รักป่วนๆ ของยัยทอมบอย

ลำดับตอนที่ #5 : ชะตากรรม...ฉานนนนนน

dream talk

ไอ้บ้าเอ๊ย !!
แพ้ใครไม่แพ้ดันมาแพ้นักบาสด้วยกันเองอีก (ไม่ดูตัวเองเล๊ยว่าตัวเองเป็นเพศอะไร-*- )แถมแพ้ยังไม่พอต้องทำอะไรก็ไม่รู้ที่ไอ้บ้านั่นมันสั่งอีกตั้ง3เดิ่อน อ๊ากกกก ฉันอยากตายยยยยยย (ได้ข่าวว่าแกไม่ใช่หรอที่เล่นอะไรแผลงๆอ่ะ ) 
ในขณะที่ฉันกำลังชักดิ้นชักงออยากเอาเป็นเอาตายอยู่บนโต๊ะเรียนของตัวเองนั้นเพื่อนที่แสนดีของฉันก็เผยโฉมออกมาให้ฉันเห็นหน้าหลังจากหน้าหน้าไปนาน!!!
" เฮ้ย! ไอ้ดรีมเป็นไรว่ะชักดิ้นชักงอใหญ่เลย " ไอ้กรีนถามด้วยความเป็นห่วง
" ก็...เฮ้ยช่างมันเถอะ " ฉันเลือกที่จะไม่พูดถ้ามันรู้มีเฮ-*-
 "ไม่มีแล้วไปนอนดิ้นทำไมว่ะ " ไข่เจียวเพื่อนในกลุ่มฉันเองแหละ กลุ่มฉันมีทั้ง่หมด5คนคือ 4 สาวฮอตที่สุดในโรงเรียน (ยกเว้นฉันที่ไม่ยอมรับ) คือ กรีน ยัยขี้บ่นหรือเรียกอีกอย่างว่าแม่ ไข่เจียว ยัยเย็นชาเย็นชากับคนอื่นยกเว้นฉันเพราะมันไม่กล้าหื้อ แทม ยัยปัญญาอ่นอนประจำกลุ่มทำทุกเรื่องให้ปัญญาอ่อนได้ทุกอย่างไม่เว้นแม้แต่ห้องน้ำ และสุดท้าย ยัยมากิสาวน้อยจากญี่ปุ่น ได้รับฉายาว่า เจ๊เงียบประจำกลุ่มพูดวันนึงนับคำได้เลยอ่ะ ส่วนฉัน ได้รับฉายาว่า ยัยห้าวประจำกลุ่มเรียกง่ายๆฉันคือทอม กลุ่มฉันดูหงิมๆอย่างนี้เวลาเอาจริงล่ะก็...ไม่มีใครกล้าหือ!! 
" นั่นสิแกเป็นอะไรกันแน่ " ยัยมากิพูดแล้วเข้ามานั่งข้างๆ นี่แหละคือการปลอบใจของหล่อนล่ะ
" เออนั่นดิแกเป็นไรก็บอกมาเถอะเผื่อพวกเราพอจะชอบอะไรแกได้มั่ง " ยัยแทมพูด
" ไม่มีอะไรหรอกแค่นอนไม่ได้เพราะเสียงมันดังอ่ะก็เลยดิ้นอย่างนี้แหละ ^^ "ยิ้มเข้าไว้เพื่อกลบเกลื่อนพิรุธ ที่ฉันไม่อยากบอกพวกนี้ก็เพราะว่าไม่อยากให้พวกนี้มาช่วยฉันแก้ปัญหาที่ฉันก่อขึ้นยัยพวกนี้ทำเพื่อฉันมามากพอแล้วล่ะฉันไม่อยากให้คนอื่นเดื่อดร้อนเพราะ...ฉันอีก เพราะฉะนั้นฉันควรจะเก็บเรื่องนี้เป็นความลับจะดีที่สุด...พวกเธอคงไม่โกรธฉันนะถ้าฉันจะของแก้ปัญหาที่ฉันก่อขึ้นในครั้งนี้ด้วยตนเอง....




ณ ที่บ้าน
ฉันกลับบ้านมาด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใสม๊ากมาก (ประชด) จนแม่ทักว่า
"ทำไมทำหน้ายุ่งอย่างนั้นล่ะเป็นไรรึเปล่า " อ้าวซวยแล้วไงแม่เห็นด้วยหรอฟ่ะจะโกหกว่าอะไรดี ปวดท้อง ปวดห้ว ไม่ค่อยสบายหรืออะไรดีล่ะ อืมมมมม
"ไม่เป็นไรหรอค่ะแม่พอดีว่าทำข้อสอบไม่ค่อยได้ก็เลยซีเรียสนิดหน่อยค่ะแม่ "  นี่คงเป็นข้อแก้ตัวที่ไม่ได้เรื่องเอาซะเลยแม่คงไม่เชื่อแน่ๆ
"งั้นหรอลูกถ้าเครียดมากก็ไปนอนพักซะหน่อยนะลูกแม่ไม่รบกวนลูกแล้วล่ะ ^^ "  ซะงั้น -*- เชื่อตูอีก
"ค่ะแม่ "ฉันผืนยิ้มและเดินขึ้นห้องนอนไปที่ฉันพูดคะขากับแม่น่ะไม่ใช่ว่าแม่ไม่รู้หรอกนะว่าฉันห้าวแค่ไหนแต่แม่ขอฉันไว้ว่าจะเป็นอะไรไม่ว่าจะทอมหรืออะไรก็ตามต้องเรียกคะขากับแม่เพราะว่าฉันเป็นผู้หญิงแม่ไม่อยากให้ฉันลืมว่าฉันเป็นเพศอะไร(ได้ข่าวว่าลืมไปแล้ว)  แต่พอดีเดินขึ้นบันไดไปเจอพี่ชายสุดที่รักนามว่า ดิว เราเกิดห่างกันแค่ 4 เดือนเอง พี่ดิวเกิด ตุลา ฉันเกิดเดือนกุมภา  ด้วยเหตุนี้เราจึงเรียนอย่ชั้นเดียวกันแต่คนละห้องนะ แล้วพี่ดิวก็ทักฉันว่า
"เป็นอะไรรึเปล่าดรีมหน้ายุ่งมาเชียว " พี่ดิวพูดพลางเดินเข้ามาลูบหัวฉันเบาๆ
"ก็...ไม่มีอะไรหรอกพี่ดิวฉันแค่ปวดหัวนิดหน่อยน่ะ "  คำแก้ตัวกับแต่ละคนไม่ค่อยเหมือนกันเลยเนอะแต่ช่างมันเถอะเพื่อให้ทุกฝ่ายสบายใจ...ฉันยอม
" บอกพี่มาเดี๋ยวนี้! พี่รู้นะว่าเราโกหก! " ไม่แปลกที่พี่ดิวจะดูไม่ออกเพราะว่าเราต่างรู้ว่าอีกฝ่ายเป็นอะไรเราเป็นพี่น้องที่รักกันมากที่สุดเลยทีเดียวเชียว
" ก็...ถ้าพี่รู้แล้วอยากบอกใครนะ " ยอมก็ได้TOT
" งั้นก็บอกพี่มาสิ "
" งั้นเข้าไปในห้องก่อนฉันให้คนอื่นรู้ไม่ได้เราจะรู้กันแค่สองคนเท่านั้น!!"พูดจบก็ดึงพี่ดิวเข้าไปในห้องเพื่อบอกความลับที่บอกใครไม่ได้เพราะกลัวเสียฟร์อม ฉันไม่ยอมหรอกถึงแม้มันจะเป็นเรื่องเล็กก็ตาม
" มีอะไรบอกพี่มา "
"ก็...วันนี้ฉันไปมีเรื่องกับ ไวท์ เพื่อนพี่อ่ะฉันนึกสนุกก็เลยท้าแข่งบาส แล้วฉันไปท้าเขาว่า ถ้าใครแพ้ต้องทำตามคำสั่งคนชนะ 3 เดือน "
" O๐O ว่าไงนะ !! ไปท้าแข่งกับมันทำไมแล้วนี่รู้รึเปล่าว่ามันเป็นอะไร!! " ทำไมทำหน้าตกใจอย่างนั้นวะ
" ก็รู้ไงว่าเป็นนักบาสของโรงเรียนพี่ก็อย่าลืมสิว่าฉันก็เป็นเหมือนกัน "
" แล้วใครชนะล่ะ"
"..." เงียบไม่มีสัญญาณตอบรับ
"ว่าไงใครชนะตอบพี่มาเดี๋ยวนี้"
"TOT ฉันแพ้อ่ะ" ดูเหมือนพี่จะหน้าตาหายตกใจเลยนะเนี่ยมีอะไรรึเปล่าวะ
"อืม งั้นรึ " หน้าตาพี่เหมือนโล่งใจอะไรสักอย่างนะพี่ฉันเป็นน้องพี่นะ!!
" ทำไมพี่ไม่เคลียดเลยอ่ะ"
"แล้วเรื่องแค่นี้ทำไมพี่ต้องเคลียดด้วยล่ะหืม " แง้ไม่มีใครเข้าใจฉันสักคน
" นอกจากไม่ช่วยแล้วยังไม่ปลอบใจอีก เชอะ! "
"พี่ขอโทษนะที่พี่ช่วยอะไรดรีมไม่ได้เลย แต่พี่บอกไว้ก่อนนะว่านี่ดรีมทำตัวเองนะพี่ช่วยไม่ได้จริงๆ " เหมือนจะปลอบแต่ไม่ปลอบแฮ่ะมันแปลกๆนะ"งั้นพี่กลับห้องก่อนนะราตรีสวัสดิ์"
" ..."
ชะตากรรม....ฉานนนนนน จะเป็นอย่างไงนับตั้งแต่วันพรุ่งนี้ไป๊ปปปปปปปปTOTTTTTTTTTTTTT