 53


    Dream  Talk

    ทำไมฉันต้องมารับกรรมที่ฉันก่อขึ้นคนเดียวด้วยนะ ปกติไอ้กรีน ไข่เจียว มากิแล้วก็แทมจะมาแก้ปัญหาให้ฉันแต่นี่ฉันเลือกที่จะไม่ให้พวกมันมาช่วยฉัน (ก็ถูกแล้วนี่แกรับคนเดียว ) ฉันเลยต้องมานั่งเครียดคนเดียวคิดแผน (ชั่ว) คนเดียวแต่ก็ดีฉันจะได้แก้เผ็ดนายไวท์ให้เข็ดไปเลย คอยดู!!  หึหึหึ ที่รู้ๆฉันคิดแผน (ชั่ว)ได้แล้วล่ะ  หึหึหึ   วันนี้ไอ้กรีนมันโยนงานหัวหน้าห้องมาให้ฉันมันบอกว่าหน้าที่ใครหน้าที่มัน (ได้ข่าวว่าไอ้หัวหน้าเนี่ยหน้าที่แกไม่ใช่รึ ) ฉันก็เลยต้องมาโรงเรียนเช้า เพื่อมาเฝ้าห้องดูความเรียบร้อยก่อนอาจาร์ยจะเข้าสอน เฮ้ยยยย ว่าแต่...ช่วงนี้คู่ปรับต่างโรงเรียนของฉันไม่โผล่หน้ามาให้ฉันเห็นเลยนะเนี่ย เหงาจัง แต่ไม่เป็นไรฉันยังมีคู่ปรับโรงเรียนเดียวกันไว้สู้รบปรบมือด้วยเลยบรรเทาความเหงาไปนี๊ดนึง ว่าแต่นี่มันกี่โมงแล้วเนี่ยทำไมเพื่อนยังไม่มาอีกหายหัวไปไหนกันหมดวะ!!  นี่ก็พึ่ง 06.00 น.เองนี่หว่า ตูจะตื่นเช้าทำเพื่อ ไหนๆก็อยู่ห้องแล้วไม่มีใครมางั้นก็ออกไปเล่นบาสรอดีกว่า เบื่ออ่ะ ระหว่างทางเดินไปสนามบาสฉันเดินผ่านกลุ่มน้อง ม. ต้น กลุ่มนึงซึ่งตั้งกลุ่มนินทราใครอยู่ก็มิทราบได้
    "ได้ข่าวว่ายัยทอมสุดเท่ของฉันน่ะเดินแบบด้วยน่ะหรอ" ใครหว่า
    "อืม กรี๊ด!! พี่ไวท์สุดหล่อก็เดินคู่ด้วยไม่ใช่รึ >< " คุ้นๆนะ
    "นั่นไงๆ พี่ดรีมทอมสุดสวยของฉันมาแล้ว >< " เออนินทราตูจริงๆด้วย -*-
    "ถ้าไม่ติดตรงที่พี่เขาเป็นผู้หญิงนะฉันจีบไปแล้ว คนอะไร ทั้งสวย ทั้งเท่ >< " อืม เอาเข้าไป -*-
    "เราคงพูดถึงพี่เค้าดังไปใช่ไหมเนี่ยหันมามองกลุ่มเราแล้ว >< "  เพิ่งจะรู้ตัวหรอยะแม่คุน - - ตูคงอยู่ตรงนี้ไม่ได้แล้วล่ะไม่งั้นตูเสร็จชะนีแถวนี้แน่ ตูไปก่อนละ เฟี้ยว!!
    "กรี๊ด !! เดินไปแล้วอ่ะขนาดถ้าเดินยัง เท่เลยอ่ะ >< " ตู -*-



    ณ  สนามบาส

    เฮ้ยยยย  เหนื่อยจังวุ้ย ตลอดทางมีแต่คนมองตูมีอะไรให้มองฟ่ะ เล่นบาสคลายเครียดดีกว่า  ตุบ !! ตุบ!!  เวรกรรมมีคนเล่นอยู่ด้วย อิอิอิ ไปเล่นด้วยดีกว่า ว่าแต่สารรูปมันดูคุ้นๆนะ เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อนนะ เอ๊ะ นั่นนายไวท์นี่หว่า ไปดีกว่าไปสนามวอลเล่ย์ก็ได้เล่นวอลเล่ย์ก็ได้ตู แล้วฉันก็เดินออกมาจากสนาม แต่...
    "นี่ถ้าจะมาเล่นก็มาดิไม่มีใครว่าหรอก"
    "มันจะมีก็แต่หมาแถวนี้แหล่ะมันไม่ได้ว่าหรอกแต่มันเห่าเลยแหล่ะ แบร่รร "
    "อืม ถ้าฉันเป็นหมาเธอก็ต้องเป็นหมาด้วยสิ เพราะเธอพูดกับฉันด้วยนี่ "
    "มันคงเป็นเวรเป็นกรรมของฉันเองแหล่ะที่สามารถฟังภาษาหมาออก "
    "เธอนี่นะสมที่เป็นยังทอมสุดห้าวจริงๆเลยนะ "
    "เป็นแล้วไงล่ะมันไปหนักตรงส่วนไหนของหัวนายล่ะ"
    "คงไม่หรอกนะฉันไม่เก็บเรื่องไร้สาระแบบนี้ไว้ให้หนักหัวฉันหรอก "
    "อ๋อหรอ! พอดีความอดทนฉันมันน้อยมาก ถ้าไม่อยากมีเรื่องก็หุบปากซะ!! "
    "หึหึหึหึ"
    "หัวเราะอะไรมิทราบ"
    "งั้นเรามาแข่งกันไหมล่ะ"
    "แข่งเรื่องอะไรมิทราบ"
    "ไม่มีเรื่องอยากจะแข่งอ่ะมีอะไรไหม"
    "คงไม่ล่ะพอดีไม่มีอารมณ์จะเล่นไปล่ะ"
     ตึกตึกตึก
    ฉันเดินออกมาให้เร็วที่สุดก่อนจะไปต่อยนายไวท์ปากหมานั่นไปเล่นวอลเล่ย์ดีกว่า ตบมันดี

    ณ สนามวอลเล่ย์

    เปรี๊ยง! เปรี๊ยง!
    เสียงเมื่อกี้ฉันตบลูกวอลเล่ย์เองแหล่ะ ทำไงได้คนมันอารมณ์เสีย แต่เอ๊ะทำไมไม่มีคนเล่นกับตูเลยฟ่ะมัวมองหาวิมาณที่ไหนฟ่ะ
    "ทำไมไม่มาเล่นกันละ มัวมองอยู่ทำไมหรอมาเล่นด้วยกันดิ "  ว่าแล้วพวกคนดูก็สลายกลุ่มมาลงสนามอย่างกลัวๆกล้าๆ เป็นอะไรของพวกนี้ฟ่ะ (ยังไม่รู้ตัวอีก) นี่มันกี่โมงแล้วล่ะเนี่ย อืม .07.30 น. ฉันต้องไปดูห้องแล้วล่ะว่าเพื่อนมากันรึยัง
    "งั้นฉันไปก่อนนะ เส่นกันให้สนุกนะ ^^ "
    ">//<"  เอ๊ะไอ้พวกนี้นี่หน้าแดงกันทำไมฟ่ะ -*-


    ณ ห้องเรียน

    เพื่อนๆมากันเกือบหมดแล้วแหะ อืมห้องเรียบร้อยดีนั่งกันเงียบเลยเน้อ นั่งไงกลุ่มเพื่อนสุดแสบของฉันมาแล้วนั่งกันพร้อมหน้าพร้อมตาเลยวุ้ยฉันเลยเดินเข้าไปร่วมด้วย
    "มากันตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย " ฉันเอง
    "ก็สักพักนึงแล้วล่ะว่าแต่เธอเห้อไปไหนมาเนี่ย " ยัยไข่เจียวพูด
    "ไปเล่นวอลเล่ย์มาน่ะระหว่างรอพวกแกอ่ะ " ฉันเอง
    "อืม ว่าแต่ได้ข่าวว่าแกยอมเดินแบบด้วยรึ " ยัยกรีน
    "ไอ้เราก็นึกว่างานนี้จะล่มเพราะแกไม่ยอมเดินซะแล้วเชียว " ยัยแทม
    "คงไม่ขนาดนั้นหรอกมั่ง" ฉันเอง
    "ก็ปีที่แล้วไงจำไม่ได้รึ " ยัยมากิ
    "แหะ แหะ เค้าไม่ได้ตั้งใจนะ" ฉันเอง
    "ว่าแต่แกเหอะนึกยังไงถึงยอมเดินแบบเนี่ย" ยัยกรีน
    "ก็...นึกได้ว่าปีที่แล้วฉันทำงานนี้ล่มก็เลยอยากแก้ตัวอ่ะ " ฉันแก้ตัวเนียนป่ะ
    "เออๆขอให้เป็นอย่างที่แกพูดล่ะ" ยัยกรีน
    "เออน่า"
    "แล้วอีกอย่าง...อย่าไปทำงานเขาล่มล่ะ"ยัยกรีน
    "หึหึหึ ก็...ไม่แน่นะไม่รับประกัน" นึกแล้วก็สะใจว่ะ
    "ไอ้ดรีมมมมมมม!!!!!~"เพื่อนๆทั้งห้องต่างก็เปล่งเสียงโอเป่ล่ากันเมื่อได้ยินคำพูดของฉันเมื่อกี จนฉันต้องเอามือปิดหูแทบไม่ทัน
    "เออๆรู้แล้วน่าจะตะโกนกันทำไม๊มมมมมมมม!! " เมื่อได้ยินคำพูดของฉันเมือกี้ทุกคนก็หยุดและกลับไปนั่งเงียบกับที่ตามเดิมและฉันก็พูดว่า
    "ถ้าใครไม่เงียบมาเฮ"
    "- -"
    เงียบสักที -*- อ้าวเฮ้ย อาจาร์ยมาพอดีฉันเลยวิ่งกลับไปนั่งที่และทำหน้าที่หัวหน้าครั้งแรกที่เป็นครั้งแรกก็เพราะฉันใช้ให้กรีนมัน
    "นักเรียนเคารพพพพพ"
    "สวัสดีครับ/ค่ะ"


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×